🌐ساختمانی به شکل اثر انگشت 😍 @mezahotollab 😍

عمه ساره ی بابا توی بالاخانه زندگی میکرد، یک ردیف بیست تایی، پله ی کلوخی بدون دیواره را باید رد میکردی، آنوقت می‌رسیدی روی پشت بام آشپزخانه، به اتاق نشیمن، که یک پرده ی گل سرخ داشت روی یک پنجره ی چوبی رو به تک درخت گلابیِ کنارِجوی آبِ کنارِ حیاط. پنیر عمه ساره ی بابا، توی آشپزخانه ی پایین درست می شد و پشت پنجره ی بالاخانه رو به درخت گلابی، خورده. عمه ساره، وسط جوشیدن شیر کمی سرکه توی آن می ریخت، شیر می برید، تکه تکه می شد، چند غل که میزد می ریختش توی آستر، آنوقت توی آن زیره ی سیاه می پاشید یا کنجد یا آویشن و یا گردو. بستگی داشت بچه ها هوس چه طعمی کرده باشند، هاون را می گذاشت روی آستر تا آب پنیر گرفته شود، دو ساعت بعد پنیر آماده بود، برشش می زد و می گذاشت توی آب نمک توی مینی یخچال کوتاه سبز امریکایی. بچه ها می خوردند دهانشان گردویی می شد، آویشنی، نعنایی، سیاه دانه ای یا کنجدی هیچ وقت پنیر، زیر زبانشان طعم اشک، مزه ی رنج، خستگی، دلتنگی یا تنهایی نمیداد، چون عمه از زندگی کوچکش، شادی های بزرگی برای خودش ساخته بود، بی آنکه غم هایش را قاتی پنیر کند. دلم هوس پنیر عمه ساره ی بابا را کرده توی بالاخانه رو به درخت گلابی. #ملیحه_ترکمن_زاده 😍 @mezahotollab 😍

تراپیستم گفت: یه نفر پشت در اتاق گیر افتاده و کمک میخواد و تو تنها نفری هستی که میتونی نجاتش بدی و تو هیچ چیزی نداری که بتونی باهاش در و بشکنی و باز کنی، چیکار میکنی؟ گفتم: من در و میشکنم گفت: نمیشکنه گفتم: کمک میخوام از کسی گفت: کسی نیست که بخواد کمکت کنه گفتم: هیچکاری نمیتونم بکنم؟ گفت: نه گفتم: پس باید چکار کنم؟ گفت: رها کن! گفت: اونی که تو اتاقه، گذشته ی توئه و اون هی داره خودش رو به تو یادآوری میکنه اما تو کاری نمیتونی براش بکنی پس باید رهاش کنی درسته که دردناکه ولی تنها راه نجاته 😍 @mezahotollab 😍

🌏یکی از عجیب ترین سدهای جهان سد عجیب مونتیسلواین در کالیفرنیا، با افزایش بیش از حد مجاز اب، از طریق گودال تعبیه شده در پشت سد، آب اضافه را تخلیه میکند. 😍 @mezahotollab 😍

احساس ميکردم اگر اوضاع همین طوری بماند دق میکنم .. اوضاع همان طور ماند و دق نکردم! همه ما اینگونه ایم. لحظه های گَندی داریم که تا مرز سکته پیش میرویم، اما میگذرد .. هیچوقت حرف سربازی که بدون پاهایش از جنگ برگشت را فراموش نمیکنم: " من فوتبالیست خوبی بودم! اولش برای پاهایم هر شب گریه میکردم، تا فهمیدم خدا دوست داره من شطرنج باز خوبی باشم " #شاهین_شیخ_الاسلامی #داستانک 😍 @mezahotollab 😍

