نکته تفسیری صفحه ۲۹: از در خانه­ وارد آن شوید: مراسم حج که از زمان حضرت ابراهیم علیه السلام سابقه دارد، پس از او مانند بسیاری دیگر از دستورهای خدا، از راه صحیح خود خارج شد و با خرافات و مفاهیم شیطانی در هم آمیخت. کعبه، نماد پرستش خدای یکتا، به بت­ خانه تبدیل شد و آن مراسم توحیدی، به نمایش شرک و بت­ پرستی تغییر کرد. یکی از رسوم خرافی این بود که مردم در زمان حج، وارد شدن از در خانه را برای شخص مُحرِم ممنوع می­ دانستند. به همین سبب، در پشت خانه­ هایشان تونلی حفر می­ کردند و از آن وارد خانه­ هایشان می­ شدند و می­ پنداشتند که بدین وسیله عمل نیکی انجام داده­ اند! امّا خدای دانا که دستورهایش، حکیمانه و برای سعادت بشر است، آن رسم جاهلانه را رد کرد و فرمود: «از در خانه­ ها وارد آن شوید.» بدین ترتیب، به همه فهماند که برای ورود به هر جایی باید از راه درست آن وارد شد. آری، هر مقصدی، راهی، و هر کاری، روش خاصی دارد. راه ورزیده شدن بدن، ورزش، و راه ورزیده شدن فکر، مطالعه و تحقیق است. این قانون عمومی خداست، و اگر کسی که در پی رسیدن به هدفی​ست، راه و روش خاصّ آن را طی نکند، بی­ شک به آن هدف نمی­ رسد. امام محمّد باقر علیه السلام فرمود: «منظور آیه این است که در هر کاری باید از راه خودش وارد شد.»[1] رسیدن به سعادت ابدی، بزرگ­ترین هدف انسان است. این هدف نیز راه و روش خودش را دارد. پیامبر صلوات الله علیه برنامه­ ی سعادت را برای انسان­ ها آورد؛ ولی دسترسی به آن فقط یک راه دارد، و آن مراجعه به سخنان امامان است. آیا کسی جز علی علیه السلام و فرزندان پاک او می­ تواند ادعا کند که از راه و روش پیامبر صلوات الله علیه کاملاً آگاه است و آن را به­ خوبی می‏ شناسد؟ به این ترتیب روشن می­ شود که چرا پیامبر صلوات الله علیه به امیر مؤمنان علی علیه السلام فرمود: «ای علی، من شهر علم هستم و تو دروازه​ی آن هستی، و کسی­ که از دروازه​ی شهر وارد شود، به آن می­ رسد. ای علی، تو راه ورود به پیشگاه من هستی، و من راه ورود به پیشگاه خدا هستم؛ بنابراین هر کس بخواهد به وسیله​ی راهی غیر از تو به پیشگاه من برسد، به من نخواهد رسید، و هر کس بخواهد از راهی به جز من به پیشگاه خدا برسد، به او نخواهد رسید.»[2] آری، راه رسیدن به خشنودی خدا و بهشت جاوید، پیروی از امامان معصوم و به کار بستن راه و روش آنان است، و کسانی​ که برای رسیدن به سعادت، راه و روشی غیر از این انتخاب کرده­ اند، هرگز به منزلگاه سعادت نخواهند رسید. امام باقر علیه السلام فرموده است: «خاندان پاک پیامبر تا روز قیامت، راه­های رسیدن به خشنودی خدا و دعوت​کنندگان به بهشت و راهنمایان به سوی آن هستند.»[3] [1] . تفسیر عیاشی ؛ ج1 ، ص87 [2] . وسایل الشیعه، ج27، ص76 [3] . مجمع البیان ، ج2 ، ص509

ترتیل صفحه ۳۰مصحف شریف📖 #سوره_مبارکه_بقره

قرآن ترجمه المیزان سوره 2 سوره مبارکه البقرة صفحه 30 وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ ۚ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ ۚ وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّىٰ يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ ۖ فَإِنْ قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ ۗ كَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ (191) و آنان را هر جا يافتيد بکشيد و از آنجا (مکّه) که شما را بيرون کردند بيرونشان کنيد، و فتنه از قتل بدتر است، و کنار مسجدالحرام با آنان بجنگيد مگر اينکه آنها در آنجا با شما بجنگند، پس اگر با شما جنگيدند آنان را بکشيد که سزاى کافران چنين است. (191) فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (192) پس اگر دست برداشتند ]شما نيز دست بداريد که [بى شک خدا آمرزگار و رحيم است. (192) وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ ۖ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلَى الظَّالِمِينَ (193) و با آنان بجنگيد تا فتنه اى نباشد و طاعت خاصّ خدا گردد، پس اگر دست برداشتند ]با آنان نجنگيد