eitaa logo
مباحث
1.7هزار دنبال‌کننده
36.6هزار عکس
32.4هزار ویدیو
1.6هزار فایل
﷽ 🗒 عناوین مباحِث ◈ قرار روزانه ❒ قرآن کریم ؛ دو صفحه (کانال تلاوت) ❒ نهج البلاغه ؛ حکمت ها(نامه ها، جمعه) ❒ صحیفه سجادیه ؛ (پنجشنبه ها) ⇦ مطالب متفرقه ⚠️ برای تقویت کانال، مطالب را با آدرس منتشر کنید. 📨 دریافت نظرات: 📩 @ali_Shamabadi
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
♻️ ناظر دانستن خدا، مانع بسیاری از گناهان میشود. 🔻حضرت مدّظله العالی: خدا بر همه‏ چیز شاهد و گواه است. ثُمَّ یُنَبِّئُهُم بِما عَمِلوا یَومَ القِیمَة؛ بعد بر اثر همین شهود و همین علم و اطّلاعى که خدا بر کارهاى ما دارد، یُنَبِّئُهُم خبر میکند آنها را بِما عَمِلوا؛ به آنچه عمل کرده‏اند. اِنَّ اللهَ بِکُلِّ شَى‏ءٍ عَلیم؛ بى‏‌شک خدا به هر چیزى دانا است. خب همین مفهوم الهى و مفهوم قرآنى اگر در ذهن ما باشد که خدا از همه‏‌ى کارها اطّلاع دارد، مانع بسیارى از گناهان میشود. گاهى انسان از خدا شرم میکند، گاهى از خدا میترسد، گاهى خدا مانع میشود؛ فرق نمیکند به‏ هر حال توجّه به اینکه خداى متعال شاهد و ناظر و حاضر در آن خلأ و خلوات و تنهایى‏‌هاى ما است، موجب میشود که ما خلاف را حتّى در آنجا هم انجام ندهیم. 🗓️ ۱۳۶۱/۲/۲۴ 🌷 بازخوانی روزانه‌ی توصیه‌ها و تدابیر رهبر انقلاب در موضوعات مختلف | 💻 @Khamenei_ir
🕊(علیه السلام) فرمود: میان دو کوه طوس، قطعه‌اى است که آن را از گرفته‌اند، هر که داخل آن شود - و با کند-؛ از آتش در امان خواهد بود. 📚 عیون اخبارالرضا(علیه السلام) 2:256
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥 | جلوشون رو می‌گیرم‼️ ♨️ وصیت تکان‌دهنده‌ی شهیدی که با خونش امضا شد... @RooyinDezh
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥 | خلاصه اسلام در یک جمله! ♨️ توصیه مهم رضوان الله تعالی علیه به فرمانده نیروی انتظامی ♨️ امان یافتگان چه کسانی هستند؟ 🔷 برشی از سخنرانی به مناسبت ۲۶ خرداد، سالروز ارتحال آیت الله فاضل لنکرانی ره
📢 استاد رضوان الله تعالی علیه ⚠️ فرد در حالی که تصور دارد خبری است وارد می‌شود؛ اما ناگهان تعجب می‌کند پس نمازها و عمره‌ها چه شد؟😳 ❀←می‌گویند دل شکستی! ❀← ریا کردی! ❀←زهر زبان ریختی! جوان عزیز اگر می‌خواهی به جایی برسی از خانه‌تان شروع کن! 💯 💔 اگر دل خواهرت را شکستی، دل و را شکستی، برو درستش کن. از خانه شروع کنید.
| ۱۱۲ 🏷️ سختی های دوستی اهل بیت علیهم السلام ┄┅═✧ا﷽ا✧═┅┄ ❁• مَنْ أَحَبَّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ فَلْيَسْتَعِدَّ لِلْفَقْرِ جِلْبَاباً و قد يؤول ذلك على معنى آخر ليس هذا موضع ذكره ┅───────────────┅ ☜ و درود خدا بر او، فرمود: هر كَس ما اهل بيت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را دوست بدارد؛ پس بايد فقر را چونان لباس رويين بپذيرد. (يعنى آمادۀ انواع محروميّت‌ها باشد) ─┅•═༅𖣔✾✾𖣔༅═•┅─ ♻️ ترجمه فیض‌الاسلام: هر كه ما (علیهم‌السلام) را دوست دارد بايد براى پوشيدن پيراهن (شكيبائى بر) فقر و پريشانى آماده شود (و اينكه شكيبائى بر بى‌چيزى را به پيراهن تشبيه نموده براى آنست كه شكيبائى بى‌چيزى را پنهان مى‌دارد چنانكه پيراهن تن را مى‌پوشاند) و فرمايش آن حضرت ( اگر كوهى مرا دوست داشته باشد تكه تكه شده فرو ريزد، يا فقر در فرمايش ديگر آن بزرگوار) بر معنى ديگرى (غير از معنى ظاهرىّ‌ آن كه بى‌چيزى و تنگدستى است) تأويل شده كه اينجا جاى بيان آن نيست (و شايد مراد از معنى ديگر براى فقر كه سيّد «عليه الرّحمة» بيان نفرموده بى‌اعتنائى بدنيا و قناعت در زندگى باشد، پس معنى آن اينست: هر كه ما را دوست دارد بايد براى دنيا كوشش ننمايد و پيشه گيرد و شايد مراد نيازمندى روز رستخيز باشد كه معنى چنين ميشود: هر كه ما را دوست دارد براى نيازمندى و پريشانى آماده باشد يعنى توشۀ طاعت و بندگى بردارد). 🇯‌ 🇴‌ 🇮‌ 🇳
📖 امام عليه السلام در اين كلام حكمت‌آميزش به شش رذيلۀ اخلاقى اشاره فرموده كه سرچشمۀ غالب بدبختى‌هاى انسان است و اگر بتواند از آن‌ها فاصله بگيرد دنيا و آخرت خود را آباد كرده و سامان بخشيده است. نخست اشاره به مسئلۀ «بخل» و آثار شوم آن مى‌كند و مى‌فرمايد: «از بخيل تعجب مى‌كنم كه به استقبال فقرى مى‌رود كه از آن گريخته و غنايى را از دست مى‌دهد كه طالب آن است. در دنيا همچون فقيران زندگى مى‌كند ولى در آخرت بايد همچون اغنيا حساب پس دهد»؛ (عَجِبْتُ‌ لِلْبَخِيلِ‌ يَسْتَعْجِلُ‌ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ‌ هَرَبَ‌ وَ يَفُوتُهُ‌ الْغِنَى الَّذِي إِيَّاهُ‌ طَلَبَ‌، فَيَعِيشُ‌ فِي الدُّنْيَا عَيْشَ‌ الْفُقَرَاءِ‌ وَ يُحَاسَبُ‌ فِي الْآخِرَةِ‌ حِسَابَ‌ الْأَغْنِيَاءِ‌) 👈 امام عليه السلام چه تعبير زيبا و دلنشينى در اينجا فرموده است؛ افراد بخيل تنها نسبت به ديگران بخيل نيستند. بسيار مى‌شود كه نسبت به خويشتن هم بخيل‌اند با اين‌كه داراى ثروت‌اند زندگى سخت و فقيرانه‌اى براى خود فراهم مى‌كنند و همان‌گونه كه امام عليه السلام فرموده است براى فرار از فقر آينده، فقر امروز را براى خود ترتيب مى‌دهند. آنها همچنين به دنبال غنا و ثروت بيشتر در آينده اند در حالى كه غناى امروز را از دست مى‌دهند. چرا كه از ثروت خود بهره‌اى نمى‌برند. از سويى ديگر در بايد در صف اغنيا بايستند و حساب اموال خود را پس دهند در حالى كه در دنيا از نظر زندگى در صف فقيران بودند؛ يعنى مشكلات غنا را دارند؛ ولى از مواهب آن بى‌بهره‌اند. آيا زندگى چنين اشخاصى شگفت‌آور و تعجب‌برانگيز نيست‌؟ آيا مى‌شود اين‌گونه افراد را در زمرۀ عاقلان دانست‌؟ نه تنها امام عليه السلام كه عقل كل است از زندگى آنان تعجب مى‌كند، بلكه هر انسان عاقلى گرفتار شگفتى مى‌شود. ممكن است كسانى بگويند: اين دربارۀ بخيلانى است كه حتى دربارۀ خود بخل مى‌ورزند؛ اما بخيلانى كه بخلشان متوجه ديگران است و خودشان زندگى مرفهى دارند مشمول اين سخن نيستند؛ ولى تجربه نشان داده كه غالب بخيلان به خويشتن نيز بخيل‌اند. امام عليه السلام در دومين مورد شگفتى مى‌فرمايد: «از متكبرى كه ديروز نطفه‌اى بى‌ارزش بوده و فردا مردار گنديده‌اى است (به راستى) تعجب مى‌كنم»؛ (وَ عَجِبْتُ‌ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذِي كَانَ‌ بِالْأَمْسِ‌ نُطْفَةً‌، وَ يَكُونُ‌ غَداً جِيفَةً‌) تكبر كه همان خودبزرگ‌بينى است نشانۀ روشنى از به مبدأ و منتهاى وجود انسان در اين دنياست و اگر انسان به مبدأ و منتهاى خويش بنگرد اين خودبزرگ‌بينى از او زايل مى‌شود. اگر امروز در اوج قوت و قدرت است نبايد فراموش كند كه ديروز نطفۀ بى‌ارزشى بود و نبايد از ياد ببرد كه چند روزى مى‌گذرد و مبدَّل به جيفۀ گنديده‌اى مى‌شود كه مردم از نزديك شدن به او تنفّر دارند و مى‌گويند: هرچه زودتر او را دفن كنيد تا فضاى خانه يا كوچه و بازار آلوده نشود. در واقع امام عليه السلام با اين سخن، درمان كِبر را نيز نشان داده است كه هرگاه حالت كبر و به شما دست داد براى زايل كردن آن به گذشته و آيندۀ خويش بنگريد. سَرى به قبرستان‌هاى خاموش بزنيد كه گاه بعضى از آنها شكاف برداشته و بوى آزار دهندۀ جيفه از آن بيرون مى‌آيد، آن را تماشا كنيد و در آيندۀ خويش نيز . ✨ در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: «إيّاكُمْ‌ وَ الْكِبْرَ فإنَّ‌ إبْليسَ‌ حَمَلَهُ‌ الْكِبْرُ عَلىٰ‌ أنْ‌ لا يَسْجُدَ لِآدَمَ‌ ؛ از تكبّر بپرهيزيد كه تكبر ابليس را وادار به سرپيچى از فرمان خدا نسبت به سجده براى آدم كرد». امير مؤمنان على عليه السلام نيز در خطبۀ «قاصعه» (خطبۀ 192) در همين رابطه فرموده بود: «فَاعْتَبِرُوا بِما كانَ‌ مِنْ‌ فِعْلِ‌ اللّٰهِ‌ بِإبْليسَ‌ إذ أهْبَطَ عَمَلَهُ‌ الطَّويلَ‌ وَ جَهْدَهُ‌ الْجَهيدَ... عَنْ‌ كِبْرِ ساعَةٍ‌ واحِدَةٍ‌ ؛ از كارى كه خداوند با ابليس انجام داد بگيريد آن‌گاه كه خداوند عبادات طولانى و تلاش فوق العادۀ او را (در عبادت) هبط و نابود كرد به علت ساعتى تكبر». و به دنبال آن مى‌افزايد: «فَمَنْ‌ ذا بَعْدَ إبْليسَ‌ يَسْلَمُ‌ عَلَى اللّٰهِ‌ بِمِثْلِ‌ مَعْصِيَتِهِ‌ ؛ بنابراين چه كسى بعد از به سبب معصيتى همانند او مى‌تواند سالم بماند؟»
📖 ① از آنجا كه معاويه در نامۀ خود به اصطلاح امام عليه السلام را موعظۀ به تقوا و پرهيزكارى كرده و به بعضى از آيات قرآن متوسل شده آيۀ «وَ لَقَدْ أُوحِيَ‌ إِلَيْكَ‌ وَ إِلَى اَلَّذِينَ‌ مِنْ‌ قَبْلِكَ‌ لَئِنْ‌ أَشْرَكْتَ‌ لَيَحْبَطَنَّ‌ عَمَلُكَ‌ وَ لَتَكُونَنَّ‌ مِنَ‌ اَلْخٰاسِرِينَ‌» آيه‌اى كه هيچ ارتباطى حتى به ادعاهاى باطل او نداشته، امام عليه السلام در آغاز اين نامه مى‌فرمايد: «اما بعد (از حمد و ثناى الهى) نامه‌اى از سوى تو به من رسيد، نامه‌اى با اندرزهاى نامربوط و سخنان رنگارنگ كه با گمراهى خويش آنرا تزيين كرده و با سوء رأيت امضا نموده بودى»؛ (أَمَّا بَعْدُ، فَقَدْ أَتَتْنِي مِنْكَ‌ مَوْعِظَةٌ‌ مُوَصَّلَةٌ‌ ، وَ رِسَالَةٌ‌ مُحَبَّرَةٌ‌ ، نَمَّقْتَهَا بِضَلَالِكَ‌، وَ أَمْضَيْتَهَا بِسُوءِ‌ رَأْيِكَ‌). تعبير به (موصله) اشاره به ناهمگون بودن نامۀ معاويه است كه تمسك به بعضى از آياتى كرده كه هيچ ارتباطى به مقصود او نداشته و از يك سو امام عليه السلام را به شقّ‌ عصاى مسلمين؛ يعنى ايجاد اختلاف متهم مى‌كند در حالى كه كلمات او مصداق بارز ايجاد اختلاف است. و تعبير به (رسالة محبّرة) (با توجّه به اينكه محبّرة به معناى تزيين شده است) اشاره به اين است كه معاويه سعى كرده است به هر وسيله‌اى كه ممكن است نامۀ خود را حق به جانب معرفى كند گاه از و عذاب الهى سخن مى‌گويد، گاه مصالح مسلمين را مطرح مى‌كند و گاه آيات قرآن را سپر قرار مى‌دهد. تعبير به (نمّقتها بضلالك) اشاره به اين است كه تعبيرات ظاهراً زيباى نامه شبيه تعبيراتى است كه منافقان گمراه هنگام عذرخواهى در مقابل پيغمبر به كار مى‌بردند. جملۀ (امضيتها بسوء رأيك) يا به معناى اين است كه امضا كردن چنين نامه‌اى جز از انسان كج فكر و نادان صورت نمى‌گيرد و يا اگر امضا را به معناى ارسال بگيريم، مفهومش اين است كه فكر نادرست تو به تو اجازه داد كه چنين نامۀ زشت و جسورانه‌اى را براى امام عليه السلام و پيشواى مسلمانان بفرستى.
