‍ ‍ ‍ ‍ ♦️اقیانوس آدم ها ♦️ دیروز پنجشنبه ۱۱جمادی ۱۴۴۱ توفیق یافتم مجددا بر مزار آسمانی سید العرفا مرحوم آیت الله سید علی قاضی طباطبایی ره حاضر شوم. نشسته بودم روی سکوی کنار آن در که منتهی می شود به اتاقکی که ایشان گاها در آنجا مشغول عبادت می شده است و چند تن از فرزندان ایشان آنجا مدفون هستند. پیرزنی عراقی سراغم آمد و گفت شیخ من سوالی دارم ، چون به حال خود بودم گفتم ایرانی هستم بلکه رهایم کند، گفت ایرانی هستی لکن عربی بلدی! تعجب کردم ، نشست پایین پایم کف زمین، گفتم بیا بالا بنشین و کنار رفتم ،اما محکم روی زمین نشسته بود و خاضعانه گفت ما به نشستن در مجلس علماء انس داریم. چهره ای ساده ، پوششی ساده تر از آن اما هویتی نورانی داشت که او را احاطه کرده بود. گفت شیخ من را راهنمایی کن من چه کنم در کارهای معنوی ام قوت بگیرم، وادی السلام که می آیم روح علماء را می بینم ملائک را می بینم قرآن که می خوانم ملائک و اجنه ی مومن سراغم می آیند و نزدیکم می شوند و با وجود ناری و نوریشان انس دارم. کتاب های مرحوم امام خمینی ره علیه را خوانده بود علامه و آقای قاضی را خوب می شناخت، کتاب های شهید صدر که از شاگردان گرعاوی از سلسه شاگردان سید هاشم حداد بوده است را خوانده بود و با روح شهید صدر که از عرفای نجف بوده است، مرتبط بود. گفت من فقیرم ، در زندگی ام توسط اهلم مورد ظلم واقع شده ام ، گویا خیابان نشین بود با این اوصاف همچنان بیش از پیش به دنبال ترقی خویشتن بود. نگران بود که چه باید بکند که او را به مراتب عالی تر راه دهند. می گفت گاهی نشسته ام روی زمین خود را در آسمان ها می بینم ، اینجا نشسته ام همزمان خود را در هند می بینم که بر مزار امام زادگان آنجا در حال زیارتم. خسته بود از باطن آدم ها و شکایت ها در این باره داشت. می گفت این مردم شکل بوزینه ها و انواع و اقسام حیواناتند من چه کنم من مانده بودم باید چه بگویم به این بنده ی خدا گفتم لابد من هم شکل بوزینه ام ! خنده ای کرد و چیزی گفت... چهره ای داشت نورانی با زوایای عمیقی از ریاضت های شکل گرفته در خطوط روح و چهره اش که سابقه ای از استقامت را بر صحیفه ی جانش رقم زده بود. می گفت جوان که بودم، زمان صدام میخواستم بروم ایران از طریق کردستان و در راه بعثی ها مرا گرفتند و در بیابان زندانی کردند، گشنه و تشنه و بی کس مانده بودم ناگهان دستانی را مشاهده کردم که در آن آبی بود و صدایی که به من گفت از این آب بنوش آب را نوشیدم ، به خواب رفته بودم حضرت مریم سلام الله علیها را دیدم که به من گفت برگرد عراق و من به او گفتم می خواهم بروم ایران ، گفت قسمت میدهم به پسرم عیسی که برگرد عراق،برگشتم از وقتی برگشتم احوالات آسمانی برایم آغاز شد. خرابه نشین و فقیر و در به در بود و خیلی حرف ها زد هم راجع به خودم و دیگر امور که گفتن ندارد. و چیزی که مرا به حیرت وا داشته بود پیغام الهی این ماجرا بود، آدم ها هر کدام اقیانوس بی کرانه ای از حقایق اند، باید آن ها را کشف کرد و از کنار احدالناسی با تبختر و اینکه من با عوالمی مرتبط هستم که تو از آنها بی خبری نباید رد شد. حماقت است و کودکی کردن. و اینکه گاهی ممکن است کسی چیزی ببیند یا حالی رخ کند و یا با عوالمی مرتبط شود و او را اعجابی از خویشتن دست دهد. خدا وند مربی نفوس است با دوستانش و سالکانش برفرق تکبر انسان می کوبد که خیالاتی نباش، خیلی ها که خیلی چیزها داشته اند و دارند نه پوشش تو را دارند نه علم ظاهری تو را نه اوضاع مالی تو را و نه ادعای تو را ، با اینکه دستانشان پر تر و ضمیرشان صافی تر و ارتقای روحشان متعالی تر است، خاضعانه تقاضای راهنمایی از تو می کنند که خود می دانی کوچک تر از آن هستی که بخواهی جوابی برای آن ها داشته باشی اما آن ها با این پرسش سیر استکمالی خویش را تکمیل می کنند و تو را هم متوجه حقارت خویش می نمایند. والبته نظیر این ماجرا برای شیخ مرتضی زاهد ره رخ داده بود آن هنگام که قدرت طیران پیدا نموده بود در مقابلش پیرزنی را دید که همان کار را با مرتبه ای بالاتر انجام داده بود و به او فهمانده بود که این ها مهم نیست بالاتر بیا... اساسا این ها تماما بر می گردد به مدار وجودی آن قبر شریف در آن قبرستان اسرارآمیز که هرگاه انسان در آنجا حاضر می شود به شکلی درسی از توحید و بیداری را روزی انسان میکند و با آن قدرت لاهوتی و فانی در دست ولایت ثابت میکند که ماسوی الله بالجمله نقل و نباتی بیش نیست. از او عجایبی دیده ام که زمان ها باید بگذرد تا از سینه بر زبانم جاری شود که اندرون پر از زخم واماندگی از خویشتن است... مطالب نقل به مضمون است. المکتوبات فی النجف الاشرف @sholeye_toor

