فاطمه جلوه ی باقی ازل تا ابد است آی مردم! بخدای احد! او هم احد است قامت سرو خودش را به علی داد و خمید.. راز زیبایی دریا به همین جزر و مد است از غذای حسنینش زد و بخشید به ما مادر ما به خدا مادری اش را بلد است جامه نو به تن فضه و اسما میکرد بانویی که به تنش پیرهنی از نمد است به فدک کار ندارد هدفش نام علیست نکند فکر کنی در طلب یک سند است گر علی پیکر یک عبدود انداخت به خاک پشت در فاطمه درگیر چهل عبدود است لال باد آنکه ازو شاهد حرفش را خواست آنچه صادر بشود از لب او مستند است نبی از خانه او دست به سینه‌ میرفت تو ببین خانه ی زهرا شرفش تا چه حد است شانی از تربت ارباب فراتر دارد خاک آن چادر خاکی که به زیر لگد است بین دیوار و در خانه چه آمد به سرش.. مدد از فضه گرفت آنکه به عالم مدد است

موج شرمنده شد از ديده درياييه من صبر بگذشت ز سر حد شکيباييه من وا کن آن ديده که شب تا به سحر خواب نداشت کن تماشاي من و وضع تماشاييه من من همان دست خدايم که ز پا افتادم خيز بر پا و بکوش از پي بر پاييه من سر اگر بعد تو بر چاه کنم حق دارم چه کنم نيست کسي غم خور تنهايه من باز اگر اشک مرا پاک کني ممنونم با همان دست کز او بود تواناييه من

سه ماه می شود این چشم ها نخوابیده ست سه ماه شمس جمالت به من نتابیده ست چه اتفاق کبودی ست در حضور علی سه ماه چادرت از سر جدا نگردیده ست دوباره زخم تنت روضه های باز شده؟ که این همه به لباست بنفشه روئیده ست بخند راحت جانم که بعد خنده ی تو کسی به غیر مغیره به من نخندیده ست سه بار زینب مان داد می زند مادر چه پیش آمده گوش تو را که نشنیده ست؟ صدای خنده ی همسایه ها، دل زینب چقدر روی سرش سنگ طعنه باریده ست شکسته است غرورم شبیه پهلویت شکستنم خبرش بین شهر پیچیده ست از آستانه ی در هر زمان گذر کردم هزار مرتبه مُردم کسی نفهمیده ست حسن کردی

🏴انا لله و انا الیه راجعون در شب شهادت سردار دلها و عمار انقلاب ..... لحظاتی پیش روح بلند و ملکوتی فقیه انقلابی فیلسوف، مجاهد ، عمار و یار صدیق رهبر حضرت آیت الله علامه محمدتقی مصباح یزدی به ملکوت اعلی پیوست. رحلت این عالم ربانی را به حضرت بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف و نایب بر حق ایشان مقام معظم رهبری و عموم ارادتمندان به ایشان تسلیت عرض می‌کنیم... ✅ با ما همراه شوید... 🔴 کانال ایتا | تبیان مازندران https://eitaa.com/tebyanmazand

