اینکه زبانی به وحدانیت خدا اعتراف کنیم کافی نیست

بلکه باید قلبا به خدای عالم قادر رحمان و رحیم باور داشته باشیم

این اعتقاد کار می کند و نتیجه می دهد

کسی که خدا خیر او را بخواهد راهش را باز می‌کند تا دینش را از راه تحقیق بفهمد

چون دینی که لقلقه زبان باشد و از زبان مردم گرفته شده باشد در سختی‌های روزگار و فشارهای زندگی تضعیف می شود

اما دینی که با تحقیق به دست آمده باشد محکمتر خواهد بود

قال رسول الله (صل‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): المُؤمِنُ کَالجَبَلِ الرّاسِخِ لاتُحَرِّکُهُ العَواصِفُ (شرح اُصول الکافی: ج۹ ص۱۸۱) مؤمن، چونان کوه استواری است که توفان‌ها او را تکان نمی‌دهد

یکی از راه‌های وارد شدن باور به قلب چیست؟

تکرار

پس با قلبی مطمئن بگوییم

خدا با منه خدا هوامو داره

خدا با منه خدا هوامو داره

تا حدی که این عقیده باور قلبی ما شود

حتما باید خدا رو شکر کنیم که این باور را به قلب ما وارد کرده

حتی قبل از وارد شدن این باور به قلب خدا رو شکر کنیم که این باور را خدا در قلب ما وارد کرده

خدا رو شکر که خدا با منه خدا هوامو داره

حالا بریم سراغ شناخت خودمون

من را خدا خلق کرده من مخلوق خدا هستم من مورد اکرام خدا هستم من در معرض امتحان خدا هستم من مشمول مهربانی عام خدا هستم

اگر من قدر خودم را بدانم و خدا و خودم را بشناسم و عالم قبل و دنیا و آخرت را بشناسم و در امتحانات الهی موفق شوم خدا در همین دنیا به من یک جایزه می دهد

اون جایزه چیه

رحمت و مهربانی خاص خدا

خدا هم رحمان است و هم رحیم

خدا رحمان است یعنی به همه مخلوقات مهربان است

خدا رحیم است یعنی نسبت به مؤمنین مهربانی خاص و ویژه دارد

من محتاج این رحمت خدا هستم

وقتی به این مسأله توجه کردم از ته قلب به خدا عرض کنم