🔸پنج پیشنهاد به آقای رئیس جمهور رهبرانقلاب خطاب به هواداران فرمودند شایسته است رفتارهای رقابتی دوران انتخابات به هنجارهای رفاقتی تبدیل شود. آقای رئیس جمهور نیز در حرم امام خطاب به طرفداران آقای جلیلی بر همین منش تاکید کردند و گفتند رقابت تمام شد و زمان رفاقت برای ایران است. این سخن منتخب مردم را از سرصدق وصفا می دانم و از همین رو چند پیشنهاد اجرایی برای تبدیل رقابت به رفاقت دارم که در صورت تحقق کارگشا است. 🔸یکم. آقای پزشکیان در حرم امام تاکید کردند اهل گفت وگو و تعامل اند. اولین پیشنهادم اینست که رقبای انتخاباتی خود را ببینید و طرح های اجرائی آنها را بخواهید و مورد توجه قرار دهید. فراتر از محتوای طرح ها، پیامی که دریافت می شود همکاری و همدلی با رقیب است. 🔸دوم. رهبرانقلاب در اولین پیام تبریک شان به مردم ورئیس جمهور تصریح کردند از جوانان متخصص و مومن در دولت استفاده کنید. آقای پزشکیان در رقابت های انتخاباتی تصریح داشتند حزبی و جریانی نیستند. با این توضیح در بدو امر به مدیران جوان و مومن دولت دست همکاری دهید. اینها سرمایه کشورند و از این بالاتر تغییرات اتوبوسی اداره کشور را دچار تلاطم می کند. 🔸سوم. یک خصلت اخلاقی وممدوح شهید رئیسی پرهیز از حرف های گوشه دار و طعنه آمیز و کنایه آلود در عصبی کردن مخالف و منتقد بود. اخلاق مذمومی که متاسفانه رئیس جمهور اسبق داشتند و هرازگاهی کشور را دچار حاشیه می کردند. پیشنهاد می کنم این خلق و خوی شهید را مورد توجه قرار دهید و خاصه اطرافیان را از حاشیه سازی انذار دهید. 🔸چهارم. آقای پزشکیان به درستی گفتند من رئیس جمهور همه مردم هستم حتی آنها که اصلا رای ندادند. تعبیر دقیقی است. یک سوی این مردم نیز کسانی هستند که به هردلیل به ایشان رای ندادند. پیشنهادم اینست که مطالبات و مسائل این بخش از جامعه را مورد توجه جدی قرار دهید. از نزدیک با گروه ها و انجمن های انقلابی جلسه گذاشته و حرف ها و دغدغه های آنها را بشنوید. 🔸پنجم. آقای پزشکیان در حرم امام از راه شهدا و امام عزیز گفتند و تاکید داشتند که راه آنها را ادامه خواهند داد. به غایت امیدوارکننده است. پیشنهاد اولیه ام اینست که اجازه ندهید عناصر بدنام و تابلودار تحریف خط امام و بدسابقه در ایام فتنه در حلقه اصلی اطراف تان قرار گیرند. حرف آخر اینکه جوان انقلابی پیش از همه رایش به امام و انقلاب است و باهرکس صادقانه در این مسیر باشد هم عهد و هم پیمان می شود. روی این رفیقانه مکتبی و ایدئولوژیک برای پیشرفت کشور حساب ویژه کنید. همشهری @mahdian_mohsen

✅همه پیشبینی های پرخطا حرف های باقی مانده از انتخابات بسیار است؛ اما یکی از مهمترین های آن پیش بینی هاییست که خطا از آب در آمد. 🔻دقت کردید؟ رفتید مجدد رجوع کنید؟ چندتائی را مرور کنیم. -پیشبینی غالب این بود که مشارکت آنهم بعد از شهادت رئیسی از انتخابات مجلس بیشتر باشد. در دور اول چنین نشد. -پیشبینی غالب این بود که آمدن پزشکیان و حمایت خاتمی و چه و چه باعث رشد مشارکت اصلاح طلبان می شود و باز هم نشد. تکرار 1400 -پیشبینی غالب این بود که در مشارکت حدود 50 درصد جریان غیراصلاح طلب پیروز میدان است و نشد. -پیشبینی غالب این بود که کارآمدی دولت رئیسی منجر به رشد مشارکت می شود اما نشد. -پیشبینی غالب این بود که حضور میلیونی مردم در تشییع جنازه یعنی استمرار دولت رئیسی اما غیر این رقم خورد. -پیشبینی غالب این بود که سبد رای پزشکیان از جریان اصلاحات پر میشود اما از سبد رئیسی گرفت. -پیشبینی غالب این بود که جمع آرای اصولگراهای 1400 به سبد جلیلی ریخته می شود اما حدود 8 میلیون جدا شد. چرا؟ این میزان خطای پیشبینی سابقه نداشته است. اینرا کنار آشفته بازار نظرسنجی ها بگذارید که اغلب گرفتار خطاهای عجیب و غریب در پیشبینی مشارکت و آرا شدند. بازهم چرا؟ 🔻یک جمله ای اش اینست: ما با پدیده نوظهوری در جامعه مواجهیم که باعث میشود مردم با ابزارهای سنتی و قواعد گذشته پیش بینی نشوند و حتی نظرسنجی ها نیز قابل اتکا نباشد. اما همین نیز چرا؟ این پدیده نوظهور چیست؟ 🔻مردم ما و البته همه دنیا در جهان جدیدی زیست می کند که با واقعیت فاصله دارد. فضای مجازی یک دنیای واقعی است اما واقعیت نیست. مردم با تصویری که برای شان ساخته می شود زندگی می کنند. یک تصویر ذهنی که الزاما ارتباطی با واقعیت ندارد و برساخته مجازی است. عمده زندگی مردم در فضای مجازی است؛ پایش روی زمین است اما دل و ذهنش در فضای مجازی. 🔻مهم نیست در واقعیت چه می گذرد، مهم اینست که در مجازی چه چیز ساخته میشود. مهم کارآمدی شهید رئیسی نیست. مهم بازنمایی آنست در تصویرمجازی. مهم خبر نیست، مهم روایت از خبرست. 🔻اما در روایت سازی چه کسی دست برتر دارد؟ کسی که بتواند روایت پرقدرت بسازد. روایت پر قدرت چیست؟ روایتی که بیشتر تکرار شود. چه روایتی بیشتر تکرار می شود؟ روایتی که در شبکه ها و گعده ها و حلقه های متنوع و مختلف بیشتری بچرخد. چه کسی می تواند به این گروه ها دسترسی بیشتری پیدا کند؟ کسی که قدرت حلقه سازی بیشتر داشته باشد و یا نظام زیرساختی حلقه ها را در اختیار داشته باشد. و البته این قدرت می تواند دست ضدانقلاب باشد یا یک جاهل داخلی. 🔻روشن است؟ انشالله عمق دردناک ماجرا حس شده است. یعنی مهم نیست مرزهای شما امن است. مهم نیست جسم ها صیانت می شود. مهم نیست یعنی کافی نیست؛ مهم اینست که ذهن ها در اختیار حقیقت نیست و بدور از واقعیت است. 🔻با این توضیح با قواعد دنیای واقعی نمی شود جامعه را پیش بینی کرد. نظرسنجی نیز خیلی وقت ها به خطا می رود. چون نظرسنجی، نظرخواهی در یک نقطه و لحظه است و معلوم نیست آخرین دریافتی مخاطب از فضای مجازی چیست و چه تصویری برای او ساخته می شود؟ به همین دلیل است که آرا و نرخ مشارکت در 24 ساعته منتهی به صندوق تغییر کرد. 🔻از انتخابات عبور کنیم. رای مردم به چشم ماست. اما مساله را از زاویه حکمرانی تحلیل کنید. آقایان هنوز در حیرت فیلترکردن و فیلترنکردن دو زانو مقابل دنیای پلتفرمی نشسته اند. همشهری @mahdian_mohsen

