حمله پهبادهای ایرانی به سمت اسرائیل أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ به مسلمانان که مورد قتل [و غارت] قرار گرفته‌اند رخصت [جنگ با دشمنان] داده شد، زیرا آنها از دشمن سخت ستم کشیدند و همانا خدا بر یاری آنها قادر است. سوره حج، آیه ۳۹

شلیک گسترده موشک از اصفهان به سمت سرزمین‌های اشغالی...

إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ همانا کیفر آنان که با خدا و رسول به جنگ برخیزند و در زمین به فساد کوشند جز این نباشد که آن‌ها را به قتل رسانده، یا به دار کشند و یا دست و پایشان به خلاف یکدیگر بِبُرند و یا به نفی و تبعید از سرزمین (صالحان) دور کنند. این ذلت و خواری عذاب دنیوی آنهاست و اما در آخرت به عذابی بزرگ معذّب خواهند بود. آیه ۳۳ سوره مائده

فقهایی «حصن اسلام» هستند که معرف عقاید و نظامات اسلام و مدافع و محافظ آن باشند و این تعریف و دفاع و حفاظت را با نطق‌های پرشور و بیدار کننده و رهبری مردم ثابت کنند. در این صورت است که اگر بعد از ۱۲۰ سال درگذشتند مردم احساس خواهند کرد که مصیبتی بر اسلام وارد و خلأی ایجاد شده است و به تعبیر روایت «ثُلِمَ في الإسلامِ ثُلمَةٌ لا يَسُدُّها شيءٌ» این که می‌فرماید فقیه مؤمن اگر بمیرد «ثُلِمَ في الإسلامِ...» خلأی جبران ناپذیر در جامعه اسلام به وجود می‌آید مردن بنده است که در خانه نشسته‌ام و کاری جز مطالعه ندارم؟ از رفتن من چه خلأیی در جامعه اسلام ایجاد می‌شود؟ اسلام وقتی امام حسین (علیه السلام) را از دست می‌دهد «ثُلِمَ فيه ثُلمَةٌ...» خلأی جبران ناپذیر در آن به وجود می‌آید. کسانی که حافظ عقاید و قوانین و نظام اجتماعی اسلام هستند مانند خواجه نصیر و علامه که خدمت شایان و نمایانی کرده‌اند اگر بمیرند خلأی به وجود می آید اما من و جنابعالی برای اسلام چه کرده‌ایم که اگر مردیم مصداق این روایت باشد؟ هزار نفر از ما بمیرد هیچ خبری نمی‌شود. ما یا فقیه نیستیم [آن طور که] حق فقه [است] و یا مؤمن نیستیم [آن طور که] حق ایمان [است]. موسوی خمینی، روح الله. (بی تا). ولایت فقیه: حکومت اسلامی. انتشارات سیدجمال. صص ۱۶۰-۱۵۹