نکته سوم: این دین را نمی‌توان دو پارچه دید و قهرش را در یک جا و مهرش را در جای دیگر دانست. همان‌هایی که عشق‌نامه یا مهرنامه می‌نویسند اگر همان‌ها به قدرت برسند-کمااینکه در تاریخ نشان داده شده است- آنها زشت‌ترین جنایت را در قالب صوفیه به نمایش گذاشتند و آنهایی که دست از قدرت کشیدند راه عشق و محبت را طی می‌کنند و اگر به سیاست و قدرت برسند امکان ندارد از مسیر قهر و انتقام استفاده نکنند. کما اینکه در طول تاریخ هر وقت قدرت به دست اینها می‌افتاد بدین صورت به آن نگاه می‌کردند.بنابراین چنین نگاهی که ما یک جانبه به قضاوت بنشینیم و سخنانی بگوییم نمی‌تواند سخنان حقی باشد. در پایان این نکته باید مد نظر قرار بگیرد اگر کسی که به قرآن مراجعه می‌کند، آن مراجعه، به صورت مقطعی و گرفتن برخی از آیات بدون توجه به قواعد و اصول باشد طبعاً انسان را به انحراف می‌کشاند و سرّ و رازی که علامه طباطبایی در تفسیر المیزان به آن اشاره دارد این است که تا قرآن به قرآن تفسیر نشود، آیات الهی در کنار هم قرار نگیرند و متشابهات به محکمات ارجاع داده نشود، هرگز نمی‌شود از آیه‌ای بهره‌ای داشت و به عنوان سخن خدا تلقی کرد. خدا در باب عذاب کردن کفار و مشرکین می‌گوید «جَزَاءً وِفَاقًا» یعنی اگر کیفری داده می‌شود موافق با عمل آنهاست و بیشتر از آنچه در نشئه طبیعت انجام دادند کیفر داده نمی‌شوند بلکه کیفر مطابق با آن چیزی که انجام داده اند می‌باشد و خدای عالم سر سوزنی به احدی ظلم نخواهد کرد و این بگیر و ببند برای آن کارهایی است که در دنیا انجام دادند. دیگر آنکه اصلاً ممتنع است از نظر فلسفی در روز قیامت به کسی ظلم شود چرا که همه شئونات قیامت بر مبنای عصمت و عدالت طراحی شده است و احدی در قیامت مظلوم واقع نمی‌شود. چرا که خدای عالم به اسم حق ظهور پیدا می‌کند و هرگز بطلانی در آنجا معنا ندارد. خدا آن روز را ظهور حق معرفی کرده است و با معیار تفسیر قرآن به قرآن باید آیات الهی را دید. یک طرفه بدون توجه به قواعد تفسیری و تفسیر قرآن به قرآن سراغ یکی دوتا آیه قرآن رفتن و آنها را به عنوان جنبه‌های تندی نمی‌تواند منطق صحیحی داشته باشد. اگر این مجموعه نکات مورد توجه قرار بگیرد می‌شود راه معرفت بهتری از نظر دینی شناخت. دیگر آنکه، این مساله که گفته شده است قرآن تألیف پیامبر می‌باشد در چند سال قبل از این، خیلی‌ها به آن پاسخ دادند. کتاب «الوحی و النبوة» اثر آیت‌الله جوادی آملی در رد شبهه‌ای است که کتاب قرآن را کتاب غیر خدا می‌داند. در حالی که قرآن خود را کلام بشیر می‌داند و نه کلام بشر و پیامبر (ص) را با تمام شئونات معصوم می‌داند. وجود مقدس رسول گرامی اسلام (ص) مجرای پاک و معصومی است خدای عالم این مجرا را برای آنکه بتواند سالم و همه آنچه اراده الهی است برسد، پاک و منزه داشته و با حفاظت کردن از کلمات و اعراب‌ها، مصونیت این سخن تام است و کاتبان وحی این معنا را در تمام مراحل تأیید فرمودند. اندیشه و پندار ناصواب که از قبل هم بوده و گفته شده بود و الان نیز تکرار کرده‌اند نشان دهنده عدم بررسی آنهاست. #یادداشت #عبدالکریم_سروش #نقد_و_نظر #مرتضی_جوادی_آملی

