#دوراهــــــــــے #قسـمـت21 رسیدم جلوی خانه... دیگر اشک نمی ریختم اما معلوم بود که گریه کردم. نفس عمیقی کشیدم...دستم را در جیبم فرو بردم و دسته کلید را بیرون آوردم.کلید را در قفل در انداختم و به سمت راست چرخاندم.در باز شد.داخل شدم و در را بستم.پله ها را یکی یکی گذراندم.در خانه را هم با کلید باز کردم و داخل شدم.لب هایم را تکان دادم و آوایی از دهانم خارج کردم: -سلام... ولی جوابی نشنیدم.یک راست وارد اتاقم شدم به دستمالی که روی زمین افتاده بود نگاهی انداختم.بعد هم بی توجه از رویش رد شدم.روبه روی آینه ایستادم.به چشمانم زل زدم.بغض خفه ام کرده بود.ابروهایم در هم فشرده می شد. نفس عمیقی کشیدم و چشمانم را از آیینه گرفتم.روی تخت نشستم و چشمانم را به زمین دوختم... نمیدانم کار درستی کرده ام یا نه... ولی لحظه ای حسی درون من شعله ور شد...با عصبانیت از روی تخت بلند شدم و باخودم گفتم‌: -بله که کار درستی کردم...اصلا مگه من و اون بهم میخوریم!!! من که نمیتونم چادری شم...اونم که نمیتونه مانتویی شه! اصلا چه معنی میده! اصلا نمیفهمم چرا ازش خوشم اومده... یک دفعه به خودم آمدم... آرام و بابغض تکرار کردم... -اصلا نمیدونم...چرا ازش خوشم اومده... روی زمین افتادم و اشک صورتم را خیس کرد... با خودم گفتم: - شاید الان به گوشیم زنگ زده باشه...شاید پیامی داده باشه... سمت گوشی ام رفتم و با عجله رمزش را باز کردم اما نه از زنگی خبری بود و نه از پیامکی... ادامه دارد.... ✍سـرخـه اے #شمیم_یار ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈

#دوراهــــــــــے #قسـمـت22 راوے: رروشنڪ💕 نگاهم را به رفتنش دوختم... از تعجب دهانم بسته شده بود،هرچه میخواستم اسمش را صدا بزنم انگار لال شده بودم. بدنم چسبیده به صندلی بود. نفیسه در دید من کوچک و کوچک تر می شد تا جایی دور شد که دیگر ندیدمش... هنوز هم به در رستوران خیره بودم همانند کسی که یڪ لیوان آب یخ را روی بدنش ریخته باشند و از سرما نتواند تکان بخورد.آرام نفسم را از بین لب هایم خارج کردم.آب دهانم را قورت دادم و آرام آرام برگشتم دو دستم را روی میز گذاشتم. صدایی آمد: -خانم...سفارشتون. نگاهی انداختم و بعد از چند لحظه مکث گفتم: -آهان! ببخشید اگر ممکنه من غذا هارو می برم. -بله چشم. -ممنون. دستانم را در هم گره زدم و منتظر ماندم. به اتفاقی که افتاده فکر می کنم. منظور نفیسه چی بود! چشم هایم را می بندم، نفس عمیقی می کشم.گارسن غذا ها را در جای مناسب و داخل نایلون سمت من آورد.تشکر کردم و بعد از حساب کردن پول از رستوران خارج شدم. جلوی در ایستادم به چپ و راست نگاهی انداختم. و بعد قدم هایم را به سمت ماشین حرکت دادم. در را باز کردم غذاها را سمت کمک راننده قرار دادم و پشت فرمون نشستم. کمی مکث کردم.به صندلی کمک را ننده نگاهی انداختم و بعد ماشین را روشن کردم از قسمت پارک ماشین خارج شدم و به سمت خانه حرکت کردم. ادامه دارد.... ✍سـرخـه اے #شمیم_یار ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈

قدیما میگفتن طرف سرش رو مثل کبک کرده تو برف ورژن جدیدش اینه که یه عده سرشون کردن تو سطل ماست کاریکاتور: اثر محمدعلی رجبی 🌹💙🌷

وقتی قهرمانان پوشالی (سلبریتی‌ها) جای قهرمانان واقعی (شهدا) را با ابزار سینما می‌گیرند!

https://virasty.com/r/AxIE صفحه ادمین کانال در برنامه بومی "ویراستی"

بخش پایانی مبحث #حکمرانی ▪️آنچه که حائز اهمیت است، ضرب و ترکیب و تجمیع داده‌ها در سطوح مختلف این هندسه چندوجهی است که می‌تواند نقشه راه متحد با #استراتژی‌های_پشتیبان متکثر را تحت عنوان پروژه های متعدد، ذیل خود تعریف کند. ▫️نکته اینجاست که #تئوریسین‌ها و #مهندسین و #کنشگران و #مدیران این حوزه، دور میزهای واحدی به گفتگو نشسته و از حیث ۱.معنایی، ۲.راهبردی، ۳.امکان سنجی و ۴.عمق میدان، نظام مسائل فضای مجازی را بازطراحی و بازتنظیم‌گری نمایند. 📝نویسنده: علیرضامحمدلو، پژوهشگر و مدرس رسانه #حکمرانی_فضای_مجازی #سواد_رسانه #مهارت_رسانه