چیکارهکنم که بعیمه تینار مِ جا جدا بَیِّه مِ یار وغمخوار مِ دسِّ جا بُوردِه مِ پِشت وپناه بَکُوشتِه مِ دشمن وِرِه بی گناه ندارِمٍّه چاره بعیمه غریب دنیایِ غم بَیِّه علیٍّ نصیب خدا تیناربعیمه بی غمگساربعیمه رُوز ُوشُو مِ کار بَعِیِه زمزمه نِیشتِمِه گمِّه فاطمه فاطمه مِرِه یاد نَشُونِه تِرِه بَزُونِه بَمُونِسِّه دیوارِ تَن نِشُونه مِ خاطری بُوئِردِی تُو پِشتِ دَر دَر لُو بَخِردِه چِی بِیَمُو تِ سَر ؟ خدا تینار بعیمه بی غمگسار بعیمه دَر وابَیِّه مِیُونِ دَر ُودِیوار مِن بَمِیرِم وقتی بَعِی گرفتار تِ ناله رِه اِشتُوسِّمِه فاطمه فضه رِه وَنگ دائِی شِ پیش گِتِمِه فاطمه رِه دِشمِنِ لُو بَکُوشتِه مِ چِشِ سُورِه عاقبت دَکُوشتِه خدا تینار بعیمه بی غمگسار بعیمه مِ چِشِ پیش تِرِه کِتِک بَزُونِه مِ زخمِ بالارِه نمک بَزُونِه نَدُونِّی مَردِسِّه چَنِّه گِرُونِه بِشتُوئِه وِنِه نامُوسِّه بَزُونِه نِشتُوسِّمِه شِ چِشِ جا بَدِیمِه فقط خِدا دُونِّه چی بکشیمه خدا تیناربعیمه بی غمگسار بعیمه کوچهِٔ دِلِه بَیتِی مٍ کَمِررِه تَش بَزُوبِینِه اُونجِه مِ جِیگِررِه وِینِسِّمِه چِتِی زُونِه تِ دَسِّه همین اَتّا مِ مَرگِ وِسِّه وَسِّه اُون صحنِه اصلا مِرِه یاد نَشُونِه دَکِلِسِّنِه تِ سَر تِرِه زُونِه خدا تینار بعیمه بی غمگسار بعیمه مِ چِشِ پِیش دَکِتِه این اِتِّفاق اَتّا غلافِ جا زُو اَتّا شِلّاق اَنِّه تِرِه بَزُونِه غَش بَکِردِی بِنِه بَخِردِی بَوتِمِه بَمِردِی وقتی که مِ دَسِّه دَوِس بَدِینِه مِ غِضِّه تِ سَر خالی هَکِردبِینِه خدا تیناربعیمه بی غمگسار بعیمه از بسکه دِشمِنِی داشت بِینِه بامِن تا قِت داشت بِیِه تِرِه زُوئِه دِشمِن تِ غُصِّه وُغَم تِمُومِی نِدارنِه نَدُونِّی چِه بِلا مِ سَر اِیارنِه محسنی خُونِّه مِ زِبُونَ حالَّه مِن وُتُو حتماً گِیرمِی وِنِه بالَّه خدا تینار بعیمه بی غمگسار بعیمه *****************

چیکارهکنم که بعیمه تینار مِ جا جدا بَیِّه مِ یار وغمخوار مِ دسِّ جا بُوردِه مِ پِشت وپناه بَکُوشتِه مِ دشمن وِرِه بی گناه ندارِمٍّه چاره بعیمه غریب دنیایِ غم بَیِّه علیٍّ نصیب خدا تیناربعیمه بی غمگساربعیمه رُوز ُوشُو مِ کار بَعِیِه زمزمه نِیشتِمِه گمِّه فاطمه فاطمه مِرِه یاد نَشُونِه تِرِه بَزُونِه بَمُونِسِّه دیوارِ تَن نِشُونه مِ خاطری بُوئِردِی تُو پِشتِ دَر دَر لُو بَخِردِه چِی بِیَمُو تِ سَر ؟ خدا تینار بعیمه بی غمگسار بعیمه دَر وابَیِّه مِیُونِ دَر ُودِیوار مِن بَمِیرِم وقتی بَعِی گرفتار تِ ناله رِه اِشتُوسِّمِه فاطمه فضه رِه وَنگ دائِی شِ پیش گِتِمِه فاطمه رِه دِشمِنِ لُو بَکُوشتِه مِ چِشِ سُورِه عاقبت دَکُوشتِه خدا تینار بعیمه بی غمگسار بعیمه مِ چِشِ پیش تِرِه کِتِک بَزُونِه مِ زخمِ بالارِه نمک بَزُونِه نَدُونِّی مَردِسِّه چَنِّه گِرُونِه بِشتُوئِه وِنِه نامُوسِّه بَزُونِه نِشتُوسِّمِه شِ چِشِ جا بَدِیمِه فقط خِدا دُونِّه چی بکشیمه خدا تیناربعیمه بی غمگسار بعیمه کوچهِٔ دِلِه بَیتِی مٍ کَمِررِه تَش بَزُوبِینِه اُونجِه مِ جِیگِررِه