هدیه زیبا و معنادار شیخ حسین به پزشکیان. فارغ از اینکه حضور پزشکیان در حسینیه هدایت ستودنی است اما شیخ حسین مهمترین داشته هایش را اهدا کرد. یعنی نشانه سالها توسل و ندبه ام دست توست. حق هم همین است. داشته های انقلاب امروز دست پزشکیان است. این امانت هم ابزار قدرت است هم نیازمند صیانت. @mahdian_mohsen

🔻چندجمله درباره خطاهای پیاپی در شورای شهر عرف نیست رسانه مدیریت شهری در نقد عملکرد مدیران شهر بنویسد؛ اما برخی موارد پای حق بزرگتری در میان است که سکوت در قبال آن اگرچه عرف است اما خلاف شرع مسلم است. مگر ممکن است رسانه ای وابسته به انقلاب و مردم باشد و در بزنگاه ها سکوت کند؟ رسانه ای که بخاطر وابستگی تشکیلاتی و یا سیاسی و اداری مقابل حق سکوت کند در دنیا مقابل مردم و در قیامت باید به امام امت پاسخگو باشد. سخن برسر خطاهای مکرر در شورای شهرست. روز یک شنبه صحن شورای شهر شاهد حوادث تلخی بود، اما متاسفانه باید گفت این اولین بار نیست. پیشبینی می کردیم با تذکر پدرانه و دلسوزانه رئیس شورای شهر و یا تغییر شرایط سیاسی کشور و ضرورت همبستگی بیشتر بین نیروی های انقلاب،این قبیل رفتارها اصلاح و جبران شود اما ماجرا بازهم به نحو دیگری رقم خورد. سوال اینست که با کدامین حجت؟ با کدام حجت بعد از جشن مشارکت مردمی در انتخابات اینطور کام مردم را تلخ می کنیم؟ از این بالاتر هنوز چند صباحی از تذکر صریح و شفاف رهبرانقلاب درباره رعایت اخلاق و تقوا به مجلس شورای اسلامی نگذشته است؛ با کدامین حجت اعتنا نمی کنیم؟ وظیفه شورای شهر نظارت است، نقد است، گلایه است، تذکر و حسابرسی است. حق هم همین است. مردم نیز همین را انتظار دارند. اما نظارت با مچ گیری فرق دارد، نقد با تخریب متفاوت است؛ تذکر، حرف گوشه دار و تندی و طعنه نیست، گلایه حرف غیرمنصفانه و خلاف واقع نیست. این تفاوت ها را نمی بینیم؟ اگرچه ایندست رفتارها برای انگشت شمار و معدودی از نماینده های محترم است اما مردم این بداخلاقی را به کلیت شورای انقلابی منتسب می کنند. اگر واقعا تفاوت نقد مشفقانه و تذکر دلسوزانه و گلایه مسوولانه با بداخلاقی و بی انصافی روشن نیست به اثر رفتارها توجه کنیم. ببینیم چرا ضدانقلاب انقدر خوشحال می شود؟ ببینیم چرا سوت و کف می زند؟ چرا تشویق می کند؟ رفتار ما چه آورده ای برای دشمنان خبیث انقلاب داشته است؟ تنها برای نمونه، روز یک شنبه گفته شد طی سه سال گذشته مدیریت شهری هیچ دستاورد مهمی نداشته است؛ واقعا نداشته است؟ این نقد است؟ نظارت است؟ و یا تکیه کردن به دروغ آشکار مجازی که از بیخ و بن تکذیب شده است و آنرا نشانه ضعف مدیریت شهری دانستن، اخلاق است؟ تقواست؟ در شرایطی که مردم انتظار وحدت و همدلی برای کارآمدی بیشتر دارند، انشقاق و اختلاف افکنی خطای فاحش و نابخشودنی است. هیچ امری مهمتر از وفاق میان مسوولین نیست. آنچه رئیسی را شهید رئیسی کرد همین خلق و منش بزرگوارانه است. همین تبعیت آشکار از حرف ولی جامعه است. همان اخلاق سیاسی که بارها از سوی رهبرانقلاب مورد اعتنا و تفقد قرار گرفته است. از عاشورا درس بگیریم؛ هیچ امری مهمتر از حرف ولی نیست که نباید روی زمین بماند. نگاه کنیم ببینیم کدام کلام رهبری بیشترین بسامد را در تذکرات پیاپی ایشان به مسوولین داشته است. خودمان را مخاطب اصلی آن بدانیم. حفظ وحدت و رعایت اخلاق و انصاف در مواجهه سیاسی اصل اول است و از شورای شهر انقلابی جز رعایت آن انتظار نیست. این مردم با امید به حفظ حریم این ارزش ها اعتماد کردند و رای دادند. اجازه ندهیم این سالها به عنوان خاطره تلخ در اذهان مردم و تاریخ بماند. شورای شهر اول پیش روی ماست. آنچه برای همه ما می ماند تبعیت از امر ولی و دلسوزی حقیقی برای مردم با کار و تلاش مشفقانه است ولاغیر. برای مردم انقلابی بمانیم. همشهری @mahdian_mohsen

