مناظره  گاهی تبدیل به فرصتی برای تسویه حساب های سیاسی، جناحی، باندی و شخصی میشود. قدرت احساسی، عواطف، روانی غالبا بر قدرت عقلانی و خردورزی غلبه می یابد. مناظره گاهی اوقات نماد ریاکاری، تزویر و نفاق است. ارایه چهره و شخصیتی غیر از آنکه هست.   این ها زیان ها و ضررهای مناظره است.

با این همه باید از مناظره دفاع کرد و نواقص و اشکالات آن را برطرف کرد.

باید راه گفتگو و تعامل را همواره باز نگهداشت.  مناظره باید نماد خردورزی، شرح صدر، تعامل، گفتگو، تاب آوری و مدارای جامعه ایرانی باشد نه نماد پریشان احوالی، ریاکاری و دغل بازی. مناظره باید عیارجوانمردی و راستی باشد.

باید سازوکاری برای نظارت، داوری و راست آزمایی مناظره های انتخاباتی تلویزیونی طراحی و اجرا کرد *بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.

به نظر نمی‌رسد که در دوره فعلی انتخابات ظرفیت برای جلب آرا با سوءاستفاده از عواطف و هیجانات موجود در جامعه وجود داشته باشد.

سوال اساسی این است که آیا مناظرات انتخاباتی اولاً منجر به افزایش مشارکت و ثانیاً منجر به انتخاب صحیح و عقلانی مردم در مورد یک کاندیدا به عنوان یک رئیس جمهور می‌شود یا خیر که این مسئله مخالفین و موافقین زیادی دارد.

تصور من این است که مناظرات با فرهنگ سیاسی و با ساختارهای غیرحزبی که در کشور ما وجود دارد، ضرر و زیان و آسیبش به نسبت محاسنش بیشتر است که عموماً یک فرهنگ غلط و ناهنجاری را در جامعه نهادینه می‌کند متاسفانه فرهنگ تهمت زدن، خلاف واقع گفتن و هیجانی و احساسی کردن جو عمومی جامعه آنهم در سطح کسانی که ادعای ریاست‌جمهوری دارند در دوره‌های اخیر مناظرات انتخاباتی به طور برجسته‌ای وجود داشته است.

مخاطبانی که شاهد مناظره بودند از سوالاتی که از سوی مجری پرسیده شد و پاسخ‌هایی که کاندیداها به این پرسش‌ها دادند، نتوانستند این برداشت را داشته باشند که فلان کاندیدا راه حلش مثلاً برای کنترل نقدینگی افسارگسیخته موجود چیست و عمدتاً توجه‌ها به این جلب شد که چه کسی خوب حمله کرد و چه کسی خوب دفاع کرد و کدام یک از کاندیدا حال دیگری را گرفت که این مسئله همان آسیبی است که مناظرات به شکل فعلی به کشور می‌زند.

صداوسیما اساساً دخالتی در فرم اجرای مناظرات ندارد و تمام مکانیزم پیاده‌ شده در مناظرات از جمله زمان اختصاص یافته به هر یک از کاندیداها از سوی کمیسیون تبلیغات ریاست‌جمهوری تعیین شده است به طوری که در مکانیزم برگزاری مناظرات دخالت صداوسیما صرفاً در حد حضور مجری و تصویربرداران است و دیگر امور مرتبط با مناظرات مستقیماً در اختیار کمیسیون تبلیغات ریاست‌جمهوری است.

این نقد به روند برگزاری مناظرات وارد است که در حالی که سوال‌های طراحی شده بسیار مهم و کلی است با این وجود برای هر کاندیدا تنها 3 دقیقه فرصت برای پاسخگویی به این سوالات اختصاص داده شد، در حالی که اگر شما بزرگترین اقتصاددانان جهان را بیاورید و از آنها بخواهید تا درباره نحوه مدیریت نقدینگی در کشور در عرض 3 یا 4 دقیقه توضیح بدهند گمان نمی‌کنم که توانایی این کار را داشته باشد.

بحث دومی که راجع به ایراد مناظره اول باید به آن اشاره کرد این بود که برخی از کاندیداها اساساً کاری به سوالی که از آنها پرسیده می‌شد نداشتند و پاسخ‌هایی که از قبل درباره مباحث دیگر آماده کرده بودند را مطرح کردند که این مسئله موجب دخالت چند باره آقای حیدری به عنوان مجری مناظره هم شد ولی شاهد بودیم که برخی کاندیداها به این تذکرات توجه چندانی نکردند و گویی برخی کاندیداها از اساس در مناظره حاضر نشده بودند که به سوالات پاسخ بدهند.

متاسفانه در مناظرت گذشته نشانه‌هایی از مناظرات سال 88 به چشم آمد، خاطرنشان کرد: در مناظره برخی کاندیداها با پرداختن به مسائل شخصی افراد فارغ از درست یا خلاف واقع بودن آن مانند مدرک تحصیلی یا چگونگی اخذ مدرک دیپلم یا دکترا گوشه‌ای از رفتارهای خلاف اخلاق را به نمایش گذاشتند از سوی دیگر برخی افراد که در حوزه‌های اقتصادی مسئولیت داشتند اساسا هیچ تمایلی برای بیان عملکرد خودشان نداشتند که واقعا باعث تعجب بود که کاملا از کارنامه خودشان فرار می‌کردند به هر حال اگر کسی قصد ریاست‌جمهوری دارد و پیش از این در یک حوزه مهم دارای مسئولیت بوده باید پاسخگوی عملکرد خود باشد وک بگوید که در حوزه فعالیت خود چه دستاوردهایی را به ارمغان آورده است.