📖 امام عليه السلام در اين كلام حكمت‌آميز خود اشاره به اين نكته مى‌كند كه از چه كسى بايد اطاعت و از چه كسى نبايد اطاعت كرد، مى‌فرمايد: «لازم است از كسى اطاعت كنيد كه از نشناختن او معذور نيستيد»؛ (عَلَيْكُمْ‌ بِطَاعَةِ‌ مَنْ‌ لَا تُعْذَرُونَ‌ بِجَهَالَتِهِ‌) منظور از «آن كَس» در درجۀ اول ذات پاك خداوند متعال و در درجۀ بعد رسولش صلى الله عليه و آله و جانشينان معصوم و بر حق اوست كه اطاعت از آنها اطاعت مطلقه است؛ يعنى كسى نمى‌تواند بگويد چون نمى‌دانستم اطاعت نكردم، چرا كه بر هر كسى واجب است بخشندۀ نعمت‌ها را بشناسد؛ كسى كه تمام هستى ما از اوست و ما هرگز نمى‌توانيم بگوييم چون نمى‌شناختيم در برابر ترك طاعتش معذور بوديم و بعد از شناخت خداوند بايد بداند او مطابق «قاعدۀ لطف»، رسولانى را مبعوث مى‌كند تا پيامش را به بندگان برسانند و راه صحيح و باطل را به آنها نشان دهند و به هنگام رحلت رسولان، اوصياى آنها را بشناسند و پيام رسولان را از آنها بگيرند. در ضمن هدف حضرت اين است كه به مردم هشدار دهد از اطاعتش سر نپيچند و بدانند هرگونه سرپيچى مايۀ سرافكندگى است و هيچ‌گونه عذرى از آنها قبول نخواهد شد. در تأييد اين سخن، در حديثى از عليه السلام در تفسير آيۀ شريفۀ «فَلِلّٰهِ‌ اَلْحُجَّةُ‌ اَلْبٰالِغَةُ‌» ؛ بگو دليل رسا و قاطع براى خداست (دليلى كه براى هيچ كَس بهانه‌اى باقى نمى‌گذارد». فرمود: «إِنَّ‌ اللَّهَ‌ تَعَالَى يَقُولُ‌ لِلْعَبْدِ يَوْمَ‌ الْقِيَامَةِ‌ أَ كُنْتَ‌ عَالِماً فَإِنْ‌ قَالَ‌ نَعَمْ‌ قَالَ‌ لَهُ‌ أَ فَلَا عَمِلْتَ‌ بِمَا عَلِمْتَ‌ وَ إِنْ‌ قَالَ‌ كُنْتُ‌ جَاهِلاً قَالَ‌ لَهُ‌ أَ فَلَا تَعَلَّمْتَ‌ حَتَّى تَعْمَلَ‌ فَيَخْصِمُهُ‌ وَ ذَلِكَ‌ الْحُجَّةُ‌ الْبَالِغَةُ‌ ؛ خداوند متعال روز قيامت به بنده‌اش مى‌گويد: آيا مى‌دانستى‌؟ اگر بگويد: آرى مى‌فرمايد: چرا به آنچه مى‌دانستى عمل نكردى‌؟ و اگر بگويد نمى‌دانستم به او مى‌گويد: چرا ياد نگرفتى كه عمل كنى و به اين ترتيب با او مخاصمه مى‌كند و اين است معناى »
95 - بیدارعلی باش و نیز جناب مولوی مزبور نقل کردند در قندهار شخصی از نیکان به نام ( مُحبّ علی ) مشهور بود و محبت حضرت علیه السّلام تمام دل او را احاطه کرده و به درجه عشق به آن بزرگوار رسیده بود به طوری که هرگاه به او می گفتند محب علی( بیدارعلی باش ) از حال طبیعی خارج می شد و بی اختیار اشکش جاری می گردید و چون از دنیا رفت، در غسالخانه غسلش می دادند رفقایش گریه می کردند، رفیقی در آن حال او را صدا زد و گفت محب علی ( بیدارعلی باش ) ناگاه دست راستش بلند شد و آرام آرام بر سینه خود گذاشت. چون این موضوع فاش شد شیعیانِ قندهار دسته دسته برای تماشا آمدند و چون آن منظره را می دیدند همه از روی شوق گریان می شدند و تا آخر غسل دادن همینطور دستش روی سینه اش بود : گر نام تو بر سر بگویند فریاد برآید از روانم دوستی علی بن ابی طالب و سایر اهلبیت علیهم السّلام فریضه مهم الهی بر تمام مسلمانان است و در قرآن مجید، أجر رسالت بیان شده و در اخبار متواتره لازمه به خدا و رسول؛ بلکه نفس ایمان شمرده شده و از برای آن آثار عظیمه در دنیا و آخرت وعده داده شده است و برای دانستن این حقایق به کتاب بحارالانوار ، مجلد 7 مراجعه و در این مقام تنها حدیثی را که محقق و مفسر بزرگ عامه در تفسیر کشاف ذیل آیه : ( قُلْ لا اَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ اَجْراً اِلا الْمَوَدّةَ فِی الْقُرْبی ) نقل کرده و امام فخر رازی در تفسیر کبیرش از او نقل نموده یادآوری می شود : رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود : هرکَس با دوستی آل محمد صلّی اللّه علیه و آله بمیرد و آمرزیده شده و با و با ایمان کامل مُرده است و ملک الموت و نکیر و منکر او را بشارت به می دهند و او را با إکرام و احترام به بهشت می برند مانند بُردن عروس به حجله زفاف و در قبرش دو در به سوی بهشت باز می شود و خداوند قبرش را محل ملائکه رحمت قرار می دهد و بر سنت رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و جماعت مسلمین مرده است. آگاه باشید هرکَس با دشمنی آل محمد صلّی اللّه علیه و آله بمیرد کافر مرده است و بر پیشانی او نوشته شده از خدا بی بهره است و بوی بهشت به مشام او نخواهد رسید¹. و بالجمله وجوب محبت خدا و رسول و آل محمد علیهم السّلام و برکات آن بدیهی است. چیزی که آن لازم است دانستن مراتب محبت است و اینکه مرتبه اول آن واجب است لکن بهره مندی از آثار عظیمه آن به اعتبار قوّت و شدت این محبت است تا برسد به مرتبه عشق؛ و به عبارت دیگر : اگر کسی یک ذرّه حقیقی در دل داشته باشد و با آن بمیرد در هلاکت ابدی و دوری از رحمت الهی نخواهد ماند و اهل نجات خواهد بود و با محبوبان خود یعنی آل محمد صلّی اللّه علیه و آله جمع می شود هرچند پس از سیصد هزار سال در عذاب یا دوری از رحمت باشد؛ چنانچه در حدیث به این مطلب تصریح شده و اگر کسی مرتبه کامله محبت نصیبش شود به اینکه دوستی خدا و هرچه راجع به او است --------------------------------------
🏴 به روایتی سالروز شهادت علیه السلام، سبط اکبر رسول خدا صلوات الله علیه و آله را به همه ارادتمندان اهل بیت تسلیت می گوییم. قالَ عليه السلام: مَنَ لَبِسَ ثَوْبَ الشُّهْرَةِ، کَساهُ اللهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ ثَوْبا مِنَ النّارِ. فرمود: هر کَس لباس شهرت و انگشت نما، (از جهت رنگ، دوخت، مد و... ) بپوشد، خداوند، او را لباس آتشين خواهد پوشاند. 📚 مستدرک الوسائل / مجلد۳ / صفحه۲۴۵ @feqh_ahkam