زيرا [عقوبت جز بر ظالمان نيست. (193) الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (194) ماه حرام در برابر ماه حرام است، و حرمت ها قصاص دارند، پس هر کس به شما تعدّى کرد همانگونه که به شما تعدى کرده است او را عقوبت کنيد، و از خدا پروا داشته باشيد، و بدانيد که خدا با تقوا پيشگان است. (194) وَأَنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ ۛ وَأَحْسِنُوا ۛ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (195) و در راه خدا انفاق کنيد و ]با ترک انفاق[ خود را به هلاکت نيندازيد و نيکى کنيد، بى گمان خدا نيکوکاران را دوست مى دارد. (195) وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ ۚ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ ۖ وَلَا تَحْلِقُوا رُءُوسَكُمْ حَتَّىٰ يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ ۚ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ ۚ فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ ۚ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ ۗ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ۗ ذَٰلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (196) و حجّ و عمره را براى خدا تمام کنيد. پس اگر ممنوع شديد، آنچه از قربانى ميسّر است [تقديم داريد ]و سر خود را نتراشيد تا اينکه قربانى به محلّش برسد. پس هر کس از شما مريض باشد يا از ناحيه سرش آزارى داشته باشد [و ناچار شود که سر بتراشد ]بايد فديه اى بدهد که عبارت است از روزه يا صدقه يا قربانى. پس وقتى که ايمن شديد، هر کس تا [وقت ]حجّ به وسيله عمره بهره بر گرفت آنچه از قربانى ميسّر است [تقديم کند ]و هر کس [قربانى ]نيافت روزه سه روز در حجّ و هفت روز وقتى که برگشتيد [برعهده او است]. اين ده روز کامل است. اين براى کسى است که خانواده اش اهل مسجدالحرام (مکّه و اطراف آن) نباشد; و از خدا پروا داشته باشيد و بدانيد که خدا سخت عقوبت است. (196) ☘💐☘💐☘💐

نکته تفسیری صفحه ۳۰: با دست خودتان، خودتان را نابود نکنید: مال و ثروت، یکی از نعمت­ های بزرگ خداست و نمی­ توان تأثیر آن را در زندگی انکار کرد. گاهی لازم می­ شود که ما از ثروت خویش دل بکنیم و آن را در راه خدا خرج یا ـ به تعبیر قرآن ـ «انفاق» کنیم. کمک به نیازمندان، یکی از نمونه­ های روشن انفاق است. در قرآن کریم و سخنان معصومین، پاداش فراوانی برای این نمونه از انفاق مال یافت می­ شود. پیامبر اسلام فرموده است: «کسی که یک درهم در راه خدا بدهد، خدا در کارنامه­ ی اعمالش، هفتصد کار خوب ثبت می­ کند.» [1] یکی دیگر از نمونه­ های انفاق، کمک مالی به لشکر اسلام برای جنگ با کافران و تجاوزگران است. هزینه­ ی سلاح­ های جنگی، خوراک و پوشاک سربازان و اداره­ ی زندگی خانواده­ های آنان، رقم زیادی​ست که تأمین آن­ها به پشتیبانی و کمک مسلمانان نیاز دارد. این نوع از انفاق نیز در آیات فراوانی مورد توجه قرار گرفته است. در حقیقت، انفاق، یکی از راه​ های رشد انسان­ هاست که بیشتر از کسی که به او انفاق می­شود، انفاق​ کننده از آن سود می­ برد؛ زیرا روحیه​ ی از خود گذشتگی و دل کندن از چیزهای دوست​داشتنی برای خشنودی خدا را در انسان­ ها تقویت می­ کند. این کار خیر امّا مانند یک درخت سرسبز و پرمیوه، در معرض آفت­هایی قرار دارد. یکی از آفت­ های انفاق، افراط و تفریط در آن است. افراط و زیاده­ روی در انفاق، به صورتی که زندگی عادی انسان را دچار مشکل کند، کار اشتباه و نادرستی​ است. اصولاً تمام اعمال خوب، تا وقتی خوب و مفید هستند که به زندگی عادی انسان ضربه نزنند. در بخشی از یک روایت آمده است که شخصی به​ نام ولید بن صَبیح می­ گوید: «خدمت امام صادق علیه السلام بودم و نزد ایشان ظرف بزرگی از خرما قرار داشت. گدایی آمد و از ایشان صدقه خواست. امام به او قدری خرما داد. گدایی دیگر آمد و امام به او نیز خرما داد، و گدایی دیگر نیز همین​طور؛ امّا چهارمین نفر که آمد، امام چیزی به او نداد و به او فرمود: خدا روزی​ ات را زیاد کند. آنگاه امام