ارسال شده از سروش+: ‍ ۲۰ محرم دفن بدن جُون در کربلا بعد از ده روز از واقعه عاشورا جمعی از بنی اسد #بدن شریف جُوْن، #غلام ابی ذر غفاری را پیدا کردند، در حالی که #صورتش نورانی و #بدنش معطر بود و سپس او را دفن کردند، ۱ جُون کسی بود که #امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) او را به ۱۵۰ دینار خرید و به #ابوذر بخشید، هنگامی که #ابوذر را به #ربذه تبعید کردند، این #غلام برای کمک به او به #ربذه رفت و بعد از #شهادت جناب ابوذر به مدینه مراجعت کرد و در خدمت #امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) بود تا بعد از #شهادت آن حضرت به خدمت #امام_حسن (علیه‌السلام) و سپس به خدمت #امام_حسین (علیه‌السلام) رسید و همراه آن حضرت از مدینه به مکه و از مکه به #کربلا آمد، هنگامی که جنگ در روز #عاشورا شدت گرفت او خدمت #امام_حسین (علیه‌السلام) آمد و برای میدان رفتن و دفاع از حریم #ولایت و #امامت اجازه خواست، حضرت فرمودند: در این سفر به امید عافیت و سلامتی همراه ما بودی ! اکنون خویشتن را به خاطر ما مبتلا مساز ، جُون خود را به قدم‌های مبارک #امام_حسین (علیه‌السلام) انداخت و بوسید گفت: ای پسر رسول خدا، هنگامی که شما در راحتی و آسایش بودید من کاسه لیس شما بودم، حالا که به بلا گرفتار هستید شما را رها کنم ؟ جُون با خود فکر کرد : #من کجا و این #خاندان کجا ؟! لذا عرضه داشت : آقای من، #بوی من بد است و #شرافت خانوادگی هم ندارم و نیز #رنگ من سیاه است، یا #اباعبدالله (علیه‌السلام)، لطف فرموده مرا #بهشتی نمایید تا بویم خوش گردد و شرافت خانوادگی به دست آورم و رو سفید شوم، نه آقای من، از شما #جدا نمی‌شوم تا خون سیاه من با خون شما خانواده مخلوط گردد، جُون میگفت و گریه می‌کرد به حدی که #امام_حسین (علیه‌السلام) #گریستند و اجازه دادند، با آنکه جُون پیرمردی ۹۰ ساله بود، ولی بچه‌ها در حرم با او انس فراوانی داشتند، او به کنار خیمه‌ها برای خداحافظی و طلب حلالیت آمد، که صدای گریه اطفال بلند شد و اطراف او را گرفتند، هر یک را به زبانی ساکت و به خیمه‌ها فرستاد و مانند شیری غضبناک روی به آن قوم نا پاک کرد، او جنگ نمایانی کرد، تا آنکه اطراف او را گرفتند و زخم‌های فراوانی به او وارد کردند، هنگامی که روی زمین افتاد، #امام_حسین (علیه‌السلام) سر او را به دامن گرفت و بلند بلند #گریست، و دست مبارک بر سر و صورت جُون کشید و فرمودند: اللّهُمَّ بَیِّض وَجهَهُ وَ طَیِّب رِیحَهُ وَ احشُرهُ مَعَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ (علیهم السلام) : بار الها، #رویش را سفید و #بویش را خوش فرما و با #خاندان عصمت (علیهم السلام) محشورش نما، از برکت #دعای امام حسین (علیه‌السلام) روی غلام مانند ماه تمام درخشیدن گرفت و بوی عطر از وی به مشام رسید، چنانکه وقتی #بدن او را بعد از ده روز پیدا کردند #صورتش منور و #بویش معطر بود. ۲ منابع: ۱. بحارالانوار ج ۴۵ ص ۲۲ و ۷۱ ۲. وسیلة الدارین فی انصار الحسین (علیه‌السلام) ص ۱۱۵