توضیح مطلب آنکه: هرگاه انسانی از دیگری کرداری دید که ملایم با طبع و مورد علاقه اوست قهرا دلش شاد و خنک می شود و از این روی او را به نیکی یاد کرده در مقام و إنعام به او برمی آید چنانی که اگر آن کردار ناملایم و مورد نفرتش باشد ، دلش گرفته و آزرده شده خونش به جوش می آید و برای دلخنکی و آرامش درونش، در مقام تلافی و آزار رسانی به آن شخص برمی آید ، این است رضا و سخط مخلوق با یکدیگر. و اما خداوند جلّ جلاله پس از هر نوع تأثّر و انفعالی منزه و مبرّا است به طوری که اگر تمام افراد بشر نیکوکار شوند و او را بندگی کنند یا اینکه عموماً بدکردار و از بندگیش سرکشی کنند کمتر از ذرّه ای در آن ذات مقدس اثری ندارد . گر جمله کائنات کافر گردند بر دامن کبریاش ننشیند گرد بلی کردارهای بشر را هم مهمل و بی اثر قرار نداده؛ بلکه اگر بنده فرمانبردار او شدند آنها را مورد لطف و اکرام و انعام خود قرار می دهد چنانی که اگر طاغی و یاغی شدند آنها را سخت عقوبت خواهد فرمود. ( بدانید خدا سخت شکنجه می دهد و خداوند آمرزنده مهربان است ) و خلاصه رضا و سخط خداوند همان ثواب و عقاب و مجازات اوست و عالم جزا به طور کلی در جهان عظیم یعنی در و می باشد. اما نسبت به زندگی دنیوی مستفاد از آیات و روایات آن است که پاره ای از عبادات و طاعات است که علاوه بر جزای اخروی در همین دنیا به جزای نیک خواهد رسید ؛ مانند و که علاوه بر ثواب آخرت، موجب رفع بلا و در مال و است چنانی که پاره ای از گناهان است که علاوه بر جزای اخروی، در این دنیا موجب نزول بلا است مانند حرص و بخل شدید و قساوت و ظلم و تجاوز به حقوق یکدیگر و ترک و ¹ و غیر اینها . ناگفته نماند که نزول بلا در اثر گناهان، کلیت و عمومیت ندارد ؛ زیرا ممکن است پروردگار کریمِ حلیم ، گناهکار را دهد شاید کند یا کردار نیکی که اثر آن را بردارد از او سر زند چنانکه ممکن است در اثر شدت طغیان و عصیان اصلاً بلا به او نرسد بلکه بر نعمتش افزوده شود تا استحقاق عقوبت اخرویش بیشتر گردد . و شواهد این مطلب در قرآن مجید فراوان است و نقل آن موجب طول کلام می شود . اشکالهای گوناگون و پاسخ آنها از آنچه گفته شد دانسته گردید که زمین لزره ای که سبب هلاک دسته ای و بی خانمانی و بیچارگی و مصیبت زدگی گروه دیگر شود مانند سایر بلاهای دیگر خشم و قهر و انتقام و مجازات الهی است . اگر گفته شود چگونه بلای عمومی، انتقام و مجازات خداوند است در حالی که در بین بلا رسیدگان افرادی هستند که استحقاق بلا نداشتند؛ یعنی گناهکار نبودند یا از قبیل مستضعفین و اطفال بوده اند . دیگر آنکه بسیاری از اجتماعات بشری که به مراتب از این بلا رسیدگان گناهکارترند ، در امان هستند و این برخلاف عدل به نظر می رسد . در گوییم : انتقام و مجازات تنها برای گناهکاران است و اما بیگناهانی که در بلای عمومی هلاک می شوند پس این بلا، سبب خلاصی آنها از محنتکده حیات دنیوی و زودتر رسیدن به عالم جزا و دار ثواب و باقی است و البته در برابر رنج و شکنجه ای که به آنها رسیده خداوند جبار، جبران خواهد فرمود و به آنها أجر خواهد داد و خلاصه بلا برای گنهکار عقوبت و مجازات است و برای بیگناه و نیکوکار کرامت و موجب ثواب و درجات می باشد. و درباره اطفال که در کودکی می میرند در روایت رسیده که در عالم برزخ تحت کفالت خلیل علیه السّلام هستند و می شوند و با و خود جمع شده و در باره آنها می کنند و با هم به می روند‌. ---------------------------------------------------- 1- علیه السلام فرمود خداوند به شعیب پیغمبر وحی فرستاد که من یکصد هزار نفر از قوم تو را عذاب می کنم، چهل هزار از اشرارشان و شصت هزار از نیکانشان . شعیب عرض کرد: پروردگارا! اشرار را استحقاق است، اخیار برای چه؟ خداوند فرمود: چون با اشرار سازش کردند و برای خشم من برایشان خشمناک نشدند و آنها را زجر و نهی ننمودند (وسائل ، کتاب امر به معروف ، باب 8). 【 ۶ از ۷ 】
آن مرد قرشی گفت : اگر ظالم حسناتی نداشته باشد ؟ امام فرمود : ( از گناهان آن مظلوم بستانکار بگیرند و به گناهان ظالم بدهکار بیفزایند) . ناگفته نماند ، هرگاه کافری بر مسلمانی حقی داشته باشد چون کافر قابلیت حسنات مسلمان را ندارد پس مقتضای عدل آن است که به مقدار حقش از عذابش تخفیف داده شود و برای دانستن این مطلب به داستان مرد عابدی که پنج قِران به یک نفر یهودی بدهکار بود و در اوایل این کتاب نقل گردیده مراجعه شود. حضرت سجاد علیه السّلام می فرماید : ( دست بنده را می گیرند و بلند می کنند که همه او را ببینند و گفته می شود : هر کَس بر این شخص حقی دارد باید از او بگیرد و نیست چیزی سخت تر بر اهل محشر از اینکه ببیند کسی را که ایشان را بشناسد و آشنایی داشته باشد از ترس اینکه چیزی بر آنها ادعا کند) ¹ مفلس حقیقی کیست ؟ رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله به اصحاب فرمود آیا می دانید مُفلس کیست ؟ گفتند مفلس در بین ما کسی است که وجه نقد و اثاثیه و دارایی هیچ ندارد، رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود : جز این نیست که مفلس از امت من کسی است که در قیامت با و و و که بجا آورده بیاید در حالی که به کسی فحشی داده و سبّ کرده و مال دیگری را خورده و خون شخصی را هدر داده و دیگری را زده است پس، از حسناتش به این و آن داده می شود و چون حسناتش تمام شود و هنوز بدهکار باشد پس، از گناهان بستانکار گرفته می شود و بر او انداخته می گردد. از روایات فهمیده می شود در قیامت که روز ظهور عدل تامّ و عامّ الهی است، اگر حیوانی بر انسانی حق داشته باشد مثلاً در آب و علوفه اش کوتاهی کرده یا بیش از اندازه او بار کشیده یا بیجا او را زده یا کشته، تماماً قصاص و تلافی خواهد شد . امام ناقه را نمی زند علیه السّلام را ناقه ای بود که بیست مرتبه با او حج رفته بود و در راه او را نزد. وقتی در اثنای راه از حرکت ایستاد و سرگرم چرا شد، امام علیه السّلام تازیانه را بلند کرد، ولی او را نزد و فرمود : ( لَوْلا خَوْفُ الْقِصاصِ ؛ یعنی اگر ترسی از قصاص و تلافی الهی نبود، او را می زدم ) . در جلد معاد بحارالانوار از صدوق روایت کرده که رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله دید ناقـ🐪ـه ای را که بار بر او گذارده بودند و پایش را هم بسته بودند، فرمود : ( صاحب ناقه کجاست ؟ به او بگویید آماده مخاصمه روز قیامت باش ! ) . خیرات زنده ها به مرده ها می رسد جهت دیگر فضل الهی که در ارتباط زندگان به مردگان است فایده دادن خیرات زنده هاست که برای مرده ها انجام می دهند و در این مقام روایات و داستانهای افزون از شمار است . . . . به سند صحیح از علیه السّلام مروی است که : بسا باشد مرده در تنگی و شدت است و خداوند به او وسعت می دهد و از تنگی بیرون می آورد؛ پس به او می گویند این راحتی که برایت پیش آمد به سبب نمازی است که فلان برادر مؤمن تو برایت بجای آورد. و فرمود : میت شاد می شود و به دعا و استغفاری که برایش می کنند فرج می‌یابد چنانچه زنده شاد می شود به هدیه ای که برایش ببرند. و فرمود : بر میت داخل می شود در قبرش نماز و روزه و حج و صدقه و سایر کارهای نیک و دعا و ثواب آن کارها برای کسی که بجا آورده و برای مرده هر دو نوشته می شود. و در حدیث دیگر فرمود : بسا فرزندی که در حال حیات، و مادر، از او ناراضی بودند و پس از مرگشان به واسطه کارهای نیکی که فرزند برای پدر و انجام داد به آنها نیکویی کرده پدر و مادر از او راضی شوند و بسا فرزندی که در حال حیات، پدر و مادر از او راضی بودند و بعد از فوت ایشان عاقّ آنها شود به سبب اینکه فرزند اعمال خیری را که باید برای آنها انجام دهد ترک کرده است. ناگفته نماند عمده خیرات برای پدر و مادر و خویشان و سایر مؤمنین آن است که پیش از هر کاری بدهیهای آنها را بپردازد و حقوق خدا و خلق که بر ذمه آنهاست ادا نماید و حج و سایر عباداتی که از ایشان فوت شده قضا کند یا دیگری را أجیر نماید و در انفاقهای مستحبی، ارحام میت را مقدم دارد. ----------------------------------------------- 1- یُؤْخَذُ بِیَدِ الْعَبْدِ یَوْمَ الْقِیمَهِ عَلی رُؤُسِ اْلاَشْهادِ وَ یُقالُ اَلا مَنْ کانَ لَهُ قِبَلَ هذا حَقُّ فَلْیَأخُذْهُ وَ لا شَیْءَ اَشَدُّ عَلَی اَهْلِ الْقِیمَهِ مِنْ اَنْ یَرَوْا مَنْ یَعْرِفُهُمْ مَخافَهً اَنْ یُدَّعی عَلَیهِ شیءٌ (لئالی الاخبار، صفحه 548)
127 - سقوط از مقام رفیع مخلص متقی و صفی زکی، مرحوم حاج غلامحسین(معروف به تنباکو فروش به مناسبت شغلش) رحمة اللّه علیه تقریبا چهل سال قبل نقل فرمود که من به مرحوم آیت اللّه سید ابوطالب ارادتمند بودم و شبها در مسجد معرکه خانه(مسجد نور فعلی) به جماعت ایشان حاضر می شدم. مدتی طرف عصر تا موقع نماز مغرب در مسجد مزبور با حضور جمعی از مؤمنین چند مسئله می گفتم و قدری از معجزات ائمه علیهم السّلام را از روی کتاب می خواندم. به تدریج زیادی حاضر می شدند تا اینکه حالت وسوسه در نیت من پدید آمد و از ریاکاری و نمایش به خلق و طلب منزلت نزد مردم سخت ترسناک بودم و چون در عمل خود در شک بودم آن مجلس را ترک کردم. شبی در عالم واقعه دیدم مرکبی از نور برایم حاضر شد و من بر آن سوار شدم پس به سمت آسمانها به سرعت نور حرکت می کرد و بهجت و سرور و لذتی که در آن طیران و مشاهده عجایب خلقت پیدا کردم قابل وصف نبود تا به آسمان هفتم رسیدم ناگاه مَرکب از من جدا شد و از همانجا سقوط کردم تا وسط مسجد معرکه خانه افتادم، در نهایت سختی و زحمت و غصه و در همان حال صدایی شنیدم که صعود تو از اینجا بود و سقوط تو هم از اینجاست و اگر باز صعود می خواهی باید از همین جا باشد. چون از خواب بیدار شدم پی به اشتباه خود بردم و خودم را بر ترک آن مجلس ملامت کردم؛ پس تصمیم گرفتم دوباره آن مجلس را برپا نمایم و همه روز در همان موقع عصر می رفتم لکن جمعیت نمی شد و مردم حاضر نمی شدند. خلاصه دیگر موفق به تجدید آن خیر بزرگ نشدم و از آن فیض عظیم بی بهره گشتم. توفیق را غنیمت شمارید غرض از نقل این آن است که مؤمن عاقل هرگاه کارِ خیری نصیبش شد، باید مزبور را بزرگ داند و از آن قدردانی کند و در ادامه آن کوشا باشد و از زوال توفیق ترسناک و به خداوند پناهنده باشد؛ مثلاً اگر توفیق پیدا کرد آن را از دست ندهد و اگر شبی خوابش برد تا صبح، پس از ادای نماز واجب، آن را قضا نماید یا مثلاً توفیق قرائت قرآن مجید یا دعایی روزانه دارد آن را از دست ندهد یا توفیق انفاق روزانه یا هفتگی یا ماهانه دارد مواظب باشد ترک نگردد، همچنین است توفیق اقامه و حضور در مجالس دینی. از اینجاست که در روایات امر شده کار خیر را ادامه دهند تا جایی که حضرت صادق علیه السّلام می فرماید : (کمی که با دوام است بهتر از زیادی است که دوام ندارد)¹ شواهد این مطلب زیاد و تنها به نقل یک روایت اکتفا می شود : در کتاب کافی به سند صحیح از یعقوب الأحمر روایت کرده که به علیه السّلام گفت فدایت شوم! به من هجوم و گرفتاریهایی رسیده ( و در نسخه دیگر از روایت : بدهکاری بسیار پریشانم کرده ) که هر خیر و نیکی را از دستم ربوده تا برسد به قرآن که قسمتی از آن یادم رفته است. گوید آنحضرت در هنگام این گزارش چون به نام قرآن رسید در هراس شد سپس فرمود : ( راستی شخص سوره ای از قرآن را فراموش می کند و آن سوره نزد او می آید تا اینکه یکی از درجات بهشت بر او مشرف شود؛ پس بر او سلام کند و او جواب گوید و می پرسد تو کیستی؟ گوید من فلان سوره ام که مرا ضایع گذاشتی و ترک کردی و اگر مرا ترک نمی کردی تو را به این درجه می رسانیدم. سپس فرمود : بچسبید به قرآن و آن را بیاموزید، به راستی برخی از مردم قرآن را یاد می گیرند برای شهرت تا بگویند فلانی قرآن دانست و برخی آن را برای آوازه خوانی یاد گیرند تا گویند فلانی خوش آواز است و در این آموزش خیری نیست و برخی آن را یاد گیرند و در شب و روز آن را به کار بندند و توجه ندارند کسی این مطلب را بداند یا نداند) ---------------------------------------------------- 1- قلیلٌ یَدوُمٌ خَیْرٌ مِنْ کَثیرٍ یَزُولُ