فرمود: اگر کسی ثروتی داشته باشد که به سی ـ چهل هزار درهم و دینار هم برسد و همه را انفاق کند و هیچ چیزی برایش نماند و سپس از خدا طلب روزی کند، از کسانی​ست که خدا دعای او را مستجاب نمی­ کند[2] [زیرا خدا به اندازه­ ی نیازش به او ثروت داده ولی او همه­ ی آن را بدون برنامه‏ ریزی انفاق کرده است.].» در مقابل، تفریط و کم گذاشتن از انفاق نیز خصلتی ناپسند است که علّت اصلی آن، بخل و پول​ دوستی​ست. افراد ظاهربین، انفاق را مساوی با از بین رفتن مال و اموالشان می­ دانند؛ غافل از این​که انفاق، مایه­ ی افزایش مال در دنیا و گرفتن پاداش از خدا در آخرت است. خدای مهربان که از ما و انفاق­ های ما بی­ نیاز است، در آیات 10 و 11 سوره­ ی منافقون فرموده است: «از آنچه به شما روزی داده­ ایم، انفاق کنید؛ پیش از آن​که مرگ سراغ یکی از شما بیاید و آنگاه بگوید: پروردگارا، چرا مرگ مرا تا مدت اندکی به تأخیر نینداختی تا صدقه دهم و از افراد شایسته شوم؟ (ولی بدانید) هنگامی که مرگ کسی فرا رسد، خدا آن را به تأخیر نخواهد انداخت، و خدا از کارهایتان آگاه است.» [1] . بحارالانوار، ج93، ص122 [2] . همان، ص16

صفحه ۳۱ مصحف شریف سوره مبارکه بقره #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 31 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند - عشاق مصری 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌺قرآن ترجمه المیزان🌺 سوره 2 سوره مبارکه البقرة صفحه 31 الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومَاتٌ ۚ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ ۗ وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَىٰ ۚ وَاتَّقُونِ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ (197) [ماههاى] حج ماه هاى معيّنى هستند، پس هر کس در آنها به حجّ پرداخت، در حجّ هيچ گونه آميزش و گناه و جدالى نيست و هر کار خيرى انجام دهيد خدا آن را مى داند; و توشه برگيريد که قطعاً بهترين توشه ها تقواست، و از من اى خردمندان پروا داشته باشيد. (197) لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّكُمْ ۚ فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ ۖ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ (198) گناهى بر شما نيست که [در سفر حجّ] از فضل پروردگارتان [منافع اقتصادى] بجوئيد. پس وقتى به صورت دسته جمعى از عرفات حرکت کرديد خدا را کنار مشعرالحرام ياد کنيد. او را ياد کنيد چنانکه شما را هدايت کرده است و بى شک شما پيش از آن از گمراهان بوديد. (198) ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (199) سپس از همانجا که مردم کوچ مى کنند کوچ کنيد و از خدا آمرزش بخواهيد، همانا خدا آمرزگار و رحيم است. (199) فَإِذَا قَضَيْتُمْ مَنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آبَاءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًا ۗ فَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ (200) پس وقتى که مناسک خود را انجام داديد همانگونه که پدرانتان راياد مى کنيد يا بيشتر خدا را ياد کنيد. پس از جمله مردم کسى است که مى گويد: پروردگارا! در دنيا به ما عطا کن و در آخرت هيچ نصيبى براى او نيست. (200) وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (201) و از جمله آنان کسى است که مى گويد: پروردگارا! در دنيا به ما بهره نيکو و در آخرت نيز بهره نيکو عطا کن و ما را از عذاب آتش محفوظ بدار. (201) أُولَٰئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِمَّا كَسَبُوا ۚ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ (202) اينانند که از آنچه کسب کرده اند نصيبى خواهند داشت، و خدا حسابش سريع است. (202) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌺نکته تفسیری صفحه ۳۱:🌺  هم دنیا، هم آخرت: آفتاب طاقت­ فرسای مدینه، مردم را به استراحت در سایه­ ها فرا خوانده بود؛ ولی امام باقر علیه السلام بدون توجه به آن هوای سوزان، دنبال كاری كه به گذران زندگی