📜 توبه نامه‌ی شهید علیرضا محمودی پارسا_بخش اول 🔺 پناه می‌برم از این که... 🔻 از این که حسد کردم... 🔺 از این که تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی‌دانستم. 🔻 از این که زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم. 🔺 از این که در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم. 🔻 از این که مرگ را فراموش کردم. 🔺 از این که در راهت سستی و تنبلی کردم. 🔻 از این که عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم. 🔺 از این که در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم. 🔻 از این که منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند. 🔺 از این که شب بهر نماز شب بیدار نشدم. 🔻 از این که دیگران را به کسی خنداندم،غافل از این که خود خنده‌دارتر از همه هستم. 🔺 از این که لحظه‌ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم. 🔻 از این که در مقابل متکبرها، متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، متواضع‌تر نبودم. 🔺 از این که شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نبودم. 🔻 از این که زبانم گفت بفرمایید ولی دلم گفت نفرمایید. #شهدا #توبه_نامه #واحد_شهدا 🌐 کانال نهاد اعتکاف لبیک @etekafelabbayk 🌐 کانال هیئت لبیک تا ظهور @labbayktazohoor 🌐 کانال طرح نخبگانی لبیک @tarhelabbayk

📜 توبه نامه‌ی شهید علیرضا محمودی پارسا_بخش دوم 🔺 از این که نشان دادم کاره‌ای هستم، خدا کند که پست و مقام پستمان نکند. 🔻 از این که ایمانم به بنده‌ات بیشتر از ایمانم به تو بود. 🔺 از این که منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم، غافل از این که تو بهتر از دیگران می‌نویسی و با حافظه هستی. 🔻 از این که در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم. 🔺 از این که پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند. 🔻 از این که از گفتن مطالب غیرلازم خودداری نکردم و پرحرفی کردم. 🔺 از این که کاری را که باید فی سبیل‌الله می کردم نفع شخصی مصلحت یا رضایت دیگران را نیز در نظر داشتم. 🔻 از این که نماز را بی‌معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود،در نتیجه دچار شک در نماز شدم. 🔺 از این که بی‌دلیل خندیدم و کمتر سعی کردم جدی باشم و یا هر کسی را مسخره کردم. 🔻 از این که " خدا می‌بیند " را در همه کارهایم دخالت ندادم. 🔺 از این که کسی مرا صدا زد اما من خودم را از روی ترس و یا جهل، یا حسد و یا ... به نشنیدن زدم. از ... #شهدا #توبه_نامه #واحد_شهدا 🌐 کانال نهاد اعتکاف لبیک @etekafelabbayk 🌐 کانال هیئت لبیک تا ظهور @labbayktazohoor 🌐 کانال طرح نخبگانی لبیک @tarhelabbayk