eitaa logo
مباحث
1.7هزار دنبال‌کننده
37.4هزار عکس
33.4هزار ویدیو
1.7هزار فایل
﷽ 🗒 عناوین مباحِث ◈ قرار روزانه ❒ قرآن کریم ؛ دو صفحه (کانال تلاوت) ❒ نهج البلاغه ؛ حکمت ها(نامه ها، جمعه) ❒ صحیفه سجادیه ؛ (پنجشنبه ها) ⇦ مطالب متفرقه ⚠️ برای تقویت کانال، مطالب را با آدرس منتشر کنید. 📨 دریافت نظرات: 📩 @ali_Shamabadi
مشاهده در ایتا
دانلود
19.88M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎞 «آداب یاد نگرفته بدنبال اسرار نروید! » | ╭═══════๛- - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth │✨ @Nafaahat │📖 @feqh_ahkam │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
، یک نامه از ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────
مباحث
#نهج_البلاغه | #نامه_ها ✉️ نامه ۷۱ - نامه به منذر بن جارود در سرزنش خيانت اقتصادى ┄┄┅
| ✉️ نامه ۷۲ - نامه به عبد الله بن عباس در بیان جایگاه مقدّرات الهى ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 🗞️ و من كتاب له عليه‌السلام إلى عبد الله بن العباس 📜 أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّكَ لَسْتَ بِسَابِقٍ أَجَلَكَ وَ لاَ مَرْزُوقٍ مَا لَيْسَ لَكَ پس از ياد خدا و درود! تو از أجل خود پيشى نخواهى گرفت، و آنچه كه روزى تو نيست به تو نخواهد رسيد. وَ اِعْلَمْ بِأَنَّ اَلدَّهْرَ يَوْمَانِ يَوْمٌ لَكَ وَ يَوْمٌ عَلَيْكَ وَ أَنَّ اَلدُّنْيَا دَارُ دُوَلٍ فَمَا كَانَ مِنْهَا لَكَ أَتَاكَ عَلَى ضَعْفِكَ وَ مَا كَانَ مِنْهَا عَلَيْكَ لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِكَ و بدان كه روزگار دو روز است: روزى به سود، و روزى به زيان تو، و همانا دنيا خانه دگرگونى‌هاست، و آنچه كه به سود تو (و از آن تو) است هر چند ناتوان باشى خود را به تو خواهد رساند، و آنچه كه به زيان تو است هر چند توانا باشى دفع آن نخواهى كرد. ═══════❖•° 𑁍 °•❖═══════ ╭─── │ 🌐 @Mabaheeth ╰──────────
🗞️ ترجمه و شرح فیض الاسلام: 🪶 ۷۲ از نامه‌هاى آن حضرت عليه السّلام است بعبداللّه ابن عبّاس، خدايش بيامرزد (كه در آن باو پند و اندرز مى‌دهد): (۱) پس از ستايش خداى تعالى و درود بر حضرت مصطفى، تو بر مرگ خود پيشى نمى‌گيرى، و آنچه بتو نمى‌رسد روزى نگشته (اختيار مرگت دست تو نيست، و آنچه نبايد بتو برسد نمى‌توان بدست آورى) (۲) و بدان روزگار دو روز است: روزى به سود و روزى به زيان تو است، و دنيا سراى گردش خوشیهايى است كه دست بدست مى‌گردد (هر كَس نوبتى دارد) پس آنچه از دنيا به سود تو است بتو مى‌رسد هر چند ناتوان باشى (ديگران جلو آنرا بگيرند) و آنچه از آن به زيان تو است (هر چند توانا باشى) بزور و توانائيت نمى‌توانى از آن جلوگيرى (چنانكه در كريم س ۱۰ ى ۱۰۷ مى‌فرمايد: «وَ إِنْ‌ يَمْسَسْكَ‌ اَللّٰهُ‌ بِضُرٍّ فَلاٰ كٰاشِفَ‌ لَهُ‌ إِلاّٰ هُوَ وَ إِنْ‌ يُرِدْكَ‌ بِخَيْرٍ فَلاٰ رَادَّ لِفَضْلِهِ‌ يُصِيبُ‌ بِهِ‌ مَنْ‌ يَشٰاءُ مِنْ‌ عِبٰادِهِ‌ وَ هُوَ اَلْغَفُورُ اَلرَّحِيمُ‌» يعنى و اگر خدا زيانى رساند جز او كسى آنرا جلو نمى‌گيرد، و اگر براى تو خير و نيكوئى خواهد فضل و بخشش او را كسى مانع نمى‌تواند شد، مى‌رساند آنرا به هر يك از بندگانش كه بخواهد و او آمرزندۀ مهربان است). ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🗞 إلى عَبْدِ اللهِ بْنِ الْعَبّاسِ(۱) 📜 از نامه هاى امام(علیه السلام) به عبدالله بن عباس است.(۲) 📖 شرح و تفسیر ابن عباس غمگین مباش به نظر مى رسد حادثه ناگوارى براى «عبد الله بن عباس» روى داده بوده و یا انتظار مهمى داشته و برآورده نشده و از این جهت غمگین بوده است; امام(علیه السلام)این نامه را براى دلدارى او و توجّه دادنش به طبیعت زندگى دنیا و مقدرات الهى مى نگارد تا آرامش پیدا کند. امام(علیه السلام) در این نامه کوتاه به پنج نکته مهم اشاره مى کند:
نخست مى فرماید: «اما بعد (از حمد و ثناى الهى بدان) تو هرگز بر و سرآمدت پیشى نمى گیرى»; (أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّکَ لَسْتَ بِسَابِق أَجَلَکَ). ← اشاره به اینکه تا أجلِ قطعى انسان فرا نرسد، حوادث خطرناک نمى تواند او را در کام خود فرو برد و هنگامى که فرا رسد تأخیر در آن ممکن نیست. همان گونه که قرآن فرموده است: «(ما تَسْبِقُ مِنْ أُمَّة أَجَلَها وَ ما یَسْتَأْخِرُونَ); هیچ گروهى از اجل خود پیشى نمى گیرد و از آن عقب نخواهد افتاد».(۳) ← البته این اشاره به اجل حتمى است و به آن معنا نیست که انسان در مقابل اجل معلق بى پروایى به خرج دهد و خود را گرفتار کند و بى دلیل در کام خطر فرو رود.
