21.69M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📹 لحظۀ پیداشدن لاشه بالگرد توسط تیم پهپادی
از اولین دقایق اعلام خبر ناخوشایند برای رئیس جمهور کشورمان و تیم همراهشان، مانند بسیاری از مردم گوش خواباندم و چشم چرخاندم در صفحه‌های این سو و آن سو تا شاید از این بی‌خبری درآیم.
البته که تا این ساعت همچنان چشم انتظاریم. اما آنچه بسیار بیش از این حادثه غمبار آزاردهنده است، همان چیزیست که در تمام اتفاقات مثبت و منفی این چند دهه شاهدیم و آن زخم زبان‌ها و روایت‌سازی‌های تلخ و تندی که ریشه در اوهام شیطانی دارد.
من نمی‌دانم آیا این مسئله تا چه حد در سایر کشورها شایع است که افراد به محض اتفاقات ناگوار کوچک و بزرگ شروع به شایعه‌بافی و شبهه‌پردازی کنند و ان را با چاشنی زخم زبان و نیش و کنایه مسموم نمایند و در دل داغدار جامعه فرو کنند.
این شبیه آدم‌ها چقدر می‌توانند زشت‌خو و دیوصفت باشند که اینگونه علیه انسان سخن بگویند.
رسمی بود در جاهلیت که وقتی کسی را در جنگ می‌کشتند، جسدش را تکه می‌کردند تا تحقیرش کنند. به خصوص این کار در مورد سر و صورت شایع بود. داستان جگر حضرت حمزه سیدالشهداء احد خاطر شریف خوانندگان هست.
اسلام به شدت جسارت به جنازه‌ها را نهی فرموده و این را یکی از رفتارهای زشت و منفور فرهنگ جاهلی می‌داند.
فرهنگ جاهلی بر خلاف تصور برخی، مربوط به گذشته تنها نبوده است. همواره جماعتی هستند که جاهلی زندگی می‌کنند. گاهی این رویه غالب است و گاه مغلوب.
همواره در لحظات درد و التهاب مردم ایران، کسانی هستند که شروع به زخم زبان زدن کنند. همان‌هایی که سعی می‌کنند در تمام روزهای خوش، با زیر سؤال بردن و تحقیر دستآوردها و القاء تردید و تزلزل، فرصت خوش بودن را از ما بگیرند. همان‌ها که اشتباهات ما را بزرگ و موفقیت‌های ما را ناچیز نمایش می‌دهند. همان‌ها که سعی می‌کنند نشاط اجتماعی مردم ایران را کور کنند.
بخشی از این‌ها مزدبگیر دشمنان خون‌آشام و وحشی ما همچون رژیم جنایتکار اسرائیل هستند. بخشی در خدمت فرقه‌های آدم‌کش مانند مجاهدین خلق (منافقین) هستند. بخشی عقده‌های تجزیه‌طلبانه دارند و بخشی دیگر ایده‌های افراطی و عقیده‌های باطل انحرافی دارند که رنجاندن ما برایشان نوعی تسکین درد و مأموریت وجدانی به شمار می‌آید. آنها برای تضعیف دشمن خویش، سعی می‌کنند روح و روان او را تحقیر کنند. تلاش آنها این است که قبل از اینکه به تن دشمن دست پیدا کنند، ذهن او را شکار کنند تا خود به دست خود از پای بنشیند و تسلیم شود و به مهار دشمن درآید و در راستای خواست او اقدام کند.
شاید سؤال این باشد که چگونه یک انسان، یک ایرانی، می‌تواند اینچنین جاهلی عمل کند؟! چگونه از مثله کردن لذت می‌برد؟! چه اتفاقی درون او رخ داده که تا این مرحله از وقاحت و بی‌شرمی پیش می‌آید؟!
انسان چقدر می‌تواند ضعیف و مستأصل باشد که با حمله به دردها و زخم‌ها خود را آرام کند یا مانند کفتاری که خود را به خون شکار آغشته می‌کند لذت ببرد. این فرهنگ لاشخوری از کجاست؟!
انسان‌ها در شرایط بی‌شخصیتی تبدیل به خطرناک‌ترین، وحشتناک‌ترین و نفرت‌انگیزترین موجودات می‌شوند. چنین افرادی به شدت بلانسبت و بلاتکلیفند و با هیچ اصل و اساسی راست نمی‌آیند. نمی‌توانی آنها را محاسبه کنی. نه به خاطر اینکه بزرگ‌تر یا پیچیده‌تر از دستگاه محاسباتی باشند. بلکه از شدت نامتناسب بودن و بی‌تعلقی، خارج از محاسبه‌اند. مثل توده‌ای از عفونت که هم زنده است و هم نیست. دائم چرک و نفرت می‌زاید و دایره فساد و خرابی را می‌گسترد.
