مولا‌‌با‌بے‌حالے‌فرمودند:حـسن‌جان‌بیا پسرم‌‌از‌ابجے‌زینبت‌خوب‌مراقبت‌ڪنیا اخه‌خواهرت‌‌ڪلی‌درد‌و‌سختے‌رو‌ میخواد‌تحمل‌ڪنه...💔

ڪے‌میدونست‌یہ‌رو‌زقراره‌بچه‌برادرش‌ تو‌ڪربلااینجوری‌‌‌شبیہ‌خودش‌ا‌زباباش‌ خواهش‌ڪنہ‌ڪه‌تنهاش‌نزارھ…

علۍ آقامہ علۍ درمون دردامہ علۍ ذڪࢪ لب روزا و شب هــٰامہ علۍ آقامہ😄💔

نمیدونم‌چر‌اهمه‌میگفتن‌امام‌حـسن‌ حالش‌بابقیہ‌بچه‌‌ها؎علۍفرق‌دارھ...

مردم‌مدینہ‌نمیدونستن‌ڪہ یه‌رو‌زتو‌ڪوچھ‌ها؎باریڪ‌مدینہ‌ امام‌حـسن‌وقتے‌پیشِ‌مامانش‌داشت‌ میرفت‌چہ‌اتفاقے‌‌رو‌باچشمش‌دید...💔

میگفت‌بابادیدم‌مامانم‌رو‌‌تو‌ڪوچہ‌‌ سیلے‌زدن‌ولے‌هرچقدر‌خواستم‌‌منم‌بزنمش قـدم‌نرسید‌رو‌نوڪ‌پام‌رفتم‌ولی‌بازم‌نرسید…💔

بابا‌میشہ‌نر؎؟! بابا‌جان‌حسن‌جانت‌نرو💔

روزا؎ یتیمۍ بچھ هــٰا؎ ؏ــݪی تازھ شرو؏ شد .. ویتیم شدن یتیم هاۍ ڪوفہ..

بچها‌‌ی‌یتیم‌‌صدا؎‌گریہ‌هاشون‌ ڪلِ‌مدینہ‌رو‌برداشتہ‌بود...🥀

فڪࢪڪن‌ڪلۍ‌بچه‌ڪه‌هرچقدر‌پول‌پس‌اندا‌ز ڪࢪده‌بودن‌رو‌برداشتن‌تا‌برا؎‌باباعلی‌ یه‌ڪاسه‌شیر‌بخرن‌...💔

آقاجان‌‌ما‌بندہ‌ها؎‌گنه‌ڪارت‌باڪاسھ شیࢪ نہ باڪݪے‌ گناه‌اومدیم‌دمِ‌درِخونت...💔 اقا‌‌میدونم‌میبخشیم‌ ولے‌ا‌زخجالت‌‌چیڪار‌ڪنم..

اقادیگہ‌خستہ‌‌شدیم‌ا‌ز‌این‌دنیا؎ بدون مولامون ...💔 اقاخستہ‌شدم‌ا‌زخودم‌ا‌زبس‌توبہ‌کردم‌ و‌توبہ‌شڪستم...🥀 یہ ڪار؎ ڪن آدم بشم !