خورشید من حضور آدمهای امنی‌ست که دلم در کنارشان گرم می‌شود ! کسانی که بودنشان یک خط در میان نیست و هوای آرامش احوالاتم را دارند ! خورشید من زمستان و تابستان نمی‌شناسد و و دلنشین‌ترین روشنایی و گرمی را به جان روزمرگی‌هایم می‌اندازد و صورت زندگی را زیباتر می‌کند ! - نازیلا‌ زارع

مسجد که هست ، میکده جای نماز نیست جایی که آب هست ، تیمم مجاز نیست پند از زبان عالم اهل عمل خوش است اظهار فضل این همه فاضل نیاز نیست! غافل ز خویش! در پی عیب کسان مباش! کاین قصه جز حکایت سیر و پیاز نیست از بانگ ادعای تو گوش فلک کر است طبل میان تهی که دگر جزو ساز نیست!!!! نوکیسه های تازه به دوران رسیده را سرمایه ای به جز هوس و کبر و آز نیست با نرخ روز، هرکس نان می خورد یقین! نامرد و خائن است که مردم نواز نیست دست زمانه مشت تو را باز می کند -شادم- چرا؟؟ که عمر خیانت دراز نیست!! بیهوده نیست توبه ی هر گرگ ، مرگ اوست گویند: وقت مرگ در توبه باز نیست

❖ ای آنکه دوای دردمندان دانی راز دل زار مستمندان دانی حال دل خویش را چه گویم با تو ناگفته تو خود هزار چندان دانی یا رب مکن از لطف پریشان ما را هرچند که هست جرم و عصیان ما را ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم محتاج به غیر خود مگردان ما را ای خالق خلق رهنمایی بفرست بر بندۀ بینوا، نوایی بفرست کار من بیچاره گره در گره است رحمی بکن و گره‌گشایی بفرست یارب به کرم بر من درویش نگر در من منگر در کرم خویش نگر هرچند نیم لایق بخشایش تو بر حال من خستۀ دل‌ریش نگر یارب تو چنان کن که پریشان نشوم محتاج برادران و خویشان ‌نشوم بی‌منت خلق خود مرا روزی ده تا از در تو بر درِ ایشان نشوم یارب ز قناعتم توانگر گردان وز نور یقین دلم منور گردان روزیِّ من سوختۀ سرگردان بی‌منّت مخلوق میسَّر گردان یارب تو به فضل، مشکلم آسان کن از فضل و کرم درد مرا درمان کن بر من منگر که بی‌کس و بی‌هنرم هرچیز که لایق تو باشد آن کن ای جملۀ بی‌کسان عالم را کس یک جو کرمت تمام عالم را بس من بی‌کسم و تو بی‌کسان را یاری یارب تو به فریاد منِ بی‌کس رس غمناکم و از کوی تو با غم نروم جز شاد و امیدوار و خرم نروم از درگه همچون تو کریمی هرگز نومید کسی نرفت و، من هم نروم ❖

.بعضی از آدم ها ابدی اند ..‌. ماندگارند خواستنی اند آرامش روح و دلخوشی زندگی اند ...‌ جنس نگاه و عطر نفس هایشان فرق میکند کلام و گفتارشان جور دیگریست ... آدم های ابدی...‌ دور و نزدیک بودنشان آشنا و غریب بودنشان حتی مجازی یا حقیقی بودنشان فرقی ندارد مهم نیست سال و ماهی در کنارت باشند یا ساعت و ثانیه ای.... این آدم ها بودنشان حتی به کوتاهی نگاهی هم که باشد یاد و خاطرشان را چنان در دل حک میکنند که تا آخرین تپش خیالشان می شود دل خوشی تمام روزگار .....🍂🍂

به چشمانت بياموز که هر کس ارزش ديدن ندارد به دستانت بياموز که هر گل ارزش چيدن ندارد به انگشتت بياموز که هر مو ارزش نازش ندارد به افکارت بياموز که هر کس ارزش نقشي ندارد به شبهايت بياموز که هر کس شور شيدايي ندارد به پاهايت بياموز که هر جا ارزش رفتن ندارد به لبهايت بياموز که هر نام ارزش گفتن ندارد به خودکارت بياموز که هر اسم ارزش کاغذ ندارد به غمهايت بياموز که هر کس ارزش غصه ندارد به گيتارت بياموز که هر کس ارزش سازش ندارد به خورشيدت بياموز که هر کس تاب تابيدن ندارد به وجدانت بياموز که هر کس ارزش بودن ندارد به ايمانت بياموز که هر بت ارزش وردت ندارد به دريايت بياموز که هر موج ارزش ساحل ندارد به رويايت بياموز که هر کس ارزش وقتت ندارد به اشکهايت بياموز که هر کس عشق باريدن ندارد به قلبت هم بياموز که در کنج دلت هر کسي جايي ندارد ...👌