وِینِسِّمِه چِتِی زُونِه تِ دَسِّه همین اَتّا مِ مَرگِ وِسِّه وَسِّه اُون صحنِه اصلا مِرِه یاد نَشُونِه دَکِلِسِّنِه تِ سَر تِرِه زُونِه خدا تینار بعیمه بی غمگسار بعیمه مِ چِشِ پِیش دَکِتِه این اِتِّفاق اَتّا غلافِ جا زُو اَتّا شِلّاق اَنِّه تِرِه بَزُونِه غَش بَکِردِی بِنِه بَخِردِی بَوتِمِه بَمِردِی وقتی که مِ دَسِّه دَوِس بَدِینِه مِ غِضِّه تِ سَر خالی هَکِردبِینِه خدا تیناربعیمه بی غمگسار بعیمه از بسکه دِشمِنِی داشت بِینِه بامِن تا قِت داشت بِیِه تِرِه زُوئِه دِشمِن تِ غُصِّه وُغَم تِمُومِی نِدارنِه نَدُونِّی چِه بِلا مِ سَر اِیارنِه محسنی خُونِّه مِ زِبُونَ حالَّه مِن وُتُو حتماً گِیرمِی وِنِه بالَّه خدا تینار بعیمه بی غمگسار بعیمه *****************

فاطمه جان تِه فِدا بَوِّه علي اَنِّه ُرو نَي تُو ، شِه مَحرِمِ پَلِي مِه تِمُومِ دِلخِشي فقط توئي نَدُونِّي چِتِي مِره داغ بَزُوئي فاطمه خجالتي دارمِه تِه جا وَقتي كه حِلالِيت خواني مِه جا مِه چِشِ پيش تِرَه دِشمِن بَزُوئه تِه گوش پاره هَسّه، تِه دِيم كهُوئه چِتِي مِن تِه غَمَّه كِنار هَكَنَم كِجِه بُورَم بِرمِه زار زار هَكَنَم تِه كَش و پَلِي بِشكِسَّه ومِه دل مَن دُعا كِمَّه بَرِسِّه مِه اَجِل فاطمه مِره خِنِه خَراب نَكن مِه بَسُوته دِلّه اَي كَبا ب نَكن شِه خِنِه ي دِلَه اَنِّه كار نَكَن شِه نَخارَه تَنَّه اَي نَخار نكن تِه پَلِي بِشكِسَّه اَنِّه راه نَشُو سازه رَه نِماس راه وبي راه نشو ُشوتا صِوائي دُومَّه ناخَسَنِي دردِ بال ودرد ِ پَلِي كَشَنِي ته سينه نفس كشني خون انه فاطمه انگار مه جان بيرون انه ته مريضي دارنه مره كشنه انّه كار نكن مره ناخش انه تو جوُنيّ و ته داغ نونه تموم بعد تو مه زندگي هسّه حروم فاطمه مه چشم اثلي ره بوين فاطمه مه برمه گلي ره بوين *** يا علي مَن تِه فِدا بِرمِه نَكن مِه بَسُوتَه دِلَّه اَي تُو نَسُوزَن يا علي نُه ساله دَرَمَه تِه دَس تِه وِسّه دَر شُونَه آقا مِه نَفَس مِه دِل تِه وِسِّه علي بَيَّه كَباب نَمُونَسَّه مِسّه دِيگه صَبر وتاب تُو بَدِي دِشمِن بِيحَيائِي رِه ُتو بَدِي مَردِمِ بِيوِفائِي رِه ُتو بَدِي مِه خَنَه رِه تَش بَزُونَه بَدِي دَرَّه چِتِي مِه كَش بَزُونَه بَدِي دِشمَن چِتِي مِرَه لُو بَزُو كُوچه ي دِلَه تِه رُوبَرُو بَزُو قُنفُذ ومُغَيرَه رَه دستور هِدا مِه دَسَّه تِه جا هَكِردبِينَه جِدا مَن دُومَّه مَرَه اَگر لُو نَكُوشِه زخمِ سينه دردِ پهلو نَكُوشِه تِه غَرِيبِي فاطمه رَه كَشَنَه غم نصيبي فاطمه رَه كَشََنَه تِه دَسَّه دَوَسَّنَه وُكَشِينَه بِيوَفا ها همه يكصدا بِينَه تِه دَوِسَّه دَسُّ و مِه بِشكِسَّه بال يا علي جان تُو هَكَن مَرَه حَلال يا علي ،جانِ ُتو، جان