🌹 یادت باشه؛ این تو هستی که "ﺁﻫﻨﮓ" ﺯﻧﺪﮔﻴﺖ ﺭﺍ، ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﯼ! ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻓﻬﻤﻴﺪ، ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻣﻬﻤﺎﻥ "ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ" ﺯﻧﺪﮔﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻫﺎ، ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺩﺕ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ " ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ" ﺧﻮﺩﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻣﺎﻧﺪ! ﻳﺎﺩﺕ باشد، ﻣﻬﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻃﻮﺭﯼ "ﺑﻨﻮﺍﺯﯼ" ﻛﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ " ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ" ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﯼ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﯼ ﻭ ﺑﺮﺍی تشویق ﺧﻮﺩﺕ " ﺩﺳﺖ" ﺑﺰﻧﯽ! لحظه هاتون لبریز آرامش🌹 ✍عین🌺

#دوراهــــــــــے #قسـمـت23 تا به حال به این شدت بغض نکرده بودم. فکر نمی کردم که رفتار من اعصاب نفیسه را خورد کند. نمیدانم روز اول که باهاش برخورد کردم چه چیزی در چشم هایش دیدم که این چنین من را به سمت خودش کشاند... من معتقدم دنیا ارزش آن را ندارد که بخاطرش گریه کنی ولی این بار گریه می کنم.بخاطر این که با رفتارم دل یک نفر را شکسته ام. اشکی آرام از گوشه ی چشمم روی گونه ام نشست. با خودم فکر کردم. شاید نفیسه از هدیه ای که بهش دادم ناراحت شده... آخه اگر دوستش داشت دستش می کرد... نمی دانم... باید ازش عذر خواهی کنم؟؟؟! یا شاید هم باید بهش فرصت بدم تا آروم بشه و بعد خودش تماس بگیره...شاید نخواد مزاحمش بشم. دست هایم را روی صورتم گذاشتم برادرم که حال من را این گونه دید سمت من آمد... -آبجی؟حالت خوبه؟ یک دفعه جا خوردم لبخندی زدم و گفتم: -بله که خوبم. -تو که همیشه میخندی!اصلا من تو خلقت تو موندم. -بلند خندیدم گفتم: -نخندم چیکار کنم؟ -یکم گریه کن! -واقعا دوست داری گریه کنم؟؟ -نه نه شوخی کردم.وسایلتو جمع کردی؟ -بله آقا این شمایی که همیشه دیر آماده میشی. -خندید و رفت. چمدانم گوشه ی تختم بود... ادامه دارد.... ✍سـرخـه اے #شمیم_یار ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈

#دوراهــــــــــے #قسـمـت24 نگاهی بهش انداختم و از جایم بلند شدم. دوباره بغض گلویم را فشرد. دیشب که با نفیسه بیرون رفتم فقط قصد خداحافظی از او را داشتم.اما حالا... مجبورم بدون این که از او خداحافظی کرده ام راهی شوم. نگاهی به آیینه انداختم و لبخند زدم. باید امیدوار بود. سمت گوشی ام رفتم با خودم گفتم شاید تا حالا نفیسه پیامکی داده باشه، زنگی زده باشه. سمت گوشی رفتم اما نه از تماس خبری بودو نه از پیامکی... دل دل می کردم که تماسی بگیرم ولی دوست نداشتم مزاحمش بشم. و در آخر گوشی را روی میز گذاشتم و سمت آشپزخانه رفتم. لیوانی را پر از آب کردم تا تشنگی ام را برطرف کنم. و همراه با آن بغضم را قورت دهم. درهمین حال بودم که صدای زنگ موبایلم توجه مرا به خودش جلب کرد لیوان را روی میز گذاشتم و به سمت اتاق دوویدم. با خودم گفتم: بالاخره نفیسه زنگ زد. قبل از رسیدن به اتاق قطع شد... به شماره ی تماس گرفته نگاهی انداختم... صدای خنده ی محمد(برادرم)در گوشم پیچید. اخمی کردم و گفتم: -مگه آزار داری زنگ می زنی؟ -ببینم منتظر تماس کی بودی که اینطوری دوویدی!! روبه روش ایستادم و لبخند عمیقی زدم و از اتاق بیرون رفتم... ادامه دارد.... ✍سـرخـه اے #شمیم_یار ┈┈•✾🌿🌺🌿✾•┈┈

-یعنےمیشہ امام زمان(عج)‌ باخودکارسبزدوراسممون‌ خط‌بکشن؟ بگن‌ اینم‌نگہ‌داریم‌شایدبہ‌دردخورد.. شاید حسینےشد یہ‌روز دورگناه‌روخط‌کشید ‹‌‌‌اعوذباللہ‌من‌شر‌نفسے...‌ #تلنگرانه