‍ درگاه اهل بیت علیهم السلام جای امنی است. آنجاست که افراد بلند می‌شوند... ببینیم این معرفت که مقدمه ی معیّت با اهل بیت علیهم‌السلام در همین دنیا می‌شود در حضرت ابالفضل العباس علیه السلام چگونه ظهور می‌کند؛ ایشان خطبه ای دارند که در مکه بر بام کعبه ایراد کردند در شرایطی که گروهی قصد ترور امام حسین علیه السلام را داشتند. بخشی از خطبه را می‌خوانیم تا معرفت‌ الامام را از حضرت عباس علیه‌السلام بشنویم. اَلحَمدُ لِلّهِ الَّذی شَرَّفَ هذا (اشاره به بیت الله‌الحَرام) بِقُدُومِ اَبیهِ؛ سپاس و شکر خدا را که شرف داد این خانه را به قدوم امیرالمومنین علیه السلام. مَن كانَ بِالاَمسِ بیتاً اَصبَح قِبلَةً؛ خانه ای عادی بود ولی بعد از آن شد قبله... أَیهَا الكَفَرةُ الفَجَرة اَتَصُدُّونَ طَریقَ البَیتِ لِاِمامِ البَرَرَة؟ ای کافران، ای فاجران! آیا طریق خانه حق را به روی امام مردم می بندید؟ مَن هُوَ اَحَقُّ بِه مِن سائِرِ البَریه؟ کسی که از تمام مردم سزاوارتر و حق‌دارتر است به این خانه. وَ مَن هُوَ اَدنی بِه؟ و چه کسی از او[امام علیه‌السلام] به حقیقت این خانه نزدیکتر است؟(مذاکره امام سجاد علیه السلام با شبلی درباره حج، را بخوانید.) وَ لَو لا حِكمَ اللهِ الجَلیه وَ اَسرارُهُ العِلّیه وَاختِبارُهُ البَریه لِطارِ البَیتِ اِلیه قَبلَ اَن یمشی لَدَیه؛ اگر عالم، عالم ناسوت و نظام اسباب نبود و قرار نبود مردم در این دنیا امتحان شوند و خداوند تبارک و تعالی اسرار مکنون و پنهانی نداشت که مربوط به عوالم عِلّی اش شود، و اگر حکمت جلیه خداوند اقتضاء نمی‌کرد، این خانه به پرواز در میآمد و به قدوم امام حسین علیه السلام تمسک می‌یافت قبل از اینکه ایشان به سوی آن حرکت کند. قَدِ استَلَمَ النّاسُ الحَجَر وَ الحَجَرُ یستَلِمُ یدَیه؛ مردم بر حجر الاسود استلام می‌کنند اما خود حجر الاسود به دستان امام حسین علیه السلام تبرّک می‌جوید!  وَ لَو لَم تَكُن مَشیّةُ مَولای مَجبُولَةً مِن مَشیهِ الرَّحمن، لَوَقَعتُ عَلَیكُم كَالسَّقرِ الغَضبانِ عَلی عَصافِیرِ الطَّیران؛ اگر مشیّت مولای من فانی در مشیت الله نبود اگر اراده خدا نبود که ما صبر کنیم تا حقیقت بعدا معلوم شود، من مانند باز شکاری که به دسته گنجشکان حمله میکند، همه شما را نابود می‌کردم. اَتُخَوِِّنَ قَوماً یلعَبُ بِالمَوتِ فِی الطُّفُولیة فَكَیفَ كانَ فِی الرُّجُولیهِ؟ ما را از مرگ می‌ترسانید؟ ما کسانی هستیم که در طفولیت با مرگ بازی می‌کردیم! از حضرت عباس علیه السلام بر می‌آید که این چنین از حضرت اباعبدالله علیه السلام دفاع کنند... ببینید چه شد و چه اتفاقی افتاد که ایشان با این عظمت در ظهر عاشورا به امام حسین علیه‌السلام عرضه داشت؛ از دنیا خسته شده ام و در حال خفه شدن هستم... 🔹جلسه چهارم معیّت با سیدالشهدا‌ سلام‌الله‌علیه (محرم الحرام ۱۴۳۸) @sholeye_toor فایل کامل جلسات🔻 t.me/esfahani_archive

