۷. به همسایگان مسن‌ترتان کمک کنید اگر آنها را با خریدهایشان در پارکینگ دیدید، بپرسید آیا برای حمل بارهایشان به داخل ساختمان یا نگه‌داشتنِ در برای آنها، نیاز به کمک دارند یا خیر. اگر دیدید قبض‌هایشان روی بُرد ساختمان مانده یا چندین شب، چراغ‌های خانه‌شان روشن نیست، سراغی از آنها بگیرید و حال‌شان را بپرسید. ۸. درمورد امکان سیگارکشیدن از مدیر سؤال کنید حتی اگر سیگارکشیدن در محیط داخلی آزاد است، از تهویه‌ی مناسب هوا و بازبودن پنجره‌ها مطمئن شوید. اگر دود سیگار به‌خوبی بیرون نمی‌رود، هواکشی روی پنجره‌ی خود نصب کنید تا دود را به بیرون هدایت کند. ته‌سیگارهای خود را در سطل زباله بیندازید، نه بیرون پنجره. اگر سیگارکشیدن داخل آپارتمان ممنوع است، در پیاده‌رو سیگار بکشید و به قوانین احترام بگذارید.

۹. نگهداری حیوان در منزل در اسلام مگر در موارد خاصی سفارش نشده و در بعضی از موارد نهی شده اما امروزه نگهداری حیوانات در تعداد کمی از آپارتمانها معمول شده به همین خاطر اگر نگهداری از حیوانات در ساختمان آزاد است، حیوانات کوچک را انتخاب کنید اگر اجازه‌ی چنین کاری دارید، بدانید مجاز به نگه‌داشتن چه حیواناتی هستید. اگر سگ و گربه مجازند، نژادهای کوچک‌تر را انتخاب کنید که هنگام راه‌رفتن، سروصدای کمتری ایجاد می‌کنند و کمتر مزاحم همسایگان‌تان می‌شوند. حیوانات چهارپا را همیشه با قلاده بیرون ببرید و کیسه‌ی پلاستیکی (برای جمع‌آوری مدفوع حیوان) همراه داشته باشید. اگر درمورد برخورد همسایگان‌تان مطمئن نیستید، ورود حیوان خانگی تازه‌تان را به آنها اطلاع دهید. ۱۰. قوانین جمع‌کردن زباله‌ها در آپارتمان را رعایت کنید از درست بسته‌شدن کیسه‌ی زباله‌ها و چکه‌نکردن آنها مطمئن شوید. اگر نیازی هست، دو تا کیسه استفاده کنید. گوشه‌های تیز و بُرنده را در چند لایه روزنامه یا کاغذ، با دقت بپیچید. کیسه‌های زباله‌ی تَر معمولا بو و لکه‌هایی از خود به‌جا می‌گذارند که موجب آزردگی همسایگان می‌شوند. دنبال‌کردن رد لکه‌ها تا درِ منزل شما کار دشواری برای مدیر ساختمان نیست. در این صورت ممکن است مجبور به پرداخت هزینه‌های تمیزکردن یا حتی تعویض کف‌پوش راهرو شوید. سطل‌ها را بیش‌ازحد پر نکنید و برای قراردادن کیسه‌های بزرگ در آنها تلاش نکنید. اگر بیش‌ از ظرفیت سطل در آن زباله بریزید، ممکن است با این کار واژگون شود یا زباله‌ها در آن گیر کنند یا حتی غیرقابل‌حرکت شود.

۱۱. فقط مهمانانی را دعوت کنید که از رفتارشان مطمئن هستید اغلبِ قراردادها آوردن مهمان یا هر فرد دیگری را بدون نظارت خود شما به داخل ساختمان ممنوع می‌کنند. مسئولیت هرگونه رفتار نامتعهدانه یا هر برخورد ناخوشایندی بین مهمان و دیگر ساکنان برعهده‌ی میزبان است. ممکن است سروصدا یا رفت‌وآمد، موجب ناراحتی‌ برخی همسایگان شود؛ بهتر است حضور مهمانان را به آنها اطلاع بدهید. اگر فکر می‌کنید جشن شما به همسایه‌ها مرتبط است، آنها را نیز دعوت کنید. از دورهمی‌های دیروقت و پرسروصدا در طول هفته خودداری کنید. از همه مهم‌تر، مدارا کنید. به‌خاطر داشته باشید همه‌ی ما در مقاطعی از زندگی، غیرمسئولانه رفتار می‌کنیم. همسایگان شما نیز از این قاعده مستثنا نیستند. هیچ‌کس کامل نیست.

پایان کنفرانس با موضوع 🌱🌺🌹🌻سبک زندگی اسلامی در زندگی آپارتمان نشینی🌺🌹🌱🌻

بسم الله الرحمن الرحیم 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🌸🍃 کنفرانس سوم در موضوع سبک زندگی اسلامی :اسراف 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

رهبر انقلاب در خرداد امسال در تبیین توطئه فشار اقتصادی که دشمن بر کشور وارد میکند وظایف مسئولین و مردم را تبیین کردند که در وظائف مردم نکته مهمی اشاره فرمودند که توده مردم هم بایستی مسئله اسراف را مورد توجه قرار دهند.