🔻لایک و ریشیر در کربلا 🔻قدرت لایک و ریشیر چیست؟ تا حالا فکر کرده‌اید چرا در ایام اغتشاشات، رسانه‌های دشمن به سمت تولید ربات و صفحات فیک رفتند؟ سی ان ان گزارش داد ظرف یک ماه 13 هزار پیج غیرواقعی ساخته شده است. گزارش وزارت اطلاعات این رقم را 50 هزار صفحه دانست. اما این همه ماجرا نبود. باید تعداد فیو و لایک پیج خناسی مثل علی کریمی از 500 تا به 50 هزار تا می‌رسید. این همه ماجرا نبود. رسانه‌های دشمن همه را به‌خط کردند. از کنسرت ابی و گوگوش تا پیج آنجلینا جولی و صفحات آشپزی و آرایشگری و صدف بیوتی و غیره. همه باید اسم رمز اغتشاش را تکرار می‌کردند. چرا؟ اثرش چیست؟ تا باور کنید. همین. وقتی پیامی زیاد تکرار می‌شود و زیاد تأیید می‌گیرد، تبدیل به «پیام پرقدرت» می‌شود. پیام پرقدرت پیامی است که «چشم» را «پُر» می‌کند و «مغز» را «میخکوب» می‌کند و شما «ناخواسته» می پذیرید. حتی اگر خلاف اعتقادات شما باشد، باور می‌کنید در اقلیت هستید. مگر بر خودتان مسلط و آگاه باشید. در غیر اینصورت و در بهترین حالت گرفتار پدیده «مارپیچ سکوت» و منفعل می‌شوید و بدتر اینکه گرفتار «تحریف ترجیح» می‌شوید و وانمود می‌کنید با اکثریت همراهید و از این بدتر آنکه در دام «ناهماهنگی شناختی» بیفتید و با عقیده اکثریت همراه شوید. عجیب پدیده وحشتناک و دردناکی است. در اغتشاش هم نمانید؛ با این فرآیند هر روز در رسانه قربانی می‌دهیم. این بازی گمراه‌کننده، قدرت سیاسی جابه‌جا می‌کند؛ بماند. 🔻حالا برویم کربلا. شاید تصور کنید این ماجرا برای عصر رسانه‌های دیجیتال است. البته این فناوری در عصر پلتفرم، قدرت مضاعف گرفته است، اما ابدا پدیده جدیدی نیست. در پس عاشورا و در شام و کوفه سپاهیان یزید با همین روش تلاش کردند حقانیت خود را ثابت کنند. اساسا جمله «ما رایت الا جمیلا» باطل السحر همین مکر روانی بود. در مجلس ابن زیاد آن ملعون با نیش و زخم‌زبان به حضرت طعنه زد که «کار خدا را با برادر و خانواده‌ات چطور دیدی؟» و خواست آن مصائب را به خدا نسبت دهد که آن پاسخ کوبنده را شنید که «جز زیبایی ندیدم». در کربلا با آتش‌زدن خیمه‌ها و کشتار بی‌رحمانه و سبعانه و چرخاندن سرها در شهر اولا ترس ایجاد کردند تا مارپیچ سکوت ایجاد کنند و بعد هم با بیان اینکه ما پیروزیم، چشم‌ها را پر کنند و این تلقی روانی را ایجاد کنند که آنکه در ظاهر قدرت دارد و پیروز است، حق است؛ همان پیام پرقدرت. اما خطبه‌های غرای حضرت زینب رسانه شد و این نقشه شوم را برملا ساخت تا آنجاکه «کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود». 🔻این روزها مفتون قدرت شبکه‌سازی دنباله‌های آن جریان ملعون و یا جریانات جاهلی داخلی نشویم. هرکس هرجا هست هرچه حق دید به دست بگیرد، خواهید دید حق کما و کیفا مسلط است. همشهری @mahdian_mohsen

⬅️ صفحه‌های همشهری جمعه 29 تیر ماه ۱۴۰۳ 🔺کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود 🔺همشهری جمعه هر هفته در قالب «روزنامه دیواری» منتشر می‌شود و قابل نصب در جاهای مورد نظر شماست. 🔺برای دریافت نسخه چاپ شده و آماده نصب این روزنامه دیواری عدد ۷ را به ۳۰۰۰۳۳ پیامک کنید 🔺نسخه با کیفیت این روزنامه دیواری را از اینجا دانلود کنید: https://B2n.ir/q49362 🆔 @hamshahrinews

🔸ما هم مخاطب تذکر رهبری هستیم 🔸لوازم چهارگانه وحدت 🔻رهبرانقلاب در دیدار با نماینده ها تاکید کردند "مجلس باید آرامش بخش باشد"."باید از دولت و مجلس صدای واحد شنیده شود". "مجلس نباید منشا تشنج در افکار عمومی باشد." مفهوم "وحدت" در سخنان رهبری انقلاب در چند ماه گذشته بدون شک ازپربسامدترین تعابیر است. ضرورت مساله روشن است و کسی مخالف آن نیست. اما متاسفانه در عمل ماجرا به نحو دیگری رقم می خورد. این مساله نیز تنها منحصر به مجلس نیست. یک نمونه همین روزهای شورای شهر که پیش روی ماست. بداخلاقی ها و تفرقه افکنی هایی که وبال مردم شده است. در فضای مجازی و رسانه نیز به طریق دیگر. 🔻این متن توضیح مختصری است مبنی بر اینکه چه کسانی می توانند منشا وحدت باشند و برای وفاق و همدلی چه لوازمی باید مهیا شود تا از حرف به عمل برسیم. واقعیت این است که وحدت نیازمند شخصیتی است که 4 ویژگی را در خود ایجاد و رشد و ارتقا بخشیده است. 1⃣یکم وحدت از منظر اعتقادی است. این فهم باید ایجاد شود که وحدت یک تاکتیک و یا یک خصلت صرف اخلاقی نیست. وحدت یکی از ارکان کلیدی و از ارزش های پایه ای انقلاب اسلامی است. وحدت روی دیگر مردمسالاری دینی است. وحدت ثمره یک نگاه توحیدی به سیاست و توده مردم است. خلاصه فردی که به جهت اعتقادی مساله وحدت برایش حل و فصل نشده است، نمی تواند منشا وحدت باشد. 2⃣دوم وحدت از منظر اخلاقی است. وحدت و همدلی و مدارا و وفاق و اجماع و غیره هرچند بار معنایی مجزا دارند اما همگی نیازمند یک منش و فضیلت اخلاقی اند. نیازمند یک ملکه روحی. افرادی می توانند در سیاست وحدت ساز باشند و منشا قرابت ذهن ها و دل ها شوند که به جهت فردی نیز اهل تهذیب نفس و در تعامل با دیگران اهل مدارا و خلق حسنه باشند. خیلی وقت ها تکبر و تفرعن و نخوت های فردی است که اجازه بروز و ظهور همدلی و وفاق اجتماعی نمی دهد. 3⃣سوم وحدت از منظر عقلانیت است. فارغ از اینکه همدلی و وحدت یک منش اخلاقی و یک رویکرد عالی اعتقادی است، وحدت از منظر عقلانیت نیز اهمیت دارد. به جهت دستگاه محاسباتی نیز وحدت کارآمد و محل رجوع است. کسانی که اهل تدبیر و منطق و عقلانیت در سیاست نیستند نمی توانند وحدت ساز باشند. بسیاری از اهل تحجر به همین دلیل عامل تفرقه اند. آنها که روحیه تکفیری و خوارج گونه دارند و از هرگونه تعامل منطقی و گفت وگویی فراری و گرفتار خودحق پنداری هستند نمی توانند عامل وحدت باشند. 4⃣چهارم وحدت از منظر هنر است. عاملان به وحدت باید اهل هنر باشند. اهمیت هنر روشن است، اما هنر در سیاست از این منظر اهمیت دارد که در تخاطب با مردم است. مسوولی می تواند در ارتباط با مردم عامل به وحدت باشد که بتواند هنرمندانه وفاق را با مطالبه و نقد و پرسشگری جمع کند. در غیراینصورت به اسم وحدت عده ای محکوم به انفعال و سکوت می شوند و از سوی دیگر عده ای به اسم عدالتخواهی و مطالبه گری و نظارت و انتقاد پا بر اخلاق و معنویت و وحدت می گذارند. جمع ایندو به جز اعتقاد و اخلاق و عقلانیت، هنر می خواهد. 🔻حرف تمام است. اگر می خواهیم عامل به تذکر مکرر رهبرانقلاب باشیم، اول از همه هرجا هستیم خود را مخاطب این سخنان بدانیم و در مرتبه بعد این چهار ویژگی را در خودمان تقویت کنیم. همشهری @mahdian_mohsen

