🔹چرا ما خواندن زیارت عاشورا را فقط برای ثواب و حوائج خودمان می‌خواهیم⁉️ .......🔰🔰........ 💠 حقیقت زیارت عاشورا می‌گوید ولیّ زمان سال ۶۱ یاری نشده باید از ایشان پیروی می‌کردند؛ شما ولیّ زمان خودتان را یاری کنید! 👈حقیقت زیارت عاشورا حبّ و بغض و یاری ولیّ هر زمانی بوده و این بالاترین مرتبهٔ سیر و سلوک است که ما از زیارت عاشورا به معرفت و یاری امام زمان عجل‌الله تعالیٰ فرجه الشریف برسیم. 🎙سخنران: #سیدعلیرضاحسینی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌ 🕋عضویت در کانال🕋 👇👇👇 @kolpee

بسم الله الرحمن الرحیم 🔸حدیث روز 🌼 اِذا هِبْتَ اَمْرا فَقَعْ فيهِ فَاِنَّ شِدَّةَ تَوَقّيهِ اَعْظَمُ مِمّا تَخافُ مِنْهُ؛ امیر مومنان علیه السلام: هرگاه از كارى هراس و بيم داشتى، خود را در آغوش همان كار بيفكن، چرا كه سختى پرهيز و هراس، بزرگتر از خود آن چيزى است كه از آن مى‏‌ترسى. 📚نهج البلاغه، حکمت ۱۷۵ 🔸🔸🔸 🔸🔸 🌏مجتمع اهل البیت علیهم السلام

🌴حکمتهای نهج البلاغه🌴 (ترجمه وشرح حکمت 10) قَالَ (علیه السلام): خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ، وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُمْ. ✅ ترجمه: امام علی علیه السلام فرمود: با مردم آنگونه معاشرت كنيد، كه اگر مُرديد بر شما بگریند، و اگر زنده مانديد، مشتاق دوستی و عطوفت به شما باشند. --------------------------- تذکر: مطالبی که در بخش کلمات، بین دو پرانتز نوشته شده است، جهت مطالعه آشنایان به ادبیات عرب است. ✅ کلمات: ♦️خالِطُوا: معاشرت کنید. (فعل امر است از باب مُفاعَله، مصدرش "مُخالَطة" است بمعنای معاشرت کردن. خَالَطَ یُخالِطُ مُخالَطَةً.) ♦️ النَّاسَ: مردم (ناس: اسم جمع است است مثل قوم و رهط. اسم جمع اسمی است که بر جمع دلالت می کند، ولی مفردی از جنس خود ندارد. برخی گفته اند؛ اصل الناس اُناس است و مفردش " اِنس" است، و این جمعی است نادر که با آوردن الف و لام بر سر آن فاء آن حذف شده است.) ♦️ مُخالَطة:معاشرت کردن. (این کلمه، مصدراست از باب مفاعلة. خالَطَ یُخالِطُ مُخالَطة) ♦️ِاِن: اگر (اِن:حرف شرط است و بر سر دو فعل در می آید