‍ ✨ بَذَلَ مُهجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالَهِ وَ حِیرَة الضَّلالَه، طبق آنچه در زیارت اربعین فرموده، امام حسین علیه السلام خون قلب خود را فدا کرد، بذل کرد تا من و شما در جهالت و ضلالت نمانیم! درباره معیت سایر موجودات با اباعبدالله علیه السلام به این روایت توجه کنید ✨امام صادق علیه السلام: یَا زُرَارَهُ إِنَّ السَّمَاءَ بَکَتْ عَلَى الْحُسَیْنِ ع أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالدَّمِ وَ إِنَّ الْأَرْضَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالسَّوَادِ وَ إِنَّ الشَّمْسَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالْکُسُوفِ وَ الْحُمْرَهِ وَ إِنَّ الْجِبَالَ تَقَطَّعَتْ وَ انْتَثَرَتْ وَ إِنَّ الْبِحَارَ تَفَجَّرَتْ وَ إِنَّ الْمَلَائِکَهَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً عَلَى الْحُسَیْنِ ع وَ مَا اخْتَضَبَتْ مِنَّا امْرَأَهٌ وَ لَا ادَّهَنَتْ وَ لَا اکْتَحَلَتْ وَ لَا رَجَّلَتْ حَتَّى أَتَانَا رَأْسُ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ زِیَادٍ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ مَا زِلْنَا فِی عَبْرَهٍ مِنْ بَعْدِهِ ای زراره آسمان چهل روز بر اباعبدالله علیه‌السلام خون گریست و زمین با سیاه شدنش گریست و خورشید چهل روز با کسوف و سرخی اش بر ایشان گریه کرد. کوه ها از هم پاشیدند و در هم فرو ریخته شدند و دریاها شعله ور و منفجر شدند. یعنی نه تنها انسان وظیفه دارد در حال بکاء بر اباعبدالله علیه السلام باشد بلکه تمام موجودات هم در همین حال هستند... ✨درباره "ذهاب حمره مشرقیه"، یکی از اساتید اهل فن که بیش از هزار مقتل را بررسی کرده اند، فرموده اهل سنت قائلند به اینکه ذهات حمره مشرقیه و اینکه آسمان وقت غروب قرمز می‌شود از زمان شهادت حضرت اباعبدالله علیه السلام شروع شده است و قبل از شهادت ایشان این سرخی در آسمان پدیدار نمی‌شده. ✨در زیارت ناحیه مقدسه امام زمان علیه‌السلام می‌فرمایند: فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِی الدُّهُورُ، وَ عاقَنی عَنْ نَصْرِك َ الْمَقْدُورُ،وَ لَمْ أَكُنْ لِمَنْ حارَبَك َ مُحارِباً، وَ لِمَنْ نَصَبَ لَك َ الْعَداوَةَ مُناصِباً؛ اگر زمانه مرا تاخیر انداخت و نتوانستم تو را یاری کنم فَلاََ نْدُبَنَّك َ صَباحاً وَ مَسآءً، وَ لاََبْكِینَّ لَك َ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً، حَسْرَةً عَلَیك َ، وَ تَأَسُّفاً عَلی ما دَهاك َ وَ تَلَهُّفاً؛ این صباحا و مساء ناظر بر گریه امام زمان علیه السلام بر سیدالشهداء علیه السلام و رویت ماجرای کربلای معلی ست. برخی اهل معنا می‌فرمایند که امام زمان علیه‌السلام روزی دو مرتبه صبح و شب، ماجرای عاشورا را مشاهده می‌کنند و بجای اشک، خون گریه می‌کنند... حَتّی أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمُصابِ، وَ غُصَّةِ الاِكْتِیابِ،  ✨در این عبارات امام زمان علیه السلام حد گریه را مشخص می‌فرمایند. نه تنها خون گریستن، بلکه مردن از شدت مصیبتی که بر سیدالشهدا علیه السلام وارد شد... ✨امام به معنی مقصود است. یعنی همه اشیاء مقصوشان، حرکتشان به سمت امام علیه‌السلام است، وقتی سر سلسه‌دار عالم خلقت، روزی دو مرتبه خون گریه می‌کنند تعجبی ندارد که وقت طلوع و غروب، آسمان قرمز شود... 🔹جلسه پنجم معیّت با سیدالشهدا‌ سلام‌الله‌علیه (محرم الحرام ۱۴۳۸) @sholeye_toor فایل کامل جلسات🔻 t.me/esfahani_archive

