خورشید من حضور آدمهای امنی‌ست که دلم در کنارشان گرم می‌شود ! کسانی که بودنشان یک خط در میان نیست و هوای آرامش احوالاتم را دارند ! خورشید من زمستان و تابستان نمی‌شناسد و و دلنشین‌ترین روشنایی و گرمی را به جان روزمرگی‌هایم می‌اندازد و صورت زندگی را زیباتر می‌کند ! - نازیلا‌ زارع

مسجد که هست ، میکده جای نماز نیست جایی که آب هست ، تیمم مجاز نیست پند از زبان عالم اهل عمل خوش است اظهار فضل این همه فاضل نیاز نیست! غافل ز خویش! در پی عیب کسان مباش! کاین قصه جز حکایت سیر و پیاز نیست از بانگ ادعای تو گوش فلک کر است طبل میان تهی که دگر جزو ساز نیست!!!! نوکیسه های تازه به دوران رسیده را سرمایه ای به جز هوس و کبر و آز نیست با نرخ روز، هرکس نان می خورد یقین! نامرد و خائن است که مردم نواز نیست دست زمانه مشت تو را باز می کند -شادم- چرا؟؟ که عمر خیانت دراز نیست!! بیهوده نیست توبه ی هر گرگ ، مرگ اوست گویند: وقت مرگ در توبه باز نیست

❖ ای آنکه دوای دردمندان دانی راز دل زار مستمندان دانی حال دل خویش را چه گویم با تو ناگفته تو خود هزار چندان دانی یا رب مکن از لطف پریشان ما را هرچند که هست جرم و عصیان ما را ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم محتاج به غیر خود مگردان ما را ای خالق خلق رهنمایی بفرست بر بندۀ بینوا، نوایی بفرست کار من بیچاره گره در گره است رحمی بکن و گره‌گشایی بفرست یارب به کرم بر من درویش نگر در من منگر در کرم خویش نگر هرچند نیم لایق بخشایش تو بر حال من خستۀ دل‌ریش نگر یارب تو چنان کن که پریشان نشوم محتاج برادران و خویشان ‌نشوم بی‌منت خلق خود مرا روزی ده تا از در تو بر درِ ایشان نشوم یارب ز قناعتم توانگر گردان وز نور یقین دلم منور گردان روزیِّ من سوختۀ سرگردان بی‌منّت مخلوق میسَّر گردان یارب تو به فضل، مشکلم آسان کن از فضل و کرم درد مرا درمان کن بر من منگر که بی‌کس و بی‌هنرم هرچیز که لایق تو باشد آن کن ای جملۀ بی‌کسان عالم را کس یک جو کرمت تمام عالم را بس من بی‌کسم و تو بی‌کسان را یاری یارب تو به فریاد منِ بی‌کس رس غمناکم و از کوی تو با غم نروم جز شاد و امیدوار و خرم نروم از درگه همچون تو کریمی هرگز نومید کسی نرفت و، من هم نروم ❖

.بعضی از آدم ها ابدی اند ..‌. ماندگارند خواستنی اند آرامش روح و دلخوشی زندگی اند ...‌ جنس نگاه و عطر نفس هایشان فرق میکند کلام و گفتارشان جور دیگریست ... آدم های ابدی...‌ دور و نزدیک بودنشان آشنا و غریب بودنشان حتی مجازی یا حقیقی بودنشان فرقی ندارد مهم نیست سال و ماهی در کنارت باشند یا ساعت و ثانیه ای.... این آدم ها بودنشان حتی به کوتاهی نگاهی هم که باشد یاد و خاطرشان را چنان در دل حک میکنند که تا آخرین تپش خیالشان می شود دل خوشی تمام روزگار .....🍂🍂

به چشمانت بياموز که هر کس ارزش ديدن ندارد به دستانت بياموز که هر گل ارزش چيدن ندارد به انگشتت بياموز که هر مو ارزش نازش ندارد به افکارت بياموز که هر کس ارزش نقشي ندارد به شبهايت بياموز که هر کس شور شيدايي ندارد به پاهايت بياموز که هر جا ارزش رفتن ندارد به لبهايت بياموز که هر نام ارزش گفتن ندارد به خودکارت بياموز که هر اسم ارزش کاغذ ندارد به غمهايت بياموز که هر کس ارزش غصه ندارد به گيتارت بياموز که هر کس ارزش سازش ندارد به خورشيدت بياموز که هر کس تاب تابيدن ندارد به وجدانت بياموز که هر کس ارزش بودن ندارد به ايمانت بياموز که هر بت ارزش وردت ندارد به دريايت بياموز که هر موج ارزش ساحل ندارد به رويايت بياموز که هر کس ارزش وقتت ندارد به اشکهايت بياموز که هر کس عشق باريدن ندارد به قلبت هم بياموز که در کنج دلت هر کسي جايي ندارد ...👌

گاهی پیش میاد برای داشتن بعضی چیزها تو زندگیمون خیلی عجله می کنیم و وقتی نمیشه احساس نا امیدی می کنیم. اماهر چیزی زمانی داره و حکمتی پشتش هست که ما نمی دونیم.. پس صبورباشیم

چه دوستی پاکی دارند کفش ها ؛ یکی گم شود ، دیگری محکوم به آوارگیست ..

بازرگانی مال و منالی فراوان و زنی زیبا داشت رابطه زناشویی آن دو مدتها بود که خالی از محبت شده بود. شبی از شب ها دزدی از دیوار خانه آنان بالا رفت . زن که بیدار بود از دیدن دزد ترسید و به آغوش شوهر پناه برد. بازرگان بیدار شد و زن را که در این حالت دید، با تعجب پرسید: این همه نعمت از کجا به من رسیده است!؟ در همین حین چشمش به دزد افتاد و از آنچه پیش آمده بود آگاه شد و به دزد گفت: دارو ندارم بر تو حلال باشد. هر چه میخواهی بردار و برو، چون این تو بودی که زنم را بر آن داشتی که در آغوشم بگیرد. آری دوستان دارو ندار زندگی پیشکش جرعه ای محبت است بیخیال داشته ها... ببین چه مقدار توی دل شریکت جای داری...

خــداجانم هر بلائی کز تو آید، رحمتی است هر که را فقری دهی، آن دولتی است تو بسی زاندیشه برتر بوده‌ای هر چه فرمان است، خود فرموده‌ای زان بتاریکی گذاری بنده را تا ببیند آن رخ تابنده را تیشه، زان بر هر رگ و بندم زنند تا که با لطف تو، پیوندم زنند گر کسی را از تو دردی شد نصیب هم، سرانجامش تو گردیدی طبیب هر که مسکین و پریشان تو بود خود نمیدانست و مهمان تو بود 👤پروین اعتصامی

‌ هزار حکمت آموختم که از آن، چهارصد حکمت انتخاب کردم و از آن چهارصد، هشت کلمه برگزیدم که جامع کلمات است؛ دو چیز را هرگز فراموش مکن؛ #خدا و #مرگ را دو چیز را همیشه فراموش کن؛ هنگامی که به کسی #خوبی کردی زمانی که از کسی #بدی دیدی هرگاه به مجلسی وارد شدی #زبان نگه دار اگر به سفره ای وارد شدی #شکم نگه دار وقتی وارد خانه ای شدی #چشم نگه دار و زمانی که برای نماز ایستادی #دل نگه دار