شیفتۀ آن چشمان بودم! حیران آن مردمک‌هایی که وقتی به آن می‌نگریستم، تموّجِ امواج ازل و ابد را در آن نظاره‌گر می‌شدم. برق کوبندۀ نگاهش،صاعقه‌ای بود که هرآنچه را خودپنداری در مملکت نیستی‌ات خلجان می‌کرد، به خاکستر سرخ تبدیل می‌نمود. او با رنج و استقامتی شگرف، مبدّل به اَبَرانسانی شده بود که منزلگاه هستی‌اش کهکشان نیستی بود... چه شیرین و شورانگیز بود در کنار او نشستن. گویا در حضورش دروازه‌های ابدیّت به رویم گشوده می‌شد و ققنوس جانم بر فراز اقیانوس بی‌کرانۀ عشق به پرواز درمی‌آمد. او مشکاتی بود به‌سوی درخشش بی‌پایانِ خورشید و من همچون غباری در توفانِ تجلیات بی‌انتهایش حیران بودم. آری! هزاره‌ها باید بیایند و بگذرند و لنگر در کنف عدم بیندازند تا مادر دهر فرزندی همچون سید علی قاضی، برای ساحت لاهوتی مولی‌الموحدین علی علیه‌السلام بزاید... (این قسمت بنا بود متن پشت کتاب باشد) ♦️کهکشان نیستی را با تخفیف ۱۵ درصد از لینک زیر تهیه کنید https://zaya.io/uor0j ♦️المکتوبات فی النجف الاشرف @sholeye_toor

اقامه ی عزا در شیعیان عراق حقیقتا تحسین برانگیزه. نجف اشرف سیاه پوش اقامه ی عزا برای وفات حلیله ی امیرالمومنین و مادر قمر منیر بنی هاشم حضرت ابالفضل العباس علیهما السلام

شهری متحدثان حسنت الا متحیران خاموش... ♦️المکتوبات فی النجف الاشرف @sholeye_toor