درباره معیت سایر موجودات با اباعبدالله علیه السلام به این روایت توجه کنید امام صادق علیه السلام: "یَا زُرَارَهُ إِنَّ السَّمَاءَ بَکَتْ عَلَى الْحُسَیْنِ ع أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالدَّمِ وَ إِنَّ الْأَرْضَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالسَّوَادِ وَ إِنَّ الشَّمْسَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً بِالْکُسُوفِ وَ الْحُمْرَهِ وَ إِنَّ الْجِبَالَ تَقَطَّعَتْ وَ انْتَثَرَتْ وَ إِنَّ الْبِحَارَ تَفَجَّرَتْ وَ إِنَّ الْمَلَائِکَهَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً عَلَى الْحُسَیْنِ ع وَ مَا اخْتَضَبَتْ مِنَّا امْرَأَهٌ وَ لَا ادَّهَنَتْ وَ لَا اکْتَحَلَتْ وَ لَا رَجَّلَتْ حَتَّى أَتَانَا رَأْسُ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ زِیَادٍ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ مَا زِلْنَا فِی عَبْرَهٍ مِنْ بَعْدِهِ ای زراره آسمان چهل روز بر اباعبدالله علیه‌السلام خون گریست و زمین با سیاه شدنش گریست و خورشید چهل روز با کسوف و سرخی اش بر ایشان گریه کرد. کوه ها از هم پاشیدند و در هم فرو ریخته شدند و دریاها شعله ور و منفجر شدند." یعنی نه تنها انسان وظیفه دارد در حال بکاء بر اباعبدالله علیه السلام باشد بلکه تمام موجودات هم در همین حال هستند... @sholeye_toor

