شب هفدهم.

«خُذني ضعيفاً تُمزِّقهُ الأيّام ويلوذُ بكنف حنانكَ 'ابا عبدالله» منو ببر که این روزها تیکه تیکه ام کردند پناه می برم به درگه لطفت یا اباعبدالله.

«می‌گفت؛کشتی اباعبدالله ازگذرگاه‌های مختلفی عبور میکنه که خیلیا سر اونا پیاده میشن.گذرگاه ثروت، شهرت، محبوبیت و ...میگفت؛سعی کن تا تهش بمونی باهاش. اینا به قول سید‌علی قاضی، نقل و نبات این مسیره، توجهت باید تا آخر کنارش بودن باشه.میخوام بگم آقای امام حسین هر وقت خواستیم بریم شما برگرد نگاهمون کن فقط...آخه جذبه‌ی نگاه خودت ما رو اورد تو مسیر و به قربون نگاهت. اگر ما کور بودیم نگاهتو ندیدیم دستمونو بگیر، اگه متوجه دست‌گیریت نشدیم، اسمتو که یادمون نمیره... اسمتو که گفتیم بغلمون کن نذار از کنارت تکون بخوریم. اگه اسمتم یادمون رفت شما صدامون کن. آخه ما دلمون به شما خوشه. چون شما تنها کسی هستی که رفیق‌ترین مایی.خلاصه ما را به جبر هم که شده سر به راه کن اخه خیری ندیده ایم ازین اختیارها.» وفا دوران

«به ماهِ رویِ تو این آرزو که من دارم، هزار سال اگر بینمت،هنوز کم است..»

مُشتاقةً الى فرحةِ لقائك …💔

شب هجدهم.

«خدایا؛من هر کاری از دستم بر آمده انجام داده ام،تا خاموش نشوم،‌تو اما دستم را به سوی ستاره ای دور ببر و نوری به من سرازیر کن که درخششش کم و کوچک نشود و مرا از آرامشی که از سمت تو می وزد،‌محروم نکن»

شب نوزدهم.

برای امام حسین،‌برای شادیِ دوست داشتنتش،‌برای غمِ از دست دادنش خدایا شکرت.

9:24