eitaa logo
خانه سبز
22 دنبال‌کننده
463 عکس
252 ویدیو
52 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
پُز عجیب پس از 7 سال در بخش ! در هفت سالی که از عمر می‌گذرد، موضوع ، به نماد بی‌برنامگی و بی‌عملی دولت تدبیر بدل شده اما با این وجود روحانی می‌گوید دولت کارنامه داشته است.  به گزارش رجانیوز دولت علاوه‌بر آنکه را با استدلال بودن به حاشیه راند، نتوانست طرح جایگزینی برای آن معرفی کند. با این حال رئیس‌جمهور با آمارسازی‌های عجیب، در پی برای دولت است. در تازه‌ترین مورد، روحانی در حساب توییتری خود مدعی شد که دولت تدبیر طی هفت سال گذشته چهار میلیون و 500 هزار واحد مسکن در کل کشور ساخته است. روحانی در ادامه نوشت: در حالی که در دولت قبل تنها ۷۷۵ هزار واحد به بهره‌برداری رسیده، در این دولت بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار واحد مسکن مهر، تکمیل و در اختیار مردم قرار گرفته است. این ادعا درحالی است که طبق آمار رسمی مرکز آمار، میانگین تعداد واحد‌های مسکونی ساخته شده در تدبیر در هفت سال گذشته بین ۳۰۰ تا ۳۵۰ هزار واحد بوده است. در دولت‌های یازدهم و دوازدهم تقریباً دو و نیم میلیون واحد مسکن احداث شده که این تعداد مسکن نیز کاملاً توسط بخش خصوصی و سرمایه‌گذاری غیر‌دولتی ساخته شده، و دولت آقای روحانی کوچک‌ترین نقشی در بهره‌برداری از این دو و نیم میلیون واحد ندارد. دولت محمود در پایان کار خود، نزدیک به یک میلیون و 200 هزار واحد مسکن مهر را احداث کرده و در اختیار متقاضیان قرار داد. همچنین یک میلیون واحد را نیز با پیشرفت بالای 60  درصد تحویل دولت روحانی داد تا در دولت تدبیر تکمیل شده و در اختیار خانواده‌های متقاضی قرار بگیرد. به تعبیری دیگر، بر خلاف القای دولتی‌ها مبنی بر اینکه 60 درصد پروژه مسکن مهر در دولت تدبیر انجام گرفته، روحانی صرفاً واحدهای ناتمام مانده در دولت قبل را تکمیل کرده و به نام خود زده است. اخیراً اقبال شاکری عضو کمیسیون عمران مجلس در ارتباط با عملکرد در حوزه مسکن مهر و بدون متقاضی ماندن واحدهای مسکن مهر در دولت تدبیر گفت: گزاره بدون متقاضی بودن مسکن مهر جفای به این طرح بود و به نظر می‌رسد، اگر آخوندی شیرازه مسکن مهر را در دولت قبل به ، هیچ واحد مسکونی از این طرح بدون متقاضی باقی نمی‌ماند. فاصله زمانی به وجود آمده و تاخیر در تکمیل واحدهای مسکن مهر که به دلیل عباس آخوندی، رخ داد، علت اصلی تعیین و تکلیف نشدن این تعداد واحد مسکونی است. در هر حال با توجه به اینکه عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی سال‌های 92 تا 97 دولت تدبیر اساساً اعتقادی به طرح مسکن مهر نداشته و در پایان نیز از اینکه هیچ واحد مسکن مهری را احداث نکرد ابراز خوشحالی کرد، چطور امکان دارد طی دو سالی که از استعفای او می‌گذرد، دولت تدبیر یک میلیون و 300 هزار واحد مسکن ساخته باشد؟
«گردش به راست روحانی»؛ بانیان وضع موجود برای در مطلبی نوشت:«با گذشت حدود 3 سال از آن روزهاي پيروزي، نه روحاني، روحاني آن روزهاست و نه حاميانش، حاميان آن روزها. گردش به راست رييس‌جمهوري همزمان با آغاز دولت دوازدهم و ناتواني در تحقق وعده‌هاي سياسي، اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي دولت دوم «تدبير و اميد»، چنان محسوس بود كه حتي ياران و مشاورانش هم ديگر ياراي كتمانش را ندارند و نتيجه شد، دوري بيش از پيش رييس‌جمهوري محبوب 92 و حتي 96 از پايگاه اجتماعي‌اش؛ فاصله‌اي كه سبب شده حالا چپ و راست، هركدام به طريقي خواهان خداحافظي‌اش با كاخ «پاستور» باشند و او مجبور به انتخاب تنها يك راه از چهارراهي كه هركدام مخاطراتي قابل‌توجه براي او و آينده سياسي‌اش به دنبال خواهد داشت... این چهارراه عبارت است از استیضاح، استعفا، تداوم وضع موجود، تحول در سیاست‌ها از جمله مذاکره». اکثریت مطلق در اختیار مدعیان است. اما با این‌حال رسانه‌های زنجیره‌ای با دروغ مضحک «گردش به راست روحانی» در پی فرار از هستند. طیف مدعی اصلاحات بانی اصلی وضع موجود است. وضعیتی که میوه و ثمره و به . وضعیت فعلی دلار، سکه، خودرو، مسکن و...همگی همان سیب و گلابی‌های است، با این‌حال مدعیان اصلاحات همچنان مذاکره با آمریکا را به عنوان یکی از گزینه‌های برون رفت از وضع موجود جا می‌زنند! http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339