شب عاشورا محرم ۱۴۴۳ نجف اشرف @sholeye_toor

‍ ✨اباعبدالله علیه‌السلام حقیقت توحید در دنیاست وقتی حقیقت توحید در دنیا به این شکل به صلابه کشیده شد، موجودات عالم نمی‌توانند عکس العمل نشان ندهند. همانطور که ما فطرتا به گونه ای خلق شده ایم که با اهل بیت علیهم‌السلام ارتباط تنگاتنگ داریم و نسبت به موجودات عکس العمل نشان می‌دهیم، موجودات هم همینطور هستند و اصلا نمی‌توانند از ضابطه و شاکله ی وجود خود که مرتبط بودن با اهل بیت علیهم السلام است، خارج شوند. اینکه روایت می‌فرماید چهل روز آسمان خون گریست و زمین سیاه شد و خورشید کسوف کرد، تعجبی ندارد! ارتباط اشیاء و موجودات با اهل بیت علیهم السلام ارتباطی ویژه و ارتباط درونیِ ولاییِ تکوینی است. ✨در ادامه روایت می‌فرماید: وَ إِنَّ الْمَلَائِکَهَ بَکَتْ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً عَلَى الْحُسَیْنِ ع وَ مَا اخْتَضَبَتْ مِنَّا امْرَأَهٌ وَ لَا ادَّهَنَتْ وَ لَا اکْتَحَلَتْ وَ لَا رَجَّلَتْ حَتَّى أَتَانَا رَأْسُ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ زِیَادٍ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ مَا زِلْنَا فِی عَبْرَهٍ مِنْ بَعْدِهِ؛ ملائکه چهل روز بر امام حسین علیه السلام گریستند، در این فاصله کسی از ما زینت نکردو... تا سر عبیدالله بن زیاد لعنه الله علیه را برای ما آوردند. و ما بعد از امام حسین علیه السلام کارمان فقط گریه بود... زندگی امام سجاد علیه السلام را نگاه کنید. یک عمر اقامه ی عزا برای سیدالشهدا علیه السلام می‌کردند‌. تا آخر عمر، برایشان غذا می‌آوردند گریه می‌کردند، آب می‌آوردند گریه می‌کردند... امام صادق علیه السلام در وصف امام سجّاد علیه السلام به زراره فرمودند: وَ کَانَ جَدِّی إِذَا ذَکَرَهُ بَکَى حَتَّی تَمْلَأَ عَینَاهُ لِحْیتَهُ وَ حَتَّى یبْکِی لِبُکَائِهِ رَحْمَةً لَهُ مَنْ رَآهُ؛ هر وقت اسم امام حسین علیه‌السلام می‌آمد، جدّم چنان گریه می‌کرد که تمام صورت و محاسنش پر از اشک می‌شد. و آنقدر گریه ایشان شدید بود که حاضران از گریه ی او به گریه می‌افتادند. طبق روایت همین الان ملائکه ای دور حرم مطهر امام حسین علیه السلام هستند که پریشان و ژولیده موی در حال گریه هستند و اهل آسمان از گریه آنها می‌کنند‌. در زیارت ناحیه مقدسه فرموده که برای شهادت امام حسین علیه السلام حور العین در بهشت به خود لطمه زد... عالم بالا که عالم ملال و رنج نیست در روز شهادت امام حسین علیه السلام و برای شهادت ایشان، سیاه پوش و عزادار می‌شود. ✨ادامه روایت را ببینید؛ امام صادق(ع) فرمود: لقد خرجت نفسه فزفرت جهنم زفرئ کادت‌ الارض... وقتی اباعبدالله علیه السلام ندای "ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً" را پاسخ گفتند و روح از بدن مبارکشان حرکت کرد به سمت عالم حقایق خودشان، جهنم از شدت غضب چنان شعله ای کشید که نزدیک بود حقیقت زمین منهدم شود. یعنی گریه جهنم بر اباعبدالله علیه السلام به این شکل بود. و می‌فرماید: زمانی که عبیدالله بن زیاد و یزید به معاویه لعنه الله علیهم به درک واصل شدند جهنم آنچنان شهقه و صیحه ای زد که اگر خداوند تبارک و تعالی به وسیله ی خُزّان جهنم، جلوی جهنم را نگرفته بود، بساط زندگی دنیایی برچیده می‌شد و هرکسی روی زمین بود را می‌سوزاند! 🔹جلسه پنجم معیّت با سیدالشهدا‌ سلام‌الله‌علیه (روز عاشورا، محرم الحرام ۱۴۳۸) @sholeye_toor فایل کامل جلسات🔻 t.me/esfahani_archive