❤️عاشقانه های جاهلی در سیاست این متن سیاسی است. اصلا انتخاباتی است. حالا که انتخابات گذشت باید حرف های جدی تر زد. شاید هم سوادرسانه ایست. اما ابتدا یک مقدمه کوتاه؛ ما خیلی وقت ها با جهل مان زندگی می کنیم. چه بسا از آگاهی و علم فرار کنیم و به دامان جهل پناه ببریم. این چه زمانی است؟ زمانیکه دانستن هزینه دارد. حالا هر هزینه ای. حداقل هزینه، انرژی صرف کردن است. حداکثرش هم فهمیدن چیزی که داشته های قبلی ما رو نفی کند. صبح ها چشم در چشم گربه سیاه شوید تا شب بد می بینید. صدای دسته کلاغ ها یعنی خبر بد. عدد سیزده یعنی بدشانسی. همین سه تا کافیست. حالا فرض کنید یکی بخواهد با استدلال توضیح دهد که این گزاره های ذهن شما باورهای خرافی است. اهمیت می دهید؟ اصلا گوش می دهید؟ اگر هم گوش دهید یعنی از فردا با صدای قارقار دسته کلاغ ها دیگر استرس نمی گیرید؟ این مثال های ساده و دم دستی چیست که می زنیم؟ پس اجازه دهید یک مثال عمیق تر والبته بامزه بزنم. به دوستی گفتم مطابق پژوهش های پزشکی قلیان باعث میشود عمر کم شود. فورا گفت خوشی هم باعث میشود عمر زیاد شود. این به آن در و پک بعدی را به قلیان زد. اینجا که پای مرگ و زندگی در میان بود. مساله ای مهمتر از حیات؟ چرا به ساحت علم پزشکی بی اعتنا بود؟ چون پذیرفتن نتایج علمی برایش هزینه داشت. هزینه عبور از لذت و بالاتر از آن تغییر عادت. سالها پیش دوستی می خواست ماشین بخرد. آگهی 206 را در همشهری خرید و زنگ زد. قیمت بالاتر از عرف بود. اما الحق زیبا بود. فروشنده خودرو را اسپرت کرده بود. یکی پیشنهاد کرد قبل از خرید به کارشناس هم نشان دهد. ابتدا نپذیرفت اما در نهایت با اصرار قبول کرد. کارشناس آمد و گفت این خودرو تصادفی است. چپ کرده است. نصف قیمت می ارزد. اما نپذیرفت و خرید. چرا؟ چشمش را گرفته بود. فهمید. دانست. اما عبور کرد. چرا؟ حس خوش خودروی اسپرت. ما در زندگی همینیم. در تصمیمات مهم نیز. بخشی از آمار طلاق از همین جنبه است. خیلی وقت ها چشم و ابرو و جیب یک نفر دلمان را می برد و تلاش می کنیم و اصرار داریم درباره شخصیت و هویتش ندانیم. بدانیم هم عبور می کنیم. گوئی چشم و ابرو بر سبک زندگی و فرهنگش می چربد، بی آنکه بفهمیم از دانستن فرار می کنیم.  حالا این کلاغ و گربه و قلیان و 206 و چشم و ابرو چه ربطی به سیاست و انتخابات داشت؟ آنجا هم خیلی ها همینیم. ما در رسانه و در سیاست و پای صندوق رای به سمت چیزی می رویم که ما را تائید کند. به سمت دانسته های قبلی مان. از اینرو هر آنچه ولو به اسم علم و آگاهی مارا نفی کند علیه ماست. ضدهویت ماست. با او دشمنی می کنیم ولو پیک حقیقت باشد.  ما دو نوع جهل داریم. یا نمی دانیم. یا تصمیم می گیریم ندانیم. تلاش می کنیم توجه نکنیم. غرض این متن دومی است. بی میلی به ندانستن بدتر از ندانستن است. اینجاست که از علم به جهل پناه می بریم. ترجیح می دهیم با جهل مان عاشقانه های سیاسی داشته باشیم تا با حقایق جدید با هویت قبلی مان کلنجار رویم.   اینجاست که یکی برای مان فرشته می شود و دیگری عین اهریمن. هر چه از شیطانی اهریمن بگویند باور می کنیم ولو خناس ها و مکاران و کاسبان ببافند و هرچه از ملاحت و لطافت پرنیان سیاسی مان کم کند مقابلش بی تابی می کنیم و کینه اش را به دل می گیریم.  اینجاست که در سیاست به سمت کسانی می رویم که درباره آنها کمتر بدانیم. هر میزان کمتر بدانیم بیشتر می توانیم خیال ببافیم و قصه بسازیم و به او عشق بورزیم. ما بیشتر دوست داریم تا ندانیم تا جاهای خالی ذهن را خودمان پر کنیم. هندوانه های دربسته سیاست، خوش ترین خوراک این جماعت است. خدا هم نکند در حلقه کسانی قرار گیریم که مثل ما فکر می کنند. اینجاست که فرقه مان کامل می شود. اینجاست که خوشی عشق ورزی و دشمنی با رقیب مضاعف می شود.    اینجاست که توجه به حقیقت سراسر هزینه است. هزینه جدا شدن از فرقه و منکوب شدن و تحقیر شدن و اقلیت شدن و رهاشدن از هویت گذشته مان. اینجاست که تا پای مرگ حاضریم جاهل بمانیم اما لایک رفیقانه های قبیله مان را از کف ندهیم. خودمان را مرور کنیم. اینطور نیست؟ اگر اینطور نیست هوشیاریم. اگر در مباحثه های مجازی مقابل انتقاد دیگران، بجز عصبانیت و کلافگی حس خوش فهمیدن و رشد آگاهی داشتیم یعنی آمدیم تا با چشم باز انتخاب کنیم. چنین کاربری گوهرست. باید در اینباره بیشتر نوشت. برای مطالعه بیشتر چهار کتاب "توهم آگاهی" و "تفکر بی درنگ و بادرنگ" و "اشتیاق به جهل" و "تفکر جانبی" را پیشنهاد می کنم. همشهری @mahdian_mohsen