مِه وَچُون جان تو، جان مِه چارتا يَتِيمُون جان تو، جان مِه حُسين وحَسَن زَينَبِسّه دِلواپَسِي دارمَه مَن مَن تِه جا خِيانَتي نِداشتَمَه بِيشتَراَزشِه جا تَرَه دُوست داشتَمَه هيچ تقاضائي نَكِردِمَه تِه جا مِرَه سفارش هَكَردَه مِه بابا اِسا كه رَفتَنِيمِه اَز تِه پَلي مِه وَصِيّتّه گُوش هَدِه يا علي شَبُونَه مِرَه بَشُور ،كَفَن دَپُوش نِل بِفَهمَن آدماي دين فروش مِره دفن هَكَن علي جان شَبُونه تَو شِه دَسِّه جا ولي مَخفِيُونَه وقتي خاك بَشَنّي مِه سَر ياعلي نَشُو هِنِيش مِه قَبرِ وَر يا علي هِنِيش وُ قُرآن بَخُون مِه قَبرِسَر سفارش هَكَن مِرَه خاك هَيرِه وَر محسني دُومَّه زَبُونِحال گِنِي شِعراي مَحَلِّي رَه باحال گِنِي اِما تَرَه ياد نَكَمّي هِيچگِدر تِه بالِّه ماسَمِّي سَرِ هَر گِذِر

(محمدمحسن زاده) مرا به نوکری خود قبول کن آقا: ابتدا میکنم زبسم الله تا مددکار من شود الله او عطایم کُناد برگِ برات تا شود این چکامه بابرکات بنویسند بهر ما حسنات گرفرستیم یکصدا صلوات صلوات محمدی خوب است برکاتش زیاد ومطلوب است خاصّه آنزمان که اهل ولا یکصدا دسته جمعشان به ملا طالب خیر ونیکی اندو برات میفرستند دم به دم صلوات بعد حمد خدا ونعت رسول گویم از مرتضی علیّ وبتول علی آن مظهر خدای ودود که چواو نیست ونخواهد بود آنکه اورا خدای جَلَّ جلال انتخابش نمود، آن مُتعال تا که باشد وصیِّ پیغمبر وپس از او همو بُوَد رهبر حیف شد طالبان این دنیا ننمودند از خدا پروا شَور کردند در ثقیفه چه شُور که علی از خلافت است به دور غصب شد حق مرتضی آن روز داده شد دشمنیِّ خصم بروز صاحبان سخن خموش شدند آشکارانه دین فروش شدند کس دفاعی نکرد جانانه از علی آن امام فرزانه فاطمه دید مرتضی تنهاست دشمنش کینه جو وبی پرواست ننموده سکوت وکرد قیام جان سپر کرد بهر حفظ امام ** فاطمه دختر رسول خداست فاطمه نور چلچراغ هداست جلوۀ نور قادر ازلیست کفو بی مثل وبی بدیل علیست فاطمه بنده هست ومعصوم است همّتش اقتدارِ مظلوم است فاطمه خانه دار بیت علیست یاورو جانفدا برای ولیست کیست زهرا مدافع حرم است روح ایثار ومادر کرم است فاطمه سختی فراوان دید شربت نا گوار شعب چشید شعب یعنی که حصر در همه حال تنگدستی ورنج ودرد وملال حصر یعنی که گرمی وسرما حصر یعنی مکیدن خرما حبّه ای را که چند تن بمکند با چنین وضع زندگی بکنند فاطمه اینچنین مراتب دید وه چه سختی در آنزمانه کشید خم به ابروی خود نمی آورد ساخت با آن زمانِ پر ازدرد فاطمه صبرداشت ایمان داشت استقامت به حکم قرآن داشت تا نبی بود حال او خوش بود چه کسی گفته است ناخوش بود تا نبی بود یک کلام نگفت نَزْ حلال ویا حرام نگفت لیک بعد از پدر که قوم جهول از پیام خدا نمود عدول در سقیفه نشست وشورا کرد هر چه بوده حقیقت حاشا کرد فاطمه آنزمان به حفظ امام عالمانه نموده است قیام آن خداوندگار فهم وسخن پی کسب رضایت ذوالمن ننشست وقیام کرد وقیام انحصاراً برای حفظ امام یعنی امروز روز ایثار است روز یاریِّ حی دادار است یاری همسرم نه، یاری دین یاری مرتضا نه!!