مربوط می­ شد، در حركت بود و به سبب سنّ زیاد و حال جسمی خود، با كمك دو خدمت­كار حركت می­ كرد. محمّد بن مُنكَدِر كه خیال می­ كرد شخص بزرگی​است، این صحنه را از دور دید و با تعجّب در دل گفت: عجب! پیرمردی از پیرمردهای قریش، در این هنگام روز، با این وضع در پی مال دنیاست! باید جلو بروم و او را نصیحت كنم. محمد جلو رفت و در حالی كه امام در كنار نهری ایستاده بود و عرق از سر و رویش می­ ریخت، به ایشان سلام كرد و جواب سلامش را از امام گرفت. سپس گفت: «خدا كمكت كند؛ چگونه ممكن است شما كه پیرمردی از پیرمردهای قریش هستید، در این هنگام روز و با این وضع در پی مال دنیا باشید؟! آیا فكر نمی­ كنید اگر مرگ شما در این حالت فرا رسد، چه خواهید كرد؟» امام باقر علیه السلام در پاسخ او فرمود: «اگر مرگ من در این حالت فرا رسد، من در حال اطاعت و عبادت خدای بزرگ مرده­ ام؛ زیرا با كار و تلاش، خود و خانواده­ ام را از تو و مردم دیگر بی­ نیاز می­ كنم. من فقط از این می­ ترسم كه در حالی مرگم فرا رسد كه در حال گناه باشم.» محمّد با شنیدن این پاسخ، سرش را به پایین انداخت و با خجالت گفت: «حق با شماست؛ رحمت خدا بر شما باد! می­ خواستم شما را نصیحت كنم؛ ولی شما مرا نصیحت كردید.»[1] برخی از افراد كه دین اسلام را به­ درستی نشناخته­ اند، تصور می­ كنند كه دین‌داری فقط نماز خواندن و روزه گرفتن و حجّ رفتن و دیگر عبادت­ هاست، و انسان دین­دار فقط باید مشغول این كارها باشد و دنبال درآمد و فراهم كردن زندگی مناسبی برای خود و خانواده­ اش نرود؛ در حالی كه قرآن كریم و پیشوایان معصوم ما هرگز چنین مطلبی را نفرموده­ اند. از نظر قرآن، انسان مسلمان باید با تلاش و كوشش، در پی در‌آمد حلال باشد و زندگی خوبی را برای خود و خانواده­ اش فراهم كند. دین اسلام با مناسب­ ترین برنامه­ ریزی، بهترین زندگی را در دنیا و پس از مرگ برای مسلمانان طراحی کرده است. اگرچه نماز، روزه و عبادت­ های دیگر اهمیت فراوانی دارند و دین­داری بدون این​ها معنا ندارد، یك مسلمان در كنار این عبادت­ها، دنبال تندرستی، نشاط، درآمد و رفاه خود و خانواده­ اش نیز باید باشد. پیشوایان معصوم ما، علاوه بر عبادت، ما را به ورزش كردن، تلاش برای كسب علم و درآمد، تجارتِ حلال، و خلاصه، زندگی خوب توصیه كرده­ اند و خود نیز به این امور اهتمام می­ کردند. ما در آیه​ ی 201 سوره​ ی بقره از خدای مهربان می­ خواهیم، هم در دنیا و هم در آخرت، زندگی خوب و مناسبی برایمان فراهم كند؛ به­ طوری كه او از ما خشنود باشد و ما نیز با استفاده از امكانات زندگی­مان، راه رشد و ترقّی را بپیماییم. چه خوب است این فرمایش امام صادق علیه السلام را در این ­باره به خاطر بسپاریم: «از ما نیست كسی كه دنیایش را برای آخرتش رها كند [و آن​قدر سرگرم عبادت شود كه كار و درآمد و سلامت خود را فراموش کند] و همچنین كسی كه آخرتش را برای دنیایش رها کند [و آن​قدر سرگرم كار و تفریح شود كه عبادت و آخرت را از یاد ببرد].»[2] همچنین در روایتی از امام حسن مجتبی علیه السلام می­ خوانیم: «برای دنیای خود چنان تلاش کن که گویا در دنیا زندگی ابدی خواهی داشت و برای آخرتت نیز چنان کار کن که گویا فردا، روز مرگ توست.»[3] پس مناسب است این عبارت قرآنی (رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنیا حَسَنَةً وَ... ) را حفظ ‌كنیم و این دعای پرمعنا را در قنوت نمازهایمان بخوانیم. [1] . الکافی، ج5، ص73 [2] . من لایحضره الفقیه، ج3، ص156 [3] . مستدرک الوسایل، ج1، ص146

🌹🌹🌹 🎉✨جهان بهشت وصال 🌸💫محمد است امشب 🎉✨چراغ مـــــاه بلال 🌸💫محمد است امشب 🎉✨زمین مکه گل انداخته 🌸💫ز بوسه نور امشب مبعث پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) مبارک‌باد 🎉💐 🟡عقیدتی سیاسی سازمان اطلاعات فراجا

دل ربودن از تمام خلق عالم کار توست ای طبیب دردمندان! عالمی بیمار توست از همان اول که پا در عرصه دنیا زدی حامل وحی خدا همراه و خدمتکار توست #عید_مبعث❣️🌼 #آغـاز_رسـالـٺ❣️🌼 #رسول_مهربانے_مبارڪ❣️🌼 ♨️ عقیدتی سیاسی سازمان اطلاعات فراجا