حاج قاسم: دوصدایی مقابل دشمن خیانت است فرقی هم نمی کند اصلاح طلبی که آمریکا را تبرئه کند یا با خوش خیالی بگوید خواستند مانع مذاکره شوند یا به اسم انقلابی سیستم امنیتی را تحقیر کند یا باخفت حادثه اردیبهشت را به تروریستها نسبت دهد یا خیال کند هنوز دوران رقابت است و پزشکیان را بزند @mahdian_mohsen

🔻تفاوت عین الاسد و وعده صادق 1⃣یکم. رهبرانقلاب ضربه موثر نظامی در عین الاسد را یوم الله دانستند. برای اینکه روشن شود این عنوان چه میزان اهمیت دارد توجه کنیم حضرت امام خمینی 12 فروردین را یوم الله دانستند. اما چرا؟ رهبری انقلاب توضیح دادند که ضربه عین الاسد بروز هویت و اراده ملی مردم بود. همین تعبیر را نیز بلافاصله بعد از وعده صادق داشتند. 2⃣دوم. کاریل فون کلاوزِویتس به عنوان استراتژیست نظامی و نظریه پرداز جنگ‌های نوین معتقد است ما با سه ضلع در جنگ های امروز مواجهیم. نقش دولت ها و نقش ارتش ها و نقش مردم. وی در توضیح ضلع سوم معتقد است این مردم و افکار عمومی است که برنده و بازنده جنگ را تعیین می کنند. این ضلع سوم متکی به جنگ های شناختی و شبکه ای است که نه تنها در خدمت جنگ نظامی قرار می گیرد بلکه فراتر از آن بر جنگ های نظامی سایه انداخته و آنرا به خدمت می گیرند. با این توضیح نسل جدید جنگ ها نمادین و در بافت فرهنگی-اجتماعی پنهان است. 🔻سخن نهایی از مقدمه اول؛ مهمتر از نقش ادوات نظامی، اراده مردم است. اگر اراده نهائی مردم بر مقابله با قدرتهای ظالم جهانی باشد در نهایت شکست نخواهیم داشت و پیروزیم. 🔻سخن نهائی از مقدمه دوم؛ مردم در جنگ های نسل جدید سهم دارند. سهم مردم جنگ در ساحت روایت هاست. به همین دلیل جنگ ها نمادین می شوند تا در خدمت جنگ روایت ها قرار گیرند. ترور اسماعیل هنیه در قلب تهران نماد می شود در خدمت جنگ روایت ها. 🔻با این مقدمه بین عین الاسد و وعده صادق تفاوت است. چه تفاوتی؟ عملیات وعده صادق نسبت به عملیات عین الاسد در ساحت جنگ روایت ها جلوتر بود؛ به چند دلیل. این دلائل مرور می شود تا در خونخواهی مقدس تقویت شود. 1⃣یکم. روایت جنگ یک روایت فانتزی وجود دارد که صحنه را نادرست می فهمد. گوئی جمهوری اسلامی بی اعتنا به ظلم جهانی به کار خود مشغول بوده است و رژیم جعلی اسرائیل به دلیل عدم بازدارندگی موثر تعرض کرده و رفته است. اما ماجرا اینطور نیست. روایت دقیق صحنه اینست: ما با رژیم صهیونیستی از سالها قبل 7 اکتبر در جنگیم. اسرائیل به جهت راهبردی از جمهوری اسلامی پیاپی ضربه دیده است. یک نمونه اش قدرت کمی و کیفی جبهه مقاومت. حالا در مسیر این جنگ سابقه دار به ایران تعرض کرده است که البته باید پاسخش را ببینید. اگر این روایت درست تبیین نشود مخاطب از خشونت های جنایتکارانه دچار انفعال می شود و حس شکست می کند نه حس مبارزه. روایت جنگ راهبردی و قدرت نرم ایران کمک کند که اقدام ذلیلانه دشمن منفعلانه و واکنشی و در نهایت دقیق فهم شود. 2⃣دوم. روایت مسوولین در عملیات وعده صادق با دولتی مواجه بودیم که اعتماد مردم بدان ها بیش از اعتماد به دولت در زمان عملیات عین الاسد بود. حال آنکه اساسا جنگ در این ابعاد و ساحت فراتر از نقش دولت هاست. با این حال اعتماد به مسوولین منجر به باورپذیری روایت پیروزی می شود. با این توضیح و مختصرا هر نوع روایتی از صحنه که منجر به سلب اعتماد از مسوولین نظامی و امنیتی و اطلاعاتی و حتی اجرایی شود باعث شکست در روایت واقع بینانه از صحنه می شود. 3⃣سوم. روایت مردم عملیات عین الاسد قرین با حادثه هواپیمای اوکراینی بود که بطور طبیعی گرفتار یک پریشانی اجتماعی بودیم و همین مساله نوعی تفرق اجتماعی ایجاد کرده بود. این حال اجتماعی در عملیات وعده صادق به یک وفاق اجتماعی تبدیل شد. همین حس اجتماعی که امروز در خونخواهی شاهد آن هستیم. صیانت از این وحدت اجتماعی بسیار بااهمیت است. چپ و راست و انقلابی و غیرانقلابی امروز خونخواه مهمان عزیزی چون اسماعیل هنیه اند. از این وفاق اجتماعی باید صیانت کرد. 🔻حرف تمام است و اما؛ خلاصه اینکه روایت جنگ از اصل جنگ مهمتر است. جنگ روایت ها نیز منحصر به رسانه های مرجع نیست. مبدا جنگ روایت ها نیز برخلاف جنگ نظامی از لحظه شلیک نیست و از همین ساعت است. همه مردم نیز در آن سهم و نقش دارند؛ روایتی جبهه ای و شبکه ای. خلاصه اینکه برای خونخواهی همگی آرایش جنگی بگیریم. همشهری @mahdian_mohsen