⛔️خداوند اسراف كنندگان را دوست ندارد⛔

 معنای اسراف 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 اسراف یعنی زیاده روی و تجاوز که معنای مقابل آن قصد و میانه روی است. راغب اصفهانی در معنای اسراف می‌گوید: «هر کار و عملی را که انسان انجام می‌دهد و از حد و اندازه خود تجاوز و زیاده روی کند آن اسراف است». [1] بنابراین می‌توان این گونه بیان داشت که اسراف هرگونه عمل بیهوده و زیاده روی و تجاوز از حد طبیعی، چه در کیفیت و چه در کمیت می‌باشد. از این بیان معلوم می‌شود که اسراف تنها مربوط به خوردنیها و نوشیدنی‌ها و یا در امور اقتصادی نبوده، بلکه اسراف معنایی جامع تر و وسیع تر را در برمی گیرد. در حقیقت می‌توان گفت: «اسراف هرگونه تجاوز از حد یا افراط و تندروی و یا وضعیت نامناسب حالات نفسانی و روحیات و صفات غیر معتدل اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی افراد در جامعه می‌باشد». [2] این تعریف تکلیف را بسیار سنگین می‌کند؛ زیرا اسراف از حوزه اقتصادی و خوردن و نوشیدن به سایر حوزه‌های دیگر اعمال انسان نیز کشیده می ‌شود.

از گفته های اهل لغت و تفسیر در مورد واژه (اسراف) به دست می آید که با سه ملاک، حدّ معتبر در اسراف - که رعایت آن میانه روی است و تجاوز از آن موجب می شود تا انسان در شمار مسرفین قرار گیرد- تعیین می شود.  🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸 1. گناهان و محرّمات شرعی: این بدان دلیل است که حرام ها و معصیت ها خود حدود الاهی اند، و ارتکاب آنها اگر چه بدون صرف مال باشد، اسراف به معنای گناه و تجاوز از دستورهای دینی است.  🍃🌸🍃🌸🍃🌸 2. حکم عقل و معیارهای عقلی: این در مواردی است که عقل بر قبح صرف مال در آنها حکم می نماید، به گونه ای که تجاوز از آن به نوعی سفاهت و جهالت است؛ مانند اتلاف و نابود کردن ثروت و یا خرج آن در موارد نادرست و بی فایده که حاکی از نارسایی عقلی و ضعف اندیشه مرتکب این عمل است.  🌸🍃🌸🍃🌸🍃 3. عرف جامعه: عرف اجتماعی هم عامل تعیین کننده (حد) در باب اسراف است؛ به عنوان مثال مصرف مال در راه مصالح شخصی و زن و فرزند و یا انفاق آن برای مصالح دیگران، هر کدام محدود به حدی است که عرف جامعه آن را بر اساس اوضاع اقتصادی هر زمان، و بر پایه وضعیت مالی و موقعیت اقتصادی و اجتماعی هر شخص تعیین و تحدید می نماید و همان گونه که کم رَوی از آن، مصداق بخل است و اگر موجب از بین بردن حق واجبی شود، حرام و معصیت است. زیاده روی و تجاوز از آن نیز به معنای خروج از حدّ اعتدال، و ورود به جرگه اسراف کنندگان خواهد بود.

اسراف نسبت به اشخاص فرق می كند و در بعضی از موارد حلال آن يك امر نسبی است؛ مثلا فردی ثروتش كم است، فرد ديگر ثروتش زياد كه بخشش ده هزارتومان نسبت به اولی اسراف است و نسبت به دومی اسراف نيست. 🍃🌸🍃🌸🍃🌸 🌸🍃🌸🍃🌸🍃   امام صادق (ع) در حدیثی فرمودند: «چه بسا فقیری که اسراف پیشه تر از ثروت مند است! عرض شد: چگونه؟ حضرت فرمودند: ثروت مند از آنچه دارد، خرج می کند و فقیر بدون تمکن مالی اضافه بر شأن خود انفاق می نماید».  🌸🍃🌸🍃🌸🍃 حرمت اسراف در آیات و روایات مطرح شده است. برخی حرمت آن را ازضروری دین دانسته، و برخی دیگر در ردیف گناهان کبیره شمرده‌اند.

فرق اسراف و تبذیر   طبرسی (ره) در این باره می‌گوید: «تبذیر پراکندن مال از روی اسراف است و ریشه آن پاشیدن بذر است با این فرق که تبذیر پراکندن یا فاسد و ضایع کردن است ولی اگر این خرج کردن (هرچند زیاد هم نباشد) در راه اصلاح چیزی باشد، آن تبذیر نیست».  🌸🍃🌸🍃🌺🍃 پس تبذیر زیر مجموعه اسراف است. در اسراف تلف کردن و ضایع نمودن مال به معنای فراگیرتری است و در برگیرنده مواردی است؛ مانند زیاده ­روی در انفاق ­های شخصی و امور خیر که شامل معنای تبذیر نمی‌شود، اما در تبذیر شامل به هدر دادن و زیاده روی در مصارف خوراکی، و ریخت و پاش زندگی می‌باشد. به بیان دیگر، می‌ توان گفت هر تبذیری اسراف است، ولی هر اسرافی تبذیر نیست. امام صادق (ع) می ‌فرماید: «انّ التبذیر من الأسراف»؛ تبذیر از اسراف است. برای اسراف شاخه‌هایی فرض شده که یکی از آنها تبذیر است.