روزت مــبارڪ ســردار قلـ❤️ـبم
امامخامنهای:
عنوان پاسدار، یادگار لحظههای حساس این انقلاب است.
🔹 #روزپاسدارمبارک
#پیام_معنوی
💎جهان منظم و بسیار حسابشدۀ ما💎
🔵 ما در یک جهان منظم و بسیار حساب شده زندگی می کنیم.
🔴 اگر در جهان همه چیز حساب شده نبود، امکان زندگی فراهم نمی شد ⚠️
💠 به همین دلیل هر رفتاری آثاری دارد که بطور خودکار به ما بر می گردد؛
🔰 مگر اینکه خدا لطف کند و آثار بد اشتباهات ما را از بین ببرد
♻️ و به آثار رفتار خوب ما برکت عنایت فرماید. ✅
🌴 علیرضا پناهیان 🌴
10.14M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
کلیپ دو دقیقهای که سه ماه شبانه روزی ساختن آن توسط
ژوزف هرشر (Joseph Herscher) طول کشیده است!
کانال ܟܿࡐܢܚ݅ܢ̣ܟܿࡅ߳ܨ
هنجارها خیلی قوی هستند و تبلیغات نیز هنجارها را تبلیغ می کنند. شما اگر طبق هنجارهای اجتماعی رفتار نک
اولین جایی که دیدن ضعیف می شود و دیده شدن قوی می شود، فضای خانه است. کاربرد خانه چیست؟ چه آپارتمان 40 متری و چه 400 متری، محلی که به آن خانه می گوییم و سرپناه ما است. کارکرد خانه چیست؟ روز را به شب رساندن، خوردن و خوابیدن این ها هیچ کدام کارکرد خانه نیست.
کارکرد خانه، دریافت نیازهایمان برای رشد است که مهمترین آن نیازهای زیستی است. فضای خانه فضایی است که در درجه ی اول به نیازهای زیستی ما پاسخ می دهد یعنی از پایه که بخش مادیت است شروع می شود و پایه ی دیده شدن و دیدن در این جا گذاشته می شود.
ما همه ی خانه را دیوارکشی کرده ایم، اتاق کودک، اتاق پدر و مادر، غذاخوری و.... پس هر کس تو سلول خودش. وقتی فضاهای خانه را اختصاصی می کنیم، جدایی پیش می آید و بعد به دنبال آن مقایسه پیش می آید. چرا فضاهای خانه ی ما تفکیک شده است و چرا کودک از فضای خانه ی ما بیرون می رود؟ چرا زندگی ما باید تفکیک شود؟ چون این تفکیک کردن یک هنجار اجتماعی است(جامعه اینگونه می پسندد وبه ما القاء میکند)
کودک مرحله به مرحله خودش را می بیند و بعد توانائی هایش را می بیند و در آخر محیط را می بیند. اما ما اولین قدم، آخرین مرحله را طی کرده ایم و با جدا کردن کودک در اولین قدم، ارتباط کودک را با محیط تخریب کرده ایم. هنوز کودک به دنیا نیامده اتاق او را جدا می کنیم.
دوستی از خارج از کشور با من تماس گرفت و تصمیم دارند که سر یک تاریخ مشخص با همسرش بچه دار شوند ولی سر خرید وسایل بچه با هم اختلاف پیدا کرده بودند؛ یعنی از همین الآن که می خواهی بیای جدا هستی، تو هستی و اتاق خودت. اکثراً هم یک دونه کودک داریم و باید نشان بدیم که ما چه پدر و مادری هستیم و ببینید که برای بچه مان چه کارهایی می کنیم!!
میخواهیم نشان دهیم ما اصلاً مثل دهاتی ها با هم زندگی نمی کنیم بلکه مثل انسان های متمدن سلول های انفرادی داریم، بند عمومی مال وقتیه که مهمان بیاد. به انفرادی های ما نگاه کنید بهترین وسایل روز را خریدیم و داخل سلول ها گذاشتیم. نیاز های زیستی را به بهترین نحو می گیریم اما دیگه نمی توانیم سراغ دیدن برویم، حالا دنبال این هستیم که ببینیم اتاق من چی کم داره، نمی توانیم رابطه مان را با همدیگر ببینیم.
رفتار ما به عنوان پدر و مادر اینه که چی بخریم، چی برات بخریم، چه جوری نگه داشتی؟ .... در صورتی که نیازهای عاطفی و نیازهای شناختی و معنوی را نمی گیریم؛ فقط و فقط نیازهای زیستی و آن هم در حد افراط. همه ی این مسائل به دلیل هنجارها است و نیازهای ما به جای این کارکردی پاسخ داده شوند، هنجاری پاسخ داده می شوند.
"هنجار = آنچه جامعه میپسندد نه آنچه که نیازاست"(ادامه دارد)
#شخصیت {قسمت32}
[مباحث کودک متعادل ]
#عاشقانههایشهدا
راوی: مرحومه حکمت؛ همسر شهیر بابایی
قهر بودیم، درحال نماز خوندن بود
نمازش که تموم شد، هنوز پشت به اون نشسته بودم…
کتاب شعرش رو برداشت و با یه لحن دلنشین شروع کرد به خوندن…
ولی من باز باهاش قهر بودم!!!!!