🎥 تحلیل فانتزی خودتحقیرهای داخلی تکمیل کننده پروژه ترور است 🆔 @hamshahrinews

🔻دست مریزاد به رئیس جمهور 1⃣یکم. بین مناظره ها یک صحنه بود که حال پزشکیان تغییر کرد و به شکل حیرت آوری عصبانی شد. آنجاکه نامزد رقیب از رفتار حزبی پزشکیان گفت. اینجا بود که رئیس جمهور منتخب از کوره در رفت و مکرر اظهار گلایه کرد. پاسخ قانع کننده ای نداشت. فقط می گفت چرا اتهام حزبی زدید؟ آن زمان به این فکر می کردم این میزان دلخوری برای چیست؟ آنچنان هم اتهام سختی نیست که این واکنش را داشته باشد. تا اینکه کار به اسم دولت رسید. 2⃣دوم. پزشکیان نام دولتش را وفاق گذاشت. معاون اول را هم فردی انتخاب کرد که علیرغم انتساب حزبی به یک جریان خاص اما در بین مخالفین و منتقدینش به انصاف شهره است. اما هنوز از ترکیب کابینه خبری نیست. هرچه هست گمانه زنی است. درباره برخی انتصابات رئیس جمهور البته انتقادهایی شکل گرفته که طبیعی است. عمدتا بخاطر سن وسال منصوبین است تا گرایش های حزبی. تا اینجا آنچه گذشت. 3⃣اما سوم. پزشکیان در نشست با خبرنگاران گفت در جلسه تنفیذ و تحلیف برای من نوشته بودند که وضع موجود کشور را نقد کنم. اما صلاح ندانستم مقابل خارجی ها چنین کنم و ادامه داد که باید از پیشرفت ها گفت. دیگر اینکه تصریح کرد "امروز باید ترویج دهنده وحدت، انسجام و یک‌دلی باشیم. اگر قرار باشد دولت‌های پیشین را نقد کنیم جز نفاق چیز دیگری برداشت نخواهیم کرد." روح شهید رئیسی شاد. آن عزیز هم همین خط را برخلاف روسای جمهور گذشته رفت. 🔻این اقدام پزشکیان قابل تقدیر است. مقاومت مقابل کسانی که دنبال فرصت اند با نام رئیس جمهور حاشیه بسازند و بهانه دست غیر دهند حتما امتیاز محسوب میشود. رئیس جمهور منتخب نشان داد شروع وفاق آمیزی داشته است. به تعبیر رهبری انقلاب پزشکیان "صادق" است و انشالله این صداقت می تواند دولت را عاقبت به خیر کند. همشهری @mahdian_mohsen

✅آقای رئیس جمهور؛ همین راه... لیست پیشنهادی وزرای دولت برای عبور از سد رای اعتماد بهارستان منتشر شد و بلافاصله موجی از انتقادات از سوی جریانی تندروی سیاسی شکل گرفت. واقعیت اینست که لیست اقای رئیس جمهور خیلی ها را غافلگیر کرد. در نهایت آقای ظریف استعفا داد و علت استعفا را کسری در اثرگذاری بر روند تصمیمات دولت دانست. همین نیز بهانه جدیدی بود تا عده ای به ظاهر طرفدار رئیس جمهور دوگانه عارف-ظریف را راه اندازی کنند و به این دوگانه بدمند. این متن به مناقشات رسانه ای و سیاسی درباره لیست پیشنهادی کابینه کار ندارد. بالاخره عده ای موافق و عده ای مخالفند. اما غرض فرصت مناسبی است برای گفتن برخی نکات مهم و راهبردی که زمینه طرحش این روزها ایجاد شده است. 1⃣یکم. کسانی که به دوگانه عارف-ظریف می دمند عملا تندروی و افراط را پشت نقاب این دوگانه پنهان کردند. اتفاقا از ظریف هم نماد ساختند. ظریف هم با همه نقدهایی که ممکن است به او و عملکرد و جهت گیری بینشی اش وارد باشد عامل و زمینه تندروی و افراط این جریان نخواهد شد. اما این جریان از سر ناچاری از ظریف نماد افراط ساختند. 2⃣دوم. راه اندازی دوگانه عارف-ظریف با توجه به استعفای ظریف و تخریب بی امان عارف، نشان می دهد که عده ای عبور زودهنگام از این دولت را کلید زدند. این اتفاق قابل پیش بینی بود اما نه به این سرعت. 3⃣سوم. لیست پیشنهادی کابیه صدای کسانی را درآورده است که از این دولت برای کاسبی سیاسی جیب دوخته بودند. همراه با این جریان امثال اینترنشنال و بی بی سی هم صدای شان درآمده است. خلاصه اینکه آقای پزشکیان که به درستی شعار وفاق را مطرح کرده است با سرو صداهایی که بلند شده نشان می دهد مسیر درستی را انتخاب کرده است. مسیری که خلاف تندروی و افراط است و می تواند منشا اثر برای وفاق ملی باشد. امروز به لیست آقای رئیس جمهور می توان از حیث کارآمدی انتقاد وارد کرد و احتمالا مجلس شورای اسلامی از همین حیث ارزیابی و تصمیم می گیرد اما نکته مهم اینست که این لیست مناقشه برانگیز و جنجال برانگیز نیست. همه کسانی که معرفی شدند فارغ از توانمندی و کارآمدی میتوانند منشا کار و تلاش بی حاشیه باشند. نسبتا از همه جریان ها نیز در کابینه پیشنهادی حضور دارند. اگر آقای رئیس جمهور همین خط را ادامه دهد می تواند بارهای بزرگی از روی دوش کشور و مردم بردارد. نباید فراموش کرد که رای قابل توجهی از رئیس جمهور منتخب از سوی کسانی است که پیشتر به نامزد جریان مقابل رای داده بودند. خلاصه وامداری رئیس جمهور به یک جریان خاص نیز خطاست و غیرواقعی. آقای رئیس جمهور حتما می داند و خوب است بداند تا زمانی که به شعارهای خود مثل وفاق و پایبندی به اسنادبالادستی انقلاب پایبند است، رقبایش که دل در گروی خدمت برای مردم و انقلاب دارند، به او وفادارتر خواهند بود تا برخی از همراهان ظاهری. 🔹همشهری @mahdian_mohsen

