ی‌گــوشه‌با‌بغـض‌‌تنـها‌میشنیم:)

یک بار دیگه منو راه بده..😔🥀

ترتیل‌سریع‌:جزءپنجم‌قرآن‌کریم قاری‌محترم:استادمعتزآقایی🎤

_یامن‌احسانه‌قدیم،حسین‌...(:♥

رَحمَتَ اللّٰھِ الواسِعَـہ . ‌. نظرے ! من حَـرَم لازِمَم ، تو با خبرے :)

توۍ کفشدارےِ صَحنِت کار مےکنم ! دلُ فَرشِ پاے این زُوار مےکنم :')♥

_هرچه‌که‌دارم،داروندارم‌فدات‌ امام‌حسین(:♥

_

والله،والله هرکس تیربه‌سمت‌این‌نظام‌انداخت؛آواره‌شد.! حاج قاسم

ما را کسی نخواست.. فدای سرت نخواست! تا با تو ایم، منت همدم نمی‌کشیم..

باز کن در که گدای سحرت برگشته...💔 توبه ام توبه نشد هر چه که همت کردم من به ستاری تو سخت جسارت کردم هر چه تو دوست شدی با من آلوده ولی بی حیاتر شده با نفس رفاقت کردم رمضان است و دل از خواب نکندم افسوس مثل هر سال من از لطف تو غفلت کردم من از این فلسفه روزه از این فیض عظیم به همین تشنگی ساده قناعت کردم روزه هم چشم مرا باز نکرده، نکند عادتم بود اگر هرچه عبادت کردم هر چه هستم سر دیوانگی‌ام می‌مانم روزه‌ام را فقط افطار به تربت کردم خواستم از عطش روزه بگویم اما از لب تشنه‌اش احساس خجالت کردم روزه ام روضه شد و روضه مرا می‌کشدم یاد آن تشنه‌لب کرب‌ و‌ بلا می‌کشدم #ماه_رمضان #چند_روزی_آسمان_نزدیک_است #لحظه_ها_را_دریاب @aks_mohtavaie

بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم »»» آیه ی روز : لِّكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَىَ مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ حدید - ٢٣ این بخاطر آن است که برای آنچه از دست داده‌اید تأسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید؛ و خداوند هیچ متکبّر فخرفروشی را دوست ندارد! نکته ها: «مختال» به معناى تكبرى است كه بر اساس توهّم و تخیل بزرگى باشد. این آیه دلیل آیه قبل است. یعنى این كه به شما خبر دادیم كه حوادث را پیش از آنكه حادث شوند مقرر كرده و نوشته ایم، براى آن است كه دیگر به خاطر نعمتى كه از دست مى دهید اندوه مخورید و به خاطر نعمتى كه خدا به شما مى دهد، خوشحالى نكنید و بدانید كه نعمت ها امانت الهى است كه به شما سپرده شده است، نه اینكه به مواهب الهى پشت پا بزنیم و از آنها بهره نگیریم، بلكه اسیر آن نشده و آن را هدف و مقصد خود ندانیم.(79) تمام حوادث تلخ و شیرین، همچون پلّه هایى از سنگ هاى سیاه و سفید، براى بالا رفتن و به كمال رسیدن است و باید بدون توجّه به رنگِ پلّه ها، به سرعت از آن گذشت. كارمند بانك، یك روز مسئول گرفتن پول از مردم و روز دیگر مسئول پرداخت است. نه روز اول خود را مى بازد و نه روز دوم خوشحالى مى كند، زیرا مى داند او كارمندى امین بیش نیست. خداوند با مقرّر كردن حوادث و فراز و نشیب ها مى خواهد روح انسان را به قدرى بالا ببرد كه تلخى ها و شیرینى ها در آن اثر نكند، چنانكه حضرت زینب علیها السلام بعد از حوادث كربلا فرمود: من به جز زیبایى چیزى ندیدم، «و ما رأیتُ الا جمیلا»(80) و امام حسین علیه السلام در گودال قتلگاه و در آخرین لحظات زندگى اش فرمود: خداوندا! راضى هستم به حكم تو و بردبارم بر بلا و امتحان تو، «رضاً بقضائك، صبراً على بلائك» و امام على علیه السلام اشتیاق و انس خود را به شهادت از انس كودك به سینه مادر بیشتر مى داند. «و اللّه لابن ابى طالب آنس بالموت من الطفل بثدى امّه»(81) اگر حوادث را براساس علم و حكمت خدا بدانیم نه اتفاقى و بى دلیل و اگر حكمت بروز حوادث را بدانیم، حسد نمى ورزیم، حرص نمى زنیم، دشمنى نمى كنیم و عصبانى نمى شویم زیرا مى دانیم كه صحنه ها از قبل طراحى حكیمانه شده است. اگر بدانیم عطاى نعمت، مسئولیّت و وظیفه به دنبال مى آورد، از داشتن آن شاد نمى شویم و اگر بدانیم گرفتن نعمت، جبرانش در قیامت است، از فوت شده ها غمناك نمى شویم. حضرت على علیه السلام فرمودند: تمام زهد در دو كلمه قرآن است، سپس این آیه را تلاوت كرده و فرمودند: و آنچه از دست دادید تأسف نخورید و بر آنچه به شما داده مى شود، دلخوش نباشید وكسى كه چنین باشد، زاهدى جامع الاطراف است.(82) ----- 79) تفسیر المیزان. 80) لُهوف، ص 160 81) نهج ال ** پیام ها: - حوادث، هدفدار است. «ما أصاب من مصیبة... لكیلا تأسوا على ما فاتكم...» - نعمت ها از خداوند است، «آتاكم» ولى سلب نعمت به خداوند نسبت داده نشده است. «ما فاتكم» - علم به آثار و اهداف حوادث، سبب آرامش است. «فى كتاب من قبل ان نبرءها... لكیلا تأسوا» - خداوند از ثبت حوادث در لوح محفوظ خبر داده تا بندگان غصّه نخورند و مغرور نشوند. «لكیلا تأسوا... و لاتفرحوا» - غم و شادى طبیعى بد نیست، اندوه خوردن بر گذشته ها و یا سرمست شدن به داشته ها مذموم است. «لكیلا تأسوا... و لاتفرحوا» - كسى كه از مقدّرات الهى غافل است، گمان مى كند فضیلتى دارد كه خداوند به خاطر آن به او نعمت داده و لذا بر دیگران فخر مى فروشد. «مختال فخور» - خیال هاى درونى، مقدّمه فخر فروشى هاى بیرونى است. «مختال فخور»