بسم الله الرحمن الرحیم
خستگی از بند بند وجودم میبارد.
چقدر خوب است که سعی کنیم از تمام توان و ظرفیتی که خدا بهمان داده ، استفاده کنیم.
هرروز به کلی چیز ، فکر میکنم.
نگاه میکنم ، تحلیل میکنم ، درس میگیرم.
حتما شما هم دور و برتان دیده اید، خانواده های که نمی توانند با دل خوش ، بدون گله و شکایت ، کنار هم بنشینند و صحبت کنند.
چقدر فرهنگ گفت و گو در ما شکل گرفته؟
چقدر دنبال این هستیم که مسائل را با گفت و گو حل کنیم؟
چقدر گفتگوهامان بوی گلایه و ناشکری دارد؟
چقدر دنبال رفع عیب های خودمان هستیم تا پرداختن به عیوب دیگران؟
از همه چیز حرف میزنیم و الحمدلله قدرت نقدهامان بالاست ولی به وقت ارائه راه حل و راه چاره ، در کار خودمان هم می مانیم.
میخواهم یادبگیرم تا بتوانم به بهانه های مختلف ، باب گفت و گو را باز کنم . تا ارتباط ها شکل بگیرند ، قوی تر شوند تا پیوندها محکم تر بشوند.
اما نه با کنایه ، نه با نصیحت مداوم و سرزنش...
میخواهم از دیدن نقاط مثبت خودم ، بچه ها و تک تک آدم های دور و برم شروع کنم...
دیدن منفی ها کار سختی نیست. کشیدن سفیدی ها از دل سیاهی ها توجه می خواهد.هنر میخواهد...
و تمرین...
پ.ن: تصویر : عصرانه بهانه ای برای حرف زدن.
به پیشنهاد دوست جنوبی مان خرما را در ارده میزنیم و میخوریم.هم مقوی است هم شیرینی خرما را میگیرد و هم بسیار خوش مزه می شود.
#خانواده_چند_فرزندی
#گفتگوی_سالم
#تمرین
#94
https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167
هدایت شده از رویکرد هوش متعادل
🌷 شروع مباحث ارتباط با کودک 🌷
با ما در مسیر حمایت از رویکرد هوش متعادل همراه باشید🙏