هدایت شده از فقه و احکام
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥 جلوتون رو میگیره ... آهای مردان بی ! آهای زنان بی ! با شماست... @Mabaheeth
هدایت شده از تلاوت
🌸 برکات تلاوت قرآن برای مؤمن... ✨ رسول خدا صلی الله علیه و آله خطاب به سلمان فرمودند: ✨ یَا سَلْمَانُ الْمُؤْمِنُ إِذَا قَرَأَ الْقُرْآنَ فَتَحَ الله عَلَیْهِ أَبْوَابَ الرَّحْمَةِ وَ خَلَقَ الله بِکُلِّ حَرْفٍ یَخْرُجُ مِنْ فَمِهِ مَلَکاً یُسَبِّحُ لَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ إِنَّهُ لَیْسَ شَیْءٌ بَعْدَ تَعَلُّمِ الْعِلْمِ أَحَبَّ إِلَی الله مِنْ قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ وَ إِنَّ أَکْرَمَ الْعِبَادِ إِلَی الله بَعْدَ الْأَنْبِیَاءِ الْعُلَمَاءُ ثُمَّ حَمَلَةُ الْقُرْآنِ یَخْرُجُونَ مِنَ الدُّنْیَا کَمَا یَخْرُجُ الْأَنْبِیَاءُ وَ یُحْشَرُونَ مِنْ قُبُورِهِمْ مَعَ الْأَنْبِیَاءِ وَ یَمُرُّونَ عَلَی الصِّرَاطِ مَعَ الْأَنْبِیَاءِ وَ یَأْخُذُونَ ثَوَابَ الْأَنْبِیَاءِ فَطُوبَی لِطَالِبِ الْعِلْمِ وَ حَامِلِ الْقُرْآنِ مِمَّا لَهُمْ عِنْدَ الله مِنَ الْکَرَامَةِ وَ الشَّرَفِ [ای سلمان! هر گاه مؤمن قرآن بخواند خداوند درهای رحمت را به روی او می‌گشاید و در ازای هر حرفی که از دهن او بیرون می‌آید، فرشته‌ای را می‌آفریند که تا از جانب او خداوند را تسبیح کند. بعد از علم‌آموزی نزد خداوند هیچ عملی محبوب‌تر از خواندن قرآن نیست و گرامی‌ترین بندگان نزد خداوند بعد از انبیا علما و سپس حاملان [قاریان، حافظان و عاملان به] قرآن هستند که مانند انبیا از دنیا خارج می‌شوند و از همان قبرهایشان با پیامبران محشور می‌شوند و همراه با پیامبران از صراط عبور می‌کنند و پاداش پیامبران را می‌گیرند. پس خوشا بر جوینده علم و حامل قرآن به خاطر کرامت و شرافتی که نزد خداوند دارند (بحار ج۸۹ ص ۱۹) ✨@Nafaahat
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (۶) سران بی‌دین و لج‌باز را، چه هشدار بدهی چه ندهی، فرقی به حالشان نمی‌کند: آن‌ها دیگر ایمان نمی‌آورند؛ خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَ عَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَ عَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (۷) خدا فهمشان را کور کرده است؛ چون پردۀ غفلتی جلوی چشم‌هایشان را گرفته است. برای همین هم، عذابی بی‌اندازه در انتظارشان است! وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَ مَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ (۸) بعضی مردم به‌زبان می‌گویند: «خدا و را باور داریم»؛ درحالی‌که اصلاً باور ندارند! يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ مَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَ مَا يَشْعُرُونَ (۹) به‌خیال خودشان، می‌خواهند خدا و مؤمنان را گول بزنند؛ ولی بی‌آنکه بفهمند، دارند خودشان را گول می‌زنند! فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ (۱۰) دل‌هایشان دیگر مریض شده. خدا هم مریضی‌شان را بیشتر کرده و می‌کند! و در نتیجۀ این‌همه دروغگویی، گرفتار عذابی زجرآور می‌شوند. وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ (۱۱) وقتی به آن‌ها می‌گویند: «در جامعه خرابکاری نکنید»، جواب می‌دهند: «ما مشغول اصلاح جامعه هستیم و بس!» أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لَٰكِنْ لَا يَشْعُرُونَ (۱۲) بدانید خرابکارهای واقعی همان‌هایند؛ ولی نمی‌فهمند! وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَ لَٰكِنْ لَا يَعْلَمُونَ (۱۳) وقتی به آن‌ها پیشنهاد می‌کنند: «آن‌طورکه مردم آورده‌اند، شما هم اسلام بیاورید»، جواب می‌دهند: «یعنی همان‌طور‌که کم‌عقل‌ها اسلام آورده‌اند، اسلام بیاوریم؟!» بدانید کم‌عقل‌های واقعی همان‌هایند؛ ولی خودشان خبر ندارند! وَ إِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَ إِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ (۱۴) وقتی با مسلمانان روبه‌رو می‌شوند، به‌مسخره می‌گویند: «اسلام آورده‌ایم»؛ ولی همین‌که با دوستان شیطان‌صفتِ خود تنها می‌شوند، می‌گویند: «ما با شماییم. آن‌ها را دست انداخته‌ایم!» اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ يَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (۱۵) اما در حقیقت، خدا آن‌ها را دست می‌اندازد و در سرکشی‌شان رها می‌کند که کوردل باقی بمانند. أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَ مَا كَانُوا مُهْتَدِينَ (۱۶) آن‌ها کسانی‌اند که گمراهی را به‌قیمتِ ازدست‌دادنِ هدایت به‌دست آورده‌اند؛ بنابراین، چنین تجارتی سودی برایشان ندارد و دیگر توفیقی نصیبشان نمی‌شود. ════════ _____________ 🔍 ترجمه برخی لغات؛ 💡 سواء : یکسان 💡 غشاوة : پرده ای 💡 یخادعون : فریب می دهند 💡 یشعرون : می فهمند 💡 مستهزءون : مسخره کنندگان 💡 یمُدّهم : مهلت می دهد 💡 یعمهون : در حالیکه سرگردانند ✨ @Nafaahat
