در رابطه با این موضوع کسانی که تو رده سنی معمولا 15تا18سالگی هستن! در حال بلوغ فکری هستن! این اتفاقی که براشون میفته یچیز طبیعیه!

اتفاقی هست که برای بیشتر ها میفته! چه پسر! چه دختر در این سن

که حسشون نسبت به شخصی متفاوت هست ! که خیلی هم طبیعیه

ولی این حس کاملا اشتباهه! یعنی شما قطعا اگر از سن 18 بگذرید وارد جامعه حالا به قولی دانشگاه بشید! می فهمید که اون حسه چقد غلطه! چقد غیر منطقی بود اصلا چقد مسخره و مزخرف بود

که این حس چقد غیر منطقی بود!

اونجا متوجه می شید که هیچی مهم تر از اینده اتون نبوده!!

میدونم فکراتون درگیر میشه حتی بعضی یک حس و حال افسردگی میگیرن دو از جون شما

خیلی طبیعیه بهش فکر می کنید یسری تصورات و خیالات برای خودتون تو ذهن خودتون می سازید

ولی یک جمله خیلی خوبی هست میگن که ای بنده خدا این حس ها مشکلات میان و میرن!! ولی تو باهاشون نرو خودت رو مشغول خدا کن مشغول رشدت کن سرگرم شو تو رشد خودت! توی این حس و حال و غم فرو بری یهو میبینی این غم رفته این حسع اشتباه بوده!! ولی تو هنوز توش موندی اونجا فقط خودت ضرر می بینی!

حرف من اینکه! وقتی من می دونم ته این مسیر!! غلطه به بن بست میرسه برای چی ادامه اش بدم؟ وقتی می دونم اخرش قراره من ضرر ببینم چرا ادامه میدم!؟ بلا نسبت شما فقط ادم دیوانه میاد این کارو میکنه!! شما شک نکنید اگر واقعا طرف شما رو دوست داشت حتما شمارو نصحیت میکرد یا منتظر می موند تو سن مناسبی با رعایت اصولش !! وارد این بحث بشه!!

بعضی ها هم وارد یک رابطه یک طرفه میشن!!

این دیگه بدتر شما برای چی منتظر شخصی میمونی که هیچ حسی نسبت بهت نداره!! بنظرم قبل شروع به اخرش فکر کنید بشینید نیم ساعت فکر کنید من اومدم عاشق این شدم بهش حس پیدا کردم خب طرف نمی دونه هیچ حسی نسبت به من داره هیچی درموردش نمی دونم فقط میدونم دوسش دارم اومدیم طرف زن داشت اومدیم طرف یکی دیگه ایی رو دوست داشت به هر حال حقشه انسانه حق انتخاب داره!!!