طلوع صبحگاهان، هنگامی که آفتاب نخستین بارقه های طلایی‌ نور خود را بر پهنه بی‌کران دریا می‌ افکند ، لحظه‌ای جادویی و دل‌انگیز آفریده می شود . موج‌ها آرام و نرم بر ساحل می‌غلتند و درخشش خورشید در آب‌های آبی و زلال دریا، همچون هزاران الماس براق، می‌درخشد. هر پرتوی خورشید، بر بستر آب، نقشی زیبا و بی‌نظیر می‌زند و دل آدمی را به آرامشی عمیق فرا می‌خواند. نسیم خنک صبحگاهی که بر چهره می‌وزد، بوی تازه و نمکین دریا را به ارمغان می‌آورد و ذهن و روح را به یک سفر درونی می‌برد. صدای مرغان دریایی که در افق پرواز می‌کنند و نغمه‌های طبیعت که به گوش می‌رسد، گویی سمفونی آفرینش را نواخته و جهان را به آغاز یک روز جدید خوش‌آمد می‌گویند. زیبایی صبحگاهی در کنار دریا، تجلی عشق و قدرت طبیعت است؛ یادآور این‌که هر روز نو، فرصتی تازه برای زنده‌بودن، رشد و پیشرفت است. این لحظات طلایی، دل را از هر نگرانی و اضطراب آزاد کرده و نوید روزی پر از امید و انرژی مثبت را می‌دهد. روز بسیار خوبی برایتان آرزو می کنم . ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: المومن اعظم حرمة من الکعبه حرمت مومن از حرمت کعبه بالاتر است - ریختن آبروی مومن گناهش بیشتر از تخریب خانه خداست ! امام حسین (علیه السلام) که این ایام در تعزیت اباعبدالله الحسین علیه السلام هستیم ، در مورد حفظ حرمت مؤمن فرموده‌اند: «إنَّ اللّه َ جَعَلَ حُرمةَ المُسلمِ أعظَمَ مِن حُرمةِ الكَعبَةِ.» خداوند حرمت مؤمن را بالاتر از حرمت کعبه قرار داده است. این حدیث به اهمیت و جایگاه بالای حرمت مؤمن در دین اسلام اشاره دارد و تأکید می‌کند که باید احترام و شأن مؤمن حفظ شود. تن آدم میلرزد ! واقعا نمی دانم چطور و با چه منطقی یک جماعتی به این راحتی دیگران را مورد هتک و اهانت قرار می دهند ؟! حالا مومن کیست ؟ پیامبر اسلام فرموده است: «ایمان، اعتراف زبانی، شناخت و پذیرش قلبی و عمل با اعضا و جوارح است». همین که کسی اقرار به ایمان کند و در عمل نیز خلاف موازین شرع عمل نکند مومن است ! یعنی ملاک ایمان این نیست که کسی اگر سلیقه اش با من سازگار نبود پس مومن نیست و لذا می توان انواع و اقسام اهانت‌ها ، نسبتها و بهتان ها را به او زد ! این تفکر همان مصداق انحراف است ! همان مصداق تند روی و افراط است ! که امام علی آنها را جاهل می شمارد . در کتاب خصال روایت عجیبی آمده است که می‌فرماید: مقدس‌ترین سرزمین کعبه مکرمه (قبله گاه مسلمانان و نمازگزاران ) است به گونه‌ای که بدون توجه به آن نماز باطل است و حیوانی که به آن سو ذبح نشود حرام است. تکریم و احترام کعبه بر همه واجب و اهانت به آن حرام و گناه بزرگی است، بنابراین همان طور که تخریب و اهانت به کعبه حرام است تخریب مومن و اهانت به او نیز حرام است! به راستی چه کسی به خود جرات می‌دهد کعبه را خراب یا به آن اهانت کند؟ آیا جز ستمکارانی مانند یزید که حکم تخریب و آتش زدن کعبه را صادر کرد؟ کسی چنین جسارتی را دارد؟ پس چگونه است که با وجود بالاتر بودن حرمت مومن از حرمت کعبه به آسانی مورد تخریب و توهین و جسارت برخی قرار می‌گیرد و آبروی مسلمان به سادگی ریخته می‌شود؟ چرا ؟ چون مثلا سلیقه سیاسی اش را قبول نداریم ! عجب ! این اسلام است ؟ و در پایان یادمان باشد سنگینی گناه بهتان تا چه اندازه است؟ امام علی(ع) در این باره فرمودند: "بهتان زدن به آدم بی‌گناه بزرگتر از آسمان است". امام صادق(ع) نیز فرمودند: "بهتان زدن به آدم بی‌گناه سنگین‏‌تر از کوه‌های استوار است". این اسلام است ! مراقب باشیم آخرتمان را فدای دنیای دیگران نکنیم ! ارادتمند امیر مهرداد خسروی @khosravinet

