eitaa logo
خانواده چند فرزندی🇮🇷
6.8هزار دنبال‌کننده
6.5هزار عکس
711 ویدیو
88 فایل
#خانواده_چند_فرزندی یک مادر در حال یادگیری مشاور و تسهیل گر متولد ۶۷ و مادر چهار فرزند مزیات چالش ها و راهکارهای چند فرزندی خادم کودکان و نوجوانان در کانون پرورش فکری @asheri110
مشاهده در ایتا
دانلود
به نام خدا استقلال کودکان سلام دوستان وهمراهان گرامی.چندروزی درگیربودم نبودم.ممنون از دوستانی که لطف کردند و جویای حال شدند. آیا ما خودمون هنوز آدمهای مستقلی هستیم؟ خیلیها رو باید هول داد برای کاری، چون تو انگیزه استقلال ندارند‌. خیلی ها به تنهایی نمیتونند یه مهمونی بدند . خیلی ها تنها نمیتونند خرید کنند. خیلی ها بدون مامانشون نمیتونند بچه داری کنند ؛یسری ام که کلا بچه شونو مامانشون نگه میداره😅😅 عدم استقلال مثل بقیه مسائل بیشتر به ذهن ما برمیگرده. استقلال ابعاد مختلفی داره. استقلال در امور شخصی.استقلال در تصمیم گیری.استقلال شخصیتی و...استقلال ذهنی.استقلال عاطفی 🤔 چیزی که مدنظرمنه، اینجا استقلال بچه ها به معنای انجام دادن امور شخصیشونه و بعدش میپردازم به خودباوری ان شاالله. این امر،مسلما با تدریج امکان پذیره اولین مهم؛ پذیرش والدینه . یعنی من قبول کنم که بچه ام میتونه این کارو بکنه . ما تو وابستگی ها میگیم که هفتاددرصدیا بیشتر علت وابستگی بچه،خود ما بزرگترها هستیم که نمیخوایم یا نمیتونیم قبول کنیم که او میتونه... اینجا باز صحبت شخصیت مستقل پیش میاد که اوایل گفتم. یعنی من این فرزند رو بعنوان یک انسان مستقل بپذیرم وباورکنم.کسی که حتما نباید عین ما بشه.حتما نباید مثل مافکرکنه.هرکاری که مامیگیم بکنه. نه گاهی او دوست داره سازمخالف بزنه و نظر خودش رو اعمال کنه و این مقدمه استقلالشه... اما ما دائم دوست داریم او وصل به ما باشه. محتاج به ما باشه. توامورش به ما مراجعه کنه و سریع هرجا خودمونو واردمیکنیم که مبادا اون کوچکترین تلاشی بکنه. بعضیامونم که چون حوصله نداریم ومیخوایم همه چی عین دسته گل بمونه اصلا اجازه نمیدیم و زمینه استقلال رو فراهم نمیکنیم یعنی طرف حاضره خودش با قاشق غذا بزاره دهن بچه اما او رو لباسش نریزه یا رو زمین نریزه.... پس اولین قدم اینه که، والدین تکلیفشونو باخودشون مشخص کنند. هرکه طاووس خواهد جور هندوستان کشد. استقلال ذهنی واستقلال عاطفی تو بچه ها خیلی مهمه. و این بحث مقدمه مباحثی مثل جدا خوابیدن و از پوشک گرفتن هستش. شما برای کمک به انواع استقلال در بچه ها چه پیشنهادی دارید؟ http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
به نام خدا ادامه بحث در خانواده های چند فرزندی هواسرد شده لحافهاشون رو در آوردم یاد قدیما افتادم🤣انقدر لحاف دوست دارند خودشونم کیف کردند چیزهایی که من اینجا می نویسم تجربه ام با بچه ها طبق اطلاعاتی که داشتم و دارم هست . اینها همه نسبی هستند و ممکنه در همه موارد وبرای همه افراد قابل اجرا نباشه . هدف من فقط کمک به مادرهایی هست که وضعیت مشابه من دارند و کسانیکه این مطالب رو دنبال میکنند مخیر هستند که انجام بدند یا نه . طبق اطلاعات و تجربه من بهتره از یک سالگی و یا چهارده ماهگی جای بچه و حتی اتاق بچه جدا بشه ؛ اما مادر باید در دسترس باشه و بچه خیالش راحت بشه که مامان بابا هستند . بچه های ما از شش هفت ماهگی شیر شبشون کم بود و خیلی