♻️مبحث خانواده وسبک زندگی اسلامی ارائه دهنده : استاد مهدی ✅ قسمت اول ۱۹/۹ #خانواده_یک

مهمترین جایگاه تعالی فرهنگی و دینی جامعه مسلمین خانواده است. به همین خاطر است که در اسلام خانواده جایگاه بسیار بالایی دارد. و به همین خاطر است که دشمن به شدت خانواده را سیبل قرار داده است.

از همین رو مهمترین کار فرهنگی به نظر بنده حقیر که طلبه و فعال فرهنگی هستم، عرصه خانواده است. باید "سبک زندگی اسلامی" را در ساحت خانواده بررسی و تبیین نمود.

چرا این قدر احادیث و روایات به تشکیل خانواده اصرار دارند؟ چرا نماز فرد متاهل 70 برابر نماز فرد مجرد ثواب و ارزش دارد؟ چرا زمین فرد مجردی را که روی آن قدم میگذارد، لعن میکند؟ خواهشا به این موضوع توجه و تامل بفرمایید!

اسلام، از ما خودسازی انفرادی نمیخواهد. زندگی ما را اجتماعی تعریف نموده اند. بابِ رشد ما تعامل با یکدیگر است. و اولین جامعه ی ما خانواده است. خانواده اولین نهادی است که انسان در آن قدم میگذارد. از آن چیز یاد میگیرد و از آن تاثیر میگیرد. محل رشد و تعالی است. برای همه ی ارکانِ آن همه ی نقش های خانواده جایگاههایی برای تعالی اند. نقش شوهری، همسری، پدری، مادری، فرزندی، خواهری، برادری همه جایگاه تعالی اند. ما همانند بازیگرانی هستیم که صبح به صبح بر سر صحنه فیلمبرداری میرویم. کارگردان که بلا تشبیه خداوند متعال هست، از ما میخواهد که در این سکانس نقش پدر بازی کن، نقش پسر بازی کن و الی آخر بازیگر خوب، بازیگری است که نقشش را هر چه که باشد خوب بازی کند و خوب به نظر و راهنمایی کارگردان در نحوه ادای آن نقش گوش کند!

برای فرد مجرد خیلی از موضوعات اصلا پیش نمی آید. همان طور که انسانِ تنها اصلا گناهانی چون غیبت برایش پیش نمی آید. برای مجرد هم خیلی از ابواب بسته است. سرفصلهای مهم و عظیمی از رشد و تعالی تا قبل از تاهل و فرزندآوری بسته است. انسانِ نابینا مجالی برای نگاه به نامحرم ندارد!

بسیار عالی تشبیه جالبی بکار بردید ....حالا واقعا وظایف ما درخانواده چیست ؟؟

مهم این است که نقشمان را درست ایفا کنیم. مثلا اگر پسر مجردی هستیم، نسبت به پدر و مادر، نقشِ فرزند پسر مومنِ خوب را داشته باشیم. مثلا اطاعت از والدین و اگر این پسر ازدواج کرد، نقش شوهر خوب و مومن نسبت به همسرش (و دامادی خوب برای والدین همسرش) را ایفا کند. برویم، مطالعه کنیم. نظرات و دستورات دین را بررسی کنیم و یاد بگیریم. که حقوق نفرات مقابل در خانواده چه چیزهایی است که باید رعایت کنیم. اخلاقا چه نکاتی بهتر است رعایت شوند. چه وظایفی نسبت به هم داریم....

بنظرتون چقدر با مطالعه ودانستن میشه به حق وظیفه آگاه بود وعمل کرد ...‌یعنی صرف دانستن کافیه،؟