نکته سوم: این دین را نمی‌توان دو پارچه دید و قهرش را در یک جا و مهرش را در جای دیگر دانست. همان‌هایی که عشق‌نامه یا مهرنامه می‌نویسند اگر همان‌ها به قدرت برسند-کمااینکه در تاریخ نشان داده شده است- آنها زشت‌ترین جنایت را در قالب صوفیه به نمایش گذاشتند و آنهایی که دست از قدرت کشیدند راه عشق و محبت را طی می‌کنند و اگر به سیاست و قدرت برسند امکان ندارد از مسیر قهر و انتقام استفاده نکنند. کما اینکه در طول تاریخ هر وقت قدرت به دست اینها می‌افتاد بدین صورت به آن نگاه می‌کردند.بنابراین چنین نگاهی که ما یک جانبه به قضاوت بنشینیم و سخنانی بگوییم نمی‌تواند سخنان حقی باشد. در پایان این نکته باید مد نظر قرار بگیرد اگر کسی که به قرآن مراجعه می‌کند، آن مراجعه، به صورت مقطعی و گرفتن برخی از آیات بدون توجه به قواعد و اصول باشد طبعاً انسان را به انحراف می‌کشاند و سرّ و رازی که علامه طباطبایی در تفسیر المیزان به آن اشاره دارد این است که تا قرآن به قرآن تفسیر نشود، آیات الهی در کنار هم قرار نگیرند و متشابهات به محکمات ارجاع داده نشود، هرگز نمی‌شود از آیه‌ای بهره‌ای داشت و به عنوان سخن خدا تلقی کرد. خدا در باب عذاب کردن کفار و مشرکین می‌گوید «جَزَاءً وِفَاقًا» یعنی اگر کیفری داده می‌شود موافق با عمل آنهاست و بیشتر از آنچه در نشئه طبیعت انجام دادند کیفر داده نمی‌شوند بلکه کیفر مطابق با آن چیزی که انجام داده اند می‌باشد و خدای عالم سر سوزنی به احدی ظلم نخواهد کرد و این بگیر و ببند برای آن کارهایی است که در دنیا انجام دادند. دیگر آنکه اصلاً ممتنع است از نظر فلسفی در روز قیامت به کسی ظلم شود چرا که همه شئونات قیامت بر مبنای عصمت و عدالت طراحی شده است و احدی در قیامت مظلوم واقع نمی‌شود. چرا که خدای عالم به اسم حق ظهور پیدا می‌کند و هرگز بطلانی در آنجا معنا ندارد. خدا آن روز را ظهور حق معرفی کرده است و با معیار تفسیر قرآن به قرآن باید آیات الهی را دید. یک طرفه بدون توجه به قواعد تفسیری و تفسیر قرآن به قرآن سراغ یکی دوتا آیه قرآن رفتن و آنها را به عنوان جنبه‌های تندی نمی‌تواند منطق صحیحی داشته باشد. اگر این مجموعه نکات مورد توجه قرار بگیرد می‌شود راه معرفت بهتری از نظر دینی شناخت. دیگر آنکه، این مساله که گفته شده است قرآن تألیف پیامبر می‌باشد در چند سال قبل از این، خیلی‌ها به آن پاسخ دادند. کتاب «الوحی و النبوة» اثر آیت‌الله جوادی آملی در رد شبهه‌ای است که کتاب قرآن را کتاب غیر خدا می‌داند. در حالی که قرآن خود را کلام بشیر می‌داند و نه کلام بشر و پیامبر (ص) را با تمام شئونات معصوم می‌داند. وجود مقدس رسول گرامی اسلام (ص) مجرای پاک و معصومی است خدای عالم این مجرا را برای آنکه بتواند سالم و همه آنچه اراده الهی است برسد، پاک و منزه داشته و با حفاظت کردن از کلمات و اعراب‌ها، مصونیت این سخن تام است و کاتبان وحی این معنا را در تمام مراحل تأیید فرمودند. اندیشه و پندار ناصواب که از قبل هم بوده و گفته شده بود و الان نیز تکرار کرده‌اند نشان دهنده عدم بررسی آنهاست. #یادداشت #عبدالکریم_سروش #نقد_و_نظر #مرتضی_جوادی_آملی 🆔 @m_vaezjavadi