در جهان ما ایرانی‌ها و احتمالا برخی کشورهای شبیه ما، پدیده استعمار گاهی چنان درونی شده که برخی از هر چه خودی بیزار و بدبینند و به سوی هر چه ناخودی است مایل و خوش‌بینند.
این افراد گاهی انگیزه‌های مضاعف پیدا می‌کنند تا تمام آن عقده‌های نفرت از خود را به سوی نشانه‌های بودن و زیستن جامعه پرت کنند. آنها درد می‌کشند از اینکه هنوز هستیم و روی پای خود ایستاده‌ایم.
آنها در تمام لحظات شادی ما شکنجه می‌کشند. تمام موفقیت‌های ما آنها را بیمار می‌کند. تمام پیشرفت‌های ما آنها را عصبانی می‌کند. لذا از هیچ فرصتی برای لگد زدن به جراحت‌های ما و نمک پاشیدن به زخم‌های ما دریغ نمی‌کنند. این را برای خود پیروزی به شمار می‌آورند.
همه می‌دانند که فرهنگ جاهلیت، فرهنگ ضعف است که فرصت اجتماعی پیدا کرده است. جاهلیت ندانستن نیست، بد دانستن است. جاهلیت دچار وارونگی معنایی و از خودبیگانگی حاد شدن است.
الغرض در هر حادثه‌ای جاهلیت خود را آشکار می‌کند. اگر اتفاق خوشایندی باشد به صورتی و اگر حادثه تلخی باشد به شکلی دیگر.
آنها اگر بتوانند ما را عصبانی و غمگین و ناراحت کنند، احساس خوشحالی خواهند کرد. مانند خوشحالی شعله آتش وقتی شیء جدیدی را می‌سوزاند. آن حس سوزندگی و درد هیچ گاه برای آتش التیام پیدا نمی‌کند. آنها دنبال شریک سوختن می‌گردند. مانند شیطان.
❣شهادت را باید در خطوط مقدم جهاد جستجو کرد. شهادت تنها آنجاست. او سال‌‌ها در خط مقدم جهاد خدمت خستگی نشناخت و بالاخره شهادت را در آغوش کشید. او و همراهانش. او و امام جمعه محبوب و نمونه الهی و مردمی تبریز، او و وزیر خارجه اسرائیل‌ستیز، او و دیگر همراهانش.
دیپلمات مجاهدی که نشان داد در اینجا میدان و دیپلماسی معرکه جهاد و شهادت است. فرقی ندارد. او شهادت برادران رزمنده‌اش را می‌دید و شاید غبطه می‌خورد به دوری‌اش از خط مقدم، اما در جمهوری اسلامی ایران، همه جا خط مقدم است، اگر تو مجاهد باشی و هر مرگی شهادت است اگر تو متعهد باشی.
سلام بر بزرگان. شهادت مبارک. ما به حال شما غبطه می‌خوریم. خوشا به سعادتتان. اللهم ارزقنا شهادة فی سبیلک...
مردی دگر از میانه‌ی میدان رفت
با رفتن او از تن ایران جان رفت
سردار صفت تمام عمرش جنگید
در آخر کار با لبی خندان رفت😭
یاصاحب صبر
#ثواب‌نشرمطالب‌هدیه‌به‌حضرت‌حجت‌عج🌤
#ممنون‌که‌با‌نشر‌لینک‌مارا‌حمایت‌میکنید
#مهدویت_بصیرت
🆔 @mah_davit313
⚫️ انالله وانا اليه راجعون
رئیس جمهور و یاران شهیدش آسمانی شدند
❣روح بلند رئیس جمهور مجاهد و خستگی ناپذیرمان شهید آیت الله سید ابراهیم رئیسی، هشتمین رئیس جمهور ایران و همراهان انقلابی ایشان به ملکوت اعلی پیوست.
#ثواب‌نشرمطالب‌هدیه‌به‌حضرت‌حجت‌عج🌤
#ممنون‌که‌با‌نشر‌لینک‌مارا‌حمایت‌میکنید
#مهدویت_بصیرت
🆔 @mah_davit313