شهید هاشم دهقانی نیا نخستین شهید مدافع حرم استان اردبیل در سال 1367 در محله امام جعفر صادق(ع) استان اردبیل به دنیا آمد @khaterat_shohada

وی در کنار تحصیل در مدرسه باتوجه به علاقه وافر به مراسم های مذهبی و حسینی بیشتر اوقات فراغت خود را با هیئت‌ های مذهبی، مساجد و آموزش کلاس‌ های هنری و ورزشی می‌ گذراند و در اکثر رشته‌ های هنری همانند عکاسی، معرق کاری و تصویربرداری تبحر خاصی داشت. @khaterat_shohada

شهید هاشم دهقانی‌نیا بعداز پیاده‌روی اربعین و زیارت شهدای کربلا, عشق زینب (س) را به پسران دو قلوی شش ماهه‌اش ترجیح داده و مجوز شهادتش را در راه دفاع از حرم آل الله از امام حسین(ع)گرفت و در سال 94 به درجه ی رفیع شهادت نائل آمد. @khaterat_shohada

سخن حق یا سکوت! @khaterat_shohada

عاشقان وقت نماز است اذان می گویند... #نماز_اول_وقت #التماس_دعا @khaterat_shohada

#خاطرات_شهدا 🌷 💠مادر شهید مدافع حرم #شهیدمحمدامین_کریمیان 🔸↫محمد امین دانشجوی ترم ۶ #فلسفه و مسلط به دو زبان انگلیسی و عربی بود و از یک دانشگاه در #آلمان بورسیه شده بود 🔹↫اما همه را رها کرد و برای جهاد به #سوریه رفت.به مدت دوسال هم در کلاس نقد و بررسی فیلم شرکت کرده بود 🔸↫و اخیراً که #حضرت_آقا در یکی از سخنرانی های خود فرمودند: جای افرادی مثل #شهیدآوینی در کشور خالی است و نیاز است جوانان ما راهش را ادامه دهند 🔹↫محمد امین تصمیم گرفت دوره #ارشد خود را در رشته فیلم سازی ادامه دهد و حتی برای این کار دوربین فیلم برداری سفارش داد که چند روز بعد از #شهادتش به دست ما رسید. ┏━✨⚜️ ⚜✨━┓ @khaterat_shohada ┗━✨⚜️ ⚜✨━┛

❤️🍃 تو جامعہ ای که ... بعضی از پسـرا چفیه میزارن و مدافع حـ♡ـــرم میشن هسـتن دختـرایی که چــ✿ــادر میپوشن و مــــدافع حیــــا میشن ┏━✨⚜️ ⚜✨━┓ @khaterat_shohada ┗━✨⚜️ ⚜✨━┛

چفیه بردوش،امامِ شهدا می آید همه مدهوش،یلِ قبله نما می آید علوی هیبتُ باغیرتُ یوسف سیما چِقدر شال به این سیدِ ما می آید ┏━✨⚜️ ⚜✨━┓ @khaterat_shohada ┗━✨⚜️ ⚜✨━┛

حدیث: قال امیر المومنین علیه السلام : من دعائه علیه السلام لمّا عزم علی لقا القوم بصفّین : اللّهم ربّ السّقف المرفوع … ان اظهرتنا علی عدونا فجنّبنا البغی و سدّدنا للحق و ان اظهرتهم علینا فارزقنا الشَّهاده و اعصمنا الفتنه. حضرت علی علیه السلام فرمود : خدایا، ای پروردگار آسمان برافراشته … اگر ما را بر دشمنان پیروز گرداندی، از ستم و تجاوز دورمان دار و بر حق استوارمان گردان و اگر دشمنان بر ما پیروز شدند، شهادت را روزیمان فرما و از فتنه بازمان دار. نهج البلاغه، خطبه170 ┏━✨⚜️ ⚜✨━┓ @khaterat_shohada ┗━✨⚜️ ⚜✨━┛

#او_را .... 102 دستم رو زدم زیر چونم و سعی کردم با یادآوری نوشته های سجاد، دلم رو آروم کنم. اما فایده ای نداشت...! میدونستم با وجود اینهمه تمرین،بازم یه جای کارم لنگ میزنه و حتی شاید میدونستم کجاش!اما نمیخواستم به این راحتی تسلیم همه ی عقاید سجاد بشم! با صدای زهرا به خودم اومدم. -ترنم چرا نمیخوری؟نکنه از این غذا خوشت نمیاد؟! -نه!نه!ببخشید.حواسم نبود.میخورم.ممنون. حال و هوای خونه ی زهرا،برام خیلی آشنا بود... من حتی تو خونه ی خودم هم این آرامش و راحتی رو نداشتم و این دومین جایی بود که احساس میکردم میشه توش زندگی کرد !با این فکر،غم عجیبی به دلم هجوم آورد. غم کسی که هیچوقت نفهمیدم چرا اینقدر ناگهانی من رو گذاشت و برای همیشه رفت! این بار مامان زهرا با همون لبخندی که از ابتدای ورودم شاهدش بودم،من رو از عالم خودم بیرون کشید. -ترنم جان، بازم برات غذا بکشم؟ -نه. ممنونم. دستتون درد نکنه. خیلی خوشمزه بود! -نوش جونت گلم!البته دستپخت زهرا خانوم بود. با ناباوری زهرا رو نگاه کردم! -واقعا؟خیلی عالی بود !دیگه کم کم داره بهت حسودیم میشه ها زهرا!! زهرا با شیرینی خندید -نوش جونت!چه کنیم دیگه. بالاخره حاصل چنین مادری،چنین دختریه دیگه!😉 نگاهم به روی مامانش برگشت.واقعا همینطور بود.احساس میکردم منشاء تک تک اخلاق و رفتارهای زهرا،تو وجود مامانشه. جوری باهام رفتار میکرد که انگار سالهاست من رو میشناسه !اهل حسادت نبودم ولی واقعا داشت به زهرا حسودیم میشد! تو همین فکر بودم که انگار نتیجه گیری هام از نوشته های سجاد،خورد پس کلَم! « حسادت،یک رنج بده!رنج بد رنجیه که هیچ فایده ای نداره،بلکه ممکنه به روح و جسمت هم آسیب بزنه. برو سراغ رنج های خوب،تا رنج بد به سراغت نیاد! » شاید رنج خوب من قبول شرایط غیرقابل تغییرم،به همین وضعی که هست،بود. و تلاش برای تغییر شرایط قابل تغییرم...! زهرا با نگاه به ساعت،مثل فنر از جا پرید. -وای بدو ترنم!دیرمون شد!! "محدثه افشاری" ┏━✨⚜️ ⚜✨━┓ @khaterat_shohada ┗━✨⚜️ ⚜✨━┛