مرحله اول شناخت وظایفِ خود، حقوق متقابل (از نظر دین)، و احکام مربوطه است. یعنی بدانیم وظیفه من به عنوان شوهر نسبت به کل خانواده، و سپس نسبت به همسرم و تک تک فرزندانم چیست از نظر دستورات اسلام، سپس یاد بگیرم که همسرمو فرزندانم شرعا چه حقوقی دارند و چه کارهایی باید برایشان انجام دهم. (احکام اسلامی) مرحله دوم یادگیری نکات اخلاقی و توصیه های دینی و بزرگان در خصوص نحوه عملکرد تعامل در خانواده است. (اخلاق اسلامی) سپس با تمرین و ممارست و به مرور زمان، این نکات و توصیه ها را رعایت کنیم تا برای ما ملکه شوند. جا بیفتند. عادت شوند. و در این راه کم کم خود را تعالی داده و روز به روز بیشتر خود را با آن چه خدا به ما توصیه کرده مطابقت دهیم. (از کلیات به سمت جزییات)

خود این تمرینِ نحوه عملکرد و تعامل با اعضا خانواده همان محل امتحانات است و با خودسازی و به مرور بهتر انجام دادن و پیاده سازی نکات دینی در کانون خانواده، در واقع داریم تعالی دینی پیدا میکنیم. یکی یکی امتحانات الهی را (ان شاءالله که) خوب پیش میبریم. مثلا دقت بفرمایید حدیث داریم از رسول اکرم (ص) که بهترین شما کسی است که با خانواده اش بهتر و مهربان تر باشد و هیچ کس همانند من بر خانواده اش خوب و مهربان نیست. یا مثلا وقتی در برابر مشکلی از همسرتان صبر و تحمل میکنید، این خودسازی است. تحمل صبر و کظم غیظ است. همانطور که بزرگانی بوده اند که حتی نقل شده که از تحمل بدخلقی همسر، به درجات بالا دست یافته اند..

مداومت دراخلاق اسلامی ودرست مطمینا جلوی بیشتر اختلافات رو خواهد گرفت

بله ولی در نگاه کلان باید نهایتا از گیر کردن (مهم پنداشتن) و اذیت شدن از اختلافات خانواده، گذر کرد. فقط بایستی اینها را مدیریت نمود. به نگاه فرصتی برای تعالی به آن نگاه کرد و هم زمان سعی در کم کردن اختلافات داشت. قرار نیست کاملا زن و شوهر با هم مطابقت و تفاهم 100 درصدی داشته باشند. اختلاف سلیقه ها برای رشد لازمند. حتی خیلی اوقات زیبا هستند.

استاد پس تا اینجا اگاهی ...خودسازی .....انجام دستورات دینی دربرابر وظایف ......مداومت وحرف اول رو میزنه بله صبوری دربرابر خشم همسر ...بهشت رو .....‌

بله شناخت دوطرف ...خصوصیات مرد وزن باعث میشه که فکر نکنیم طرف مقابل چرا فلان کار رو انجام داده یا نداده ...وناراحت هم نخواهیم شد .....بنابراین فکر کنم اول در باره این خصوصیات صحبت بشه عالیه

مثلا خانمها توجه داشته باشند که روایت داریم خانمی که شوهرش از وی راضی باشد روز قیامت بدون پرسش و پاسخ به بهشت میرود. یک معنای آن این است که تمام تکلیف خانم، شاید در کسب رضایت شوهر باشد. بایستی تکلیف مدار زندگی کنیم. درسته که نماز و روزه و دیگر واجبات بر همه واجب است و باید انجام داده و رعایت شوند ولی در سبک زندگی، باید توجه داشت که که هر فردی نسخه مخصوص خود و تکلیف مخصوص خود را دارد. زن به ولایت پذیری از شوهر و شوهر از عدم ظلم و سوءاستفاده از ولایت بر خانواده سوال خواهند شد..

بله درسته باید مراجعه کرد و شرح وظیفه را ابتدا آموخت، سپس سعی در خوب انجام دادن تکالیف و خودسازی داشته باشیم.

خوبه که دوطرفه اگاه باشند ....شوهر فکرنکنه حرف فقط حرف خودش وخانم هم باید تبعیت داشته باشه در حد معقول

دقیق نکته اینه که جایگاهی خودمون رو بر اساس اون چیزی که اسلام توصیه کرده بشناسیم. زن و شوهر برابر نیستند. دوشادوش هم نیز نیستند. بلکه پشت به پشت هم هستند و به هم تکیه دارند. زن به حمایت شوهرش و شوهر به محبت همسرش تکیه دارد. هر کدام جایگاه متفاوتی دارند. وظایف متفاوت و نسبتِ متفاوت. مثلا معلم و دانش آموز نسبت به هم جایگاههای متفاوتی دارند. معلم ولایت بر دانش آموز دارد. وظیفه تدریس دارد. حق احترام دارد. دانش آموز وظایف و حقوقش متفاوت است....

