کِی قراره یادبگیریم موقع دیدار با دوستان و صله رحم ، به جای بیان ایرادا و مسائلی که شما نمیپسندید، حرفای خوب و مثبت به هم بگیم!؟

کِی قراره یادبگیریم برای هم ارزش قائل باشیم؟ پدری؟ مادری؟ خواهر یا برادری؟ همسری؟ نقش داری! چقدر نقشتو خوب ایفا میکنی؟ عشق چیه؟ آیا عشق رو تو نقشت جا دادی؟ اهمیت چطور؟ چقدر برات مهمن ؟ یه روزی میرسه که آدما از این بیشتر عشق و محبت و اهمیت رو از بقیه جز دایره خانواده،گدایی میکنن:) کاش قبل این فاجعه، تو نقش خودمون فرو بریم و بپذیریم!

چرادیگه خاطرات نمیزاری _____ سلام. عیدتون مبارک🦋🌸 والا گاهی شاید نگفتن بهتر از گفتنه و سکوت مفید تر از دفاع و نگاه واجب تر از هر حرکتی! وقتی خاطراتت رو به اشتراک میذاری... آدمها هرنوع برداشتی میکنن و مهمم نیست نظرشون درواقع! چون میتونن نخونن یا نشنون! اما مسئله اینه متاسفانه خیلیها انقدر تو زندگی خصوصیت سعی در دخالت دارن... که خوندنشون فقط محدود به خوندن نیست و ممکنه بخوان با نظرات نامربوطشون زندگیت رو تحت تاثیر قرار بدن! یاحتی افکار نزدیکانت رو منحرف کنن! پس اینجاست که باید سکوت کرد:) داستان اینه 🌱 اما حتما یسری چیزهارو در غالبهای هشتگ های مختلف قرار میدم که برشی از تراوشات ذهنِ همون دختریه که میشناسید●

روزی خواهد رسید که ثابت میکنیم ما جوونا تا وقتی که نخوایم، پامون رو کج نمیذاریم! روزی خواهد رسید که این رو تمام آدمهای دورو برمون بدونن، اگه من تا الانش اینم، راهو بلدم! بقیشم میتونم برم! تربیت خانواده، تاجایی همراهته! روزی باید مستقل شد از خانواده دور میشی و باید خودت خانواده تشکیل بدی اما قبلش! باید به اون حد از فهم برسی که اول با خود واقعیت به اتحاد برسی و بعد ... اونهایی که تا اخر عمر متصل به مرکز خانواده خودشونن، جریان اون خودکار بانکو دارن که با نخ و زنجیر بسته شده! روز به روز افرادی برای کندن بنیان اون حریص تر خواهند شد! پس قبل این اتفاق، خودت مستقل شو!

مشکل از جایی شروع شد که به بچه گفتن بچه به نوجوون گفتن هیجانی به جوون گفتن خام و کم تجربه و به پیر گفتن آفتاب لب بوم! و کارها و ایده ها خاک خورد! جوون ها پیر و پیرها... ایده ها سخت رشد میکنن! زمین برای کاشتن کم نیست! اما از اول گفتن آب هست ولی کم است! محدودیتهارو بهونه کردن تا موقع پیشرفت بگن محدودیت خلاقیت میاره! اما هیچ وقت کسی نگفت اگه بهشون میدون میدادیم چی میییییشد! واو! دورو برمون شده پر از آدمهایی که راست و دروغشون مشخص نیست! و متاسفانه اگاهی بشدت کم! هرجا میری کسی نظری داره! همه دم از ضایع شدن حقشون میزنن! اما موقع حساب کردن خرید، ترازوشونو ناتراز میکنن! اون لقمه چجوری از گلوشون پایین میره؟ همونجوری مابقی لقمه ها از گلوی بالا بالاییا پایین میره! اگه خودمون به خودمون رحم میکردیم، الان ظلم سراسری وجود نداشت! از ماست که برماست!

در رویا زندگی کن:)

:)