#او_را.... 103 برای حاضر شدن،به اتاق زهرا برگشتیم.آماده شدم و رو تختش نشستم و حاضر شدنش رو نگاه میکردم و خوشگلی لباس های خونگیش رو با سادگی لباس های بیرونش مقایسه میکردم.هرچند که در عین سادگی،خیلی تمیز و شیک و مرتب بود. از مامانش خداحافظی کردیم و بیرون اومدیم.زهرا بدون توجه به ماشین هردومون که توی پارکینگ بودن،به طرف در رفت. -عه!کجا میری؟؟ماشینا تو پارکینگنا! دستم رو گرفت واز در بیرون برد. -میدونم.مگه قراره آدم همه جا با ماشین بره؟ با تعجب،سرجام میخ شدم و غر زدم: -وا!میخوای پیاده بری؟ دوباره دستم رو گرفت و کشید -مگه من گفتم پیاده بریم؟ چشم هام گرد شد و صدام از حد معمول بلندتر... -مترو؟؟؟وای زهرا بیخیال!من اصلا عادت به اینجور کارا ندارم. مسمم رو به روم ایستاد و یه ابروش رو انداخت بالا! -تنبل خانوم!بیا بریم.مگه باید عادت داشته باشی؟ -زهرا جون ترنم ول کن!این یکی رو دیگه نمیتونم .بیا عین آدم سوار ماشین بشیم بریم. -ترنم به جون خودت من از تو تنبل تر و راحت طلب ترم. ولی تا این تنبلی رو کنار نذارم بیخیال نمیشم .بیا بریم تا منم بیشتر از این وسوسه نشدم. دستم رو گرفت و من رو که هنوز در حال غر زدن بودم،کشون کشون به دنبال خودش برد! از شلوغی مترو طاقتم تموم شده بود و دلم میخواست بشینم و گریه کنم .ولی حتی جایی برای نشستن هم نبود. -آخه من از دست تو چیکارکنم؟عجب غلطی کردم با تو دوست شدما! -هیسسس...دلتم بخواد !وایسا غر نزن! تن صدام رو پایین آوردم و تو چشماش که ده سانت بیشتر از چشمای خودم فاصله نداشت زل زدم -غر نزنم؟؟زهرااااا...غر نزنم؟؟کلَت تو حلق منه !بعد میگی غر نزن؟! لبخند دلنشینی رو لب هاش ظاهرشد. -اولشه! درست میشی...منم اوایلش همین احساسو داشتم .کلی از خودم فحش خوردم تا تونستم! چشمام رو ریز کردم و با حرص نفسم رو بیرون دادم. صدای دست فروشی که از وسط اون جمعیت چمدون بزرگش رو میکشید و گوشاش سعی میکرد بد و بیراه مردم رو نشنیده بگیره،حتی از لبخند زهرا هم برام زجرآورتر بود! نگاهم رو تو واگن چرخوندم. به جز زهرا و یه پیرزن،هیچکس چادری نبود! هرکسی با تیپ و قیافش سعی داشت بهتر از بغل دستیش به نظر بیاد. این رو از نگاه های چپ چپشون به همدیگه یا سلفی های چند دقیقه یه بار و بررسی تمیزی زیرچشمشون تو آینه میشد فهمید! ناخودآگاه دستی به بافت موهام کشیدم و از تو آینه به صورتی که حالا چندوقتی میشد سعی میکرد رو پای زیبایی خودش وایسه و به لوازم آرایش متوسل نشه،نگاه کردم. دلم میخواست لوازم آرایشم پیشم بود تا به همشون ثابت کنم هیچکدوم نمیتونن حتی به گرد پام برسن!و با این فکر شدیدا حرصم گرفت. اعصابم خیلی خورد شده بود.نگاهم رو صورت هاشون میچرخید و خودم رو واسه ظاهری که برای خودم درست کرده بودم،سرزنش میکردم. تو اون لحظه اصلا دلم نمیخواست یاد آموخته ها و هدف جدیدم بیفتم. فقط دلم میخواست منم مثل بقیه تو این دور رقابتی شرکت کنم و دست همه رو از پشت ببندم! تو همین فکرا بودم که زهرا دستم رو گرفت و به سمت در کشید.از قطار که پیاده شدم با غرغر رفتم یه گوشه ی خلوت و مشغول مرتب کردن شالم شدم. زهرا با لبخند ملایمی،نگاهم میکرد و چیزی نمیگفت. " محدثه افشاری" ┏━✨⚜️ ⚜✨━┓ @khaterat_shohada ┗━✨⚜️ ⚜✨━┛