‍ ببینید گریه هایی که می‌کنیم [در مصیبت سیدالشهدا علیه السلام] چه می‌شود و به کجا می‌رسد؟ امروز [روز عاشورا] گریستن با روزهای دیگر فرق می‌کند. اهل بیت علیهم السلام خزائن اشک هستند، التماس کنیم از ایشان توجه کنیم به مقامشان توسل کنیم، تعهد کنیم گناه نکنیم، تا اشک بیاید. خیلی وقتها که اشک نداریم بخاطر عدم تعهد نسبت به گناه نکردن است. در روایت می‌فرماید: اذا كان يوم العاشر من المحرم تنزل الملائكة من السماء، و مع كل ملك قارورة من البلور الابيض، و يدورون في كل بيت و مجلس يبكون فيه علي الحسين عليه السلام، فيجمعون دموعهم في تلك القوارير، فاذا كان يوم القيامة فتلتهب نار جهنم فيضربون من تلك الدموع علي النار، فتهرب النار عن الباكي عن الحسين عليه السلام مسيرة ستين الف فرسخ؛ ✨به هنگام روز عاشورا، در ماه محرم، فرشتگان از آسمان به سوی زمین فرود مي آيند، و با هر فرشته شيشه اي از بلور سفيد است، آنها در هر خانه و مجلسي كه در آنجا بر امام حسين عليه السلام گريه مي نمايند؛ مي گردند، و اشك هاي ديدگان عزاداران را در اين شيشه ها جمع مي كنند. هنگامي كه روز قيامت فرارسد، و آتش جهنم شعله و زبانه مي كشد، فرشتگان اين اشكها را بر آتش مي ريزند، و آتش از شخصي كه بر امام حسين عليه السلام گريه كرده به فاصله ي شصت هزار فرسنگ فرار كرده و دور مي شود. این یک حیثیت اشک بر اباعبدالله علیه السلام است که به ما بگویند اگر این کار را کنید این مزد و پاداش شماست اما یک حیثیت لطیف تر هم دارد که در روایت آمده؛ قال الصادق علیه السلام: مَا عَيْنٌ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ وَ لَا عَبْرَةٌ مِنْ عَيْنٍ بَكَتْ وَ دَمَعَتْ عَلَيْهِ وَ مَا مِنْ بَاكٍ يَبْكِيهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَةَ سلام الله علیها وَ أَسْعَدَهَا عَلَيْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله وَ أَدَّى حَقَّنَا وَ مَا مِنْ عَبْدٍ يُحْشَرُ إِلَّا وَ عَيْنَاهُ بَاكِيَةٌ إِلَّا الْبَاكِينَ عَلَى جَدِّي فَإِنَّهُ يُحْشَرُ وَ عَيْنُهُ قَرِيرَةٌ وَ الْبِشَارَةُ تَلْقَاهُ وَ السُّرُورُ عَلَى وَجْهِهِ وَ الْخَلْقُ فِي الْفَزَعِ وَ هُمْ آمِنُونَ وَ الْخَلْقُ يُعْرَضُونَ وَ هُمْ حُدَّاثُ الْحُسَيْنِ صلوات الله علیه تَحْتَ الْعَرْشِ وَ فِي ظِلِّ الْعَرْشِ لَا يَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ يُقَالُ لَهُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ فَيَأْبَوْنَ وَ يَخْتَارُونَ مَجْلِسَهُ وَ حَدِيثَه‏. هیچ چشمی نزد خداوند از آن چشمی که برای حسین علیه‌السلام گریه کند، محبوب تر نیست و هیچ گریه‌ای نزد او از اشکی که بر آن مظلوم جاری شود، محبوب‌ترنیست ✨و هیچ گریه کننده‌ای بر سیّد‌الشّهداء علیه‌السلام نمی‌گرید مگر آنکه اشکی که می‌ریزد به دست حضرت فاطمه سلام الله علیها می‌رسد و ایشان را شاد می‌کند و این اشک آنچنان ارتقا پیدا می‌کند و بالا میرود که به دست پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله هم می‌رسد. و این اشک ریختن حق ما اهل بیت را ادا میکند! 🔹جلسه پنجم معیّت با سیدالشهدا‌ سلام‌الله‌علیه (روز عاشورا، محرم الحرام ۱۴۳۸) @sholeye_toor فایل کامل جلسات🔻 t.me/esfahani_archive