اگر مابین زن و شوهر علاقه نباشه از روی رفع تکلیف زندگی کنند تکلیفشون چیه!

اگر کاملا متفاوتند و تفاهمی نیست چرا ازدواج کرده اند؟! حال که مزدوج شده اند با تکیه بر خوبیهای طرفین تفاهمات و قصد افزایش تفاهمات و خوبیها و به خاطر عمل به تکلیفِ درست توصیه شده از طرف خالق متعال، محبت را در زندگی جاری کنند و خوب و با سازش و ایثار زندگی را جلو ببرند. هر دو انسانی میتوانند با هم زندگی کنند. هیچ انسانی کامل نیست و همه کاستی هایی دارند ولو بنده ی مدعی کارشناس خانواده! و هیچ دو انسانی کاملا تفاهم ندارند. که اگر بر فرض محال هم داشته باشند، زندگی زیبا نیست. اختلاف سلیقه بد نیست. از همین رو بوده که هم امام خمینی (ره) و هم حضرت آقا مکرر و به همه زوج هایی که خدمت ایشان میرسیدند توصیه شان فقط سازش بوده است. این سازش فقط کوتاه آمدن جهت جلو رفتن زندگی نیست و نکته ها و فرصت ها درونش است.

گاهی طبق وعده بزرگترها وصلت صورت گرفته .....گاهی شناخت بعد از ازدواج باعث شده که بی میل شوند .....گاهی .......

انسان مومن افق دیدش بالاتر باید باشد. عرض کردم نباید در اختلافات گیر کرد..

ازدواج را بد فهمیده ایم. دنیا را هم بد فهمیده ایم. دنیا محل گذر است نه مقصد. فقط یک پل است نه منزلگاه روزی اشعث که در تاریخ معلوم است چه انسان معلوم الحالی بوده..، در کوچه حضرت امام حسن ع را دید و پیشنهاد کرد که بیا و دخترم را به عقد خود در بیاور حال دخترش کیست؟ جعده! حضرت خیلی راحت پذیرفت و جعده را به عقد خود درآرورد و نهایتا به دست جعده به شهادت رسید. آیا اهل بیت ع بر ما اولی نیستند که ازدواجی ایده آل داشته باشند و زندگی ای راحت؟ حالا ما باشیم با کلی وسواس بهترین دخترِ بهترین خانواده را برمیگزینیم! نمیگم هر کی شد را عقد کنیم. ولی سیره، به این نزدیک تر است تا به وسواس طور ازدواج نمودنِ ما در 38 سالگی !!! همین که فرد مقابل خوبی هایی داشت، خیلی هم عالیست و امکان ازدواج هست. نیاز نیست عالی باشد. لفظ نیمه گمشده هم دروغی بیش نیست. پیامبر اکرم ص فرموده اند وقتی خواستگاری آمد برای دخترتان، از دین و اخلاقش راضی بودید، دخترتان را بدهید. سخت نباید گرفت. اصل، چیزهای دیگریست. راه را گم کرده ایم. بازیگر خوب نمیگه این نقش رونمیخوام و اون یکی رو میخوام اتفاقا بازیگرای خوب دنبال تجربه نقشهای متفاو.ت هستند تا تکرار یک نقش همچنین بازیگر خوب همیشه یک پارتنر را انتخاب نمیکنه و خودش رو میسپره دست کارگردان. مهم اینه که نقششو مقابل پارنتری که براش در نظر گرفته شده خوب ایفا کنه

گاهی در این اختلافات تنفر هم ایجاد میشود ولی باتوجه به فرمایشات شما زندگی بااین وجود فقط باتوجه به افق دید بالا امکان پذیر است