کوچک ترین موکب کربلا... من نَمیرم برای این عاشق حسین(علیه‌السّلام) ؟!

تنهاییِ من رو با خودت پُر کردی ، نورِ چشمِ کورم هیچ موقع نذاشتی حس کنم اربابم، خیلی از تو دورم دوست دارم گریه کنم رو شونت ، ای ارباب بشه چشمایِ ترِ من بیخواب بشه رویِ لبِ من اتیش اب وای سلام بارون سلامِ من به اون لبایِ پرخون تو رو به اون کبوترایِ مجنون دیگه منُ به دنیا برنگردون بند دوم دنیا و تموم زرقُ برقِ عالم ، خاکِ کربلا نیست جایی مثِ شش گوشه ی تو ای ارباب ، کعبه ی خدا نیست کیمیایِ هر دو دنیایی تو ، وللهِ عاشقِ تو نمیره بیراهه هرکی دور از تو باشه گمراهه وای سلام بارون سلامِ من به اون لبایِ پرخون تو رو به اون کبوترایِ مجنون دیگه منُ به دنیا برنگردون #خادم_زینب #شوراحساسی #اربعین

اشکِ اسمونُ تبِ زمینِ که حالا تو چشامِ خودت میدونی از کِی تا حالا به عکسِ حرم نگامه حالا رسیدن ، به کربُبلا ، اون زائرای پیاده نشد که منم بزنم دلُ با اون عاشقا به جاده داره نقش میبنده تویِ چشام بینُ الحرمینت امشب نشد که بیام قدم به قدم منم با رباب و زینب سه ساله ی تو میدونه چه سخته از همه جا بمونی همه برن و تُ بازم تو حسرتِ کربلا بمونی از چی بگم از گریه ی شب و لالاییهای ربابه یا که پای زخم و روی کبودِ سه ساله تو خرابه اشکش میچکید روی دامنی که پُرِ غبارِ راهِ بمیرم برا صورتی که از سیلیای زجر سیاهه ای زائری که رویِ فرش موکبا میشینی باعزت سه ساله با یه سرِ پر خاک و خون شده هم صحبت قدم به قدم همه حرمتِ شمارو نگهمیدارن زینب و یتیما سرشونُ به رویِ خاکا میزارن اونایی که امشب دورِ حرم معتکفِ روضه هستن رو کمرشون شالِ نوکری و سینه زنی رو بستن شاید بشنون صدای عزای قافله ی حرم رو یکی بگیره با زینبِ قد خمیده این علم رو شب اربعینِ درِ بهشتِ که داره بسته میشه میگن حرمِ خدا میشه اون دلی که شکسته میشه با دلِ شکسته و چشایی که داره میباره بارون رومُ به حرم میکنم و میخونم با قلبِ پرخون حبیبی حسین حبیبی حسین حبیبی حسین حبیبی یدفعه میپیچه دورو برم اقا چه بوی سیبی کسی که جامونده با اونی که تبِ حرمُ نداره خیلی فرق داره گِلِ اون دلی که بیتو غم نداره ذکر لب ما مث کربلاییا لبیک حسینِ هرجا که باشیم بگیم السلام خودِ بین الحرمینِ #شوراحساسی #اربعین #جاماندگان_کربلا

اشکِ اسمونُ تبِ زمینِ که حالا تو چشامِ خودت میدونی از کِی تا حالا به عکسِ حرم نگامه حالا رسیدن ، به کربُبلا ، اون زائرای پیاده نشد که منم بزنم دلُ با اون عاشقا به جاده داره نقش میبنده تویِ چشام بینُ الحرمینت امشب نشد که بیام قدم به قدم منم با رباب و زینب سه ساله ی تو میدونه چه سخته از همه جا بمونی همه برن و تُ بازم تو حسرتِ کربلا بمونی از چی بگم از گریه ی شب و لالاییهای ربابه یا که پای زخم و روی کبودِ سه ساله تو خرابه اشکش میچکید روی دامنی که پُرِ غبارِ راهِ بمیرم برا صورتی که از سیلیای زجر سیاهه ای زائری که رویِ فرش موکبا میشینی باعزت سه ساله با یه سرِ پر خاک و خون شده هم صحبت قدم به قدم همه حرمتِ شمارو نگهمیدارن زینب و یتیما سرشونُ به رویِ خاکا میزارن اونایی که امشب دورِ حرم معتکفِ روضه هستن رو کمرشون شالِ نوکری و سینه زنی رو بستن شاید بشنون صدای عزای قافله ی حرم رو یکی بگیره با زینبِ قد خمیده این علم رو شب اربعینِ درِ بهشتِ که داره بسته میشه میگن حرمِ خدا میشه اون دلی که شکسته میشه با دلِ شکسته و چشایی که داره میباره بارون رومُ به حرم میکنم و میخونم با قلبِ پرخون حبیبی حسین حبیبی حسین حبیبی حسین حبیبی یدفعه میپیچه دورو برم اقا چه بوی سیبی کسی که جامونده با اونی که تبِ حرمُ نداره خیلی فرق داره گِلِ اون دلی که بیتو غم نداره ذکر لب ما مث کربلاییا لبیک حسینِ هرجا که باشیم بگیم السلام خودِ بین الحرمینِ #شوراحساسی #اربعین #جاماندگان_کربلا