در یک قسمت کتاب آلیس و سرزمین عجایب آمده بود : آلیس به یک دوراهی رسید؛ یک گربه را روی درخت دید و به گربه گفت: "از کدام مسیر باید بروم؟" گربه پرسید: "به کجا می‌خواهی بروی؟" آلیس پاسخ داد: "نمی‌دانم" گربه گفت: "پس مهم نیست که از کدام راه بروی." آینده مکانی نیست که به آن‌جا می‌رویم، بلکه جایی‌ست که آن را به وجود می‌آوریم. راه‌هایی که به آینده ختم می‌شوند یافتنی نیستند، بلکه ساختنی‌اند و ساختن آن، هم سازنده را و هم مقصد را دگرگون می‌کند. 😍 @mezahotollab 😍

درکربلا چی گذشت ‌‌‌‌‌‌‌‌ 😍 @mezahotollab 😍

حاج‌اقا‌پناهیان‌میگہ: خدا‌دنبال‌بهونہ‌است‌تا‌ببخشتت این‌فرصت‌و‌از‌دست‌ندیم! بلند‌شیم‌بریم‌بگیم‌ببخش‌مارو‌شاید‌امروز، روز‌آخرۍباشہ‌کہ‌هستیم..🙃❤️‍🩹 #توبه 😍 @mezahotollab 😍

. شیخ رجبعلی خیاط می گفت : در بیداری سحر🌙 و ثلث اخر شب اثار عجیبی است هر چیزی را که از خدا بخواهی از گدایی سحر ها می توان حاصل نمود از گدایی سحرها کوتاهی نکنید که هر چه هست در ان است . عاشق خواب ندارد و جز وصال محبوب چیزی نمی خواهد وقت ملاقات و رسیدن به وصال هنگام سحر است❣ 😍 @mezahotollab 😍

کلامی زیبـا از شیخ بهایی👌👌 آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا: اگر بسیار کار کند، میگویند احمق است اگر کم کار کند، میگویند تنبل است اگر بخشش کند، میگویند افراط میکند اگر جمع گرا باشد، میگویند بخیل است اگر ساکت و خاموش باشد میگویند لال است اگر زبان آوری کند، میگویند وراج و پر گوست اگر روزه برآرد و شبها نماز بخواند میگویند ریا کار است و اگر نکند، میگویند کافر است و بی دین لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد و جز از خداوند نباید از کسی ترسید پس آنچه باشید که دوست دارید... شـاد باشید... مهم نیست این شادی چگونه قضاوت شود 😍 @mezahotollab 😍