کتابو گذاشت کنار…بهم نگاه کرد و گفت:
غزل تمام…نمازش تمام…دنیا،مات
سکوت بین من و واژه ها سکونت کرد!!!!
باز هم بهش نگاه نکردم….!!!
اینبار پرسید: عاشقمی؟؟؟
سکوت کردم….
گفت :
عاشقم گر نیستی لطفی بکن نفرت بورز….
بی تفاوت بودنت هر لحظه آبم می کند…”
دوباره با لبخند پرسید: عاشقمــــــی مگه نه؟؟؟؟؟
گفتم: نـــــــه!!!!!
گفت:
لبت نه گوید و پیداست می گوید دلت آری…
که این سان دشمنی یعنی که خیلی دوستم داری…”
زدم زیر خنده….و روبروش نشستم….
دیگه نتونستم بهش نگم که وجودش چقد آرامش بخشه…
بهش نگاه کردم و از ته دل گفتم…
خدارو شکر که هستی
برای ازدواج موفق باید آماده باشید
قبل از هر چیز باید با خودتان به گفتوگو بنشینید و از خودتان سوال کنید، آیا برای ازدواج آماده هستید؟ خواستههای شما از ازدواج چیست؟ شما باید خود را برای بزرگترین انتخاب زندگیتان آماده کنید. به همین خاطر است که باید آمادگی خود را بدست آورید و این آمادگی با کسب اطلاعات و شناخت خودتان نسبت به رفتارتان و شناخت به ازدواج، بدست میآید. هنگامی که شما ازدواج میکنید در واقع یک مسئولیت جدیدی به عهدهی شما محول میگردد که کمی مسائل جدیتر نسبت دوران مجردی هستند و میزان مسئولیت پذیری خود را باید افزایش دهید.
تصور عدهای از ازدواج برگزاری یک مراسم مجلل و شاد با پوشیدن لباس عروس، خرید طلا و سرویسهای آنچنانی و در نهایت یک زندگی ایدهآل و سراسر خوشی که با همسرشان بیرون میروند و بدون اختلاف و درگیری زندگی میکنند.
از طرف دیگر گروهی ازدواج را یک هندوانه دربسته معرفی کرده که تا 2 نفر با هم زیر یک سقف زندگی نکنند، نمیتوانند به شناخت درستی از یکدیگر برسند.
خیلی از افراد به دلیل غالب شدن هیجانهایی در زمان آشنایی، قادر به تصمیمگیری درست نیستند و بسیاری از خطا و ایرادهایی را که وجود دارد و بعد در زندگی زناشویی مشکلساز شود را نمیبینند و تمایل دارند از فرد موردعلاقه خود ایدهآلسازی کنند
متخصصین و مشاوران هر دو نگاه را نگاه کامل و درستی نمیدانند؛ آنها معتقدند گروه اول تنها به فراهم کردن مقدمات عروسی فکر کرده و خود را برای عروسی آماده میکنند تا ازدواج. نگاه آرمانگرایانه به زندگی مشترک موجب میشود فرد در مواجهه با کوچکترین مشکل و درگیری قید ادامه زندگی مشترک را زده و تداومی در زندگی نداشته باشد. از طرف دیگر باور به عدم شناخت فرد مقابل تا زمان رفتن زیر سقف، موجب میشود افراد چشمبسته تن به ازدواج داده که این امر نتیجهای جز پشیمانی به همراه نخواهد داشت.
برای ازدواج موفق باید آماده باشید
قبل از هر چیز باید با خودتان به گفتوگو بنشینید و از خودتان سوال کنید، آیا برای ازدواج آماده هستید؟ خواستههای شما از ازدواج چیست؟ شما باید خود را برای بزرگترین انتخاب زندگیتان آماده کنید. به همین خاطر است که باید آمادگی خود را بدست آورید و این آمادگی با کسب اطلاعات و شناخت خودتان نسبت به رفتارتان و شناخت به ازدواج، بدست میآید. هنگامی که شما ازدواج میکنید در واقع یک مسئولیت جدیدی به عهدهی شما محول میگردد که کمی مسائل جدیتر نسبت دوران مجردی هستند و میزان مسئولیت پذیری خود را باید افزایش دهید.
"راه برگشت را برای خودت باز بگذار!!!"
🔹 در دعوا با همسر و خانواده همسرت، حد نگهدار و راه برگشت را برای خودت باز بگذار، هر چی از دهنت درآمد نگو، هر کاری را نکن، هر حرفی نزن، هر بیاحترامی نکن.
🔸 حرفی نزنی که نشه بعدا جمعش کنی، هر غیبت و بدگویی از آنها برای دیگران نکن و احتمال بده که ممکن است برگردی و راه برگشت را بر خودت نبند. سایه بعضی از حرفها و رفتارها تا ابد خواهد ماند و نخواهد گذاشت که آرام بگیری.