قطعه ای از بهشت
آمد سروشی از دو جهانی که امجد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
اینجا که وعده گاه نزول ملائک است
اینجا نشان مقدم مولود سرمد است
مِهر و صفا ، به سرا صحن مرقدش
حُسن و نشانی ازگهر پاک احمد(ص) است
اینجاست که آسمان به زمین غبطه میخورد
یک قطعه از زمین که زنور محمد(ص)است
از هر کجای خاک ، شماری تو مرتبت
از هر دریچه ای که نظر می کنی صد است
اینجا شکسته دل به دوصد ناله و امید
اینجا پناه مردم از هر کجا رد است
در دور مرقدش همه شور و نشاط و شوق
موجی بلند ، که هم جَزرو هم مَداست
گر عاشقی ، بیا ز خطا پرده بر گشا
اینجا برای عشق ، شروعی مجدد است
صحنش ، فراتر از نظر و فهم عاقلان
نامش میان عاقل و عاشق زبانزد است
مرآت مرقدش ، همه انوار منجلی
مشکات درگهش ، فرا از زبرجد است
من مانده ام که چه سان ، خواندم رضا(ع)
لطفی که شامل همه از نیک وهم بد است
اینجا حضور عالم و عابد به درگهش
اینجا سرای ایمن ناخوانده ابجد است
از هر طرف که به سویش کنی سلام
آید جواب ، که جوابی سر آمد است
گفتم بهشت، نه ، نه برتر از بهشت
اینجا صفا و مروه و زرینه مرقد است
گر مستطیع نشدی ، تا روی به حج
اینجا سرای اهل یقین شهر مشهد است
مشهد مقدس ، فریدون حاجی زاده آزاد