یک خبر و یک سؤال
این خبر امروز منتشر شد. اعدام سه نفر در ارومیه که در پوشش محموله مشروبات الکلی، تجهیزات ترور را وارد میکردند. تمام خبرگزاریها و سایتهای خبری که این خبر را منتشر کردند به این عبارت "در پوشش محموله مشروبات الکلی" اشاره کردند.
سؤالی که برای من ایجاد شد این است که مگر واردات مشروبات الکلی از مرزها مُجاز است که در پوشش آن بتوان تجهیزات ترور وارد کرد؟
این خبر خواسته یا ناخواسته نشان میدهد که مراجع انتظامی و قضایی نسبت به قاچاق مشروبات الکلی به داخل کشور مماشات و چشمپوشی یا شاید مساعدت میکنند و درنتیجه تروریستها میتوانند از این پوشش برای قاچاق اقلام غیرمُجاز استفاده کنند.
کاش کسی از دستاندرکاران درباره این خبر توضیحی میداد یا حداقل امر میکردند که سایتهای خبری این گاف روشنگرانه را برطرف کنند.
.
سینما قرار است صرفاً بازتابدهنده کژیها و آسیبهای اخلاقی و فرهنگی جامعه باشد یا آنکه اخلاق و فرهنگ جامعه را ارتقا دهد؟
پاسخ هرچه باشد این سینمای فعلی ما، هیچکدامشان نیست. درست است جامعه از لحاظ اخلاق و فرهنگ و خانواده سقوط کرده اما گویا کارکرد بعضی فیلمها تشدید این سقوط اخلاقی و عقیدتی جامعه است.
چند روز پیش #فیلم_پیرپسر را دیدم. تمام فیلم سه ساعته و خستهکننده #پیرپسر این بود:
پدری مشروبخوار و معتاد که با یکی از پسرانش بر سر تصاحب یک زن رقابت دارد و پسر دیگرش را شبیه مردی دیگر و ولدالزنا میداند، یکی از پسرانش برای قتل پدر نقشهکشی میکند و درنهایت پسر دیگرش که همیشه با قتل پدر مخالف بود، او را میکشد.
فیلم مملو است از صحبتهای جنسی، رفت و آمد زنان خیابانی در خانه پدر و پسران، تریاککشی دستهجمعی، شرب خمر، فحاشی و زد و خورد بین پدر و پسران. گویا تنها هدف فیلم نمایش چهرهای شیطانی از یک پدر و تحقیر هرچه بیشتر اوست تا عقده فیلمساز از مفهوم پدر و پدری خالی شود.
سردرگمی، ترس و هیجان در تقنین
در روزهای اخیر لایحه قضایی «مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی» با قید دو فوریت پس از ارسال از سوی قوه قضائيه و تصویب در هیأت وزیران از دولت به مجلس ارسال شد. بعد از تصویب دو فوریت آن در مجلس، دولت آن را مسترد کرد.
بدون آنکه بخواهم درباره متن لایحه اظهار نظر کنم، صورت عملکرد دستگاه قضایی، دولت و مجلس در خصوص این لایحه جالب توجه است و نشان میدهد که گاه در حوزه قانوننویسی تا چه اندازه سردرگم و بلاتکلیف عمل میشود.
🔶️ ارسال لایحه از سوی دستگاه قضایی و سپس تصویب آن در هیأت وزیران و ارسال آن با قید دو فوریت به مجلس و تصویب دو فوریت آن در مجلس، حاکی از آن است که علی القاعده این لایحه، برای طراحان و نویسندگان و ارسال کنندگان آن به مجلس لایحهای خطیر و مهم است و ایشان به تصویب آن نیاز مبرم احساس کردهاند.
🔶️ اگر واقعاً این احساس ایشان مبتنی بر نیازسنجی واقعی و مطالعات کارشناسی بوده است، چرا با طرح چند انتقاد در فضای مجازی سریع دستاورد دو فوریتی خود را مسترد میکنند؟
🔶️ فرض بدتر آن است که طراحان و نویسندگان و ارسال کنندگان این لایحه دو فوریتی، بدون بررسی جوانب امر و بدون مطالعات همه جانبه آن را به مجلس ارسال کردند و بعد از گشت و گذار در صفحات مجازی و مطالعه توییتها و پستهای انتقادی کاربران فضای مجازی متوجه شدند که دستاورد دو فوریتیشان تا چه اندازه غیرکارشناسی است.
هرچه باشد حاکی از ترکیب سردرگمی، ترس و هیجان در تقنین است؛ البته با چاشنی پوپولیسم.