، یاری دین کز خدا در غدیر شد تعیین این علی در غدیر گشت امام که امامت به غیراوست حرام همه بشنیده اند پیغمبر چه بیان داشت در حق حیدر از چه کتمان نموده اید الحال چه شد اینک بروز کرد زوال من فدائی مرتضی هستم من به جان دادنم رضا هستم حفظ دین وامام واجب ماست که امام همچو بدر ثاقب ماست فاطمه پشت در اگررفته جان به کف جان سپر اگر رفته قصد او جز دفاع چیزی نیست که جهان نزد او پشیزی نیست فاطمه با جهاد درس داده به ما درس ایمان به اهل ارض وسما باید از خصم دون برائت داشت باید از رهبری اطاعت داشت صورتش نیلی وکبود شده نیلی از سیلی عنود شده باز آمد به پشت درزهرا تا که جانرا کند سپر زهرا خصم وقتی لگد به در میزد بر دل مرتضی شرر میزد فاطمه پشت در چه دید و چه کرد از فشاری که داده آن نامرد بین دیوار ودر زده فریاد فضه را خواست بهر استمداد که بدادم برس شدم نومید محسن نارسیده گشت شهید بازهم فاطمه دریغ نکرد خوف وترس از غلاف تیغ نکرد رفت ودر کوچه دید حیدررا آن ولی خدای داوررا شال اورا گرفت وگفت کجا میبرید از جفا امام مرا فاطمه گشت مانع حرکت گفت یک کینه جو درآن فرصت گفت با قنفذ ومغیره چنین بزنیدش کنید نقش زمین وای بر من شود زبانم لال که نمودند حمله در آن حال زد یکی با غلاف بر بدنش وان یکی تازیانه زد به تنش مرتضا نه خدا غمین شده بود فاطمه نقش برزمین شده بود باز برخاست رفت مسجدودید مرتضا دست بسته ونومید خطبه ای خواند خطبه ای غرّا تا رهائی ببخشد حیدررا گفت این مرتضا امام شماست کشتنش از چه اهتمام شماست من دراین لحظه میکنم نفرین تا گشاید دهان خویش زمین همه تانرا ببلعد از زن ومرد که دل فاطمه شده پر درد مرتضی روی کرد بر سلمان که خودت را به فاطمه برسان گوی با او که گفته است علی تو برو خانه ای معین ولی فاطمه تا شنید امر امام رفت در خانه آن حمیده مرام محسنی این ولایت زهراست این قیام وهدایت زهراست که اگر یاور ولی باشی فاطمی گونه با علی باشی شک نکن فاطمه تورا یار است در دو عالم تورا مددکار است 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 ساعت 16و پنج دقیقه روز سه شنبه 30 دیماه 1399 بابل محسن زاده

https://eitaa.com/joinchat/3310944364Ce0e3327f8b لینگ کانال خزائن الاشعاروالمطالب که با هشتک مطالب نظیر( #اشعار_ولادت_امام_زمان_عج_)وهکذا عناوین دیگرشامل اشعارنغز دسته بندی شده مذهبی برای دسترسی سریع با عضویت در کانال لطفا از هشتک استفاده فرمائید