گاهی پیش میاد برای داشتن بعضی چیزها تو زندگیمون خیلی عجله می کنیم و وقتی نمیشه احساس نا امیدی می کنیم. اماهر چیزی زمانی داره و حکمتی پشتش هست که ما نمی دونیم.. پس صبورباشیم

چه دوستی پاکی دارند کفش ها ؛ یکی گم شود ، دیگری محکوم به آوارگیست ..

بازرگانی مال و منالی فراوان و زنی زیبا داشت رابطه زناشویی آن دو مدتها بود که خالی از محبت شده بود. شبی از شب ها دزدی از دیوار خانه آنان بالا رفت . زن که بیدار بود از دیدن دزد ترسید و به آغوش شوهر پناه برد. بازرگان بیدار شد و زن را که در این حالت دید، با تعجب پرسید: این همه نعمت از کجا به من رسیده است!؟ در همین حین چشمش به دزد افتاد و از آنچه پیش آمده بود آگاه شد و به دزد گفت: دارو ندارم بر تو حلال باشد. هر چه میخواهی بردار و برو، چون این تو بودی که زنم را بر آن داشتی که در آغوشم بگیرد. آری دوستان دارو ندار زندگی پیشکش جرعه ای محبت است بیخیال داشته ها... ببین چه مقدار توی دل شریکت جای داری...

خــداجانم هر بلائی کز تو آید، رحمتی است هر که را فقری دهی، آن دولتی است تو بسی زاندیشه برتر بوده‌ای هر چه فرمان است، خود فرموده‌ای زان بتاریکی گذاری بنده را تا ببیند آن رخ تابنده را تیشه، زان بر هر رگ و بندم زنند تا که با لطف تو، پیوندم زنند گر کسی را از تو دردی شد نصیب هم، سرانجامش تو گردیدی طبیب هر که مسکین و پریشان تو بود خود نمیدانست و مهمان تو بود 👤پروین اعتصامی

‌ هزار حکمت آموختم که از آن، چهارصد حکمت انتخاب کردم و از آن چهارصد، هشت کلمه برگزیدم که جامع کلمات است؛ دو چیز را هرگز فراموش مکن؛ #خدا و #مرگ را دو چیز را همیشه فراموش کن؛ هنگامی که به کسی #خوبی کردی زمانی که از کسی #بدی دیدی هرگاه به مجلسی وارد شدی #زبان نگه دار اگر به سفره ای وارد شدی #شکم نگه دار وقتی وارد خانه ای شدی #چشم نگه دار و زمانی که برای نماز ایستادی #دل نگه دار

