#رفتار_با_کودک ۱۲ بچه ها براي رشد و نمو نیازهایی دارند. نیازهایی که مربوط به جسم می شود توسط نیرویی به نام «غریزه» کنترل می شود. مثل گرسنگی، خواب، غم، شادي و غیره. هدف غریزه، حفظ و بقاء نسل است. مانند غریزه ي جنسی و احساسات که هر دو در راستاي این هدف در انسان به ودیعه گذاشته شده. نیازهایی که مربوط به روان و روح می شود توسط نیروي «فطرت» کنترل می شود. علوم غربی فطرت را نمی شناسند و هردو را غریزه معرفی می کنند اما رویکرد هوش متعادل بر پایه ي فطرت انسان است. فطرت جهت و نیروي تعالی ما را تعیین می کند. ما هردوي غریزه و فطرت را قبول داریم و به هردوي آن ها می پردازیم. غریزه به حوزه ي اهمیت ها ونیازهاي مادي و جسمی می پردازد. فطرت به حوزه ي ارزش ها و نیازهاي روحی و معنوي می پردازد. بچه ها به هردوي این نیروها نیاز دارند تا رشد و نمو کنند و در نمودار زندگی داراي حجم باشند. انسان متعادل، انسانی است که جسم سالم و ذهن رشد یابنده داشته باشد و مجموعه ي غریزه و فطرت او رشد کند. نیازهاي معنوي چه نیازهایی هستند؟ پرستش، زیبایی، آرامش، نوازش، توجه، دوست داشتن و دوست داشته شدن، جاذب و مجذوب بودن، احترام و حرمت و غیره. حال دوست داشتن و دوست داشته شدن، کدام نیاز مرد است و کدام نیاز زن؟ مردها خیلی به دنبال این نیستند که من رو دوست داري یا نه! بیشتر دنبال دوست داشتن هستند. زن ها نیازشان دوست داشته شدن است که هردو حالت از خصوصیات فطرت است. انسان دوست دارد جاهایی مجذوب باشد و جاهایی جاذب باشد. انسان نیاز به محترم شمرده شدن و احترام گذاشتن دارد. انسانی که به راحتی حریم دیگران را می شکند، فطرتش خوب رشد نکرده؛ انسان متعادل خشمگین می شود ولی حرمت نمی شکند و هتک حرمت نمی کند. انسان دوست دارد که هم نوازش بشود و هم نوازشگر باشد. حال ما به خصوص همسران حداقل در کلام یکدیگر را نوازش می کنیم؟ انسان دوست دارد به او توجه شود و به دیگران توجه کند؛ کمک خواستن و کمک کردن در فطرت انسان است اما به شرطی که فطرت رشد کند. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۱۳ نیازهاي معنوي علاوه بر این که نیاز انسان هستند، ویژگی هاي فطري براي زندگی اجتماعی نیز هستند. این ویژگی ها و مهارت ها باید در کودك پرورش یابد تا براي زندگی اجتماعی آماده شوند. مربی و والدین قائم مقام پروردگار هستند. تربیت و پرورش، وظیفه ي والدین است. رب و پرورش ریشه ي نام هاي الهی هستند. در پرورش، استعدادهاي نهفته ي کودك باید شکوفا شوند. استعدادها باید تبدیل به مهارت شوند تا شکوفا شوند. براي این منظور باید محیط زندگی کودك غنی باشد. محیط غنی باعث شکوفایی استعدادهاي بچه ها می شود. محیط غنی یعنی امکانات لازم براي رشد و شکوفایی کودك. و امکانات در نظر ما یعنی آسایش نه رفاه. منظور از امکانات، تجملات نیست بلکه منظور فضاي غنی از لحاظ بازي و تجربه است. باز هم منظور محیط مملو از اسباب بازي و تجمل نیست بلکه محیط پر از بازي و تجربه. عامل دوم در محیط غنی، فضاي گرم معنوي و عاطفی است براي بزرگ شدن حجم زندگی. براي زندگی متعادل، گرماي معنوي و عاطفی لازم است. متأسفانه در بعضی از خانواده ها ارتباطات گرم نیست و درجه حرارت عاطفی کم است. چگونه محیط را غنی کنیم؟ واکنش نداشته باشید، کنش گر باشید. بچه ها گاهی بازي مخرب دارند و گاهی بازي سازنده. وارد بازي مخرب کودکان نشوید، شما بازي گردان باشید تا بچه ها وارد بازي شما شوند. بچه جیغ می زند و گریه می کند تا مادر را وارد بازي خود کند! بچه ها بازي گردان هاي بسیار قوي هستند حتی تا حدي که والدین دچار خشم شوند و یا گاهی همسران هم با هم به دعوا می افتند. خشونت بچه ها خشونت اختلالی است. از کلمه ي خشونت نترسید! خشونت اختلالی یعنی خشونتی که پشت آن احساس هاي ناخوشایند نهفته است. به محض این که این احساس ناخوشایند کودك درك شود او آرام خواهد شد. وقتی مادري در برابر کودکش مستأصل می شود، خشونت است. خشونت اختلالی با خشونت اعتدالی باید مهار شود. خشونت اعتدالی برپایه ي قانون و اقتدار است. در خشونت اعتدالی مادر احساس ضعف در برابر فرزندش و موقعیت پیش آمده ندارد، دچار حرص و جوش خوردن نمی شود و احساس بد هم ندارد. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۱۴ به دنبال نابغه پروري و برنامه ریزي براي آینده ي کودك نباشید. نگران آینده نباشید؛ ما باید براي فرزندانمان چشم انداز و راهبرد داشته باشیم نه این که برنامه ریزي کنیم که مثلاً حتماً باید دکتر شود و یا مهندس و غیره، و نگران باشیم چون ما صاحب فرزندان نیستیم بلکه فقط وظیفه ي مراقبت و نگهداري و پرورش آن ها را داریم. کودك نابغه همین فرزندانی هستند که پیش شما حضور دارند. همه ي کودکانی که از ازل تا ابد به دنیا آمده اند و می آیند همه نابغه هستند. پس به دنبال ساختن کودك نابغه نباشید. کل ارتباط یا رفتار والدین با کودك به چهار بخش تقسیم می شود. 💠 رفتار برپایه ي مهر و محبت، 💠 رفتار برپایه ي کنترل، 💠 رفتار برپایه ي خشونت 💠 و رفتار برپایه ي آزادي. تعادل بین این چهار حوزه بسیار مهم است و رفتار صرف فقط بر یک پایه و یک طرفه تبدیل به خشونت می شود، مثل رفتار صرفاً آزادي محور. انسان فطرتاً آزادي را دوست دارد و باید داشته باشد اما به خاطر وجود غریزه در انسان باید محدودیت وجود داشته باشد. ما آزادي را دوست داریم اما به محدودیت نیاز داریم. از یک سالگی، آرام آرام باید محدودیت را به کودك نشان داد و به او «نه» گفته شود البته نه درست و صحیح و به جا. اولین رفتار که برپایه ي مهر و محبت و در محدوده ي کنترل نیز هست، « نوازش » است. والدین با نوازش کودك را کنترل می کنند. نوازش نیاز فطري و روحی کودك است. با نوازش غریزه ي کودك مهار و کنترل می شود. (ادامه دارد..) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۱۵ چند نوع نوازش داریم: 💠 نوازش پوستی: تأکید بسیار این نوازش با نوزاد است که مراقبت کانگورویی بهترین شکل آن است. از یک سالگی به بعد نوازش پوستی کمتر می شود ولی قطع نمی شود. نوازش پوستی مختص کودك نیست بلکه مادر و پدر هم نیاز به نوازش دارند چون پرورنده ي روح است و زن و شوهر باید بدون ارتباط جنسی یکدیگر را در طول روز نوازش کنند. نوازش پاداش نیست. با نوازش کردن ناصحیح، کودك را شرطی نکنیم؛ اجازه نداریم با کودك قهر کنیم و براي تنبیه او، محبت و نوازش را از او دریغ و محرومش کنیم. ماساژ هم نوعی نوازش پوستی است. نوازش پوستی مادر یا پدر براي فرزند نباید عاشقانه باشد، بچه ها را هنگام بوسیدن نچلانید و محکم فشار ندهید که در این صورت خشونت خواهد بود نه محبت! مادرانه و پدرانه نوازش کنید. 