‍ اباعبدالله علیه السلام کیست که تمام موجودات برای ایشان اینگونه می‌گریند؟ ابا عبدالله علیه السلام کسی هستند که نسبت به پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و نسبت به حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها و نسبت به امیرالمومنین علیه السلام و نسبت به امام حسن علیه السلام که امام ایشان هستند، فنای محض بودند یعنی از اراده ی آنها خارج نمی شدند. و وقتی یزید لعنه الله علیه جانشین معاویه ملعون شد، و خواست به هرطریقی شده از ایشان بیعت بگیرد، امام حسین علیه السلام زیر بار ظلم نرفتند. از این زوایه، اباعبدالله علیه السلام بعنوان امام معصوم زمانه خود است که در کربلا حاضر شدند و بیعت یزید را نپذیرفتند و زیر بار ظلم نرفتند حتی با وجود بی وفایی کوفیان. این یک زاویه ی ماجراست... زاویه ی دیگر، "نگاه توحیدی" به قضیه است. یعنی اباعبدالله علیه السلام نمی‌خواستند زیر بار کثرات بروند. اباعبدالله علیه السلام می‌خواستند در این روز [عاشورا] خداوند تبارک و تعالی را با تمام اسماء و صفاتش به تماشا بنشینند. یعنی روز لقای اباعبدالله علیه السلام با خدای تبارک و تعالی است! چیزی که برای هر انسانی در دنیا قابل ترسیم است و اصلا هدف همین است که هر انسانی در زندگی اش طوری حرکت کند که منجر شود به دیدار خدا، در همین دنیا برسد به لقاءالله. برای اینکه خدا دیدار شود باید هر اضافاتی غیر از توحید و هر تعلّقاتی غیر از توحید باید نابود و منهدم شود، باید بسوزد... با شرایطی که خارج برای اباعبدالله علیه السلام ایجاد کرد و یک جور امتحان بود برای ایشان، حضرت به گونه ای حرکت کردند که به سمتی بروند که به تماشای خدای تبارک و تعالی منتهی شود. بعضی از بزرگان اهل معرفت فرموده اند تمام عشق در روز عاشورا ظهور کرد و دیگر در طول تاریخ چنین طلوعی نخواهیم داشت. یک مرد، ایستاد در میانه ی میدان و به تمام کثرات گفت؛ نه! به تمام غیر خدا گفت نه! تا جایی که سپاه ملائکه آمدند و التماس کردند برای یاری حضرت ولی اباعبدالله علیه‌السلام داغ به دل آنها نهاد که شما کی هستید وقتی خدا هست؟! حضرت به احد الناسی نظر نداشت و از همه چیز گذشت... در زیارت ناحیه مقدسه فرموده اند: وَ أَنْتَ مُقَدَّمٌ فِی الْهَبَواتِ ، وَ مُحْتَمِلٌ لِلاَْذِیّاتِ ،قَدْ عَجِبَتْ مِنْ صَبْرِک َ مَلآئِکَهُ السَّماواتِ،فَأَحْدَقُوا بِک َ مِنْ کُلّ ِالْجِهاتِ ، وَ أَثْخَنُوک َ بِالْجِراحِ ... تو بر نیزه ای تکیه زده بودی، دور تا دورت را نا نجیبان گرفته بودند و ملائکه آسمان از صبر تو در حیرت بودند... چون تو کسی بودی که اگر اشاره می‌کردی کل عالم قلع و قمع میشد‌ اما اباعبدالله علیه السلام صبر کرد و به همه گفت نه... " صَبْراً عَلى قَضائِکَ یا رَبِّ لا إِلهَ سِواکَ" این مناجات حضرت است در گودی قتلگاه... 🔹جلسه پنجم معیّت با سیدالشهدا‌ سلام‌الله‌علیه (روز عاشورا، محرم الحرام ۱۴۳۸) @sholeye_toor فایل کامل جلسات🔻 t.me/esfahani_archive

عبارتی از آیت الله سید علی قاضی ره @sholeye_toor

✨این من و این هستِ من طوری خلق شده که اگر به دنیا و ماده توجه کند خود را آنجا می‌یابد و اگر به عالم مافوق دنیا و مافوق حس توجه کند، خود را مافوق حس می بیند و خود را در حضور خدا می‌یابد. ✨ذکر زیاد گفتم، زیارت عاشورا زیاد خواندم، مجلس زیاد رفتم، نماز شب خواندم، اربعین پیاده به زیارت رفتم پس چرا خودم را در دنیا می‌یابم و دری باز نمی‌شود؟ چون توجه ام معطوف به عالم دنیا بوده. ✨نفس و حقیقت انسان به هر چیز و هر جا توجه ‌کند خود را آنجا می‌یابد... 💠جلسه دوم مدیریت و معرفت النفس @sholeye_toor

2⃣ چرا من خودم را اینجا، در این بدن، رنج کشیده می‌یابم؟ چرا هرکاری می‌کنم قلبم تنگ است؟ چرا نمی‌توانم آزاد فکر کنم؟ چرا نمی‌توانم روحم را پرواز دهم؟ علتش این است که؛ "من و هستِ من" طوری خلق شده که اگر به دنیا و ماده توجه کند خود را آنجا می‌یابد و اگر به عالم مافوق دنیا و مافوق حس توجه کند خود را مافوق حس می بیند و خود را در حضور خدا می‌یابد. پس چرا خودم را در دنیا می‌یابم و چرا دری باز نمی‌شود؟ چون توجه من به پایین است. ذکر زیاد گفتم، زیارت عاشورا زیاد خواندم، مجلس زیاد رفتم، نماز شب خواندم، اربعین پیاده به زیارت رفتم ولی توجه ام معطوف به عالم دنیا بوده. نفس و حقیقت انسان به هر چیز و هر جا توجه ‌کند خود را آنجا می‌یابد... 💠جلسه دوم مدیریت و معرفت النفس @sholeye_toor

