#نهج_البلاغه | #حکمت ۳۵۲
🏷️ اعتدال در پرداختن به امور خانواده
┄┅═✧ا﷽ا✧═┅┄
❁• وَ قَالَ عليه‌السلام لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ لاَ تَجْعَلَنَّ أَكْثَرَ شُغُلِكَ بِأَهْلِكَ وَ وَلَدِكَ فَإِنْ يَكُنْ أَهْلُكَ وَ وَلَدُكَ أَوْلِيَاءَ اَللَّهِ فَإِنَّ اَللَّهَ لاَ يُضِيعُ أَوْلِيَاءَهُ وَ إِنْ يَكُونُوا أَعْدَاءَ اَللَّهِ فَمَا هَمُّكَ وَ شُغُلُكَ بِأَعْدَاءِ اَللَّهِ
┅───────────────┅
☜ و درود خدا بر او (به برخى از ياران خود) فرمود: بيشترين اوقات زندگى را به زن و فرزندت اختصاص مده؛ زيرا اگر زن و فرزندت از دوستان خدا باشند خدا آنها را تباه نخواهد كرد و اگر دشمنان خدايند، چرا غم دشمنان خدا را مى‌خورى.
─┅•═༅𖣔✾✾𖣔༅═•┅─
♻️ ترجمه فیض‌الاسلام: امام عليه السّلام به يكى از اصحابش (دربارۀ زن و فرزند) فرموده است: بيشتر كارَت را براى زن و فرزندت قرار مده كه اگر آنان دوست خدا باشند خدا دوستانش را تباه نسازد (و در كمك و يارى آنها بغير خود نياز ندارد) و اگر دشمن خدا باشند اندوه و كار تو براى دشمنان خدا چيست؟! (براى اصلاح حال دشمنان او كوشش مكن كه كمك بآنها مستلزم عذاب و كيفر است).
🇯 🇴 🇮 🇳
امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه براى جلوگيرى از حرص حريصان و دنياپرستى دنياپرستان كه علاقۀ شديدى به زن و فرزند خويش دارند به يكى از ياران خود چنين فرمود: «بيشترين دل‌مشغولى خود را به خانواده و فرزندان (و تأمين زندگى آنها) اختصاص مده؛ زيرا اگر آنها از دوستان خدا باشند خدا دوستان خود را تنها نمى‌گذارد و اگر از دشمنان خدا هستند چرا همّ خود را صرف دشمنان خدا مى‌كنى؟!»؛ (لَا تَجْعَلَنَّ أَكْثَرَ شُغْلِكَ بِأَهْلِكَ وَ وَلَدِكَ: فَإِنْ يَكُنْ أَهْلُكَ وَ وَلَدُكَ أَوْلِيَاءَ اللّٰهِ، فَإِنَّ اللّٰهَ لَا يُضِيعُ أَوْلِيَاءَهُ، وَ إِنْ يَكُونُوا أَعْدَاءَ اللّٰهِ، فَمَا هَمُّكَ وَ شُغْلُكَ بِأَعْدَاءِ اللّٰهِ؟!)
بعيد نيست مخاطب امام عليه السلام فردى باشد كه پيوسته به دنبال گردآورى مال و ثروت و تأمين زندگى امروز و فرداى فرزندان خود بوده و به وظايف ديگرِ خويش اهميتى نمى‌داده است، لذا امام عليه السلام با اين تقسيم دوگانه‌اى كه بيان فرموده او را از اين كار بازمى‌دارد و به او #توصيه مى‌كند كه بيش از حد در اين راه تلاش مكن و به فكر خويشتن و زندگى سراى ديگر نيز باش.
روشن است كه از دو حال بيرون نيست: يا زن و فرزند انسان از دوستان خدا هستند و تكيه بر لطف پروردگار دارند و خدا هم آنها را محروم نمى‌سازد.
قرآن مجيد مى‌فرمايد: «أَ لَيْسَ اَللّٰهُ بِكٰافٍ عَبْدَهُ» ؛ آيا خداوند براى (نجات و دفاع از) بنده‌اش كافى نيست؟!».
در جاى ديگر مى‌فرمايد: «وَ مَنْ يَتَّقِ اَللّٰهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً * وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لاٰ يَحْتَسِبُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اَللّٰهِ فَهُوَ حَسْبُهُ» ؛ و هركَس تقواى الهى پيشه كند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى‌كند، و او را از جايى كه گمان ندارد روزى مى‌دهد؛ و هركَس بر خدا توكّل كند، كفايت امرش را خواهد كرد (و كارش را سامان مى‌بخشد)».
اگر همسر و فرزند انسان در صف دشمنان خدا باشند چرا انسان تمام وقت و فكر خود را صرف تأمين زندگى آيندۀ آنها كند؟ متأسفانه بسيارند كسانى كه به سبب عواطف افراطى حتى وسايل و ابزار گناه فرزندان خود را فراهم مى‌سازند و از اين طريق در گناه آنها شريك مى‌شوند و از آن بدتر اين‌كه گاه اين عواطف افراطى سبب مى‌شود كه در كسب مال نيز ملاحظۀ حلال و حرام نكنند و از هر راه ممكن به جمع مال بپردازند.
#نهج_البلاغه_بخوانیم
╭───
│ 🌐 @Mabaheeth
╰──────────