در دومین نکته مى فرماید: «(و نیز) آنچه قسمت تو نیست روزى تو نخواهد شد»; (وَلاَ مَرْزُوق مَا لَیْسَ لَکَ). ← اشاره به اینکه اگر انتظار نعمتى داشتى و به سبب عوامل ناخواسته از آن محروم شدى نگران نباش، چون روزى تو نبوده است و حتى با تلاش و کوشش هم به آن نمى رسیدى، هرچند گمان مى کردى امکان وصول به آن وجود دارد. این سخن تسلى خاطرى است براى تمام کسانى که گرفتار محرومیت هایى ناخواسته در زندگى مى شوند و چه بسا صفحه زندگى آنها را تیره و تار مى سازد. اگر به این نکته توجّه داشته باشند که چنین چیزى هرگز براى آنها مقرر نشده بوده و امکان دسترسى به آن حاصل نبوده، نگرانى آنها برطرف مى شود، هرچند این سخن به آن معنا نیست که انسان سعى و تلاش و مدیریت و تدبیر را براى رسیدن به نعمت هاى بیشتر فراموش کند. قرآن مجید مى فرماید: «(أَ هُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنا بَیْنَهُمْ مَعیشَتَهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا); آیا آنان رحمت پروردگارت را تقسیم مى کنند؟! ما معیشت آنها را در زندگى دنیا در میان آنها تقسیم کردیم».(۴)
در سومین اندرز به نکته مهم ترى اشاره مى کند و مى فرماید: «بدان دنیا دو روز است: روزى به سود توست و روزى به زیان تو»; (وَ اعْلَمْ بِأَنَّ الدَّهْرَ یَوْمَانِ: یَوْمٌ لَکَ وَ یَوْمٌ عَلَیْکَ). ← سراسر تاریخ بشر گواه این معناست که غالب انسان ها به خصوص شخصیت ها و صاحبان مقامات برجسته دوران هاى مختلفى در زندگى داشته اند; گاهى در اوج قدرت بودند و گاه در نهایت ضعف و ناتوانى. به هنگامى که در اوج قدرت بودند هرگز باور نمى کردند روزى گرفتار چنان زندگى نکبت بارى شوند و گاه که ضعیف و ناتوان بودند به فکرشان خطور نمى کرد که روزى بر اوج قدرت بنشینند. توجّه به این حقیقت سبب مى شود که انسان از حوادث روزگار و فراز و نشیب آن هرگز نگران نشود و کاسه صبرش لبریز نگردد و زمام اختیار از دست ندهد و بداند که هیچ یک از حوادث روزگار پایدار نیست. این جمله به قدرى در کلمات دانشمندان و ادبا مشهور شده که به صورت ضرب المثلى در آمده است. شاعر فارسى زبان مى گوید: روزگار است آن که گه عزت دهد گه خوار دارد * چرخ بازیگر از این بازیچه ها بسیار دارد شاعر بلندآوازه دیگر مى گوید: چرخ گردون گر دو روزى بر مراد تو نگشت * دائماً یکسان نماند حال گردون غم مخور ابویعقوب خریمى در این زمینه اشعارى دارد که مطلعش این است: هَلِ الدَّهْرُ إلاّ صَرْفُه وَ نَوائِبُهُ وَ سَرّاءُ عَیْش زائِل وَ مَصائِبُهُ یَقُولُ الْفَتى ثَمَّرْتُ مالی وَ إنَّما لِوارِثِهِ ما ثَمَّرَ الْمالَ کاسِبُهُ یُحاسِبُ فِیهِ نَفْسَهُ فی حَیاتِهِ وَ یَتْرُکُهُ نَهْباً لِمَنْ لا یُحاسِبُهُ [ آیا دوران زندگى جز تغییرات و حوادث ناگوار و شادى هاى زوال پذیر و مصیبت ها چیز دیگرى هست؟ جوان مى گوید: اموالم را به ثمر رساندن در حالى که آنچه را به ثمر رسانده براى وارث مى نهد. خودش با دقت در حیات خود اموالش را محاسبه مى کند; ولى آن را به صورت اشیاى غارت شده اى براى کسانى مى گذارد که حساب و کتابى در آن ندارند.(۵)