هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ حَتَّى إِذَا كُنتُمْ فِي الْفُلْكِ وَجَرَيْنَ بِهِم بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَفَرِحُواْ بِهَا جَاءتْهَا رِيحٌ عَاصِفٌ وَجَاءهُمُ الْمَوْجُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ دَعَوُاْ اللّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنجَيْتَنَا مِنْ هَـذِهِ لَنَكُونَنِّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (22) :
سوره یونس، آیه 22👆👆👆
ترجمه آیه👇👇👇
او كسى است كه شما را در خشكى و دریا سیر مىدهد، تا آنگاه كه در كشتى باشید و بادى موافق، كشتىها را به جریان در آورد و بدین وسیله خوشحال شوند، ناگهان تندبادى آید و موج از هر سو سراغشان آید و گمان برند كه در محاصرهى بلا گرفتارند، (در این هنگام) خداوند را با اخلاص عقیده مىخوانند (و مىگویند:) اگر ما را از این خطر نجات دهى، قطعاً از شاكران خواهیم بود.
نکات آیه:👈آلوسى و مراغى در تفاسیر خود، آوردهاند كه شیعیان هنگام خطر، امامان خود را صدا مىزنند، در حالى كه مشركان در وقت خطر خدا را صدا مىكنند!! غافل از آنكه توسّل به امام معصوم شهید كه به گفتهى قرآن زنده است، با توسّل به بت فرق دارد.
پیام آیه:👈قوانینِ حاكم بر طبیعت، مخلوق ومحكوم خداوند است. «هو الذى یسیّركم»
- كارهاى انسان، به خدا هم نسبت داده مىشود، چون قدرت از اوست. با آنكه سِیر، عمل انسان است، «سیروا فى الارض»، امّا مىفرماید: «هو الّذى یسیّركم»
- انسان هر چه هم پیشرفت كند، از گزند حوادث طبیعى درامان نیست. «جاءتها ریح عاصف»
- مرفّهان نپندارند كه پیوسته در رفاه خواهند بود. «فرحوابها، احیط بهم»
- حوادث طبیعى، غرور و تكبّر انسان را برطرف ساخته، او را در برابر خداوند خاضع مىسازد. «دَعَوا اللَّه»
- هنگام خطر فطرت انسان، به یك مبدأ نجات متوجّه مىشود. «دعوا اللَّه مخلصین»
- ایمان و اخلاص باید دائمى باشد، نه موسمى و به هنگام احساس خطر. «احیط بهم دعوا اللّه مخلصین»
- انسان در هنگامهى خطر قول مىدهد، ولى به رفاه كه رسید غافل مىشود. «لئن انجیتنا»
- ناسپاسى و كفران نعمتها، یكى از زمینههاى بروز سختى و عذاب است. «لئن انجیتنا من هذه لنكوننّ من الشاكرین»
#تفسیر_نور
حجةالاسلام قرائتی
