من سالهاست بین حوزویان، دانشگاهیان مذهبی، مدارس مذهبی، سازمانها و ادارات مذهبی هستم با این عزیزان کار فراوان کردم مرد میدان و زن میدان خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی کم دیدم.... (روم نشد بگم ندیدم به جز چند نفری)

حالا این عزیزان میخواهند در اقتصاد، سیاست، مدیریت، آموزش و... تحول ایجاد کنند!!! کسی خود دچار ترس و شرک است، چگونه می‌تواند نظام توحیدی طراحی کند واقعا چگونه!!!

‌ ‌ اغلب دانشگاهیان و حوزویان آدم‌های خوب هستند اما بدرد تمدن سازی نمی‌خورند

‌ ‌ اغلب دانشگاهیان و حوزویان آدم‌های خوب هستند اما بدرد امام زمان(عج) نمی‌خورند

‌ ‌ اغلب دانشگاهیان و حوزویان آدم‌های خوب هستند اما بدرد ایجاد تحولات و جریان‌سازی نمی‌خورند

‌ شاید زمان امام حسین(ع) هم اغلب آدمها خوب بودند، اما بدرد امام حسین(ع) نخوردند و او تنها ماند با ۷۲ نفر

آدمهایِ خوبِ بدرد نخور.... چقدر این قصه دردناک است

خلاصه آدمی که رسالتش را نشناسد و پای رسالتش ایستادگی نکند، اگر خوب هم بشود، میشود آدم خوب بدرد نخور

آدمی که بدرد امامش نمی‌خورد، اما خوب است حوزوی است دانشگاهی است چادری است ریش دارد نماز میخواند مسجد و مدرسه میسازد کربلا می‌رود و....

چون در ساختارهای غیرتوحیدی رشد کردند، آموزش دیدن، کار کردند بگذریم شاید ۱۰۰ سال بعد کسی این نوشته‌ها را خواند و درد ما را فهمید و کاری کرد

کاش صفایی حائری‌ها، آوینی‌ها، طهرانی‌مقدم‌ها زنده بودند و میشد چند کلامی در کنارشان حرف دل زد.... شاید آنها زنده هستند و ما مرده‌ایم