🔻نسل جدید گروه فشار و پدیده پروژه بگیرها 🔻با یک پدیده نوظهور مواجهیم که نظام تصمیم گیری در کشور را مختل کرده است؛ نسل جدیدی از گروه های فشار که برخلاف گذشته در فضای مجازی مستقر است. این پدیده نوظهور طی سالهای اخیر به شکل عجیب و پیشبینی نشده ای روی تصمیمات مسوولین تاثیر داشته است. 🔻اما ویژگی این گروه های فشار چیست؟ پیش از اینکه ویژگی این گروه ها را تحلیل کنیم باید به یک خطای عمیق شناختی در میان مسوولین اشاره کنیم که باعث رونق این جریان شده است. این خطای عمیق شناختی، اجمالا همان خطای هاله ای یا نقطه مقابل آن خطای اثر شاخ شناخته می شود. خطائی که باعث میشود مسوول محترم یک جزء را به کل نسبت دهد. خطائی که باعث میشود یک مسوول صدای بلند را صدای عمومی مردم بداند و عربده کشی اقلیتی را از نجوای آرام توده و اکثریت تشخیص ندهد. این خطا در بدنه حاکمیتی باعث شده است نظام تصمیم گیری کند و مختل و دچار لکنت در اقدام شود. از همه مهمتر در نقطه مقابل آن همین خطا در زیستگاه پنهان و خاکستری فضای مجازی باعث شده است پدیده شومی بنام پروژه بگیرها شکل بگیرد که کارشان شبیه حلقه جاهلان قدیم گودهای تهران، فحش و ناسزا دادن و هتاکی برای جیب کندن است. 🔻اما این جریان چه شاخص هایی دارد؟ 1⃣اولا اغلب جاهل اند. پدیده احمق های بدردبخور برآمده از این گروه است. کسانی که نادانسته نقش مبلغ را بازی می کنند. حالا یا اجیر می شوند یا بی مزد و مواجب کار می کنند اما اغلب از اهداف لایه های بالاتر بی اطلاع اند. 2⃣دوم اینکه صبح ها به یک راه اند و شب ها مسیر دیگر. هیچ مبنای مشخصی ندارند. این افراد بسیار چند رنگ اند هرچند تلاش می کنند مذبذب بودنشان را با ژست حریت پنهان کنند. 3⃣سوم اینکه ابدا استدلال و منطق ندارند. فقط هیجان و تحریک احساسات. هنر این افراد در اینست که حس برانگیختگی در مخاطب ایجاد کنند. به همین دلیل مسابقه بی امانی در تولید طنزهای توهین آمیز یا انتشار اطلاعات غلط و در نهایت هتک حرمت ها دارند. 4⃣چهارم اینکه شبکه ای عمل می کنند. این افراد برای اینکه صدای شان به جایی برسد به هر طریق شده عده ای را با خود همراه می کنند. اگر انسان رسانه هم نشد سراغ ربات ها می روند. 5⃣پنجم اینکه سر ندارند. این جریان کاملا بدون رهبر است و رهبرش کسی است که بیشتر پول دهد. در این پدیده کارفرماست که ایدئولوگ است. 6⃣ششم این پدیده به بخش هایی از حاکمیت متصل است و از همان نقطه تامین می شود. اتصال حاکمیتی این جریان ضروری است تا بجز قدرت مردمی، قدرت سیاسی نیز پیدا کند. درز اطلاعات درست و غلط عمدتا ناشی از همین پیوند بیمارگونه است. بخشی از جریان بی اخلاق افشاگری و عدالتخواهی های سرطانی ناشی از همین بیماری است. 7⃣هفتم زیرآستانه اقدامات ضد امنیتی و قضائی عمل می کند تا قهریه را حساس نکند. معمولا قهریه با تاخیر بسیار زیاد با این گروه ها برخورد می کند چون دستش خالی است و بهانه ندارد و دیر حساس می شود. 8⃣هشتم کارویژه اصلی این جریان حذف خواص است. چون تخریب 360 درجه دارند هیچ کس از گزند این جریان در امان نیست و بالاخره یک روز تخریب می شوند. خروجی این جریان، جامعه ای توده ای و غیرنخبگانی است که هیچ اعتباری برای اعتماد هیچ کس باقی نمی گذارد. 9⃣نهم تولید محتوای این جریان عمدتا حول منفی بافی و ناامیدسازی و ترس و نفرت پراکنی است. یک دلیل روشن هم بیشتر وجود ندارد چون محتوایی با احساس منفی بیشتر نظام توجهات مخاطب را درگیر می کند و دست به دست می شود. لذا این جریان سهم بالایی در ناامیدی جامعه دارد. 🔟دهم اتصال این جریان به سلبریتی ها و اینفلوئنسرها و شاخ های مجازی چشمگیر است. مهم نیست این افراد چه کسانی هستند. فقط باید پرفالور باشند تا زنجیره تبلیغی و توزیعی این جریان را تکمیل کند. به همین دلیل در این چرخه از حساب های ضدانقلاب تا سرگرمی و طنز مستقرند. 🔻خلاصه اینکه امروز زیست گاه گروه های فشار جدید، در بخش خاکستری شبکه های اجتماعی است که با انتشار انبوه روایت های جعلی و غلط و ناقص، دامن ادراکی همه مردم را گرفته است اما یک بخش مهم دیگر که از آن غفلت شده است معیوب سازی نظام شناختی و تصمیم گیری حاکمیت است. 🔻این پدیده هر روز یک جاست. هرجا کارفرما باشد یا احتمال دهد کارفرما به زودی حاضر می شود. از انتخابات تا چینش کابینه تا تصمیمات بزرگ حاکمیتی تا اقدامات خرد و سطح پائین مثل یک اصلاح شهری. چه باید کرد؟ گام اول اینست که سیستم حکمرانی نسبت به این پدیده و گروه های فشار جدید آشنا و مصونیت پیدا کند. ساده ترین و البته اولین راه حل اینست که مسوولین ما با چشم باز وارد دنیای واقعی مجازی شوند. با ارتقای هوش هیجانی و عاطفی و ادراکی. حرف بسیار است. بماند بعد. 🔹همشهری @mahdian_mohsen