📖 امام عليه السلام در اين گفتار نورانى كه به گفتۀ «ابن عباس» شبيه آيات قرآنى است روى دو نكته تكيه مى‌كند: نخست دربارۀ آگاهى خدا بر افعال و رفتار و نيات انسان‌ها هشدار مى‌دهد و سپس دربارۀ مرگى كه هرگز انسان را فراموش نمى‌كند و مى‌فرمايد: «اى مردم! از خدايى بترسيد كه اگر سخنى بگوييد مى‌شنود و اگر چيزى را در دل پنهان داريد مى‌داند و بر مرگ پيشى گيريد كه اگر از آن فرار كنيد به شما دست مى‌يابد و اگر بايستيد شما را مى‌گيرد و اگر فراموشش كنيد شما را فراموش نخواهد كرد»؛ (أَيُّهَا النَّاسُ‌ اتَّقُوا اللَّهَ‌ الَّذِي إِنْ‌ قُلْتُمْ‌ سَمِعَ‌ وَ إِنْ‌ أَضْمَرْتُمْ‌ عَلِمَ‌ وَ بَادِرُوا الْمَوْتَ‌ الَّذِي إِنْ‌ هَرَبْتُمْ‌ مِنْهُ‌ أَدْرَكَكُمْ‌ وَ إِنْ‌ أَقَمْتُمْ‌ أَخَذَكُمْ‌ وَ إِنْ‌ نَسِيتُمُوهُ‌ ذَكَرَكُمْ‌) همه آنچه امام در اين گفتار حكيمانه فرموده در واقع برگرفته از آيات قرآن مجيد است. در آيۀ 7 سورۀ «مجادله» مى‌خوانيم: «أَ لَمْ‌ تَرَ أَنَّ‌ اَللّٰهَ‌ يَعْلَمُ‌ مٰا فِي اَلسَّمٰاوٰاتِ‌ وَ مٰا فِي اَلْأَرْضِ‌ مٰا يَكُونُ‌ مِنْ‌ نَجْوىٰ‌ ثَلاٰثَةٍ‌ إِلاّٰ هُوَ رٰابِعُهُمْ‌ وَ لاٰ خَمْسَةٍ‌ إِلاّٰ هُوَ سٰادِسُهُمْ‌ وَ لاٰ أَدْنىٰ‌ مِنْ‌ ذٰلِكَ‌ وَ لاٰ أَكْثَرَ إِلاّٰ هُوَ مَعَهُمْ‌ أَيْنَ‌ مٰا كٰانُوا ثُمَّ‌ يُنَبِّئُهُمْ‌ بِمٰا عَمِلُوا يَوْمَ‌ اَلْقِيٰامَةِ‌ إِنَّ‌ اَللّٰهَ‌ بِكُلِّ‌ شَيْ‌ءٍ‌ عَلِيمٌ‌» ؛ آيا نمى‌دانى كه خداوند آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمين است مى‌داند؛ هيچ گاه سه نفر با هم نجوا نمى‌كنند مگر اين‌كه خدا چهارمين آنهاست و هيچ‌گاه پنج نفر با هم نجوا نمى‌كنند مگر اين‌كه خداوند ششمين آنهاست و نه تعدادى كمتر و نه بيشتر از آن مگر اين‌كه او همراه آنهاست هر جا كه باشند، سپس آنها را از اعمالشان آگاه مى‌سازد، چرا كه خدا به هر چيزى داناست». در جايى ديگر مى‌فرمايد: «وَ لَقَدْ خَلَقْنَا اَلْإِنْسٰانَ‌ وَ نَعْلَمُ‌ مٰا تُوَسْوِسُ‌ بِهِ‌ نَفْسُهُ‌ وَ نَحْنُ‌ أَقْرَبُ‌ إِلَيْهِ‌ مِنْ‌ حَبْلِ‌ اَلْوَرِيدِ» ؛ ما انسان را آفريديم و وسوسه‌هاى نفس او را مى‌دانيم و ما به او از رگ قلبش نزديك‌تريم!»
هدایت شده از تلاوت
┄═⊹❁❈【 ۰۱۳ 】 ❈❁⊹═┄ ╔═══════════════════ وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لَا تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَ لَا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ (۸۴) یادتان بیاید که از شما بنی‌اسرائیل تعهد محکم گرفتیم: «خونِ هم را نریزید و همدیگر را از سرزمین خودتان بیرون نکنید.» و شما هم بر این تعهدگرفتن اعتراف کردید. حالا شما یهودی‌های صدر اسلام هم به این اعتراف اجدادتان گواهی می‌دهید. ثُمَّ أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنْفُسَكُمْ وَ تُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِنْكُمْ مِنْ دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِمْ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ إِنْ يَأْتُوكُمْ أُسَارَىٰ تُفَادُوهُمْ وَ هُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ ۚ أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنْكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَ مَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (۸۵) ولی باز همین شمایید که به کشتن همدیگر ادامه می‌دهید! عده‌ای از خودتان را از خانه‌هایشان آواره می‌کنید و از روی سهل‌انگاری و تجاوز، برضدّ آوارگان با دشمنان یهود همدست می‌شوید! اگر هم اسیر شما شوند، آن‌ها را با اسیران خودتان مبادله می‌کنید یا با گرفتن پول، آزادشان می‌سازید! درصورتی‌که از اولش هم، آواره‌کردنشان بر شما حرام بود. چطور بعضی از احکام تورات را می‌پذیرید و بعضی را رد می‌کنید؟!* مجازات کسانی از شما که این روال را در پیش بگیرند، جز خفت‌وخواری در زندگی دنیا نیست و هم به سخت‌ترین عذاب گرفتار می‌شوند. البته خدا بی‌خبر نیست که چه می‌کنید. أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ ۖ فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَ لَا هُمْ يُنْصَرُونَ (۸۶) این‌ها همان کسانی‌اند که به‌قیمت ازدست‌دادن آخرت، زندگی پست دنیا را خریدند؛ بنابراین، نه از عذابشان کم می‌کنند و نه کمکی به آن‌ها می‌شود! وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَ قَفَّيْنَا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ ۖ وَ آتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَ أَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ أَ فَكُلَّمَا جَاءَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقًا كَذَّبْتُمْ وَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ (۸۷) به موسی کتاب تورات را دادیم و به‌دنبال او، پیامبرانِ دیگری را یکی پس از دیگری فرستادیم. به عیسی‌بن‌مریم هم معجزه‌های روشن بخشیدیم و او را به‌واسطۀ روح‌القدُس، یعنی برترین فرشتۀ خود، توانایی دادیم. پس چرا هر بار که پیامبران چیزی برایتان می‌آوردند که باب میلتان نبود، تکبر می‌کردید و عده‌ای را دروغگو می‌دانستید و عده‌ای را شهید هم می‌کردید؟! وَ قَالُوا قُلُوبُنَا غُلْفٌ ۚ بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَقَلِيلًا مَا يُؤْمِنُونَ (۸۸) یهودی‌ها به بن‌بستِ جواب‌دادن که می‌رسیدند، می‌گفتند: «خُب، پس حتماً فهم ما کور است!» نخیر! خدا برای بی‌دینی‌شان لعنتشان کرده است؛ بله، عدۀ خیلی کمی از آن‌ها ایمان می‌آورند. ╚═══════════════════ ‍‌ 🔍 ترجمه برخی لغات؛ 💡 دیارکم : سرزمین تان 💡 أنتم هولاء : همین شما هستید 💡 تظاهرون : همدست شدید 💡 تفادوهم : فدیه می گرفتید[در مقابل آزادی] 💡 خزیٌ : خواری / رسوایی 💡 اشتروا : خریدند 💡 قفَّینا ... بِ... : پی در پی فرستادیم 💡 لا تهوی : خوشایند تان نبود 💡 غلف : در پوشش _________ | | @Nafaahat