💠 نوازش کلامی: بچه ها نیاز دارند از ما کلمات و جملات زیبا بشنوند. مادربزرگ ها خصوصاً قدیمی ترها خیلی خوب بلدند بچه ها را کلامی نوازش کنند. مثل دردت به جونم، دورت بگردم و غیره که کلمات گرم و با احساس هستند. ادبیات غنی ما مملو از کلمات و جملات زیبا است، آن ها را استخراج کنیم و در محاوره ها به کار ببریم. خسرو شیرین داراي کلمات بسیار فاخري است و شرین مظهر زن ایرانی و کامل است. سعی کنید تلویزیون را بیشتر خاموش کنید و از شعر و داستان براي بچه ها استفاده کنید. لازم نیست که حتماً بچه ها شعر را درك کنند فقط کافی است که در معرض شنیدن مثلاً اشعار حافظ قرار بگیرند. عرفا و هنرمندان و کودکان داراي هوش شهودي قوي هستند. 💠 نوازش چشمی: نگاه. زمانی که به فرزندمان نگاه می کنیم چه احساسی پشت نگاه ما هست؟ افتخار، نفرت، خشم، لذت؟ همه جاي بدن دروغ می گویند جزء چشم ها. بچه ها خود محور هستند، زمانی که مادر حالش خوب نیست این درك را پیدا می کند که من باعث این ناراحتی مامان شدم، دیدید وقتی والدین دعوا می کنند بچه ها یک گوشه کز می کنند! چون خودشان را مسبب این دعوا می دانند. در مواقع شوخی و خنده و بگو بخند چی؟ یا تجربه ي درآغوش گرفتن یا نوازش همسرتان در مقابل فرزندان را دارید؟ بچه ها شنگول و شیطون تر می شوند چون این درك را دارند که من باعث این شادي شدم حالا می تونم هر کاري دلم بخواد بکنم! عزت نفس کودك را اعتماد به نفس والدین می سازد. والدین با اعتماد به نفس قوي، کودك با عزت نفس بالا می سازند. پس مواظب نگاه ها و احساس پشت نگاهتان به کودك باشید. زمان ما زمان استرس و اضطراب است، وقتی به فرزندتان نگاه می کنید نگران آینده ي او نباشید. گاهی مادرها از یکسالگی کودك نگران شوهرکردن و زن گرفتن و دانشگاه رفتن او هستند. هر وقت به بچه ها نگاه می کنیم، چشمان ما باید برق بزند و عاري از مقایسه و نگرانی باشد و مملو از امید و دوست داشتن و شادي باشد. تفکر مقایسه و رقابت و نگرانی بر نگاه ما تأثیر می گذارد و توان لذت بردن از کودك را از ما دریغ می کند. بزرگترین آرزوي بچه ها و بزرگترین نیازشان خوش حالی و خوشنودي پدرومادر است. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۱۶ براي تغییر در رفتارمان باید ذهن ما تغییر کند و براي تغییر ذهن باید نگاه ما تغییر کند. امکان این که هرآن چه می شنویم یا می خوانیم را فوري بخواهیم در متن زندگی وارد کنیم وجود ندارد. باید ابتدا بشنویم و بررسی کنیم و خیلی آرام تغییر را در رفتار و زندگی ایجاد کنیم. روح به آرامش نیاز دارد و در آرامش به تعالی می رسد. ذهن محرك نیاز دارد و در اثر تحریک رشد می کند. جسم باید سلامت باشد و در سایه ي سلامتی نمو می کند. تولد تا سه سالگی مهمترین سالهاي شکل گیري این سه مرحله است: روح – آرامش – تعالی ذهن – محرك – رشد جسم – سلامتی – نمو نیرویی که به جسم و مادیت مربوط می شود و نیازهاي آن را تأمین می کند، غریزه است. نیرویی که نیازهاي روح را تأمین می کند تا به آرامش و تعالی برسد، فطرت است. ما علاوه بر این که به رشد ذهن معتقد هستیم به آرامش و تعالی روح نیز اهمیت می دهیم. رشد و تعالی هردو باهم در ذهن اتفاق می افتند. جسم انسان یک طول عمر دارد که از تولد آغاز و با مرگ پایان می یابد و یک عرض عمر دارد که میزان رشد او را تعیین می کند. در واقع طول عمر نمو می کند نه رشد. چون نمو مربوط به جسم و رشد مربوط به ذهن و روح است. این حجم زندگی است که مهم است؛ علم و دانایی فقط مساحت زندگی هستند. پایه ي این ساختار در سه سال اول زندگی گذاشته می شود. برمی گردیم به بحث رفتار و این که با بچه ها چگونه رفتار کنیم. در جلسه ي پیش دایره ي رفتار را ترسیم کردیم. ما هر رفتاري با کودك داشته باشیم خارج از این دایره و چهار محورش نیست. ما در این رویکرد مهر و محبت را با هم می بینیم و این دو بدن هم امکان ندارند. محبت از روي نیاز و درخواست است؛ مهر از روي بی نیازي و پربودن و سرشار بودن است. محبت از طرف کودك به والدین است، از طرف والدین به بچه ها مهر است. مهر به بی نهایت متصل است و والدین از طریق اتصال به بی نهایت ظرف خالی فرزند را پر می کنند. درمورد همسران هم وظیفه ي هریک است که بداند کجا باید مهر باشد و کجا محبت، زمانی مرد مهر می شود و زن محبت؛ و گاهی زن مهر می شود و مرد محبت. دلیل ناسازگاري همسران این است که نمی دانندکجا باید مهر باشند وکجا محبت! رفتاري که با بچه ها می کنیم از این چهار محور خارج نیست. بهترین رفتار، رفتاري است که در حیطه ي مهر و محبت باشد. (ادامه دارد....) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۱۷ روزي در جمعی مادري اذعان می کرد که من با این بچه ي دوسال و نیم چی کار کنم خیلی حوصله اش سر میره! روي میز پسته براي پذیرایی بود، من شروع کردم به پوست گرفتن و دونه دونه پوست پسته ها رو می دادم به بچه که ببرد و دور بریزد اطرافیان کلافه شدند که آخه ظالم همه رو جمع کن یک دفعه بده ببره بریزه تو سطل! گفتم ببخشید اونوقت اگر حوصله اش سر رفت چی!؟ دیگه کاري نمی مونه که انجام بده! در صورت بچه احساس اعتماد به نفس و قدرت نمایان بود که بیچاره اگر من نبودم تو الانه می خواستی چی کار کنی!!!! پس نترسید و از بچه ها در خانه کار بکشید و اثرات خوب آن را ببینید. کار بچه ها را توصیف کنید، برچسب و لقب ندهید. واکنش هاي احساسی و زیبا را یاد بگیرید و تمرین کنید و در مقابل کارهاي کودك از خودتون این واکنش ها را نشان دهید مثل وقتی که از کار خوب کودك هیجان زده می شوید تمرین کنید که چگونه این هیجان زدگی را با میمیک صورت و صداهاي جالب که خوشایند کودك باشد نشان دهید و به یک آفرین گفتن خشک و خالی بسنده نکنید. این رفتار باعث شکل گیري خودپنداره ي صحیح در بچه ها می شود. همه ي انسان ها یک خودپنداره دارند و یک خود ایده آل. خودپنداره یعنی من آن چیزي که هستم، جایی که هستم و خود ایده آل یعنی به آن چیزي که می خواهم برسم. اگر فاصله ي این دو مناسب و درست باشد انگیزه شکل می گیرد. با دادن لقب و برچسب به کودك این فاصله را برهم می زنیم، با لقب هاي نادرست و تعریف هاي بی جا از کودك مانع رشد او خواهیم شد چون خود پنداره و خودایده آل روي هم منطبق می شوند. - خودپنداره کاذب مثبت خود ایده آل -------------- خودپنداره ---------------- انگیزه - خود پنداره کاذب منفی ما معمولاً کاري که خودمان دلمون می خواهد را به بچه ها القاء می کنیم. وقتی به بچه ها القاء شخصیت تو پهلوانی یا تو خیلی قوي هستی، می کنیم در واقع باعث شکل گیري خودپنداره ي کاذب در آن ها می شویم که آن را با اعتماد به نفس اشتباه می گیریم، اعتماد به نفسی که فقط در اثر القاء دیگران به وجود آمده است. زمانی که خودپنداره ي کاذب مثبت شکل می گیرد، ذهن کودك یک خودپنداره ي کاذب با علامت منفی می سازد، «از بیرون به من میگن می توانی، قهرمانی، پهلوانی، زیبایی، عالی هستی، ولی از درون که من این نمی توانم چون مهارت ندارم» این کودك در بزرگسالی هم خودایده آلش را در بالابالاها می سازد ولی خودش را در پایین ترین مرحله ي خودپنداره ي کاذب منفی باور دارد. خودپنداره ي کاذب مثبت و منفی هردو در اثر رفتار ناصحیح والدین شکل می گیرد. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۱۸ در رفتار با بچه هاي زیر سه سال مراقب باشید مرتب آن ها را تأیید کنید و به بچه ها کار و مسئولیت محول کنید چون ریشه ي خود پنداره در این سن است. (منظور ما از تأیید دائم این نیست که حتی اگر کاري اشتباه یا نادرست بود باز هم بگوییم که به به آفرین کار خوبی کردي! بلکه منظور این است که بیشتر کارهاي درست و خوب کودك را ببینید و تشویق کنید و کارهاي نادرست را با مهربانی و جایگزین دادن و صحبت کوتاه و درحد فهم کودك براي او روشن و مشخص کنید تا متوجه شود شما آن کار را دوست ندارید و دربرابر تکرار کار اشتباه سعه ي صدر و بردباري از خود به خرج دهید و فرصت اشتباه کردن به کودك بدهید). "کار ----------- وجود" کار کودك از وجود او جدا است. یعنی کودك را به خاطر کار درست و قشنگ یا کار اشتباه به عرش آسمان و قعر زمین نبریم. در کارهاي خوب لقب هاي آنچنانی به کودك ندهیم و در کار اشتباه هم شخصیت کودك را خرد و او را تحقیر نکنیم. وجود کودك و شخصیت او را ارج نهیم. براي تأیید وجود کودك مهر بی قید و شرط والدین به ویژه مادر و خوش حالی مادر صددرصد لازم است. مهر والدین و دوست داشتن فرزند ربطی به رفتار و کارهاي کودك ندارد «هرکاري انجام بدي، مال خودمی و دوستت دارم». ولی اگر کاري خارج از چهارچوب انجام دادي دیگه نه عزیزم ما این کار رو انجام نمی دهیم. مثلاً فرزند ما به خاطر اسباب بازي بچه ي دیگه اي رو می زنه! بغلش می کنیم، عزیز مامان ما بچه هارو نمی زنیم از چی ناراحت شدي؟ اگر کوچکتر از دوسال بود و حرف نمی زد، دست کودك را بگیرید و بغلش کنید و ببوسید و کودك مقابل را ناز کنید و براي زمانی از هم دور کنید تا آرام شوند که البته این حالت زمانی جواب می دهد که کودك الگوي زدن را از خانواده و پدر ومادر نگرفته باشد. کودك گریه می کند، قربون اون گریه ات برم گریه هات هم مال من، عزیز دل مادر. سعی کنید در زندگی دو کلمه را به کار نبرید، «اگر و چون»، اگر این کار را کنی دوست دارم، چون این کاررو کردي دوست دارم، اگر این کار رو نکنی مامانت نمیشم!!!! چون......... دیگه مامانت نیستم. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتارباکودک ۱۹ با کودك بسیار صحبت کنید ولی به هیچ وجه توضیح ندهید. حتی تا نه سالگی سوال هاي کودك را پاسخ صحیح ولی کوتاه و بدون توضیح پاسخ دهید. ذهن کودك بی نهایت ابهام دارد و این دنیاي ابهام است که باعث رشد ذهن و مغز کودك می شود پس با توضیح اضافی و جواب هاي خارج از فهم و درك کودك، ابهام هاي ذهن او را از بین نبرید. ابهام چه براي کودك و چه براي بزرگترها باعث رشد است. از ذهن کودك ابهام زدایی نکنید. والدین فکر می کنند اگر همه چیز را براي کودك براي کودك توضیح دهند به او خدمت کرده اند و او را آگاه می کنند در حالی که ابهام و وجود آن در ذهن کودك مایه ي رشد مغز و پردازش ذهن او است. ابهام و اشتباه دوعامل رشد هستند. مراقب باشیم از بچه ها دریغشان نکنیم. فضاي بازي بچه ها را غنی کنید تا درمحیط تجربه کنند. محیط غنی محیطی است که در آن کودك تحریک شنوایی، تحریک بینایی، تحریک حسی لمسی و تحریک چشایی و تحریک بویایی می شود . توي آشپزخانه هستیم و کودك هم کنارمون نشسته برایش حرف بزنیم، مامان آب میذاره جوش میاد واي خیلی داغ میشه میذاریمش عقب تر که دستمون اوخ نشه حالا برنج می ریزم و یه پلوي خوشمزه دست می کنیم. از یخچال ماست میاریم و... همین طور براي بچه حرف می زنیم چیز خاصی را براي روشن شدن مسئله اي و ابهام زدایی نمی گوییم بلکه با حرف زدن ما کودك با کارهایی که انجام می دهیم آشنا می شود و ارتباط برقرار می کند و خودش را رها شده نمی یابد. یا در ماشین نشسته ایم، اوه اون اتوبوسو ببین چه درازه چه بزرگه! اوه اون چراغهارو ببین! آموزش آشپزي و رانندگی و غیره به کودك نمی دهیم بلکه شرایط تحریک حواس پنج گانه را فراهم می کنیم. مادري که کودك دارد باید آخر شب درد فک و درد پا و کمر داشته باشد. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۲۰ به بچه ها اجازه ي اشتباه بدهید و در درجه ي اول به خودتان اجازه ي اشتباه بدهید و خودتان را به خاطر انجام اشتباه سرزنش نکنید؛ ما امده ایم که اشتباه کنیم و محال است که انسان بدون اشتباه رشد کند؛ نه خودتان از اشتباه بترسید و نه فرزندانتان را بترسانید، تعالی و رشد بدون اشتباه و گناه امکان ندارد. بچه ها در سنین قبل از هفت سالگی مفاهیم انتزاعی را درك نمی کنند. مفاهیم انتزاعی مثل آبرو، قول، خوب، بد و غیره را بچه ها درك نمی کنند و واکنشی که در برابر گفتن این کلمات نشان می دهند در اثر حالتهاي مادر یا پدر هنگام گفتن است نه به خاطر فهمیدن حرف آن ها. «مامان از کار من ناراحت شد و اخم کرد یا از کار من خوشش اومد و خندید» کودك این حالت ها را درك می کند چون کودك زیر شش سال کاملاً تابع غرایز و احساسات است و هرکاري می کند تحت فشار غرایزش است و احساسات را به خوبی درك می کند و بروز می دهد. ارزیابی مثبت به احساس ارزشمندي کودك پاسخ می دهد. احساس ارزشمندي از سلسله مراتب هرم نیازهاي مزلو است و نیز کودکی که احساس ارزشمندي دارد مرحله ي دوم رشد شخصیت اریکسون یعنی مرحله ي خودباوري دربرابر شک را به خوبی عبور می کند. همه ي ابعاد چرخه ي هوش متعادل کودك باید رشد کند که پایه و اساس آن رفتار توأم با ارزیابی مثبت و تأیید والدین است. مسئولیت پذیري از ارزش هاي زندگی است که براي کودك از زمان چهار دست و پا رفتن شروع می شود و با رفتار توأم با ارزیابی مثبت به دست می آید. چهاردست و پا رفتن حقی است که نظام هستی به کودك عطا کرده است و اکنون که فرزند من این توانایی را پیدا کرده باید مسئولیت آن را قبول کند. یعنی مادر با رعایت فاصله و در نظر گرفتن شرایط در فاصله اي که قرار گرفته از فرزندش می خواهد که مامان رو می خواهی، بیا پیش مامان؛ ولی مادرهاي فداکار این فرصت را به کودك نمی دهند و خوب بودن را در این می بینند که به سرعت خودشان را به کودك برسانند. محول کردن وظیفه به کودك همراه با ارزیابی مثبت، ارزش مسئولیت پذیري را در کودك ایجاد می کند. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۲۱ به هر نسبتی که کودك توانایی انجام دادن کاري را پیدا کرد، فرصت انجام آن را به او بدهید اگر اشتباه کردند فرصت جبران اشتباه را بدهید. والدین باید اقتدار داشته باشند، اقتدار یعنی قدرت به علاوه ي مهربانی یعنی کودك از رفتار والدین این درك را پیدا کند که مادر و پدر علاوه بر این که مرکز قدرت هستند اما بسیار مهربان هستند و میشه به ان ها تکیه کرد. والدین اقتدار را براي بازدارندگی خرج کنند و در کودك ایجاد انگیزه براي حرکت کنند. اگر دلمان می خواهد فرزند ما کاري را انجام دهد باید در او انگیزه براي انجام آن کار ایجاد کنیم. کودك در کنار گرفتن انگیزه از والدین باید همیشه احساس ارزشمندي و تعلق را نیز از والدین دریافت کند. هر کاري و هر بازي باید براي کودك لذت و جذابیت داشته باشد ولی والدین فداکار قبل از شروع کار یا بازي انگشت اشاره شان را به سمت کودك می گیرند و شرط و شروط براي او تعیین می کنند. بازي یعنی زندگی، بازي زبان کودك و هیجان مشترك کودك و والدین است. زندگی تان را به بازي تبدیل کنید، بازي هاي سازنده طراحی کنید و در زمان هاي مناسب به خصوص زمان هاي منفی گرایی کودك انجام دهید تا شاد شوید و اوضاع مدیریت شود. جزئی نگري را تبدیل به کلی نگري کنید و می بینید که بسیاري از مسائلی که با آن ها درگیر هستید برطرف خواهند شد. رابطه ي مادر و فرزندي را فداي نظم و نظافت نکنید. براي آموختن مهارت ها مثل زبان و نقاشی و سفال و غیره تا آخر عمر وقت داریم ولی دوران کودکی را تا آخر عمر نداریم؛ کودکی بچه ها را فداي آموختن نکنیم. تنها عاملی که براي رشد بچه ها و رشد خودمان در اختیار داریم کامل قرار دارد، «بازي» است. بچه ها باید بازي کنند و ما با ارزیابی مثبت همراهیشان کنیم. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۲۲ بچه ها با بازي در مسیر رشد قرار می گیرند ما یا نگران آینده هستیم یا در حسرت گذشته در حالی که زندگی در لحظه ي اکنون جاري است. خداوند در لحظه ي اکنون است. اگر می خواهید در مسیر تعالی باشید از بچه ها یاد بگیرید و در لحظه ي اکنون باشید. خداوند نه در گذشته است و نه در آینده. هدف ما از برگزاري این کلاس ها این است که والدین جایگاه خود را بشناسند و بدانند که چگونه با کودك خود رفتار کنند و هم آگاه باشند و هم دانا. بنابراین در هر جلسه یک بخش راجع به آگاهی صحبت می کنیم و یک بخش راجع به دانایی. منظور از آگاهی، بینش است و منظور از دانایی، روش ها است. بینش یعنی والدینی که فرزند زیر سه سال دارند چه نگاهی به کودك داشته باشند و بعد چه رفتاري با کودك داشته باشند که روش است. هردوي بینش و روش لازم و ضروري است. ما همیشه از معرفت و شناخت صحبت کرده ایم. معرفت یعنی مجموعه ي اگاهی و دانایی. جامعه ي امروزي بیشتر به دنبال دانایی است و همه ي مسائل و سؤال هاي والدین هم حول دانایی و روش است «با بچه ام چه کار کنم؟!». این روش ها و مهارت ها را از درون خیلی از کتاب ها می توان استخراج کرد اما مهم این است که در مقام والدینی بینش داشته باشیم و بدانیم که اصلاً بچه کیست؟ چیست؟ چرا به دنیا آمد؟ ما به عنوان پدر ومادر چرا بچه دار شدیم؟ نگاه ما به کودك چیست؟ به خصوص چه نگاه راهبردي براي کودکمان داریم؟ فرزند ما امروز زیر سه سال است، اما در سال 1420 چند سالشان می شود؟ حدود سی سال؛ یعنی مدیران این کشور خواهند بود. در سال هزارو چهارصدوبیست چه وضعیتی باید داشته باشند؟ چه شخصیتی داشته باشند؟ در چه مقامی و جایگاهی باشند؟ چه زندگی داشته باشند؟ (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۲۳ در رویکرد هوش متعادل بچه ها را براي یکسال و دوسال آینده تربیت نمی کنیم بلکه براي سی سال آینده تربیت می کنیم. این نگاه راهبردي آگاهی است. حال که من این نگاه را دارم امروز چی کار باید بکنم، دانایی براي امروز است. یعنی من بدانم امروز چگونه رفتار کنم که براي سی سال آینده ي فرزندم سازنده باشد نه مخرب. نگاهی که ما به کودك داریم و برنامه اي که براي کودك داریم این است که بچه ها فهم، درك و مهارت پیدا کنند. تلاش این رویکرد این است که بچه ها فهم پیدا کنند و شبکه ي عصبی مغزشان خوب شکل بگیرد، مفاهیم را در مرحله ي بفهمند و آشنا شوند، در مرحله ي دوم درك کنند و عمق پیدا کند. چون فهم در سطح است ولی درك در عمق یا در ارتفاع است. و بعد مهارت پیدا کنند که بتوانند از توانایی هایشان استفاده کنند. ما معتقدیم که بچه ها با عبور از این سه آیتم به شناخت یا معرفت می رسند و وقتی به شناخت برسند، برپایه ي این شناخت شخصیت شان شکل می گیرد. شخصیت شامل اعتماد به نفس و عزت نفس است. در سال 1420 جوانی که امروز سه ساله است چه شخصیتی باید داشته باشد؟ امروزه در جامعه می بینیم که والدین جوانها و نوجوان ها چه قدر نگران هستند؟ چون برنامه ي راهبردي برایشان نداشتیم. دنبال مقصر هم نمی گردیم چون ما هیچ وقت نمی پرسیم چه کسی! بلکه می پرسیم چرا! دلیلش هم عدم شناخت جامعه از راهبرد است و حتی راهبرد هنوز هم ناشناخته است. جامعه ي ما یک جامعه ي کوتاه مدت است به همین دلیل امروز نگاه نمی کنیم که بچه ي سه ساله ي ما سی سال بعد باید کجا باشد. چشم هم بزنیم سی سال گذشته درست مثل خودمان. بچه ها خیلی زود بزرگ می شوند. در این فرآیند در نهایت منجر می شود به شکوفایی استعدادها. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۲۴ 💠 شکوفایی استعداد هدف ما این است که استعدادهاي بچه ها شکوفا شود. اگر همه ي استعدادهاي بچه ها در همه ي زمینه ها شکوفا شود و در تعادل رشد پیدا کنند، شخصیت متعادل پیدا می کنند. اگر فقط روي بعضی از جنبه هاي رشد کودك تکیه کنیم و به بقیه ي ابعاد توجه نکنیم، نامتعادل رشد می کند و در بزرگسالی شخصیت نامتعادل خواهند داشت. چه قدر آدم هایی را می شناسیم که تحصیلات خوبی دارند ولی ارتباط بلد نیستد با همسرشان قادر به برقراري ارتباط مناسب نیستند یا با خانواده شان مشکل دارند. یک بعد رشد کرده ولی ابعاد دیگر بدون رشد مانده و در نتیجه شخصیت نامتعادل حاصل می شود. رشد و شکوفایی استعداد نیاز به محیط غنی دارد. محیط غنی یعنی فضاي تجربه ي کودك، یعنی خانواده. عامل اصلی محیط غنی، بازي است. رویکرد هوش متعادل تنها ابزاري که براي رشد کودك می شناسد، «بازي» است و محل اصلی بازي و رشد کودك را خانه و خانواده می داند، خانه بار معنوي دارد و عامل اصلی در خانواده نیز مادر است. در حقیقت فضاي خانه و خانواده و حضور مادر، محل رشد و شکوفایی استعدادهاي مختلف بچه ها است. گفتیم شخصیت حاصل فرآیند فهم و درك و مهارت است که اگر در تعادل باشند تبدیل می شوند به شناخت و شناخت به شخصیت. شخصیت متعادل منجر به خودباوري می شود. و شخصیت نامتعادل یا خود شیفتگی می شود یا خود باختگی. تشخیص این سه حالت در زیر سه سال مشکل است ولی ما در اثر تجربه علائم را تشخیص می دهیم. خانواده ها معمولاً در نوجوانی متوجه این حالت ها می شوند که این نوجوان چه قدر خودباوري یا خودشیفتگی یا خودباختگی دارد. پایه ي این سه حالت شخصیت در زیر سه سال گذاشته می شود و در واقع از نوزادي. به همین دلیل در این رویکرد، کلاس بازي مادر و نوزاد از شش ماهگی داریم. چون شخصیت از این سن شکل می گیرد. #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۲۵ خودباوري در فرآیند تبدیل می شود به وابستگی سالم. وابستگی اصلاً بد نیست و بچه باید وابسته باشد آن چه که خوب نیست این است که چسبنده نباید باشد و دلبسته نباید باشد. انسان در کل وابسته متولد می شود، وابستگی بد نیست مگر ما به یکدیگر وابسته نیستیم؟ اجتماع یعنی وابستگی. اگر وابستگی نباشد دیگر اجتماع معنا نخواهد داشت. همه ي ما براي زندگی روزمره به هم وابسته هستیم. چه در مشاغل مختلف و چه در تبادل هاي مختلف به هم وابسته هستیم منتهی وابستگی سالم مطرح است و وابستگی سالم یعنی تعامل. وابستگی ناسالم و مخرب و چسبندگی است که آسیب رسان است، در حالی که خودباوري میل به استقلال دارد و خودباختگی و خود شیفتگی میل به اسارت دارند. انسان هاي خودباخته و خودشیفته انسان هاي مستقلی بار نمی آیند و رابطه برپایه ي بردگی و برپایه ي اسارت برقرار می کنند. حال مادر رابطه برپایه ي استقلال با فرزندش برقرار می کند یا برپایه ي بردگی؟ یکی از آسیب هایی که مادر فداکار به فرزندش می زند ایجاد رابطه برپایه ي بردگی است. در جامعه ي ما رابطه برپایه ي بردگی ارزش است. کودك از سه سالگی باید استقلال پیدا کند و راحت از مادر جدا شود اما در بسیاري از موارد این مادر است که توان جدایی از فرزند را ندارد. در متون غربی گفته می شود که نوزاد را از ابتدا جدا بخوابانید اما ما در این رویکرد می گوییم که: تا یک سالگی مادر و کودك در یک رختخواب و از یک سالگی تا سه سالگی در یک اتاق و از سه سالگی به بعد کودك در اتاق جدا بخوابد. به دلیل این که آغوش مادر و تماس پوستی با مادر در دوسال اول لازمه ي رشد کودك است. در غرب از ابتدا بچه ها را براي رفتن و جدا شدن تربیت می کنند به همین خاطر ما غربی ها را بی عاطفه می شناسیم. اما در ایران بچه ها را براي چسبیدن و جدا نشدن تربیت می کنیم تا عصاي پیري مان شوند و حفره هاي خالی زندگی مان را با بچه هایمان پر می کنیم و دلمان نمی خواهد از ما جدا شوند. دقیقا حالت غرب و حالت ما در ایران مصداق کامل افراط و تفریط است. در حالی که بچه ها باید مستقل اما با وابستگی سالم بار آیند. استقلال اصلاً تعارضی با وابستگی ندارد. وابستگی، روش است و ما در عمل به هم وابسته هستیم استقلال، نگاه و تفکر و ذهنیت است. اگر ما تفکر و نگاه استقلال داشته باشیم، بیست نفر با هم در یک اتاق زندگی کنیم، بیست نفر آدم مستقل با هم زندگی خواهیم کرد. اگر تفکر استقلال نداشته باشیم، یک نفر هم که باشیم و یا در کشور دیگري هم زندگی کنیم باز هم وابسته خواهیم بود. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۲۶ رفتارهایی که برپایه ي مهر و محبت باشند و بر پایه ي استقلال و وابستگی سالم باشند رفتارهاي متعادل خواهند بود. در کل استقلال، عزت نفس، اعتماد به نفس، خودکفایی، مسئولیت و غیره همگی از همین سن زیر سه سال شروع می شود. و بارها گفته ام که سن مسئولیت پذیري از زمان چهاردست و پا رفتن است و عدد مشخص نمی کنیم چون بچه ها در مواقع مختلف راه می روند. به محض این که بچه چهاردست و پا می رود یک حق به او داده می شود و حق در برابر مسئولیت است. مادران فداکار هیچ به مسئولیتی به فرزندشان نمی دهند و یک دفعه در بیست و پنج سالگی فرزندشان می گویند دیگر مسئولیت با خودت! کودك باید مسئولیت پذیري را در طول زندگی تمرین کنند. بچه اي که دائم به مادر می گوید «این را بیاور یا اونو بده» یعنی نمی خواهد مسئولیت بپذیرد. حال اگر مادر هرچه او می خواهد بدهد باعث مسئولیت ناپذیر بارآمدن فرزندش می شود و اگر می خواهید که مسئولیت پذیر شود فرصت دهید که کارهایی که در عهده ي توانش است را خودش انجام دهد. چگونه متوجه شویم که در مسیر استقلال یافتن کودکمان هستیم یا در مسیر دلبستگی؟ چند نشانه نام می برم: میل به داشتن بچه ي ایده آل، دلمان می خواهد بچه ي ما بهترین باشد. این حالت از موانع استقلال است چون کودك را نگه می داریم تا آنچه که ما می خواهیم و فکر می کنیم که درست است را بسازیم. اگر هر کودك را به درخت تشبیه کنیم هر کودك درخت میوه اي خاص خودش است، زمانی که من به عنوان والد فرزندم را نگه می دارم تا انچه شود که من می خواهم مثل این می ماند که درخت زردآلو را تحت فشار قرار دهم تا تبدیل شود به درخت موز و پرتقال و آناناس و دائم بهش پیوند می زنم و اجازه نمی دهم که خودش همان چیزي که هست رشد کند. وقتی کودك ایده آل می خواهیم که جامع جمیع شرایط باشد، علامت وابستگی ناسالم است چون هرچیزي که من نشدم فرزندم باید بشود. من بالرین می خواستم بشم نشد حالا دخترم، مهندس می خواستم بشم نشد حالا پسرم و ... نشانه ي دوم، کمال طلبی است. کمال طلبی هم به نوعی شبیه حالت اول است یعنی در هر زمینه اي به بالاترین حد برسد. و چون بالاترین حد وجود ندارد بنابراین هیچ وقت راضی نیستیم. این حالت ها براي پر کردن حفره هاي عاطفی و معنوي خودمان است. همه ي ما در شش سال اول زندگی مان نیازهاي اولیه را نگرفته ایم و خیلی وقت ها می خواهیم این حفره ها را با همسرانمان پر کنیم جوابگو نیست، سعی می کنیم با بچه هایمان پر کنیم. معمولاً این حالت براي بچه هاي اول و به خصوص پسران اول پررنگ است. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

مهم ترین هشتک های کانال را دنبال کنید #استاد_سلطانی #استاد_رفیعی #استاد_پناهیان #استاد_رائفی_پور #استاد_حسن_عباسی #استاد_تراشیون #تربیت_به_سبک_اسلام #سند_2030 #سند_خیانت #فرزند_آوری #فرزند_پروری #نکات_تربیتی #کنترل_جمعیت #جنگ_جهانی_جمعیت #داستان #قصه #قصه_شب #زندگینامه_شهدا #در_انتظار_شهادت #همسرانه #کاردستی #ایده_سرگرمی #آموزش_جنسی #تربیت_جنسی