بازنشر این نوشته شاید خالی از لطف نباشد

هو یك وقتهایی یك چيزهایی در دل آدم خلجان می‌کند که آدم دلش می‌خواهد بقيه از او تجليل کنند واین یك هویت انسانی است که دوست دارد دیده شود. اما نکته این است که خدای تبارک و تعالی و اهل بيت عليهم السلام به ما می‌گویند که ما داریم تو را می‌بينيم و تو کارت را بکن و پر قوّت وپرقدرت پيش برو. لازم نيست حسرت بخوری و یا برنامه ات را طوری تنظيم کنی که دیگران تو را ببينند. طوری زندگی کن که داری دیده می‌شوی و در صحنه ی بازیگری یا هنرمندی ای قرار داری که اتفاقاً بينندگان تو، مهمترین بينندگان هستند این تصور، که ما مگر چه کسی هستيم که بخواهند به ما نگاه کنند؛ این تصورِ غلط از انسان‌شناسی است. انسان اگر درست شناخته شود؛ معلوم می‌شود ماها، بسيار بسيار مهم هستيم و اتفاقاً هر چقدر که انسان دستش را به خدای تبارک و تعالی بدهد و فکرش این باشد که من در منظر اهل‌بيت عليهم السلام هستم، آرامش بيشتری خواهد داشت و این خيلی مهم و قابل فکر است. ♦️‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماه رمضان،دریچه ی سلوک در طبقات وجود انسان کامل. جلسه ی شانزدهم(روز شانزدهم ماه مبارک رمضان ۱۴۴۱) توجه به حقیقت مرأی و مسمع مقام ولایت، راهکاری مهم برای کنترل خیال @sholeye_toor

توجه به حقیقت مرأی و مسمع مقام ولایت، راهکاری مهم برای کنترل خیال آن حالتی که انسان را از توحيد خارج می کند، آن حالتی که باعث می‌شود که انسان کارهای خود را برای دیگران انجام بدهد، مایه ی تشتت خيال است. تمام دستورات شریعت برای تمرکز انسان بر روی توحيد و توجه به خدای تبارک و تعالی است. و باید ما این رشته را از لابه لای تمام رفتار و افعالی که داریم، پيدا کنيم. و این خيلی مهم است. لازم نيست غصه بخوریم برای اینکه فعاليتهایمان دیده نمیشود؛ ما در این عالم، دیده می‌شویم و در مرآی و در مسمع اهل بيت عليهم السلام ، خدای تبارک و تعالی و رسول الله صلی الله عليه وآله هستيم. ♦️‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماه رمضان،دریچه ی سلوک در طبقات وجود انسان کامل. جلسه ی شانزدهم ماه مبارک رمضان ۱۴۴۱) @sholeye_toor