7 سال به امید نشستید 7 ماه برای کار کنید 270 روز باقی‌مانده از عمر ، مهم‌تر از 270 رأی الکترال رئیس‌جمهور آمریکاست و حال که انتخابات آمریکا تمام شده، دولت یازدهم، مهلت باقی‌مانده را برای کار کند. روزنامه فرهیختگان ضمن انتشار این مطالبه می‌نویسد: اگر روزی آیندگان بخواهند قضاوتی در مورد دولت‌های داشته باشند، احتمالا بیش از آنکه از برجام و فراز و فرودهای آن بگویند، قدری کلان‌تر نگاه کرده و با دقت در عملکرد کابینه او خواهند گفت که دولت به‌اصطلاح تدبیر و امید بر سر کار بود، نه از نشانه‌ای دیده شد و نه از ؛ هشت سالی که همواره توام با کرختی در کار و امیدوار بودن به گذشت، ایامی که همواره دولت به‌جای تلاش در عرصه داخلی و دل‌بستن به امکان حل مشکلات درون کشور با استفاده از پتانسیل مردمی و دیگر سرمایه‌های مادی و معنوی، در انتظار رسیدن از خارج مرزها بود. آیندگان از نظر می‌گذرانند که در این چند سال دولت  همه‌چیز را معطل و منتظر نگه داشت تا شاید از مسیر سیاست خارجی مشکلاتی که ریشه در داخل دارد، برطرف شود. آیندگان می‌بینند و از آن ساده عبور نمی‌کنند که دولت این کشور دو سال و اندی را در دوره «آب خوردن هم مذاکره می‌خواهد» گذراند و چند ماهی را مشغول بود، یکی ‌دو سالی را به مذاکره و فشار به اروپایی‌ها مشغول بود و باقی ایام را در انتظار بایدن. از شهریور ۹۲ تا سال ۹۴ دولتی‌ها منتظر امضای بودند، خزانه را خالی توصیف می‌کردند و راه‌حل همه مشکلات را در بستن با می‌دیدند. در آن دو سال همه‌چیز تعلیق و در انتظار نتیجه مذاکرات بود و نیمی از دولت یازدهم به همین منوال گذشت. از اواخر ۹۴ تا پایان سال ۹۶ با وجود اینکه برجام امضا و از سوی ایران رسما اجرای آن آغاز شده بود، اما اتفاق ویژه‌ای روی نداد. در آن ماه‌ها دولت منتظر بود تا این اجرا نتیجه میدانی برای داشته باشد. گام‌های وعده داده ‌شده را بردارند، روابط بانکی برقرار شود، سرمایه‌های خارجی به ایران بیاید و تحریم‌ها در عمل برداشته شود؛ اتفاقی که نه‌تنها ، بلکه به‌تدریج بر تحریم‌ها نیز افزوده شد. مشکل اینجا بود که بخش مهمی از این چالش‌ها در دولت اوباما برقرار شده بود و بعدا با حضور ترامپ در کاخ ‌سفید تشدید شد. این فرآیند اما باز هم دولتی‌ها را به سمت ‌و سوی حرکت و فعالیت درون‌زا هدایت نکرد. با فرو ریختن و بازگشت تحریم‌ها از اردیبهشت۹۷ که البته امر قریب‌الوقوعی بود و بسیاری از کارشناسان (برخلاف اعضای ارشد دولت از جمله اسحاق جهانگیری که گفت از اقدام ترامپ غافلگیر شدیم) آن را پیش‌بینی کرده بودند، دولت پا به دوران انتظار جدیدی گذاشت؛ دورانی که نام صبر راهبردی را به آن الصاق کرده بودند. دولتی‌ها این دو سال را منتظر پا پیش گذاشتن اروپایی‌ها و جبران خسارتی بودند که آمریکا به ایران وارد کرده بود؛ انتظاری تمام‌نشدنی که تا همین اواخر نیز تداوم داشت و یک روز با اهرم SPV تمدید می‌شد، روز دیگر اینستکس و یک روز هم کانال سوئیس. بازه‌ آخر اما عجیب‌تر از سه دوره قبلی بود و هست. این روزها شاهدیم که دو سال آخر به انتظار برای تغییر در کاخ ‌سفید سپری می‌شود. عده‌ای ماه‌هاست که نشسته‌اند و انتظار می‌کشند تا شاید کاندیدای دموکرات‌ها در انتخابات بتواند در رقابت با دونالد ترامپ به پیروزی برسد و دوباره باب مذاکره و گفت‌وگو باز شود. با لحاظ کردن چنین شرایطی، اگر قرار باشد باز هم همان روال قبلی در دولت طی شود، معنایی جز این نخواهد داشت که تا مرداد 1400 و زمان تحویل دولت به فردی دیگر نباید هیچ امیدی به تغییر داشته باشیم و مردم همچنان باید شاهد نابسامانی در اقتصادی باشند.  http://eitaa.com/joinchat/2871525392Cb1b4e95339