این عکس که در سال ۱۸۸۹ در دمشق گرفته شده درس زیادی به ما میدهد... کوتوله معلول مسیحی به نام سمیر، بر دوش دوست نابینای مسلمان خود به نام عبدالله بود! سمیر چشم عبدالله بود و عبدالله پای سمیر یکی میدید و دیگری راه میرفت... اینچنین همدیگر را کامل می کردند! هر دو در کودکی یتیم شدند و بدون سرپرست در اتاقی با هم زندگی و کار می کردند! سمیر قصه گو بود و در یکی از قهوه خانه های قدیمی و معروف دمشق برای مردم قصه می گفت و عبدالله روشندل کنار قهوه خانه نخود و لوبیای داغ می فروخت! سمیر قبل از عبدالله درگذشت و عبدالله به شدت متاثر شد ، طوری که یک هفته تمام در اتاقش گریست ، تا جائی که جسد بی جانش که از شدت اندوه فوت شده بود را در اتاقش پیدا کردند! #قدرنعمتهای_خدا را کسی خوب می داند که محرومیت کشیده باشد!

.

انتقاد؟!! دقیقا فقط انتقاد؟! انتقاد رو که بقال سر کوچه هم بلده اقای قوه قضاییه! پس وظیفه شما چیست؟!انتقاد؟! پس کی باید برخورد کنه؟! دولت انتقاد!قوه قضاییه انتقاد!مجلس انتقاد!....پس کی دقیقا باید برخورد کنه؟!مردم که هم حرکتی کنن فوری برچسب اغتشاش گر و ....رو انها چسبانده میشه و سرکوب!!!

وزرای دولت قبل رو هنوز هیچ برخوردی بهاشون نکردن یه عده دنبال اینن که با کجروی وزرای دولت جدید برخوردی بشه!! عجب!چقدر خوش خیال هستید!! فقط شمشیر امام زمان عج از پس این جماعت پر از مکر و حیله برخواهد آمد!

👆کانالی که قبلا وجهه ضد استکباری داشته است گویا توسط عواملی به سمت حجتیه منحرف شده است!