#رفتار_با_کودک ۲۷ نشانه ي دیگري که نشان دهنده ي رابطه برپایه ي وابستگی ناسالم است، حسرت گذشته و احساس گناه و افسوس فرصت هاي ازدست رفته است. والدینی که احساس گناه دارند یعنی دائم در حال زندگی در گذشته هستند. به خصوص والدینی که کلاس می روند و متوجه می شوند که سه سال اول خیلی مهم است و فرزندشان این سه سال را رد کرده و حالا دچار احساس گناه و از دست رفتن فرصت ها هستند و یا به دلایل دیگر. نشانه ي دیگر، نگرانی آینده است. آینده را چه کار کنیم، وضعیت دنیا و جامعه و غیره. حضور در لحظه علامت وابستگی سالم و استقلال است. گذشته رفته، آینده هم به من ربطی ندارد براي آینده برنامه ریزي می کنیم و باید براي آینده برنامه داشته باشیم اما فقط در حد برنامه، لحظه ي اکنون و این جا را نباید از دست بدهیم. هر اشتباهی انجام داده ایم تمام شده و رفته متوجه آن شویم و تکرارش نکنیم. بالاترین لذت زندگی دیدن رشد و تعالی فرزندانمان است. بچه ها هرروز در حال تغییر هستند. ما آن قدر درگیر تربیت و تحصیل و کار و غیره می شویم که متوجه تغییرات فرزندمان نمی شویم. اما اگر در لحظه ي اکنون باشیم متوجه خواهیم شد. در دوجلسه ي پیش دایره ي محور رفتار را رسم کردم و گفتم هر رفتاري با بچه ها داشته باشیم از این دایره ي رفتار با کودك خارج نیست: در دو جلسه ي پیش دو رفتار برپایه ي مهرو محبت را گفتیم؛ ما آزادي را دوست داریم، کنترل را نیاز داریم. انسان آزادي را دوست دارد چون فطرت دارد و محدودیت و کنترل را نیاز دارد چون غریزه دارد. غریزه باید کنترل شود و فطرت باید آزاد باشد تا رشد و تعالی به معناي واقعی و در تعادل انجام شود. رفتارهاي کنترل محور رفتارهایی هستند که بچه را می کشند و رفتارهاي آزادي محور رفتارهایی هستند که بچه را هل می دهد براي استقلال؛ بین این کشیدن و هل دادن باید تعادل باشد. اگر از تعادل خارج شویم به سمت خشونت می رویم. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۲۸ در حال حاضر رفتارهاي توأم با تعادل را می گوییم. جلسه ي پیش رفتار کنترل محور یعنی نوازش را گفتیم. جنین در رحم مادر در آب غوطه ور است و حرکت جنین در این آب یعنی نوازش پوستی! این مایع دائم در حال نوازش پوست جنین است و این نوازش به جنین آرامش می دهد که موجب ترشحات مختلف هورمون ها و آنزیم ها می شود. نوزاد وقتی به دنیا می آید دوباره نیاز به این نوازش دارد و حتی تا آخر عمر نیاز دارد. فلسفه ي ماساژ نیز همین است. نوازش یک رفتار کنترل محور است و به کودك امنیت و احساس تعلق و دوست داشتن می دهد، وابستگی سالم ایجاد می کند. نیاز کودك به نوازش شدن توسط پدر و مادر یک نیاز معنوي و روحی است. انسان داراي جسم و ذهن و روح است. عامل نوازش چه جسمی و چه کلامی و چه روحی، جسم است ولی نیاز روح است. هنگامی که یک کلمه ي زشت به شما گفته می شود کجاي شما درد می گیرد؟ می گوییم مثل خنجر به قلبم رفت! جیگرم آتش گرفت! سوختم از این حرف! خرد شدم! در واقعیت به من چیزي نشده بلکه روح و روان ما است که آسیب می بیند. نوازش کلامی نیاز روح است. نکته اي که می خواهم در این جا بگویم این است که ما نیاز عاطفی نداریم. نیاز جسمی داریم که غذا و پوشاك و غیره است و نیاز ذهنی داریم که تحریک حواس پنجگانه و اطلاعات است و نیاز روحی داریم که دوست داشتن و تعلق و ارزشمندي است. نیاز هاي عاطفی به اشتباه در جامعه ي ما باب شده است. احساسات و عواطف نیاز به تغذیه شدن ندارند بلکه نیاز به رشد دارند. انسان داراي هوش هیجانی است که باید مهارت عاطفی پیدا کنیم و نیاز عاطفی نداریم. یا روح نیاز دارد یا جسم، منتهی چون در علوم روانشناسی روح را قبول دارند از عبارت عواطف به جاي روح استفاده می کنند. وظیفه ي عواطف، اطلاع رسانی است. یعنی احساسات به ما می گویند و خبر می دهند که ما نیاز جسمی یا نیاز روحی را دریافت کردیم یا نکردیم. وقتی گرسنه می شویم، احساس گرسنگی را در کجا دریافت می کنیم؟ در معده احساس می کنیم ولی درواقع در مغز است و مغز توسط احساس آدرس معده را می دهد. یا وقتی جایی از بدن زخم می شود اول اعصاب مغز تحریک می شوند و مغز آدرس محل زخم را می دهد تا ما درد را رفع کنیم و پاسخ دهیم. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۲۹ حالا وقتی حوصله مان سر می رود علامت چیست؟ یعنی روح ما نیاز به تغییر دارد. غم نشانه ي این است که شادي ما کم شده است و افسردگی داریم. احساسات مانند درجه ي بنزین اتومبیل کار می کنند؛ بنزین را در باك اتومبیل می ریزیم ولی یک عقربه در جلوي اتومبیل به ما نشان می دهد که بنزین داریم یا نه! نیاز هست یا نیاز نیست! ما بنزین را در محفظه ي عقربه نمی ریزیم بلکه در باك می ریزیم. ما نیز به نیاز هاي جسم و روح پاسخ می دهیم و احساسات همان عقربه ي جلوي داشبورد است که خبر می دهد نیاز برطرف شد یا نه. ما نیاز هایمان را نمی شناسیم و اصلاً نیاز را نمی شناسیم و نمی توانیم به آن ها پاسخ دهیم و دائم شکایت داریم که حالمان خوب نیست. اگر به نیاز روحی مان پاسخ دهیم حالمان خوب می شود. و پایه ي این مسئله از کودکی و نوزادي است. نوزاد یا کودك به محض این که گریه می کند مادر به او شیر می دهد، ممکنه گاهی گریه ي او به دلیل شیر باشد ولی گاهی نیز نوازش می خواهد، شیر می دهیم؛ یک موقع ترسیده و حمایت می خواهد باز هم شیر می دهیم و یا حوصله اش سر رفته و محرك می خواهد باز هم شیر می دهیم به همین دلیل در بزرگسالی هر اتفاقی که بیفتد سراغ یخچال می رویم. یک رفتار آزادي محور نیز توضیح دادیم به نام «ارزیابی مثبت». ارزیابی مثبت نیز رفتاري است که به استقلال کودك کمک می کند. کودك دائماً براي نوازش مراجعه می کند، ارزیابی مثبت به او اعتماد به نفس می دهد که برود. مثل دوتا بند که با کشیدن آن تعادل برقرار می کنیم. این تعادل تبدیل می شود به رفتار برپایه ي مهر و محبت، هم والدین احساس خوبی دارند و هم بچه ها. کودکان در نتیجه ي ارزیابی مثبت، شجاعت پیدا می کنند و با شجاعت یافتن حرکت و تجربه می کنند. در اثر تجربه نظریه پردازي می کند و مغز کودك رشد می کند و دچار اختلالات رفتاري نمی شود. پس ارزیابی مثبت به بچه ها شجاعت می دهد که حرکت کنند و تجربه کنند. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۳۰ در این جلسه راجع به رفتار کنترل محور دیگري صحبت خواهم کرد به نام «حمایت عاطفی». گفتیم که ما نیاز عاطفی نداریم و باید مهارت عاطفی پیدا کنیم. با حمایت عاطفی بچه ها قدرت پیدا می کنند که احساساتشان را بشناسند. این روش، درك احساسات است. بچه ها در زیر شش سالگی احساس خالی هستند، عقل در این سن در حال جوانه زدن است ولی احساسات کامل هستند و همه ي رفتارهایشان برپایه ي احساس است به همین دلیل مهارت درك احساس کودك، یک گام مهم در ارتباط با کودك است. ما به عنوان والدین باید احساسات بچه ها را درك کنیم. اگر بتوانیم احساسات بچه ها را درك کنیم و در احساسات حمایتشان کنیم و همراهشان باشیم، یاد خواهند گرفت که احساسات چی هستند (شناخت احساسات)، چه موقعی نشان دهند، چگونه نشان دهند یا بیان کنند، چگونه از احساسات استفاده کنند و چگونه از آن ها عبور کنند. وقتی بچه ها دچار احساسی می شوند مثل آینه احساسش را بازتاب کنید و او را درك کنید و بعد براي عبور از آن احساس یک جایگزین به او بدهید. غم و خشم لازمه ي زندگی هستند و غم در فقدان می آید، خشم در مانع. هردوي این دو احساس اگر نباشند ما آسیب می بینیم اما چگونگی ابراز این احساسات و عبور از آن ها مهم است. چه عاملی باعث می شود که وقتی از خیابانی رد می شوید و به یک جوب عریض می رسید از مسیر رفته برنگردید بلکه از روي آن بپرید و به مسیر ادامه دهید؟ خشم. خشم به شما کمک می کند که از موانع عبور کنید. خشم انرژي است و حتی قدرت حل مسئله می دهد. درك احساس به رشد عاطفی کمک می کند. براي استفاده درست از احساسات باید ابتدا مثل انرژي برق یا گاز که براي ورود به خانه ابتدا شبکه کشی می شود، شبکه کشی شود و این کار از همین زیر سه سالگی شروع می شود. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۳۱ ما اجازه ي بروز احساسات به بچه ها نمی دهیم و حتی حق بروز احساسات به آن ها نمی دهیم. احساسات و خشم بچه را به رسمیت بشناسیم و اجازه ي ابراز احساسات به آن ها بدهیم و کمک کنیم که از ان احساس عبور کنند، با جایگزین دادن، صحبت کردن، سرگرم کردن و غیره و در هنگام خشم بچه ها تابع خواسته هایشان نشوید و مشکلشان را حل نکنید. بچه اسباب بازي دارد که نمی تواند درستش کند، عصبانی می شود و داد می زند، مادر فداکار معمولاً زود می آید که چی شده عزیزم صبر کن الآن برات درست می کنم! این که عصبانیت نداره! این بچه یاد می گیرد که هر وقت کمک بخواهد نعره بزند، بزرگ می شود و ازدواج می کند سر همسرش فریاد می کشد چون در ناخودآگاه الگو دارد که هر وقت عصبانی می شوم، نعره بزنم تا یکی بیاید کمک من. در این حالت هوش عاطفی رشد نکرده. در صورت رشد هوش عاطفی یاد می گیریم که خشم را نیاز داریم و باید باشد اما باید بدانیم چگونه از آن استفاده کنیم و چگونه از آن عبور کنیم. بچه ها از خود احساس خیلی ناراحت نمی شوند بلکه از نوع برخورد والدین و اطرافیان بیشتر تأثیر می گیرند یعنی اگر هنگام درگیري با احساسی به خوبی درك شوند به راحتی از آن احساس عبور می کنند ولی اگر درك نشوند و بزرگترها بخواهند حواس او را پرت کنند یا چیزي که با آن برخورد کرده را بزنند و یا بگویند چیزي نشده من از تو محکم تر خورده بودم و یا مثلاً مثل کودك گریه کنند و غیره این کارها احساس کودك را درك نکرده د رنتیجه آن احساس در کودك باقی می ماند و آسیب هاي آن پدیدار خواهد شد. اما اگر مهارت درك احساس را بیاموزیم و در زمان مناسب چه براي کودك و چه براي خودمان و حتی دیگران درك احساس کنیم، انباشت احساسات از بین خواهد رفت. هر زمانی که بچه هاي ما دچار احساس ناخوشایند هستند باید این احساس را بروز دهند و بیرون بریزند، (خیلی مامان بدي هستی! الهی بمیري! دیگه دوستت ندارم و ....) بگذارید حرف هایشان را بزنند، نترسید و برچسب بی ادبی به آن ها نزنید. احساسات کودك باید بیرون ریخته شوند و واضح بیان شوند و به آن ها توجه شود و به عنوان یک واقعیت پذیرفته شوند یعنی حق داري و اجازه داري که احساس داشته باشی و بیان کنی: واي ي ي چه قدر از دست مامان عصبانی هستی! واي؛ واقعیت این است که فرزند من الآن عصبانی است. اگر بچه ها این نفرت و خشم یا غم را بیرون نریزند در ذهنشان می ماند و حتی به صورت ثابت نمی ماند بلکه رشد می کند و به کودك آسیب می زند. و این نفرت ها و خشم ها سال ها بعد خودش را نشان می دهد؛ چه قدر خواهر و برادرهاي مسن ولی قهر می شناسیم؟ چون نفرت ها و خشم هاي کودکی بیرون ریخته نشده. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۳۲ بچه ها باید ترس هایشان را بیرون بریزند. "می ترسی عزیزم بدو بیا بغل مامان تازه بابا هم هست" ولی ما می گیم: "ترس نداره تو رستمی، پهلوانی و..." بچه مثل بید می لرزد ولی میگه من رستمم! درك احساسات به معنی تأیید عمل و رفتار نیست، یعنی بچه باید بداند که در ابراز احساسات آزاد است ولی در عمل محدود است. تا وقتی با حرف تخلیه احساس می شود باید حمایت شود ولی اگر اقدام به زدن کند با اقتدار باید جلوي او را بگیریم. «زدن نداریم»، هر بار هم تکرار کند باز هم با اقتدار جلوي او می ایستیم. به چشم هاي کودك نگاه کنید و بگویید که نباید بزند و حق زدن ندارد، تا زمانی که کودك نگاهش را از نگاه شما برنداشته است شما باید در چشمان او نگاه کنید هر وقت او نگاهش را برداشت شما هم موضع را تغییر دهید و نگاهتان را از روي کودك بردارید که البته بسیار بسیار تأکید می کنم که این کار باید با اقتدار یعنی قدرت بعلاوه ي مهربانی و بدون احساس ناخوشایند از طرف مادر باشد. یعنی مادر با احساس درونی و نگاهش به کودك می گوید که عزیز دلمی و دوستت دارم ولی این کارت را دوست ندارم و این کار را نباید انجام بدهی. احساسات خوب و بد ندارند و باید باشند. اگر در درك احساس درست عمل کنیم روشنایی زندگی خواهند بود (ادامه دارد..) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۳۳ کلمه ي رفتار را خیلی نمی پسندم و از این به بعد سعی می کنم از کلمه ي ارتباط با کودك استفاده کنم چون رفتار با کودك برگرفته از رویکرد رفتارگرایی است و همین مسئله در ذهن ما رسوخ کرده که ما می خواهیم رفتار بچه ها را درست کنیم! واتسون و اسکینر و پاوولف که از دانشمندان برجسته ي رویکرد رفتار گرایی هستند، عمده ي مطالعاتشان بر روي حیوانات بوده و بعد تعمیم به انسان می دادند. در نتیجه خیلی وقت ها رفتارهایی که با بچه ها می شود همانند رفتارهایی است که با حیوانات سیرك انجام می شود مثل شرطی کردن. شرطی کردن و تنبیه و تشویق و اگر و چون، ویژگی هاي اصلی رفتارگرایی هستند. اگر این کار را انجام بدي جایزه میدم و اگر این کار را انجام بدي تنبیه می شوي! چون این کار را کردي، من هم این کار را می کنم و... این روش به دلیل این که خیلی خوب جواب می دهد در ایران بسیار مرسوم است با تفاوت این که این رویکرد در کشورهاي پیشرفته پنجاه سال است که در رفتارهایش تجدید نظر کرده و جدید شده ولی در جامعه ي ما همان روش هاي منسوخ صد سال پیش ادامه دارد. چون ما خیلی دوست داریم که بچه ها را تربیت کنیم و رفتارشان را اصلاح کنیم در حالی که امروزه روش هاي بسیار بهتري آمده است که دیگر نیازي به تشویق و تنبیه نیست. ما سعی داریم بر اساس یافته هاي جدید علمی و مطالب اصیل سنتی خودمان عمل کنیم بنابراین هر جا از رفتار نام بردیم منظور اصلی همان ارتباط با کودك است. ما اگر با کودك خوب ارتباط برقرار کنیم دیگر هیچ نیازي به تنبیه و تشویق و جایزه و غیره نخواهد بود. به خصوص از همین سنین زیر سه سال اگر بدانیم که چگونه با کودك ارتباط بگیریم دیگر نیازي به شرطی کردن نیست. پرندگان فالگیر و یا دلفین هاي نمایشی، گرسنه هستند، هروقت طعمه را در دست مربی ببیند یک شیرجه یا حرکت نمایشی می کند تا غذا را از مربی بگیرد یا پرنده ي فالگیر شرطی شده که یک پاکت بردارد و یک دانه شاهدانه از لاي انگشتان فالفروش بردارد. هرکدام از این حیوانات اگر سیر باشند این کارها را انجام نخواهند داد. خیلی وقت ها می بینیم که والدین بچه ها را تشنه و گرسنه ي مهرومحبت نگه می دارند و آن را مشروط می کنند بر این که رفتارت درست باشد این کار درست مانند همان دانه ي شاهدانه است؛ اگر می خواهی من دوستت داشته باشم باید این جوري رفتار کنی یا این کار را انجام