✨انسان مجرد از ماده است و توجه اش معطوف شده به بدنش و ماده... 💠جلسه دوم مدیریت و معرفت النفس @sholeye_toor

✨شریعت آمده به ما بگوید تو این بدن نیستی و برای اینکه این "بدن نبودنت" را درک کنی باید کارهایی(احکام را) انجام دهی. ✨ امام صادق عليه السلام : إنّ الأرواحَ لا تُمازِجُ البَدَنَ و لا تُواكِلُهُ ، و إنّما هِي كِلَلٌ لِلبَدَنِ مُحِيطَةٌ به. ارواح با بدن آميخته نمى شوند و وکالتشان را هم به بدن نمیدهند ، بلكه [همچون] پرده هاى نازكى براى بدن هستند كه آن را در ميان گرفته باشند و بر تمام بدن محیط است.( بحار الأنوار : ۶۱/۴۰/۱۱ ) ✨فرق نفس و روح ✨وقتی انسان مادی نیست پس جایی نیست که من نباشم. 💠جلسه دوم مدیریت و معرفت النفس @sholeye_toor

✨الأمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی علیه السلام:  أکْیَسُ الْکَیِّسِ التُّقی ، وَ أحْمَقُ الْحُمْقِ الْفُجُورَ... باهوش ترین باهوشان کسی است که تقوا دارد و احمق ترین افراد کسی است که فجور می‌کند ✨تقوا یعنی احکام الهی و احکام اهل بیت علیهم السلام را درست پیاده کن! مو به مو! ✨اگر من میخواهم وارد عوالم بالاتر شوم و خود را آنجا بیابم جایگاه و نقش شریعت و احکام در این مسیر چیست؟ ✨هر قدمی که در انجام احکام درست پیش میروید، کَندِه می‌شوید‌... 💠جلسه دوم مدیریت و معرفت النفس @sholeye_toor

دنیا پایین‌ترین مرتبه ای است که نفس در آن حضور دارد و چون انسان متوجه دنیاست، ابزار تصرف در دنیا را که بدنش باشد، به اشتباه حقیقت اصلی خویش می‌پندارد. در واقع، مشکل برای انسان‌ها از آنجایی آغاز می‌شود که تماما متوجه بدن جسمانی‌شان می‌شوند. انسان حقیقتی است که به هر مرتبه ای از مراتب هستی‌اش توجه کند، خود را در آنجا حاضر می‌یابد و در هر نشئه ای از نشئات خلقت، به شکلی دیگر با بدنی مناسب آن منزلگاه حاضر است. اگر مومن باشد، اما دلش هنوز متوجه دنیا باشد، باز خود را در عالم دنیا خواهد یافت؛ اما اگر توجهش را به آن "منِ" در خودش معطوف کند که در حال حاضر در عالم برزخ زندگی می‌کند و در آنجا حضور دارد. ناگهان خود را در عالم برزخ مشاهده می‌کند و متوجه بدن برزخی خود می‌شود و می‌تواند در سرزمین برزخ رفت‌و‌آمد کند که کل دنیا با تمام کوه‌ها، دریاها، جنگل‌ها، آسمان‌ها و کهکشان‌هایش در مقابل آن، چون حلقه ای در بیابان است. #کهکشان‌نیستی فصل بیست‌ و هفتم (سید علی قاضی) @sholeye_toor

سوال شده؛ مگر می‌شود قبل از شناخت نفس، آن را مدیریت کرد که عنوان بحث "مدیریت و معرفت النفس" است؟ نفس در عالم ناسوت و نشئه ی دنیا حقیقتی از خود نشان میدهد که حقیقت اصلی اش نیست و با توجه به اموری که عرض میشود حقیقت نفس خود را نشان می‌دهد. یعنی با مدیریت نفس تازه میتوان وارد عرصه حرکت به سمت حقیقت نفس و معرفت النفس شد. 💠جلسه سوم مدیریت و معرفت النفس @sholeye_toor