جوجه جغد دیدین تا حالا😘 😍 @mezahotollab 😍

📌خاطره‌ی دکتر عبدالحسین زرین کوب از عاشورا 📝 روز عاشورا بود و در مراسمی به همین مناسبت به عنوان سخنران دعوت داشتم ، مراسمی خاص با حضور تعداد زیادی تحصیل کرده و به اصطلاح روشنفکر و البته تعدادی از مردم عادی، نگاهی به بنر تبلیغاتی که اسم و تصویرم را روی آن زده بودند انداختم و وارد مسجد شده و در گوشه ای نشستم ، دنبال موضوعی برای شروع سخنرانی خودم می گشتم ، موضوعی که بتواند مردم عزادار را در این روز خاص جذب کند ، برای همین نمیخواستم فعلا کسی متوجه حضورم بشود ، هر چه بیشتر فکر می کردم کمتر به نتیجه می رسیدم ، ذهنم واقعا مغشوش شده بود ، پیرمردی که بغل دستم نشسته بود با پرسشی رشته ی افکار را پاره کرد : ببخشید شما استاد زرین کوب هستید ؟ گفتم : استاد که چه عرض کنم ولی زرین کوب هستم . خیلی خوشحال شد مثل کسی که به آرزوی خود رسیده باشد و شروع کرد به شرح اینکه چقدر دوست داشته بنده را از نزدیک ببیند . همین طور که صحبت می کرد ، دقیق نگاهش می کردم ، این بنده خدا چرا باید آرزوی دیدن من را داشته باشد ؟ چه وجه اشتراکی بین من و او وجود دارد ؟ پیرمردی روستایی با چهره ای چین خورده و آفتاب سوخته ، متین ، سنگین و باوقار . می گفت مکتب رفته و عم جزء خوانده و در اوقات بیکاری یا قرآن می خواند یا غزل حافظ و شروع به خواندن چند بیت جسته و گریخته از غزلیات خواجه و چه زیبا غزل حافظ را می خواند . پرسیدم : حالا چرا مشتاق دیدن بنده بودید ؟ گفت : سؤالی داشتم گفتم : بفرما پرسید : شما به فال حافظ اعتقاد دارید؟ گفتم : خب بله ، صددرصد گفت : ولی من اعتقاد ندارم پرسیدم : من چه کاری میتونم انجام بدم ؟ از من چه خدمتی بر میاد؟( عاشق مرامش شده بودم و از گفتگو با او لذت می بردم ) گفت : خیلی دوست دارم معتقد شوم ، یک زحمتی برای من می کشید ؟ گفتم : اگر از دستم بر بیاد ، حتما ، چرا که نه؟ گفت : یک فال برام بگیرید گفتم ولی من دیوان حافظ پیشم ندارم بلافاصله دیوانی جیبی از جیبش درآورد و به طرفم گرفت و گفت : بفرما مات و مبهوت نگاهش کردم و گفتم ، نیت کنید فاتحه ای زیر لب خواند و گفت : برای خودم نمی خوام ، می خوام ببینم حافظ در مورد امروز ( روز عاشورا ) چی می گه؟ برای لحظه ای کپ کردم و مردد در گرفتن فال . حافظ ، عاشورا ، اگه جواب نداد چی ؟ عشق و علاقه ی این مرد به حافظ چی میشه ؟ با وجود اینکه بارها و بارها غزلیات خواجه را کلمه به کلمه خوانده و در معنا و مفهوم آنها اندیشیده بودم ، غزلی به ذهنم نرسید که به طور ویژه به این موضوع پرداخته باشد . متوجه تردیدم شد ، گفت : چی شد استاد؟ گفتم : هیچی ، الان ، در خدمتتان هستم . چشمانم را بستم و فاتحه ای قرائت کردم و به شاخه نباتش قسمش دادم و صفحه ای را باز کردم : زان یار دلنوازم شکریست با شکایت گر نکته دان عشقی خوش بشنو این حکایت بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهد کس گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت چشمت به غمزه ما را خون خورد و می‌پسندی جانا روا نباشد خونریز را حمایت در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود زنهار از این بیابان وین راه بی‌نهایت ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم یک ساعتم بگنجان در سایه عنایت این راه را نهایت صورت کجا توان بست کش صد هزار منزل بیش است در بدایت هر چند بردی آبم روی از درت نتابم جور از حبیب خوشتر کز مدعی رعایت عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت خدای من این غزل اگر موضوعش امام حسین و وقایع روز و شب یازدهم نباشد ، پس چه می تواند باشد ، سالها خود را حافظ پژوه می دانستم و هیچ وقت حتی یک بار هم به این غزل ، از این زاویه نگاه نکرده بودم ، این غزل ، ویژه برای همین مناسبت سروده شده بیت اولش را خواندم از بیت دوم این مرد شروع به زمزمه کردن با من کرد و از حفظ با من همخوانی می کرد و گریه می کرد طوری که چهار ستون بدنش می لرزید ، انگار داشتم روضه می خواندم و او هم پای روضه ی من بود . متوجه شدم عده ای دارند ما را تماشا می کنند که مجری برنامه به عنوان سخنران من را فراخواند و عذرخواهی که متوجه حضورم نشده ، حالا دیگه می دونستم سخنرانی خود را چگونه شروع کنم . بلند شدم ، دستم را گرفت میخواست ببوسد که مانع شدم ، خم شدم ، دستش را به نشانه ی ادب بوسیدم . گفت معتقد شدم استاد ، معتقد بووودم استاد ، ایمان پیدا کردم استاد ، گریه امانش نمی داد ، آنروز من روضه خوان امام شهید شدم و کسانی پای روضه ی من گریه کردند که پای هیچ روضه ای به قول خودشان گریه نکرده بودند. 😍 @mezahotollab 😍