✅ حضرت مهدى در زمان غيبت کبرى، در کجا اقامت دارد؟ ❇️ پاسخ : قبل از هر سخنى لازم به ذکر است که طرح واثبات اين گونه مسائل در اثبات اصل غيبت امام زمان (عجل الله فرجه) مداخله اى ندارد. ولى در مقام پاسخ عرض مى کنيم، از برخى روايات وحکايات معتبر چنين استفاده مى شود که آن امام (عليه السلام) در عصر غيبت کبرى، در مکان خاص وشهر معين استقرار دايمى ندارد؛ وبه طور ناشناس در بين مردم زندگى ورفت وآمد دارد. چنان که سدير صيرفى از امام صادق (عليه السلام) روايت مى کند که فرمود: (صاحب الامر (عليه السلام) از اين جهت با يوسف (عليه السلام) شباهت دارد که برادران يوسف، با اين که عاقل ودانا بودند وقبلا هم با وى معاشرت داشتند، وقتى به محضرش شرفياب شدند، تا خودش را معرفى ننمود، او را نشناختند، وبا اينکه بين او ويعقوب (عليه السلام)، بيش از هيجده روز راه فاصله نبود، يعقوب از وى اطلاعى نداشت. پس چرا اين مردم انکار مى کنند که خداوند همين عمل را نسبت به حجت خويش حضرت صاحب الامر (عليه السلام) نيز انجام دهد؟! آن حضرت هم، در بين مردم تردد کند ودر بازارشان راه برود وبر فرشتگان قدم بگذارد، ولى او را نشناسند، وبه همين وضع زندگى کند تا هنگامى که خداوند به او اذن معرفى به مردم را بدهد).(22) از جمله شهرهايى که به طور مسلم به مقدم مبارک امام زمان (عليه السلام) مزين شده است، مدينه طيبه، مکه معظمه، نجف اشرف، کوفه، کربلا، کاظمين، سامرا، مشهد، قم(23) وبغداد است. ونيز مقامها ومکانهايى که آن حضرت تشريف فرما شده اند، متعدد است، مانند مسجد جمکران، مسجد کوفه، مسجد سهله، مقام حضرت صاحب الامر در وادى السلام نجف ودر حله، ولى مکان معين ودايمى نمى توان براى حضرتش بيان کرد. اما در اين رابطه عده اى گفته اند که مکان دايمى امام مهدى (عليه السلام) سرداب منزل خود در سامرا است، واين قول را به شيعه نسبت داده اند. چيزى که مسلم است اين است که شيعه هيچ وقت چنين سخنى را نگفته واين يک دروغ محض، بلکه از روى دشمنى وعناد صادر گرديده است. زيرا در هيچ روايتى گفته نشده است که امام دوازدهم (عليه السلام) در سرداب منزل - محل غايب شدن حضرتش - زندگى مى کند واز آنجا ظهور مى کند. بعضى گفته اند که منزل دايمى حضرت مهدى (عجل الله فرجه) در کوه (رضوى) يا ذى طوى، قرار دارد، وبه اين فراز از دعاى شريف ندبه استدلال مى نمايند که (ليت شعرى اين استقرت بک النوى، بل اى ارض تقلک او ثرى، ابرضوى او غيرها ام ذى طوى): اى کاش مى دانستم که در کدامين زمين قرار دارى، آيا به کوه رضوى يا به ذى طوى؟ يا نه اينجا ونه آنجا؟). در صورتى که امام (عليه السلام) نه در کوه رضوى قرار دارد ونه در منطقه ذى طوى، واين جمله نيز پرسش از قرارگاه دايمى آن حضرت نمى باشد، زيرا که بر حسب احاديث، کسى بر قرارگاه آن حضرت مطلع نيست. چنان که امام صادق (عليه السلام) فرمود: (هيچ کس از دوست وبيگانه بر جايگاه او آگاهى ندارد، مگر آن خدايى که اختيار او را در دست دارد).(1) گفتم که از تو پرسم، جانا نشان کويت گفتا نشان چه پرسى؟ اين کوى بى نشان است پس ارتباط آن حضرت با اين دو مکان مانند ارتباط ايشان با ساير اماکن مقدس ديگر است، که پرستش خداوند در آن مکانها فضيلت دارد، مثل مسجد الحرام ومسجد النبى، مشهد حسينى ومسجد سهله و... که معلوم شده است حضرت در اين اماکن رفت وآمد دارند. در اين ميان نيز آنچه نظرهاى بسيارى را به خود جلب کرده، اين است که اقامتگاه آن حضرت در جزيره اى از درياى بزرگ به نام (جزيره خضرا) مى باشد. اين داستان نيز به افسانه بيشتر مى ماند تا واقعيت؛ از اين رو، در پرسش بعدى به سستى اين داستان خواهيم پرداخت. اما راجع به اينکه حضرت مهدى (عجل الله فرجه) در عصر غيبت ضروريات زندگى خويش را از قبيل لباس وغذا وغيره چگونه تهيه مى کند، آيا به طور عادى است يا به نحو اعجاز؟ به هر دو صورت ممکن است صورت بگيرد. وقتى آن حضرت به طور ناشناس در بين مردم رفت وآمد داشته باشد، مانعى هم ندارد که ضروريات خود را به طور معمول تهيه نمايد، ضمن اينکه در بعضى حکايات نيز به نحو اعجاز انجام گرفته است. چرا که خداوند متعال به عنايت مخصوص خود به حضرت مريم مادر عيسى (عليهما السلام) از عالم غيب روزى داده است، وهيچ استبعادى ندارد خاتم الاولياء (عليه السلام) را از خزانه غيب خود رزق وروزى دهد.