خوابت به چشم آمد و بیدارتر شدیم مست رخت شدیم که هشیارتر شدیم یوسف ترین شدی و سر کوچه آمدی ما بی کلاف نیز خریدارتر شدیم گفتند این قبیله گره باز می کنند چه باز کردنی که گرفتارتر شدیم؟ @m_a_tavallaie

خدمت‌گزار خوب نبودیم یا حسین خدمت‌گزار خوب نیاری به جای ما...

گفتند مرگ لحظه تشریف حیدر است مردند عاشقان وصالش به اختیار💔

🔻غزل جدیدی از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با عنوان «شرح حال» منتشر شد گامی به راه و گامی در انتظار دارم سرگشته روزگاری پَرگارـ‌وار دارم دلبسته‌ی امیدی در سنگلاخ گیتی رَه بی‌شکیب پویم، دل بی‌قرار دارم یک عمر میزدم لاف از اختیار و اینک چون شمع، اشک و آهی بی‌اختیار دارم گو ابرِ غم ببارد تا همنشین عشقم از غم چه باک دارم کاین غمگسار دارم نبود روا که گیرم جا در حضیض پَستی سیلم که هستی خود از کوهسار دارم سرشارم از جوانی هر چند پیر دهرم چون سرو در خزان نیز رنگ بهار دارم از خاک پاک مشهد نقشی است بر جبینم شادم «امین» که از دوست، این یادگار دارم @m_a_tavallaie

آن چیزهائی که ما طلبه‌ها دنبالش می‌رویم، از جامع‌المقدّمات، ادبیّات، منطق، فقه و اصول، اینها مقدّمه است برای علم اخلاق و علم اخلاق نیز مقدّمه است برای عرفان و عرفان نیز مقدّمه است برای وصول به پروردگار و لقاء او و شناخت و شهود حضرت حق؛ پس تمام اینها مقدّمه است که انسان باید طی کند تا به لقاء پروردگار، این غایت عظمای از خلقت، برسد. حقیقت علم، آن نوری است که خداوند به‌واسطه عمل، در قلب شخص عامل ایجاد می‌کند. _آیةالله‌حاج‌سید‌محمدصادق‌حسینی‌طهرانی_ 📚گلشن احباب، ج۵، مجلس شصت و چهارم #جرعه

من ازت خاطره دارم، خاطره چیز کمی نیست... @m_a_tavallaie

ای همچو شعر حافظ و تفسیر مثنوی شرح تو غیر ممکن و تفسیر تو محال عنقای بی نشانی و سیمرغ کوه قاف تفسیر رمز و راز اساطیر تو محال 📌ششم ربیع‌الاول؛ سالگرد ارتحال عارف کامل، مرحوم آیت‌ الله‌‌ سیدعلی‌قاضی قدّس سرّه @m_a_tavallaie

«به مرحوم قاضی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه نسبت‌های ناروا می‌دادند، فحش می‌دادند، و غیر از خواصّ که در محضرشان درس می‌خواندند کسی به ایشان اعتنائی نداشت و نزد به‌ظاهر عالمان آن زمان، مطرود بوده، کسی برای ایشان وقعی قائل نمی‌شد...اصلاً طبیعت و لازمه محبّت پروردگار این‌است‌که انسان در غربت باشد» _آیةالله‌حاج‌سید‌محمدصادق‌حسینی‌طهرانی_ 📚گلشن احباب، ج۱، مجلس دهم #جرعه

عالَم خَموش بود و به‌ غیر از خدا نبود پس آفرید عشق ز حُسنِ خود آن وَدود خلقی به یادِ جامِ ازل، مِی‌پرست شد! قومی شرابِ تلخ چشیدند در سجود القصه روزگار ورق خورد و جز کمی دُردی‌کشِ شرابِ الهی کسی نبود قاضیْ علیُ و حکمْ دلُ و عدلیه نجف آمد علی قاضی و دل داد و بُرد سود عمری خمار بود و کنون مستِ وصلت است از ما بر او سلام و ز مَستان بر او‌ درود ✍عندلیب طهرانی @m_a_tavallaie

تمام حسرت ماهیِ تُنگ، دریا بود

عرش اگر در حرمش نیست چرا‌ پس شبها می نشینند ملائک به شبستان علی؟!