ای ماه زیبای آفرینش ای قمر بنی هاشم ای عباس با وفا به برادر ! وای باب الحوایج ! در هجوم بی‌رحم روزگار، که غم‌های سنگین بر دوش دل‌های بی‌پناه ما سنگینی می‌کند، چشم‌امید ما به سوی تو است. تو که در حریم کربلا، با دستانی آسمانی و قلبی پر از عشق، جان در راه عشق برادر نهادی، ای کاش شفاعت تو مرهمی بر زخم‌های عمیق ما باشد. ای ماه شب‌های تاریک، ای علمدار عشق و وفا، ما که در طوفان‌های بی‌پایان دنیا غرق شده‌ایم، دل‌های پریشان خود را به دستان مهربان تو می‌سپاریم. تو که در عطشی سوزان، آب طلب کردی نه برای خود، بلکه برای تشنه‌لبان حرم، امروز نیز به یاد ما باش و نیازهای بی‌پایان ما را دریاب. حضرت عباس، ای صاحب‌دل عارف، ما را از چشمه‌های معرفت خود سیراب کن و با نگاه رحمتت، غبار اندوه از دل‌های ما بزدای. تو که در اوج میدان نبرد، آرامش و اطمینان را به قلوب مومنان بخشیدی، امروز نیز به دل‌های لرزان ما سکینه و آرامش ببخش. ای کاشف کربلا، ما که در بیابان بی‌پایان زندگی، از فرط عطش عشق و معرفت بی‌قراریم، به سوی تو دست یاری دراز می‌کنیم. ای علمدار وفا، ما را از دریای کرمت محروم مکن و شفاعتت را از ما دریغ مدار. بگذار که نور محبت و ایمان تو، چراغ راه تاریک و پرپیچ و خم زندگی ما باشد. یا ابوالفضل، ای ساقی عاشقان، ما را در این مسیر دشوار تنها مگذار. دست‌گیری تو، آرامش دل‌های ما و راهنمایی‌ات، نجات‌بخش روح‌های خسته ماست. به یاد تو، به سوی فردایی روشن قدم می‌گذاریم و با امید به لطف و کرم تو، از مشکلات دنیا عبور می‌کنیم. یا حضرت عباس، ما را از دریای رحمتت بنوشان و دردمندان ما را شفا بخش. امیر مهرداد خسروی @khosravinet