مباحث
👀 ببینید یک نفر هم اعتراض نمیکند چون فکر میکنند این خانم مسئولیتی دارد و فرد عادی نیست... حالا شما ف
این یک نفر، حجت را بر همه نهادها و دستگاه ها تمام کرد❗️ 🎞️ در این ویدئو یکی از بانوان محجبه (که چه بسا یک فرد عادی هم بوده و مسئولیت رسمی نداشته داشته باشد) در یک مجموعه گردشگری در حال قدم زدن است و در موارد متعدد به گونه ای به مکشفه ها تذکر می دهد که آنها گمان می کنند که او یک فرد رسمی و مسئول است. از همین رو مکشفه ها با تذکر این فرد، سریع روسری بر سر خود می گذارند! 🔻در نظر بگیرید که یک فرد عادی به راحتی می تواند تعداد بسیار زیادی از همان اندک مکشفه های جامعه را ملزم به رعایت قانون کند❗️ ⚠️ حال، این سوال پیش می آید که این همه نهاد و دستگاه عریض و طویل که از برای آنها خرج می شود و پیچ و مهره حکومت و جامعه در دست آنهاست نمی توانند مشتی ولنگار و هنجارشکن را سر جای خود بنشانند؟! ⬅️ تک تک دستگاه های مسئول باید بابت این کم کاری های خود و آسیبی که به جمهوری اسلامی و مردم می زنند پاسخگو باشند. حال بنشینند و به استدلال های صد من یک غاز دل خوش کنند❗️ ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────
با آنچه دوست داری محشور خواهی شد.mp3
1.09M
❣️با آنچه دوست داری، محشور خواهی شد 🔸️[در روایات چنین فرمایشی داریم که:] المرء مع من احبّ؛ هر کسی هر که را دوست میدارد با او خواهد بود. در ذیل یکی از این روایت ها آمده که «و لو أنّ رجلاً احبّ حجرا لحشره الله معه» یعنی اگر کسی سنگی را دوست بدارد، با همان سنگ محشور خواهد شد. 💞 یعنی یک ارتباطی بین دل و روح انسان با آن شیء یا شخص محبوب ایجاد می‌کند که این ها از هم انفکاک پیدا نمیکنند و در یک عالمی ظهور پیدا می‌کند که اینها با هم هستند، از هم جدا نمی شوند. خُب ما که از عوالم معنی و مجردات خبر نداریم که چه ارتباطی هست. [اما بالاخره] نوعی ارتباط هست که وقتی یاد خدا می‌کند خدا همنشین او می شود؛ «انا جلیس من ذکرنی». 🗓️ ۱۳۹۲/۱۱/۳۰ @mesbahyazdi_ir ╭─── │ 🌙 @Mabaheeth ╰──────────
آن‌گاه امام عليه السلام در چهارمين نكتۀ خود به معاويه هشدار مى‌دهد كه به ياد روز قيامت باشد و از عواقب كار خويش در آن روز نگران گردد، مى‌فرمايد: «از آن روزى برحذر باش كه افرادى كه كارهاى پسنديده انجام داده‌اند، شادند و كسانى كه زمام خويش را به دست شيطان سپردند و آن را باز پس نگرفته‌اند سخت پشيمانند»؛ (فَاحْذَرْ يَوْماً يَغْتَبِطُ فِيهِ‌ مَنْ‌ أَحْمَدَ عَاقِبَةَ‌ عَمَلِهِ‌، وَ يَنْدَمُ‌ مَنْ‌ أَمْكَنَ‌ الشَّيْطَانَ‌ مِنْ‌ قِيَادِهِ‌ فَلَمْ‌ يُجَاذِبْهُ‌) آرى در آن روز نيكان شاد و مسرورند و در عين حال تأسف مى‌خورند كه چرا بيشتر و بهتر عمل نكردند و بَدان به‌سبب سيئات اعمال و كيفرهايى كه با چشم مى‌بينند سخت نادم مى‌شوند. قرآن مجيد را «يَوْمُ‌ الْحَسْرَة» شمرده است آنجا كه مى‌فرمايد: ««وَ أَنْذِرْهُمْ‌ يَوْمَ‌ اَلْحَسْرَةِ‌ إِذْ قُضِيَ‌ اَلْأَمْرُ وَ هُمْ‌ فِي غَفْلَةٍ‌ وَ هُمْ‌ لاٰ يُؤْمِنُونَ‌» ؛ آنها را از روز (روز رستاخيز) بترسان، در آن هنگام كه همه چيز پايان مى‌يابد (بهشتيان به سوى بهشت و دوزخيان به سوى دوزخ مى‌روند) ولى (امروز) آنها در غفلتند و ايمان نمى‌آورند». در آيۀ 54 سورۀ يونس مى‌خوانيم: ««وَ لَوْ أَنَّ‌ لِكُلِّ‌ نَفْسٍ‌ ظَلَمَتْ‌ مٰا فِي اَلْأَرْضِ‌ لاَفْتَدَتْ‌ بِهِ‌ وَ أَسَرُّوا اَلنَّدٰامَةَ‌ لَمّٰا رَأَوُا اَلْعَذٰابَ‌ وَ قُضِيَ‌ بَيْنَهُمْ‌ بِالْقِسْطِ وَ هُمْ‌ لاٰ يُظْلَمُونَ‌» ؛ اگر آنها و هر كَس ستم (بر خويشتن و ديگران) كرده تمامى آنچه را روى زمين است در اختيار داشته باشد (همه را براى نجات خويش) فديه مى‌دهد. و هنگامى كه عذاب را ببينند (سخت پشيمان مى‌شوند اما) پشيمانى خود را كتمان مى‌كنند (مبادا رسواتر شوند) و در ميان آنها به عدالت داورى مى‌شود، و ستمى بر آنها نخواهد شد». در بعضى از نسخ نهج‌البلاغه «يَغْتَبَطُ» به صورت صيغۀ مجهول آمده و مفهومش اين است: آنها كه كار نيك كرده‌اند مورد غبطه واقع مى‌شوند و اين تعبير با مفهوم غبطه سازگارتر است.
«٨» وَ مِنَ‌ النّاسِ‌ مَنْ‌ يَقُولُ‌ آمَنّا بِاللّهِ‌ وَ بِالْيَوْمِ‌ الْآخِرِ وَ ما هُمْ‌ بِمُؤْمِنِينَ‌ و از مردم كسانى هستند كه مى‌گويند: به خدا و ايمان آورده‌ايم، در حالی که آنها مؤمن نیستند.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎞 اگر کسی بلند شد کرد ازش حمایت کنید! یا الان اثر داره یا سربلندی... 🎙 حجت الاسلام ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────
هدایت شده از 📚📖 مطالعه
| نماز كنار سفره يكى از علماى بزرگ، روزى پس از ساعت‌ها درس و بحث به منزل مى‌آيد، سفره غذا پهن مى‌شود؛ عالم فرزانه مى‌بيند كه چند دقيقه‌اى تا آمدن غذا هست، كنار سفره به نماز مى‌ايستد. خانم مى‌پرسد: آقا مگر نماز نخوانده‌ايد؟ مى‌فرمايند: چرا نماز خوانده‌ام؛ امّا مى‌ترسم از اين چند دقيقه سؤال كنند كه چرا عمرت تلف شد؟ ╭─────๛- - - 📖 ┅╮ │📚 @ghararemotalee ╰───────────