بنظر شما حضرت خضر برتر بودند یا حضرت موسی؟ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَيْنِ: امام صادق(ع) :موسی داناتر از خضر بود.؛ «کَانَ مُوسَى أَعْلَمَ مِنَ الْخَضِرِ». الكهف قَالَ إِنَّكَ لَن تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا وَكَيْفَ تَصْبِرُ عَلَىٰ مَا لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْرًا ﺧﻀﺮ به موسی ﮔﻔﺖ: «ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻲ‌ﺗﻮﺍﻧﻲ همپای ﻣﻦ صبور باشی . و ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻲ‌ﺗﻮﺍﻧﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ علمت به آن احاطه ندارد ؟!» اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَيْنِ: در واقع نقص علم موسی(ع) در این مرحله از زندگی اش که با همراهی با خضر مصادف شد، تدبیری حکیمانه از سوی خداوند و از لوازم امتحان این پیامبر الهی در مقولاتی مثل صبر و سلوک بوده است. موسی در این مرحله آزموده می شود و تکامل و تعالی می یابد تا قدم های بزرگی در آینده بردارد. در حقیقت همراهی با خضر دانا و آزمایش های الهی تمهیدی الهی برای بالا بردن درجات موسی است. به همین خاطر می بینیم که حضرت خضر(علیه السلام) نیز در آیه 82 سوره کهف تصریح می کند که (و من آن [كارها] را خودسرانه انجام ندادم)؛ «وَ ما فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْری» زیرا همه این کارها را به اذن خدا و از روی حکمت هایی که یکی از آنها می تواند کشف اسرار عالم برای موسی(ع) باشد، انجام داده است. ‼️به طور خاص، فقط 5 تن از پیامبران الهی دعوت همگانی، هم شریعت و هم کتاب الاهی داشته اند. آن پنج تن، حضرت نوح، ابراهیم، موسی، عیسی(ع) و پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) هستند. در روایات از کتاب حضرت نوح و حضرت ابراهیم (ع) به نام صحف یاد شده و تورات کتاب حضرت موسی، انجیل کتاب حضرت عیسی (ع) و قرآن کتاب پیامبر اسلام (ص) است ✅صفات اولوالعزم در روایات این چنین بیان شده است: 1. دارای دعوت همگانی و جهان شمول برای انس و جنّ بوده اند. 2. دارای شریعت و دین مستقل و تازه ای بوده­ اند. 3. دارای کتاب آسمانی بوده­ اند. در این سه مورد، به سه خصوصیت بارز این پیامبران اشاره شده است؛ یعنی دعوت جهان شمول، دین و کتاب الهی. در روایتی از امام صادق (ع) شرط دوم و سوم کنار هم آمده است که برای جواب به قسمت بعدی سؤال (چرا بعضی از انبیا با این که کتاب داشته اند، ولی اولوالعزم نبوده اند؟) کفایت می­کند. اسحاق‌بن‌عمّار نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) فرمود: مَثَل علی و ما امامان پس از او در این امّت، مَثَل موسی و خضر است هنگامی‌که موسی خضر را دید و با او سخن گفت، از او خواست اجازه دهد تا همراهیاش کند. خضر علمی داشت که برای موسی در الواح نوشته نشده بود. موسی گمان می‌کرد که همه‌ی چیزهایی که به آن احتیاج دارد در تابوت عهد است و تمامی علم در الواح او نوشته شده است. درست مانند کسانی که ادّعای علم و فقاهت دارند و گمان می‌کنند که هرآنچه را از علم و فقاهت که امّت به آن نیاز دارد به اثبات رساندهاند و احادیث صحیحی را که از رسول خدا نقل شده است، یاد گرفته و آن‌ها را از بَر کرده‌اند. درحالی‌که این‌طور نیست . نه همه علم پیامبر را به ارث بردهاند و نه علم پیامبر به آن‌ها رسیده است و نه اینکه آنان علم پیامبر را یاد گرفتهاند. زیرا اگر درباره‌ی حلال و حرام و احکام از آنان پرسیده شود، و آنان دراین‌مورد حدیثی از رسول خدا نداشته باشند، از این بیم دارند که مردم آن‌ها را جاهل بدانند. و اکراه دارند از اینکه کسی از آن‌ها سؤالی بپرسد و آن‌ها نتوانند پاسخ آن را بگویند و در نتیجه مردم هم به‌سراغ سر منشأ علم بروند. به‌همین‌ سبب تفسیر به رأی و در دین خدا قیاس می‌کنند و نص را کنار گذاشته و بدعت‌گذاری میکنند. این درحالی است که رسول خدا فرمود: «هر بدعتی گمراهی است». پس اگر سؤال دینی از آن‌ها پرسیده شود و آنان سخنی از پیامبر اکرم در مورد آن در اختیار نداشته باشند، اگر آن را به پیامبر و امامان که قدرت تشخیص کافی دارند بازگردانند، از ریشه‌های مسائل آگاه خواهند شد. امّا آنچه که مانع از این می‌شود که آن‌ها علم را از ما بجویند، دشمنی و حسادت آن‌ها نسبت به ما است. به خدا سوگند که موسی به خضر حسادت نمی‌کرد. موسی پیامبر و مهبط وحی بود و به دیدار خضر رفت و با او سخن گفت و به علم او اعتراف نمود. آن‌طور که امّت پیامبر پس از رحلت او به خاطر علم و میراثی که از نبیّ خدا به ارث بردیم به ما حسادت می ورزند، موسی به خضر حسادت نمی‌کرد. و آن‌طور که موسی به فراگیری علم خضر راغب بود و میل به همراهی او داشت تا از او بیاموزد و هدایت شود، این امّت میل به آموختن از ما و همراهی با ما را ندارند. هنگامی‌که موسی از خضر خواست اجازه دهد با او همراه شود، خضر می‌دانست که موسی طاقت همراه‌شدن با او را ندارد و تاب تحمّل علم او را نخواهد آورد، به موسی گفت: «و چگونه می‌توانی در برابر چیزی که از رموزش آگاه نیستی شکیبا باشی؟! (کهف/۶۸)».

موسی درحالی‌که مطیع او بود و از او درخواست می‌کرد که همراهی او را بپذیرد، گفت: «به خواست خدا مرا شکیبا خواهی یافت و در هیچ کاری مخالفت فرمان تو نخواهم کرد! (کهف/۶۹)». امّا خضر میدانست که موسی (علیه السلام) بر علم او صبر ندارد. ای اسحاق‌بن‌عمّار! به خدا سوگند که حال این فقها و علمای آن‌ها و عامّه مردم هم به همین شکل است. به خدا سوگند که این‌ها تحمّل علم ما را ندارند و نمیتوانند آن را بپذیرند و تاب بیاورند و از آن پیروی نموده و بر آن پایدار بمانند؛ همان‌طوری که موسی هنگامی‌که خضر را همراهی می‌کرد و مظاهر علم او را مشاهده مینمود، نتوانست طاقت بیاورد و کارهای خضر در نظرش ناپسند بود؛ با اینکه خضر همه آن کارها را طبق دستور الهی انجام میداد. علم ما هم همین‌طور است؛ جاهلان آن را ناپسند میدانند، امّا در نزد خداوند پسندیده است و مقبول. بحارالأنوار، ج۲، ص۲۰۷