وقتها تا صبح میخوابیدن . و بعد از یک سالگی هم تقریبا تا صبح میخوابیدن . البته در مواردی که بچه مریض باشه تب داشته باشه ، دندون درمیاره یا هر علت دیگه ، مسلمه که نیاز به مراقبت بیشتر داره و مادر باید پیشش باشه. تا سه سالگی تمرین میشه هر زمان که بچه دوست داشته باشه پیش مادر باشه ، بهتره مادر بره پیش بچه ، تا بچه شرطی نشه به هر بهانه ای بیاد پیش مادر . پس از اینجا به بعد دیگه اصل میشه خواب تو جای خودشون ، و نباید کوتاه اومد . و اگه احساس نیاز کرد میریم آرومش میکنیم تا دوباره بخوابه . البته مایی که بچه هامون پشت سر هم بودن این رفت و آمدها برامون سخت تر بود و هست اما بعد از بچه اول . دومی و سومی و چهارمی به سبب حضور بقیه خیالشون راحته و میگیرند میخوابند 😅 در مورد اتاق خواب و ترس های موهوم و بهانه ها در ادامه صحبت میکنیم ان شاءالله. شب خوش. http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
به نام خدا محدوده ؟؟؟ مطلب سی ام تعریف ساده محدوده همون چهارچوب هست . اعتقاد ما برای زیر هفت سال آزادی هست . درسته ، اما نه آزادی بی قید و بند... اینکه میگند بچه تا هفت سال امیره ، این یعنی چی ؟ یعنی تا هفت سال هیچی نگیم هیچ کاری نداشته باشیم ؟ نه البته در مورد این مسئله قیل و قال زیاده اما چیزی که من یاد گرفتم اینه که بچه تا هفت سال در چهارچوب های تنگ قرار نگیره . تحت فشار قوانین زیاد نباشه . آزاد باشه اما برای آزادی هاش چهارچوب و محدوده داشته باشه و البته تو اون محدوده دیگه آزاد آزاد باشه... البته این آموزش دادنی نیست . تمرین و تدریج میخواد . از یک سالگی تمرین شروع میشه و این مسلمه که بچه یکساله خیلی متوجه نمیشه یکجا بند نمیشه و اصلا نباید در موردش سخت گیری بشه . تمرین تمرین تمرین تا دوروبر سه سالگی هرچی جلوتر میریم بهتر میشه و از حوالی سه سالگی دیگه تثبیت میشه .اینجاست که دیگه جدی رفتار میکنیم جدی به معنای بدخلقی نیست . مثلا غذا سر سفره فقط . آب بازی رنگ بازی فقط حمام. درمورد اسباب بازی خیلی سخت نگیرید . بچه دوست داره جایی باشه که بقیه اعضا خانواده هم هستند. و طبیعیه. اما مثلا برای غذا خوردن برای کاردستی برای آب بازی جا تعیین میکنیم . ما یه زیرانداز داریم مخصوص کاردستی که پر از رنگ و چسبه.... سفره مخصوص شن بازی داریم. برای غذا هم که مشخصه. این بیشتر محدوده مکانی بود. درمورد محدوده زمانی تو پستهای بعد صحبت میکنیم ان شاءالله. شما چجوری تعیین محدوده میکنید؟ http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
بسم الله الرحمن الرحیم بعد از تعریف مادر و آشنایی با جایگاه مادری و کسب آگاهی در این زمینه نوبت به مرحله اجرا میرسه... حالا ما مادر هستیم و یک سری اطلاعات داریم ، در مرحله عمل و اجرا قرار میگیریم ولی این رو باید بدونیم که تمرین و تدریج مهمترین همراه های ما هستند در این مرحله ؛ نباید از خودمون انتظار داشته باشیم که هرچیزی که می خونیم یا می شنویم رو درجا بتونیم پیاده کنیم.نه ... این انتظار بیجایی هست. اولا که خود تغییر یهویی خوب نیست در رفتار با بچه ها ضمن اینکه به خودمون هم فشار میاد و بعد اینکه به تدریج و با تمرین باید جلو بریم تا آگاهی و دانایی ما به مهارت عملی در رفتار ، تبدیل بشه... اما من ازتون یه درخواست دارم... هرکس قبلا روش فکر کرده که خوبه . هرکس هم هنوز انجام نداده تو این چند روز انجام بده برا من عکس بدون نام بفرسته... چی رو ؟ اینکه هدف ما از فرزند داشتن و تعداد فرزند و افق و آینده ای که ما برای پنج سال بعد، ده سال بعد و بیست سالگی بچه هامون طراحی کردیم چیه؟؟؟ http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
