eitaa logo
ماه ولایت (قربان غدیر مباهله )
159 دنبال‌کننده
188 عکس
31 ویدیو
68 فایل
این کانال جهت پشتیبانی محتوایی در ماه ولایت (ذی الحجه) و معرفی ایام غدیریه ، برای استفاده ی مبلغان غدیر و دغدغه مندان عرصه ی احیای ایام ولایت ، ایجاد گردیده
مشاهده در ایتا
دانلود
#۱۵روز‌شاد‌آسمانی۱۰تا۲۵ذی‌الحجة‌ 💎 ۲۴ذی الحجةروز عید بزرگ مباهله دعوت‌نامۀ اسلام به اسقف اعظمِ نجرانِ یمن _یکی از پایگاه‌های بزرگ مسیحیت در جهان_ رسید. وی نامه را با دقت خواند و برای تصمیم‌گیری، شورایی تشکیل داد. یکی از بزرگان گفت: ما مکرر از پیشوایان مذهبی شنیده‌ایم که روزی منصب نبوت، از نسل اسحاق به فرزندان اسماعیل انتقال خواهد یافت. هیچ بعید نیست «محمّد» که از اولاد اسماعیل است، همان پیامبر موعود باشد. در نهایت، شورا نظر داد گروهی به عنوان هیأت نمایندگی نجران، به مدینه بروند و دلائل پیامبری ایشان را مورد بررسی قرار دهند. شصت نفر از علمای نجران برای این کار برگزیده شدند به سرپرستی: 1. ابو حارثة بن علقمه، اسقف اعظم نجران و نمایندۀ رسمی کلیساهای روم در حجاز 2. عبدالمسیح، رئیس هیأت نمایندگی که به عقل و تدبیر معروف بود 3. اَیْهَم، فردی کهن سال و یکی از شخصیت‌های محترم مردم نجران آن‌ها وارد مدینه می‌شوند و در مسجد مدینه، مذاکرات خود را با رسول خدا شروع می‌کنند. آن‌حضرت ابتدا آنان را به اسلام دعوت می‌کند. اما آنان پرسیدند: ای محمد! درباره مسیح چه می‌گویی؟ فرمودند: «او بندۀ خدا و نبی خدا بود». ولی آنان سخن حضرت را نپذیرفتند و گفتند: او مردگان را زنده کرد و بیماران را شفا بخشید. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «مسیح، بنده و مخلوق خداست و این قدرت و توانایی را خداوند به ایشان داده بود». یکی از نمایندگان گفت: عیسای مسیح، فرزند خداست، زیرا مادر او، مریم، بدون شوهر او را به دنیا آورد. پیامبر اکرم فرمودند: «وضع حضرت عیسی از این نظر، مانند حضرت آدم است که خداوند او را با قدرت بی‌پایان خود، بدون این که پدر و مادری داشته باشد، از خاک آفرید». در ادامه فرمودند: «آیا چنین نیست که عیسی هم چون دیگر کودکان متولد شد و غذا می‌خورد و تنفس می‌کرد؟» نماینده‌ها گفتند: آری، سپس پیغمبر فرمود: «پس چگونه عیسی پسر خداست، با این که هیچ گونه شباهتی به پدرش ندارد؟!». اما آن‌ها راه مجادله را در پیش گرفتند؛ از این رو، تصمیم گرفته شد تا کرده و دروغ‌گو را نفرین کنند و از خداوند عالم بخواهند مخالف را هلاک و نابود سازد. در این زمان جبرئیل امین نازل گردید و آیۀ مباهله را آورد: «هر گاه بعد از کشف علم و دانش و حق، هنوز آن‌ها با تو ستيز می‌کنند، به مسیحیان بگو: «بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما هم فرزندان خود را. ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما هم زنان خود را. ما از نفوس خود دعوت كنيم، شما هم از نفوس خود. آن گاه مباهله و یکدیگر را نفرین كنيم. و لعنت خداوند را بر دروغگويان قرار دهيم»[1]. روز24ذی‌الحجه، پیامبر خدا، امام حسین را در آغوش گرفته و دست امام حسن را به دست خویش و دخترشان حضرت فاطمه زهرا پشت سر ایشان، و جانش امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیهم پشت سر همه حرکت می‌کنند. چشم اسقف نجران به ایشان افتاد، پرسید: آنان چه کسانی هستند؟ اطرافیان پاسخ می‌دهند: جوانی که همراه اوست، پسرعمو و داماد محمّد و محبوب‌ترین افراد نزد اوست. آن زن، دخترش فاطمه زهرا و مادر دو پسری است که همراه اویند. در این حال اسقف گفت: به خدایی که جان من در قبضه قدرت اوست، من چهره‌هایی را می‌بینم که اگر دست بر دعا بردارند و از درگاه خدا بخواهند که بزرگ‌ترین کوه‌ها را از جای بکَند، مستجاب خواهد شد. بنابراین، هرگز صحیح نیست ما با این چهره‌های نورانی و با فضیلت مباهله نماییم؛ زیرا نابودی ما بعید نیست و ممکن است دامنه عذاب گسترش یافته و همۀ مسیحیان جهان را بگیرد. مسیحیان نجران از انجام مباهله صرف نظر کرده و به پای اهل‌بیت افتادند. سپس حاضر‌شدند تا مبلغی را به عنوان جزیه و مالیات سالیانه بپردازند و در پناه حکومت اسلامی زندگی کنند [2]. مےتوان این روز را «عید فضیلت» نامید، چون امام رضا علیہ‌السلام فرمودند: بالاترین فضیلت امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه در این روز نمایش داده شد، که خداوند متعال ایشان را بالاتر از پسرعمو و برادر، و به عنوان نَفس و جان نبی خاتم حضرت محمد مصطفی صلی‌الله‌علیه‌وآله به همگان معرفی نمود[3]. 📖 ــــــــــــــــــــ [1] «فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبينَ»، آل عمران، آیۀ61. [2] بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏21، «باب 32 المباهلة و ما ظهر فيها من الدلائل و المعجزات‏»، ص: 356-276. [3] «قَالَ الْمَأْمُونُ يَوْماً لِلرِّضَا أَخْبِرْنِي بِأَكْبَرِ فَضِيلَةٍ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَدُلُّ عَلَيْهَا الْقُرْآنُ قَالَ فَقَالَ لَهُ الرِّضَا فَضِيلَتُهُ فِي الْمُبَاهَلَةِ»، الفصول المختارة، ص: 38.
#۱۵روز‌شاد‌آسمانی۱۰تا۲۵ذی‌الحجة‌ 💎 ۲۴ذی الحجةروز عید بزرگ مباهله دعوت‌نامۀ اسلام به اسقف اعظمِ نجرانِ یمن _یکی از پایگاه‌های بزرگ مسیحیت در جهان_ رسید. وی نامه را با دقت خواند و برای تصمیم‌گیری، شورایی تشکیل داد. یکی از بزرگان گفت: ما مکرر از پیشوایان مذهبی شنیده‌ایم که روزی منصب نبوت، از نسل اسحاق به فرزندان اسماعیل انتقال خواهد یافت. هیچ بعید نیست «محمّد» که از اولاد اسماعیل است، همان پیامبر موعود باشد. در نهایت، شورا نظر داد گروهی به عنوان هیأت نمایندگی نجران، به مدینه بروند و دلائل پیامبری ایشان را مورد بررسی قرار دهند. شصت نفر از علمای نجران برای این کار برگزیده شدند به سرپرستی: 1. ابو حارثة بن علقمه، اسقف اعظم نجران و نمایندۀ رسمی کلیساهای روم در حجاز 2. عبدالمسیح، رئیس هیأت نمایندگی که به عقل و تدبیر معروف بود 3. اَیْهَم، فردی کهن سال و یکی از شخصیت‌های محترم مردم نجران آن‌ها وارد مدینه می‌شوند و در مسجد مدینه، مذاکرات خود را با رسول خدا شروع می‌کنند. آن‌حضرت ابتدا آنان را به اسلام دعوت می‌کند. اما آنان پرسیدند: ای محمد! درباره مسیح چه می‌گویی؟ فرمودند: «او بندۀ خدا و نبی خدا بود». ولی آنان سخن حضرت را نپذیرفتند و گفتند: او مردگان را زنده کرد و بیماران را شفا بخشید. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «مسیح، بنده و مخلوق خداست و این قدرت و توانایی را خداوند به ایشان داده بود». یکی از نمایندگان گفت: عیسای مسیح، فرزند خداست، زیرا مادر او، مریم، بدون شوهر او را به دنیا آورد. پیامبر اکرم فرمودند: «وضع حضرت عیسی از این نظر، مانند حضرت آدم است که خداوند او را با قدرت بی‌پایان خود، بدون این که پدر و مادری داشته باشد، از خاک آفرید». در ادامه فرمودند: «آیا چنین نیست که عیسی هم چون دیگر کودکان متولد شد و غذا می‌خورد و تنفس می‌کرد؟» نماینده‌ها گفتند: آری، سپس پیغمبر فرمود: «پس چگونه عیسی پسر خداست، با این که هیچ گونه شباهتی به پدرش ندارد؟!». اما آن‌ها راه مجادله را در پیش گرفتند؛ از این رو، تصمیم گرفته شد تا کرده و دروغ‌گو را نفرین کنند و از خداوند عالم بخواهند مخالف را هلاک و نابود سازد. در این زمان جبرئیل امین نازل گردید و آیۀ مباهله را آورد: «هر گاه بعد از کشف علم و دانش و حق، هنوز آن‌ها با تو ستيز می‌کنند، به مسیحیان بگو: «بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما هم فرزندان خود را. ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما هم زنان خود را. ما از نفوس خود دعوت كنيم، شما هم از نفوس خود. آن گاه مباهله و یکدیگر را نفرین كنيم. و لعنت خداوند را بر دروغگويان قرار دهيم»[1]. روز24ذی‌الحجه، پیامبر خدا، امام حسین را در آغوش گرفته و دست امام حسن را به دست خویش و دخترشان حضرت فاطمه زهرا پشت سر ایشان، و جانش امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیهم پشت سر همه حرکت می‌کنند. چشم اسقف نجران به ایشان افتاد، پرسید: آنان چه کسانی هستند؟ اطرافیان پاسخ می‌دهند: جوانی که همراه اوست، پسرعمو و داماد محمّد و محبوب‌ترین افراد نزد اوست. آن زن، دخترش فاطمه زهرا و مادر دو پسری است که همراه اویند. در این حال اسقف گفت: به خدایی که جان من در قبضه قدرت اوست، من چهره‌هایی را می‌بینم که اگر دست بر دعا بردارند و از درگاه خدا بخواهند که بزرگ‌ترین کوه‌ها را از جای بکَند، مستجاب خواهد شد. بنابراین، هرگز صحیح نیست ما با این چهره‌های نورانی و با فضیلت مباهله نماییم؛ زیرا نابودی ما بعید نیست و ممکن است دامنه عذاب گسترش یافته و همۀ مسیحیان جهان را بگیرد. مسیحیان نجران از انجام مباهله صرف نظر کرده و به پای اهل‌بیت افتادند. سپس حاضر‌شدند تا مبلغی را به عنوان جزیه و مالیات سالیانه بپردازند و در پناه حکومت اسلامی زندگی کنند [2]. مےتوان این روز را «عید فضیلت» نامید، چون امام رضا علیہ‌السلام فرمودند: بالاترین فضیلت امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه در این روز نمایش داده شد، که خداوند متعال ایشان را بالاتر از پسرعمو و برادر، و به عنوان نَفس و جان نبی خاتم حضرت محمد مصطفی صلی‌الله‌علیه‌وآله به همگان معرفی نمود[3]. 📖 ــــــــــــــــــــ [1] «فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبينَ»، آل عمران، آیۀ61. [2] بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏21، «باب 32 المباهلة و ما ظهر فيها من الدلائل و المعجزات‏»، ص: 356-276. [3] «قَالَ الْمَأْمُونُ يَوْماً لِلرِّضَا أَخْبِرْنِي بِأَكْبَرِ فَضِيلَةٍ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ يَدُلُّ عَلَيْهَا الْقُرْآنُ قَالَ فَقَالَ لَهُ الرِّضَا فَضِيلَتُهُ فِي الْمُبَاهَلَةِ»، الفصول المختارة، ص: 38.