نهضت آزادی و براندازی حاکمیت جمهوری اسلامی؛(2)
درسال 1365، جزوه آموزشی محرمانه ی نهضت آزادی به نام «تدوین استراتژی مبارزه» تدوین شد که در آن تصریح نسبت به مبارزه مسلحانه علیه نظام جمهوری اسلامی دارد و می‌نویسد: «آیا تنها با بسیج مردم، متولیان نظام حاکم بر وضع موجود، عقب نشینی کرده و به صرف این که مردم [ آن‌ها را ] نمی‌خواهند، کنار خواهند رفت ؟ خیر ... برای تغییر وضع موجود و تبدیل به وضع مطلوب یا مقبول، در یک مرحله از رشد و تکامل حرکت، دیگر حرکت شدید و با زور سلاح خواهد بود ... در آخرین مرحله، لاجرم باید با قتال کار را تمام کرد. بدون جنگ و بدون خونریزی امکان پیروزی ممکن نیست» .
دکتر ابراهیم یزدی در بیست و ششمین سالگرد تشکیل نهضت آزادی در تاریخ 24 اردیبهشت 1366، اظهار امیدواری می‌کند که نظام جمهوری اسلامی از بین برود. وی می‌گوید: «هنوز در حالت انقلاب هستیم و پیروزی انقلاب را چشم انتظاریم؛ چرا که تمام قرائن و شواهد نشان می‌دهد که باید امیدوار باشیم و بدانیم که این رژیم از بین می‌رود» .
سران خائن نهضت آزادی، در کنگره نهم نهضت آزادی در بهمن سال 1366، نظام جمهوری اسلامی ایران که تحت رهبری امام خمینی قرار داشته را طاغوتی و سرکوبگر و استبدادی می‌نامند: «با توجه به این امر که دشمن اصلی، نظام طاغوتی حاکم بر سرنوشت مردم ماست ... مردم را سرکوب می‌کند و به بند می‌کشد ... لذا هدف مبارزاتی خود را محو استبداد قرار می‌دهیم».
در اردیبهشت ماه 1369، در نامه‌ای که مهندس بازرگان، دکتر ابراهیم یزدی، دکتر یدالله سحابی و اکثر دیگر اعضای نهضت آزادی آن را امضاء کرده اند، حکومت جمهوری اسلامی ایران در زمان حیات امام خمینی (ره) یعنی از سال 58 تا 68 را «حکومت مطلقه ی انحصار و اختناق و انحراف» نامیده اند.
چند سال بعد، در راستای تداوم خط براندازی، دکتر ابراهیم یزدی در اوایل آذر ماه 1373 که به دعوت یک بنیاد علوم سیاسی آمریکایی به ریاست جورج مک گاورن به آمریکا سفر کرده بود، در یک سخنرانی در واشنگتن در برابر اعضای این بنیاد اظهار داشت: «اکثر قریب به اتفاق مردم ایران خواهان برافتادن حکومت روحانیون هستند» .
نهضت آزادی در جای دیگر، طی اعلامیه‌ای مخالفت خود با ولایت فقیه را چنین بیان می‌کند : «از نظر سیاسی و اجتماعی، ولایت فقیه چیزی جز خودکامگی یا استبداد دینی و دولتی نبوده، موجب محو آزادی و شخصیت و استقلال می‌گردد .»!
در سال 1374، عطاءالله مهاجرانی معاون پارلمانی و حقوقی رئیس جمهور وقت ـ هاشمی رفسنجانی ـ و عضو مرکزی حزب کارگزاران، با وجود آگاهی از موضع امام خمینی مبنی بر عدم صلاحیت نهضت آزادی در کارهای دولتی و قانون گذاری، در تاریخ 16 آذر 74 بر شرکت نهضت آزادی در انتخابات مجلس تأکید می‌کند. متقابلاً دبیر کل نهضت آزادی نیز بعداً برای گردهم آیی سالیانه حزب کارگزاران پیام مفصلی می‌فرستد و پس از سیاه نمایی‌های بسیار درباره جمهوری اسلامی و اعلام اینکه «ما در استبداد گرفتار هستیم و باید دست به دست هم بدهیم تا تمامیت خواهان و حزب پادگانی حاکم بر حکومت را به زیر کشیم»، از کارگزاران می‌خواهد با احزاب اصلاح طلب دیگر همکاری نمایند و تصمیم مشترک اتخاذ نمایند .
بهزاد نبوی ـ یکی از اعضای مؤثر سازمان مجاهدین انقلاب ومرتبط با ابراهیم یزدی ـ در تاریخ 14 اسفند 1375 طی سخنانی اظهار می‌دارد: «اگر امروز نهضت آزادی بخواهد برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد معرفی کند، نه تنها من مخالف نیستم، بلکه آن را بسیار مفید می‌دانم ... اگر شورای نگهبان صلاحیت کاندیدای نهضت آزادی را رد کند، سخت در اشتباه است یعنی عملاً بدون اینکه خودشان متوجه شوند، به ضرر نظام کار کرده اند».
#بازنشر
#کیهان
💎 دهه شصت یک دهه ی مظلوم است!!
🌹دهه ی شصت را مورد هدف قرار داده اند.دهه حیات ظاهری و مبارک امام خمینی کبیر را!دهه ی آفرینش بسیار زیبای جلوه های ایثار وبندگی در دفاع مقدس را!دهه ی غربت ومظلومیت ملت ایران را!دهه
بروز شدیدترین دشمنی ها و کینه های جلادان کفر ونفاق را!!
🌹 دهه ی ۶۰ را باید از نو شناخت.دوباره باید جریانات دهه ی ۶۰ را باز شناسی کنیم و با روشنی و شفافیت ،هنرمندانه و صادقانه ارائه کنیم.
بسم الله الرحمن الرحیم
دولت بحران به ریاست جمهوری بنی صدر و نخست وزیری شهید رجایی سه ماه بعد از استعفای بازرگان ضمن برگزاری اولین انتخابات ریاست جمهوری در 5 بهمن ماه 58 به قدرت رسید. در اولین انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران حدود 21 میلیون نفر واجد شرایط شرکت در انتخابات بودند که از این میزان 14 میلیون نفر معادل 42/67 درصد از واجدین شرایط در انتخابات شرکت و ازبین 124 نامزد ریاست ابوالحسن بنی صدر توانست با کسب 11 میلیون رای بر رقبای خود پیروز شود ، دولت بحران از 15 بهمن 58 لغایت 1 تیر 60 به مدت 16 ماه حاکمیت کشور را در دست داشتند و شهید رجایی 9 ماه نخست وزیر دولت بحران بودند.