بسم الله الرحمن الرحیم بعد از تعریف مادر و آشنایی با جایگاه مادری و کسب آگاهی در این زمینه نوبت به مرحله اجرا میرسه... حالا ما مادر هستیم و یک سری اطلاعات داریم ، در مرحله عمل و اجرا قرار میگیریم ولی این رو باید بدونیم که تمرین و تدریج مهمترین همراه های ما هستند در این مرحله ؛ نباید از خودمون انتظار داشته باشیم که هرچیزی که می خونیم یا می شنویم رو درجا بتونیم پیاده کنیم.نه ... این انتظار بیجایی هست. اولا که خود تغییر یهویی خوب نیست در رفتار با بچه ها ضمن اینکه به خودمون هم فشار میاد و بعد اینکه به تدریج و با تمرین باید جلو بریم تا آگاهی و دانایی ما به مهارت عملی در رفتار ، تبدیل بشه... اما من ازتون یه درخواست دارم... هرکس قبلا روش فکر کرده که خوبه . هرکس هم هنوز انجام نداده تو این چند روز انجام بده برا من عکس بدون نام بفرسته... چی رو ؟ اینکه هدف ما از فرزند داشتن و تعداد فرزند و افق و آینده ای که ما برای پنج سال بعد، ده سال بعد و بیست سالگی بچه هامون طراحی کردیم چیه؟؟؟ http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
به نام خدا آیا ما خودمون هنوز آدمهای مستقلی هستیم؟ خیلیها رو باید هول داد برای کاری، چون تو انگیزه استقلال ندارند‌. خیلی ها به تنهایی نمیتونند یه مهمونی بدند . خیلی ها تنها نمیتونند خرید کنند. خیلی ها بدون مامانشون نمیتونند بچه داری کنند ؛یسری ام که کلا بچه شونو مامانشون نگه میداره😅😅 عدم استقلال مثل بقیه مسائل بیشتر به ذهن ما برمیگرده. استقلال ابعاد مختلفی داره. استقلال در امور شخصی.استقلال در تصمیم گیری.استقلال شخصیتی و...استقلال ذهنی.استقلال عاطفی 🤔 چیزی که مدنظرمنه، اینجا استقلال بچه ها به معنای انجام دادن امور شخصیشونه و بعدش میپردازم به خودباوری ان شاالله. این امر،مسلما با تدریج امکان پذیره اولین مهم؛ پذیرش والدینه . یعنی من قبول کنم که بچه ام میتونه این کارو بکنه . ما تو وابستگی ها میگیم که هفتاددرصدیا بیشتر علت وابستگی بچه،خود ما بزرگترها هستیم که نمیخوایم یا نمیتونیم قبول کنیم که او میتونه... اینجا باز صحبت شخصیت مستقل پیش میاد که اوایل گفتم. یعنی من این فرزند رو بعنوان یک انسان مستقل بپذیرم وباورکنم.کسی که حتما نباید عین ما بشه.حتما نباید مثل مافکرکنه.هرکاری که مامیگیم بکنه. نه گاهی او دوست داره سازمخالف بزنه و نظر خودش رو اعمال کنه و این مقدمه استقلالشه... اما ما دائم دوست داریم او وصل به ما باشه. محتاج به ما باشه. توامورش به ما مراجعه کنه و سریع هرجا خودمونو واردمیکنیم که مبادا اون کوچکترین تلاشی بکنه. بعضیامونم که چون حوصله نداریم ومیخوایم همه چی عین دسته گل بمونه اصلا اجازه نمیدیم و زمینه استقلال رو فراهم نمیکنیم یعنی طرف حاضره خودش با قاشق غذا بزاره دهن بچه اما او رو لباسش نریزه یا رو زمین نریزه.... پس اولین قدم اینه که، والدین تکلیفشونو باخودشون مشخص کنند. هرکه طاووس خواهد جور هندوستان کشد. استقلال ذهنی واستقلال عاطفی تو بچه ها خیلی مهمه. و این بحث مقدمه مباحثی مثل جدا خوابیدن و از پوشک گرفتن هستش. شما برای کمک به انواع استقلال در بچه ها چه پیشنهادی دارید؟ https://www.instagram.com/p/B_dRuBcJKaR/?igshid=9yt24jllxku6