که به اولی، فعل شرط. و به دومی جزای شرط گویند. هرگاه اِن بر فعل ماضی داخل شود معنای ماضی را به مسقبل تغییر می دهد. مثلا ضَرَبتَ یعنی زدی. اِن ضَرَبتَ یعنی اگر بزنی.) ♦️مُتُّم: مُردید. (مُتُّم: فعل ماضی وجمع مذکر حاضر است وبخاطر اینکه حرف شرط بر آن داخل شده معنای مستقبل پیدا کرده است. اِن مُتُّم یعنی اگر بمیرید.مصدرش مَوت است بمعنای مردن. ماتَ یَمُوتُ مَوتاً.) ♦️مَعَ: همراهِ، با (مَعَ: اسم است و مبنی بر فتح است و غالباً مضاف است. وبمعنای مَعِیَّت و همراهی است. مَعَها مضاف ومضاف الیها است ♦️ها: آن (ها: ضمیر متصل مجرور، و مفردمونث غائب است . ♦️بَکَوا: گریه کردند. ( بَکَوا:فعل ماضی است ولی بخاطر دخول حرف شرط بر آن، معنایش مسقبل شده است یعنی گریه کنند. مصدرش بُکَی و بُکاء است، بمعنای گریه کردن. بَکَی یَبکِی بُکیً و و بُکاءً.) ♦️علیکم : بر شما . (علیکم: جار ومجرور است ومتعلق است به بکوا. علی: حرف جر است، و برای استعلاء به کار میرود بمعنای بر، بالای. کُم: ضمیر متصل مجرور وجمع مذکر حاضر است بمعنای شما .) ♦️وَ: و ( واو: حرف عطف است وبرای جمع بین معطوف ومعطوف علیه به کار می‌رود. بدون افاده ترتیب ومهلت. برخلاف فاء وثُمَّ عاطفه که اولی مفید ترتیب وتعقیب ودومی مفید ترتیب ومهلت میباشد.) ♦️اِن: توضیحش گذشت. ♦️عِشتُم: زندگی کردید، زنده ماندید. (عِشتُم: فعل ماضی است و بخاطر اینکه حرف شرط بر آن، داخل شده معنایش مستقبل شده است بمعنای زندگی کنید. مصدرش عَيْش است بمعنای زندگى کردن. عاشَ یَعیشُ عَیشاً.) ♦️حَنُّوا:( عطوفت پیدا کردند، مشتاق شدند. ( حَنُّوا: فعل ماضی و جمع مذکر غائب است وبخاطر دخول حرف شرط بر آن، معنای مسقبل می دهد بمعنای عطوفت پیدا کنند، مشتاق شما شوند. مصدرش "حَنان" است بمعنای عطوفت، اشتیاق. حَنّ یَحِنُّ حَنَّةً و حَناناً.) ♦️اِلَیکُم: به شما، به سوی شما. ( الیکم: جار ومجرور است متعلق به حنوا. الی: حرف جر است وبمعنای انتهای غایت است. هرگاه " الی" بر ضمیر داخل شود، الفش تبدیل به یاء می‌شود مثل الیکم و الیه. ولی اگر بر اسم ظاهر داخل شود، الفش تبدیل نمی شود مثل علی زید. کُم:توضیح داده شد.)