‍ 💠‍ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌"انسان بازیگر صحنه ی هستی و رفع خواطر با توجه به سائق و شهید"💠 ما راجع به یك حقیقتی داریم حرف می زنیم که الان با ما هست اما ما نمی بینیمش. در سوره "ق" می فرماید: ✨وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَ نَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ؛ و ما انسان را خلق کرده ایم و از وساوس و اندیشه های نفس او کاملا آگاهیم که ما از رگ گردن او به او نزدیکتریم. ✨إِذْ یَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّیَانِ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِیدٌ؛ به خاطر بیاورید هنگامی را که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسانند، اعمال او را دریافت می‌دارند. ✨مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ؛ هیچ سخنی را به زبان نمی گوید جز اینکه نزد آن (برای نوشتن و حفظش) نگهبانی آماده است." علاوه بر اینکه طبق آیات قبل خدا می‌بیند، رسول می‌بیند، مومنین(اهل بیت علیهم السلام) می‌بینند، رقیب و عتید این دو ملك هم او را می بینند و دارد دیده می شود. ✨وَ جَاءَتْ سَکْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا کُنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ؛ و سرانجام، سکرات مرگ بحق فرا‌ می‌رسد و به انسان گفته میشود: این همان چیزی است که تو از آن می‌گریختی! ✨وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ ذَلِكَ یَوْمُ الْوَعِیدِ؛ و در صور دمیده میشود. آن روز، روز تحقّق وعده وحشتناک است! ✨وَ جَاءَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَشَهِیدٌ(سوره ق/۲۱)✨ و هر کسى می‌آید(در حالى که) با او سوق دهنده و گواهی دهنده اى است. من این آیه شریفه را تقدیم می کنم به دوستان، به محبین امیرالمؤمنین علیه السلام و درخواست می کنم به تأمل به آن. وَ جَاءَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَشَهِیدٌ «هر نفسی که وارد می شود (به عرصه قیامت) هر کسی که وارد می شود، همراه او یك سائق و یك شهید است. یعنی دو نفر همیشه همراه او هستند که این با آن ها می آید. حالا سوال این است که آیا قبل از این هم، این دو نفر که اسم یکی سائق است و اسم یکی شهید است، با او بودند یا نه؟ ببینید آیه شریفه را؛ ✨"لَقَدْ کُنْتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَذَا فَکَشَفْنَا عَنْكَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ" تو از این غافل بودى. ما پرده از برابرت برداشتیم و امروز چشمانت تیزبین شده است تو در غفلت بودی از این. یعنی قبلا هم این دو تا با تو بودند. در دنیا که بودی این دو تا کنار تو ایستاده بودند. "لَقَدْ کُنْتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَذَا فَکَشَفْنَا عَنْكَ غِطَاءَکَ" امروز غطاء تو را، نه چشمت را، غطاء تو را، حجاب وجودی تو را از روی وجودت برداشتیم "فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ" حالا امروز چشم تو تیز بین شد. دارد می بیند. چی را دارد می بیند؟ دارد می بیند که وقتی آمد وارد عرصه قیامت شد، یك سائق کنار اوست و یك شهید. در روایت دارد: عن أبی عبدالله علیه السلام فی قوله تعالی "و جاءت کل نفس معها سائق و شهید" اینکه سائق و شهید با هر نفسی هستند و به تعبیر آیه بعدی که فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ" امروز تیزبین شدی و قبلا غافل بودی، این دو چه کسانی بودند که از قبل با او بودند؟ الصّادق علیه السلام: "السَّائِقُ أمیرالمؤمنین علیه السلام وَ الشَّهِیدُ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله." هر نفسی، هر که می‌خواهد باشد، سائق و شهید با او در این دنیا هستند. یعنی امیرالمومنین علیه السلام کنار ما ایستاده، در زندگی ما هستند. وقتی ما فعل خوب انجام می دهیم ایشان خوشحال می شوند و وقتی کار بدی انجام می دهیم، ناراحت می شوند. ایشان سائق است و سوق دهنده ی ماست به سمت حقیقت. شهید که وجود اتمّ و اکمل در تجلیات باشد، یعنی پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و امیرالمومنین ساقی است و سوق دهنده است به حقیقت پیغمبر اکرم. ساقی کوثر است دیگر. یعنی از کثرات سوق می دهد به سوی وحدت و این حقیقت امیرالمومنین علیه السلام است. پس بدانیم که ما در کنار حضرت امیر علیه السلام هستیم و حضرت امیر کنار ما هستند و کسی که اینطور فکر کند واقعا اگر به این فکر کند، می بیند چقدر خیالات در او کم می شود، چقدر خواطر در او کم می شود، چقدر غم ها در او کم می شود. وقتی می فرماید سائق و شهید، یعنی دیگه امام زمان علیه السلام هم همین جایگاه را دارند و امام احاطه دارند به ما. ♦️‌‌‌‌‌‌‌‌ماه رمضان،دریچه ی سلوک در طبقات وجود انسان کامل. جلسه ی پانزدهم (ماه مبارک رمضان ۱۴۴۱) @sholeye_toor

#کلیپ_تصویری #انتخابات #پست_ویژه #انقلاب_اسلامی 🎥 لزوم رسیدگی بیشتر به مردم و حضور حداکثری 🎙 حجت‌الاسلام والمسلمین ناصری ⏱ زمان: ۳ دقیقه 🔺 @nasery_ir ‌ ‌