ابوالفضل باوفا علمدار لشکرم ... @khosravinet

یا عباس، ای علمدار وفا و سقای کربلا در میان آسمان‌های بیکران عشق و عرفان، نام تو همچون ستاره‌ای درخشان بر قلب‌های عاشق و دردمند می‌تابد. تو که در روز عاشورا، با دلیرانه‌ترین قامت، علمداری را بر دوش کشیدی و به خیل عاشقان اهل بیت (ع) نشان دادی که عشق و ایثار تا کجا می‌تواند اوج گیرد. ای ماهتاب شب‌های تاریک دل‌های ما، در هنگامه‌ای که از دردهای دنیوی به ستوه آمده‌ایم، دل به دریا زده و به ساحل کرامت تو پناه می‌آوریم. تو که جان خود را در راه عشق فدا کردی، می‌دانیم که برای دل‌های دردمند ما نیز مرهمی از آسمان هدیه داری. یا ابوالفضل، ای روح عطش‌زدای معرفت، همان‌گونه که در کنار شریعه فرات، تشنگی را با یاد اهل بیت (ع) تسکین دادی، اکنون نیز دل‌های تشنه ما را از چشمه‌سار کرامت خود سیراب کن. دست نیاز ما را بگیر و از بحر بیکران مهر و رحمت خود بر ما فرو ریز. ای فرمانده دل‌های عاشق، ما که در این دنیای پر از فتنه و فریب گرفتار آمده‌ایم، چشم‌انتظار نظر لطف تو هستیم. به یاد می‌آوریم که تو در هر نفس، نجوای عاشقانه‌ای با خدای خویش داشتی. پس اکنون نیز به حوایج ما نظر افکن و ما را از این بحر پر آشوب به ساحل آرامش و اطمینان رهنمون ساز. یا عباس، ای شمع فروزان عاشورا، دل‌های ما در این ظلمات دنیا به نور تو روشن می‌شود. از تو می‌خواهیم که دست شفاعت بر سر ما بگذاری و با دعای خیر خود، ما را از درد و رنج رهایی بخشی. به ما بیاموز که چگونه در مسیر عشق و ایمان قدم بگذاریم و همچون تو، فدایی حقیقت و عدالت باشیم. یا علمدار بی‌نظیر کربلا، به ما بنما که چگونه در راه عشق الهی ثابت‌قدم بمانیم و از دریای مهر و کرامت تو بهره‌مند شویم. ما را به یاد خداوند بزرگ بینداز و از او بخواه که ما را در این مسیر پر پیچ و خم، هدایت کند و نور معرفت و عرفان را بر دل‌های ما بتاباند. امیر مهرداد خسروی @khosravinet

اباالفضل ( ع ) @khosravinet

صبح تاسوعا، سرآغاز روزی است که در آن عالم معنا به دنیا نزدیک‌تر می‌شود. این صبح، پیش‌زمینه‌ای است برای واقعه‌ای بزرگ که در دل هر مؤمنی را به لرزه در می‌آورد. طلوع خورشید، درخشش نوری است که تاریکی شب را می‌شکافد و غم را به همراه می‌آورد؛ اما این نور، رنگی دیگر دارد، رنگ خون و ایثار. در این صبح، نسیمی ملایم از دشت کربلا می‌وزد که با خود عطر گل‌های کربلا را به همراه می‌آورد. صدای پرندگان، نغمه‌ای است که گویی حزن و اندوه واقعه را در خود نهفته دارد. همه چیز در طبیعت، آماده است برای شهادتی عظیم که در فردا رقم خواهد خورد. آسمان، با رنگ آبی ملایم خود، گویی چشمانی اشک‌بار را به تصویر می‌کشد. خورشید که همیشه نشانه امید و زندگی است، امروز با درخشش خود، به یادآوری ازخودگذشتگی و شجاعت حسین بن علی (ع) و یاران وفادارش، معنی جدیدی به صبح داده است. این صبح، صبحی است که دل‌ها را به سوی معنویت و تأمل فرا می‌خواند. هر نفسی که فرو می‌بریم، یادآور عهدی است که با خدا بسته‌ایم؛ عهدی که در آن حق و حقیقت را برگزیده‌ایم و از ظلم و ستم بیزاریم. صبح تاسوعا، صبحی است که در آن عاشقان اهل بیت (ع) با دل‌هایی پر از عشق و اندوه، به استقبال روز عاشورا می‌روند. این صبح، مقدمه‌ای است برای روزی که تاریخ را با خود جاودانه خواهد کرد؛ روزی که در آن، حق و باطل در برابر یکدیگر صف‌آرایی خواهند کرد و حقیقت برای همیشه ماندگار خواهد شد. امیر مهرداد خسروی @khosravinet