‌‌‌‌‌‌ (ترجمه وشرح حکمت10) ✅ بیان: 🪴معاشرت نیکو بامردم وآثار وبرکات آن: اسلام دينى اجتماعى است. آيات قرآن و روايات، معصومین علیهم السلام به طور گسترده از معاشرت نیکو با مردم سخن گفته است، روايات در این باره متواتر است. کلام امام علی(عليه السلام) در اين حکمت نيز ناظر به همين موضوع است.مى فرمايد: «آن گونه با مردم معاشرت کنيد که اگر مُردید بر شما بگریند و اگر زنده ماندید، مشتاق به عطوفت و دوستی با شما باشند»؛ (خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَکَوْا عَلَيْکُمْ، وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْکُمْ). اشاره به اين که پيوند محبت و دوستى را از طريق برخورد خوب و نيکو و خدمت کردن به مردم آن چنان محکم کنيد که شما را به منزله نزديک ترين عزيزان خود بدانند؛ به گونه ای که اگر بمیرید، گرچه جای شما در ميان آن ها خالى است؛ ولى در دل، همواره به یاد شما باشند و به دليل محبت هايى که به آنها داشته اید، اشک بريزند و گریه کنند. و اگر زنده ماندید، پروانه وار گرد شما بچرخند و از معاشرت با شما لذت ببرند. در واقع امام علی(عليه السلام) در اين سخن، مسئله محبت و نيکى کردن به مردم را با دلالت التزامى بيان کرده است، زيرا اشک ريختن وگریه برفرض مرگ و عشق ورزيدن در صورت حيات شما، لازمه و نتیجه ی محبت و نیکی به مردم است. در حديثى از پيغمبر اکرم (صلي الله عليه و آله) حسن معاشرت با مردم، نشانه اسلام شمرده شده است، آن رسول مهربانی فرمود: «أَحْسِنْ مُصَاحَبَةَ مَنْ صَاحَبَکَ تَکُنْ مُسْلِماً؛ با کسى که همنشين توست با نیکوئی مصاحبت کن که (اگر چنین کنی) مسلمان هستی».(1) همچنین در حديث ديگرى از اميرمؤمنان (عليه السلام) مى خوانيم: «صاحِبِ الاْخْوانَ بِالاْحْسانِ وَ تَغَمَّدْ ذُنُوبَهُمْ بِالْغُفْرانِ؛ با برادران خود به نیکی مصاحبت کن و بابخشودن آنان، از گناهشان در گذر».(2) امام صادق (عليه السلام) فرمود: «إِنَّهُ لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يُحْسِنْ صُحْبَةَ مَنْ صَحِبَهُ وَ مُرَافَقَةَ مَنْ رَافَقَه؛ بی تردید آن کس که با دوستان خود مصاحبتش را نیکو نکند.و با رفیقان خود، رفق ونرم خویی ننماید، از ما نيست».(3) اين سفارشات و دستورات موکَّد، نمونه هاى فراوان ديگرى نيز در روايات دارد. وهمچنین در آیاتی از قرآن خداوند مارا به مهربانی وگذشت و عطوفت دعوت کرده است.از باب نمونه خداوند در آیه ۳۴ سوره فُصِّلَت می فرماید: وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ؛ نیکی و بدی یکسان نیستند؛ بدی را با نیکی دفع کن( پاسخ ده)، ناگهان (خواهی دید) کسی که میان تو و او دشمنی است، گویی دوستی صمیمی است! پایان حکمت دهم.(4) استاد یوسف شیخ رحمت الله علیه ------------------------- ❇️ پانویس: (1). بحارالانوار، ج ۶۶، ص ۳۶۸، ح ۴. (2). غررالحکم، ص ۴۱۵، ح ۹۴۸۶. (3). بحارالانوار، ج ۷۱، ص ۱۶۱، ح ۲۱. (4). سند حکمت 10: شیخ صدوق ره پیش از سیّد رضى ره این حکمت را ضمن وصیتى که امیرالمؤمنین (علیه السلام) به فرزندش «محمد بن حنفیه» کرده است آورده و «سبط بن جوزى» که بعد از سیّد رضى ره مى زیسته آن را در کتاب تذکره خود با سند متصلى به «ابو حمزه ثمالى» ذکر کرده که نشان مى دهد آن را از جاى دیگر گرفته، زیرا سیّد رضى ره اشاره اى به سند این حدیث ننموده است. همچنین شیخ طوسى ره در کتاب امالى از امام باقر(علیه السلام) آن را نقل نموده و مى نویسد هنگامى که امیر مؤمنان(علیه السلام) در حال احتضار بود فرزندانش حسن و حسین(علیهماالسلام السلام) و محمد بن حنفیه ره و فرزندان خردسال خود را نیز دعوت نمود و وصیت هایى به آنها کرد و در آخرش جمله اى فرمود که شباهت با حکمت مورد بحث دارد و از آن نیز استفاده مى شود که شیخ طوسى ره آن را از منبع دیگرى به دست آورده است. (مصادر نهج البلاغه، ج ۴، ص ۱۲). 🌏 مجتمع اهل البیت علیهم السلام

❤️✨نیایش شبانه با حضـــــرت عشق ❤️❤️ ❤️✨خــدایـا دستانم را بہ سویت 🤍✨میگیرم تا گره از دستم باز شود🤲 ❤️✨با عشق و ایمانے کہ دارم 🤍✨فقط روی بہ تو مےآورم ❤️✨پناهم تویـے، ای پناه گرفتاران، 🤍✨پناهمان باش آمیـــن یا رَبَّ🤲 ❤️✨دستها را برده ام بالا 🤍✨خدایم را صدا کردم ❤️✨نمیدانم چه میخواهی 🤍✨ولی امشب برای تو ❤️✨برای رفع غمهایت... 🤍✨برای قلب زیبایت ❤️✨برای آرزوهایت... 🤍✨به درگاهش دعا کردم...🤲🏻 ❤️✨شبتون بدور از دلتنگی دعا هاتون 🤍✨مستجاب ؛ حاجت روا باشید

نماهنگ غریبونه به مناسبت شهادت امام موسی کاظم (ع)