بدي! (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۳۵ هدف رویکرد هوش متعادل این است که بچه به ترتیب به فهم، درك، مهارت، درك فرآیند و یادگیري واژگان برسند که از این طریق به شناخت می رسند. یک سیب را در نظر بگیرید بچه ها سیب را می شناسند و با حواس پنجگانه شان آن را لمس می کنند و می فهمند که سیب است، کمی که بزرگتر شدند با گفتن و شنیدن کلمه ي سیب، سیب در ذهنشان مجسم می شود، در این مرحله که مرحله ي درك است خود دو قسمت دارد:1 -ادراك 2 -درك مرحله ي ادراك از دوسالگی شروع می شود که وقتی مثلاً می شنود سیب تصویر آن در مغز کودك نقش می بندد و می فهمد که راجع به چه چیزي صحبت می کنیم. در ادراك تمام اجزاي سیب را می شناسد و درك می کند مثل پوست، هسته، دم، درخت و هرچی که به سیب مربوط شود و در واقع ذهن شکوفا می شود و ادراك پیدا می کند، سیب کال، رسیده، قرمز، زرد، سبز، سیب بزرگ، کوچک، مرباي سیب، کمپوت سیب، سیب خشک شده. قبل از دوسالگی فقط حواس پنجگانه ي کودك تحریک می شود مثل وقتی می گوییم سیب، حس شنوایی او تحریک می شود وقتی می خورد حس چشایی و وقتی سیب را می بیند و قل می دهد روي زمین حس بینایی و وقتی آن را بو می کند حس بویایی کودك تحریک می شود. تحریک حواس پنجگانه اصلاً به منظور آموزش نیست بلکه هدف تحریک حواس و تشکیل شبکه هاي عصبی مغز است. بعد از دو سالگی می رسد به مرحله ي ادراك. منظور از دو سالگی هم دقیق و درست روز تولد کودك نیست، همپوشانی دارد و نمی توان زمان خیلی دقیق داد بلکه یک طیف و محدوده است. اما در نظریه هاي علمی براي تفکیک مطالب دقیق و رند عدد می گویند. کودك وقتی می تواند خیلی خوب ادراك داشته باشد و با شنیدن هر چیزي آن را تصور و درك کند که در محیط غنی تجربه کرده باشد. نمی توانیم کودك را صرف با عکس ها آشنا کنیم بلکه کودك باید با بازي همه ي سائل را تجربه کند و حواس او تحریک شود، کلام صرف به ادراك کودك کمکی نمی کند. علاوه بر ادراك، درك هم در کودك در حال شکل گرفتن است یعنی وقتی می گوییم سیب چه احساسی در کودك شکل می گیرد. خود ما وقتی سیب را می بینیم چه احساسی داریم؟ چه قدر قشنگه، زیبایی سیب به ما یک احساسی می دهد که ما به آن درك می گوییم یعنی درك زیبایی. حال خوش را ناخوشی که با دیدن یا شنیدن پدیده اي پیدا می کنیم را درك می گوییم. پس ما مرحله ي درك را به دوبخش ادراك و درك تقسیم کردیم که مشخص شود. بعد از درك، مسئله ي کسب مهارت هاي مختلف است. مثلاً سیب را که کودك در دست می گیرد مهارت خوردن و یا گاز زدن و خرد کردن و چشیدن و غیره را داشته باشد. بعد کودك باید در معرض فرآیند تولید سیب قرار بگیرد. باز هم تأکید می کنم که به بچه ها آموزش نمی دهیم بلکه کودك را به باغ سیب می بریم تا بتواند شکوفه ي سیب را ببیند و چندماه بعد دوباره به آن باغ برود و جوانه ي آن را ببیند و دوباره چندوقت بعد سیب روي درخت را ببیند. فرآیند را باید خودشان تجربه کنند. کودك باید بتواند از شکوفه و چاغاله و میوه رسیده بر روي درخت و در مغازه و در خانه همه را ببیند. یا مثلاً ببیند که مادر سیب را پوست می کند و می خورند یا مربا درست می کند. فرایند یعنی مراحل تولید و تشکیل هرچیزي را ببیند. بچه هاي امروزي درك منشأ ندارند و فکر می کنند همه چیز در کارخانه تولید می شود و سیب در کارخانه قالب زده می شود و تولید می شود! بچه هاي ما درخت میوه ندیده اند! وقتی در مورد فرآیند صحبت می کنیم یعنی فرآیند باید در یک تجربه ي عینی اتفاق بیفتد به همین دلیل در پارك رفتن ها و پیک نیک ها و مسافرت ها اگر جایی درختان میوه دیدید توقف کنید تا بچه ها درختان میوه و فرآیند تولید آن را ببینند. حتی توضیح هم ندهید همین که در محیط قرار بگیرند کافی است و بچه ها خودشان تجربیات را از محیط و طبیت دریافت می کنند. #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas

#رفتار_با_کودک ۳۶ از کلمات در قالب شعر یا قصه یا گفتگو جهت تقویت شنیدن واژگان براي کودك استفاده می کنیم تا خزانه ي لغت بچه ها وسیع تر شود. به هر میزان که این خزانه وسیع تر باشد در سالهاي بعد کودك مفیدتر خواهد بود و قدرت تفهیم و تفهمشان بالا می رود. این مسئله از همین سن شروع می شود چون مغز بچه ها در این سن آماده ي یادگیري است. و به این نکته توجه کنید که مغز کودك زیر سه سال پنج فایل باز دارد یعنی در آن واحد با حواس پنج گانه اش هرچه بگیرد بلافاصله به ذهنش می رود و ضبط می شود. از سه سالگی تا هفت سالگی آرام آرام این فایل ها بسته می شود و فقط یک فایل باقی می ماند که در این زمان مطالب باید به نوبت وارد ذهن شوند به همین دلیل قدرت دریافت بچه ها با ما بزرگسالان اصلاً قابل مقایسه نیست. دیدید بچه ها هم بازي می کنند و هم تلویزیون نگاه می کنند و هم حواس و گوششان به تلفن صحبت کردن شما است و شما یک جمله اي پاي تلفن می گویید و می بینید چندوقت بعد فرزندتان آن جمله را تکرار کرد و حسابی تعجب می کنید که این بچه که مشغول بازي بود و حواسش به من نبود! ممکنه حواسشان نباشد اما اگر حتی یک گوششان هم بشنود کافی است. یا تلویزیون حرفی می زند، کودك یک دفعه هم بشنود کافی است تا آن را یاد بگیرد. خوب است که بچه ها خزانه ي لغات یا حرف بد داشته باشند! حرف بد بچه ها را نشنوید، کلمه ي زشت براي بچه ها مثل اسباب بازي جدید می ماند که جذاب و جدید است. بچه ها عاشق چیزهاي جدید هستند چون ذهنشان فعال است و کشف دارد مثلاً یک کلمه اي که ممکن است ناسزا هم باشد را تا به حال نشنیده اند یک دفعه در تلویزیون می شنوند بلافاصله آن را ضبط می کنند و تکرار می کنند. اولین عاملی که بچه ها کلمات زشت را زود یاد می گیرند به علت نو بودن آن ها است. اگر کودك زیر سه سال کلمه ي زشت به زبان آورد در اکثر مواقع سعی کنید که نشنوید و خود را به نشنیدن بزنید؛ براي سه تا چهار سال به بالا وقتی حرف بد زد او را به کناري ببرید و بگویید: عزیزم چی گفتی؟ گفتم پدر.... خوب از کی یاد گرفتی؟ کجا شنیدي؟ این حرف خوبی نیست و به این حرفها حرف بد یا فحش میگن من هم بلدم مثلاً مادر... هم میگن توله.... هم میگن! هروقت شنیدي بیا به خودم بگو من بهت یاد میدم چون من پونصدتا از اینا بلدم، بابا که هزارتا بلده. (تعجب نکنید مگر چند نفر از شما اصلاً فحش بلد نیستید و به کار نمی برید؟!) پدر و مادر مظهر قدرت و خداي بچه هستند پس از این که به بچه بگویید که بلد هستید نترسید چون پدرو مادر قدر همه چیز را می دانند حتی فحش. ببین عزیزم بلدیم ولی همه جا نمی گیم بیا الان با هم پدرگُل بازي کنیم، صندلی پدرگل، میزپدرگل، عروسک پدرگل، با این کار نو بودن این کلمه خاصیتش را براي بچه از دست می دهد و مستعمل می شود می رود و یکی دیگه یاد می گیرد. (ادامه دارد...) #استاد_سلطانی 👶 @madaran_e_delvapas