🔻آتش سطل آشغال ها و غضب الهی 🔻یکم. خاطرتان هست روزهای اولیه اغتشاشات 1401 برخی چه حسی داشتند؟ هرکس در خانه نشسته و غرق اینستاگرام بود، از آتش سطل آشغال ها احساس می کرد نظام سقوط کرده است و اگر برای خرید نان و ماست بیرون نمی آمد باور نمی کرد خبری نیست و هرچه هست دود است. اما هدف از آتش کشیدن سطل آشغال چه بود؟ آتش، چشم ها را می گیرد. در میدان مردم را نداشتند و لازم بود با آتش و دود چشم ها را پر کنند. 🔻دوم. خاطرتان هست روزهای آخر اغتشاشات 1401 چه اتفاقی افتاد؟ وقتی همه چیز رو به پایان و آرامش بود؛ سلاخی شهید عجمیان برای این روزهاست. با آن جزئیات دردناک. اما هدف از آن جنایت چه بود؟ القای ادامه جنگ افروزی.... به همین دلیل به یک خبر جنایتکارانه نیاز داشتند تا پر سرو صدا باشد. خون، چشم ها را پر می کند. 🔻سوم. چرا اسماعیل هنیه را باید بزنند؟ یک شخصیت دیپلماتیک آنهم در میدان غیر جنگی؟ اساسا چرا باید اینهمه کودک و زن و مردم بی گناه را در غزه زیر آتش بکشند؟ مگر کشتار بچه ها نشانه قدرت نظامی است؟ هدف یک چیز است: جنگ میدان در خدمت جنگ اذهان. هدف پرکردن چشم هاست. چشم هایی که باید آتش و خشونت را ببیند تا ذهن منکوب و میخکوب و تخته بند شود. می خواستند یک انگاره را در ذهن ها جا بیاندازند. اینکه ما قدرت داریم و همه جا هستیم. هرچند عده ای در داخل نیز جاهلانه و از سر خودتحقیری همین پروژه را تکمیل کردند اما واقعیت این بود که عملیات تروریستی و جنایتکارانه در همه جای دنیا مذبوحانه و حقیرانه است و البته خیلی به پیچیدگی های عملیات نظامی نیاز ندارد. اما کارکردی فراتر از میدان دارد که اثرش بر اذهان است. 🔻چه تغییری در میدان نبرد افتاده است؟ ماجرا نسبت به گذشته متفاوت است. پیشتر ذهن ها در خدمت میدان بود. امروزه میدان در خدمت ذهن ها. دشمن به این سطح از هوشیاری رسیده است که قبض میدان در گروی بسط و تسلط بر اذهان است. پس آتش میدان برای خاکستر نشاندن بر اذهان است. آتش سطل آشغال ها را اینجا تحلیل کنید. همین دودها برای عده ای زوال عقلی می آورد. 🔻اصل حرف چیست؟ امروز برخلاف گذشته در این جنگ تمام عیار هیبریدی و ترکیبی، میدان در خدمت اذهان قرار گرفته است. جنگ در میدان ساخته می شود تا نبرد در ذهن ها را شکل دهد. ذهن چیست؟ فقط مغز نیست. ذهن روح و روان و هویت و جان انسان هاست. یعنی قوه اراده انسانی. یعنی نظام شناختی و تصمیمی گیری و در نهایت رفتار آدم ها. 🔻امروز دشمن، میدان را به خدمت گرفته است تا پروژه جنگ روانی و جنگ شناختی اش کامل شود. مهمترین ابزار جنگی در میدان نیز ایجاد ترس است. ترس ساختار ذهن را عوض می کند و سلول های مغزی را از بین می برد و موجب استیصال و زوال عقل می شود. دشمن در اغتشاشات 1401 همه ابزارها را بکار بست تا این تلقی را جا بیاندازد که آشوب، قدرت مسلط در خیابان هاست. اما کدام خیابان؟ کدام میدان؟ مردم که بی اعتنا بودند و تماشاگر؛ پس سطل آشغال آتش می زد تا به میدان ذهن ها راه یابد. سطل آشغال را نماد گرفتیم. واگرنه خون ریختن از شهدای مظلوم امنیت نیز کارکردش همین بود. ترس و خشونت ذهنی باید جای غیبت میدانی مردم را پر می کرد. حالا این اراذل و اوباش وقتی ابعاد جهانی می گیرند می شوند رژیم صهیونیستی. زدن زن و بچه در غزه حکمش همین است. شکست حماس میسر نشد و از سویی هر روز رژیم در عالم تحقیر شده است و از سرناچاری باید چشم ها را پر می کرد تا در سایه جنایت و خون، وحشت ایجاد کند. برخی هم باور می کنند. 🔻اما راه حل چیست؟ راه اول چشم باز و رصد کردن دشمن است. دقیق ببینیم .عمیق ببینیم. شکست های دشمن را ببینیم. اما این کافی نیست. راه تکمیلی دیدن قله هاست. تماشای قله های مقاومت، کمک می کند دل ها قرص و محکم شود. جلوه راستین این قله های شجاعت و صلابت نیز شهدا هستند. تماشای چهره شهدا و خواندن وصیت نامه ها و سبک زندگی مجاهدانه آنها و تکریم و سردست گرفتن آنها، میانبر شناختی است. هم آرامش می دهد و هم انسان را آمده قیام می کند. 🔻و آنچه رهبرانقلاب گفت.... رهبرانقلاب در دیدار با مسوولین کنگره شهدا به این تذکر مهم توجه دادند. هم مردم را و هم مسوولین را. هم حوزه نظامی را و هم حوزه فرهنگی و سیاسی را. خلاصه کلام شان این بود: نکند در جنگ روانی دشمن بترسیم و از سر ترس دچار عقب نشینی غیرتاکتیکی شویم که آنروز، روز غصب الهی است......و حالا باید از این تذکر بترسیم. ترس حقیقی و از سر عقل اینست. ترس از غضب الهی. همشهری @mahdian_mohsen

واکنش فوری رهبرانقلاب بعد از تپق های رییس جمهور در مراسم تنفیذ را خاطرتان هست؟ درس اخلاق و معرفت بود. استهزا کننده انقلابی نیست. نقد و اشکال جای دیگریست. همان جا بایستیم. @mahdian_mohsen

🔻چند خبر خوب از جلسه رای اعتماد جلسه اول رای اعتماد به وزرای پیشنهادی دولت برگزار شد و چند نکته قابل اعتنا و البته خرسندساز داشت که برخلاف پیش بینی بدخواهان دولت-مجلس رقم خورد و می تواند شروع مناسبی برای تعامل قوا باشد. مرور می کنیم. 1⃣یکم. رفتار اخلاقی برخلاف فضای مجازی که متاسفانه برخی ادبیات رئیس جمهور محترم را به تمسخر گرفتند، مجلس در نهایت ادب و اخلاق با این مساله برخورد کرد. سهو لسان امری طبیعی است و برای هرکسی ممکن است اتفاق بیافتد. طبیعی است که اگر نقدی هم به عملکرد دولت و یا مجلس باشد در این نقاط نیست. رعایت نظم جلسه و عنایت به سخنان رئیس جمهور نیز از نکات برجسته جلسه عصر بود که برخی بی نظمی های جلسه صبح را هم جبران کرد. 2⃣دوم. برخورد غیرجناحی نوع واکنش مجلس به نامزدهای پیشنهادی دولت فارغ از هرگونه جهت گیری سیاسی و جناحی بود و این در تمام نطق ها چه موافق و چه مخالف مشهود بود. اگر نماینده ای نیز خارج از این منطق عمل می کرد با واکنش دیگه نماینده ها مواجه می شد. 3⃣سوم. نقدهای غیرحیثیتی نقدهای مخالفان به کابینه صرفا از منظر شاخص هایی بود که پیشتر خود دولت محترم بدان اشاره کرده بود مثل تناسب فرد با برنامه یا ترکیب سازنده نامزدها و غیره. نقد مخالفان اغلب از همین منظر و البته از جهت کارآمدی بود و اینطور وانمود نشد که بین مجلس و دولت تقابل راهبردی یا جبهه بندی ایدئولوژیک وجود دارد. 4⃣چهارم. حمایت از کلیات ویژگی دیگر جلسه رای اعتماد مجلس این بود که کلیات کابینه پیشنهادی مورد احترام و اعتنا بود. حتی برخی از مخالف ترین های سیاسی دولت نیز به عنوان موافق کابینه ثبت نام کرده بودند. این ویژگی نیز نشانه خوبی برای همدلی مجلس با دولت است. برخی نماینده ها نیز از اینکه تندروهای سیاسی در فهرست کابینه قرار نگرفتند از رئیس جمهور بابت کابینه وفاق تشکر کردند. 5⃣پنجم. برخورد صادقانه رئیس جمهور خیلی صادقانه با نماینده ها سخن گفت؛ بدون طعنه و یا خدای نکرده از موضع بالا و متکبرانه. پزشکیان تاکید کرد وزرای پیشنهادی را دوست و همراه خود بدنید و آنکه ایراد بیشتری دارد را بیشتر کمک کنید تا نقص های خود را برطرف سازد. همشهری @mahdian_mohsen