بسم الله الرحمن الرحیم بعد از تعریف مادر و آشنایی با جایگاه مادری و کسب آگاهی در این زمینه نوبت به مرحله اجرا میرسه... حالا ما مادر هستیم و یک سری اطلاعات داریم ، در مرحله عمل و اجرا قرار میگیریم ولی این رو باید بدونیم که تمرین و تدریج مهمترین همراه های ما هستند در این مرحله ؛ نباید از خودمون انتظار داشته باشیم که هرچیزی که می خونیم یا می شنویم رو درجا بتونیم پیاده کنیم.نه ... این انتظار بیجایی هست. اولا که خود تغییر یهویی خوب نیست در رفتار با بچه ها ضمن اینکه به خودمون هم فشار میاد و بعد اینکه به تدریج و با تمرین باید جلو بریم تا آگاهی و دانایی ما به مهارت عملی در رفتار ، تبدیل بشه... اما من ازتون یه درخواست دارم... هرکس قبلا روش فکر کرده که خوبه . هرکس هم هنوز انجام نداده تو این چند روز انجام بده برا من عکس بدون نام بفرسته... چی رو ؟ اینکه هدف ما از فرزند داشتن و تعداد فرزند و افق و آینده ای که ما برای پنج سال بعد، ده سال بعد و بیست سالگی بچه هامون طراحی کردیم چیه؟؟؟ https://eitaa.com/joinchat/774570008C9052be5167
به نام خدا محدوده ؟؟؟ مطلب سی ام تعریف ساده محدوده همون چهارچوب هست . اعتقاد ما برای زیر هفت سال آزادی هست . درسته ، اما نه آزادی بی قید و بند... اینکه میگند بچه تا هفت سال امیره ، این یعنی چی ؟ یعنی تا هفت سال هیچی نگیم هیچ کاری نداشته باشیم ؟ نه البته در مورد این مسئله قیل و قال زیاده اما چیزی که من یاد گرفتم اینه که بچه تا هفت سال در چهارچوب های تنگ قرار نگیره . تحت فشار قوانین زیاد نباشه . آزاد باشه اما برای آزادی هاش چهارچوب و محدوده داشته باشه و البته تو اون محدوده دیگه آزاد آزاد باشه... البته این آموزش دادنی نیست . تمرین و تدریج میخواد . از یک سالگی تمرین شروع میشه و این مسلمه که بچه یکساله خیلی متوجه نمیشه یکجا بند نمیشه و اصلا نباید در موردش سخت گیری بشه . تمرین تمرین تمرین تا دوروبر سه سالگی هرچی جلوتر میریم بهتر میشه و از حوالی سه سالگی دیگه تثبیت میشه .اینجاست که دیگه جدی رفتار میکنیم جدی به معنای بدخلقی نیست . مثلا غذا سر سفره فقط . آب بازی رنگ بازی فقط حمام. درمورد اسباب بازی خیلی سخت نگیرید . بچه دوست داره جایی باشه که بقیه اعضا خانواده هم هستند. و طبیعیه. اما مثلا برای غذا خوردن برای کاردستی برای آب بازی جا تعیین میکنیم . ما یه زیرانداز داریم مخصوص کاردستی که پر از رنگ و چسبه.... سفره مخصوص شن بازی داریم. برای غذا هم که مشخصه. این بیشتر محدوده مکانی بود. درمورد محدوده زمانی تو پستهای بعد صحبت میکنیم ان شاءالله. شما چجوری تعیین محدوده میکنید؟ http://eitaa.com/joinchat/774570008Ca819f327b9
دیگه کم کم باید وقت خواب بچه ها رو تنظیم کرد تا بدن شون عادت کنه و روی روال صحیح بیفته یادمون باشه تدریج یک اصل مهم تربیتی هست نمیشه شب اول مهر یهو همه چیز تغییر داد تو خونه ما از الان برنامه خواب بازی با دستگاه تلویزیون و..... کم کم تغییر می کنه و ما که امسال باز هم کلاس اولی داریم☺️ https://eitaa.com/khanevadechandfarzandi