عباس تا آخرین لحظات حیات، پرچم سپاه امام حسین علیه السلام را برافراشت و نگهداشت تا آنجا که وقتی دستهای عباس علیه السلام از آرنج قطع گردید به کمک دو بازوی بریده اش پرچم را به سینه اش چسبانید و در همان حال به دشمن حمله کرد و سرانجام وقتی که عمود آهنین بر فرق مقدسش زدند، از پشت اسب به زمین افتاد و در حقیقت او و پرچمش با هم به زمین افتادند

سلام امام زمان علیه السلام به عباس«ع» 👇👇 در زیارت ناحیه مقدسه که از امام زمان علیه السلام نقل شده، آن حضرت خطاب به حضرت عباس علیه السلام چنین می‌گوید: 👇👇 اَلسَّلامُ عَلی اَبی الفَضلِ العَبّاسِ بن اَمیرِ المُومِنینَ، المُواسِی اَخاهُ بِنَفسِهِ، اَلاَخِذُ لِغَدِهِ مِن اَمسِهِ، اَلفادِی لَه، اَلواقِیُ السّاعِیُ اِلَیهِ بِمائهِ اَلمَقطُوعَهُ یَداهُ...

سلام بر ابوالفضل عباس فرزند امیر مومنان. ۱-و آنکه: جانش را نثار برادرش کرد ۲-و آنکه: دنیا را وسیله آخرت قرار داد ۳-و آنکه: فدای برادرش د. ۴-و آنکه: نگهبان بود و سعی فراوان کرد تا آب رابه لب تشنگان برساند. ۵-و آنکه: دو دستش (در جهاد فی سبیل الله) قطع گردید. خدا لعنت کند دو قاتل او 👈یزید ابن رقاد و👈 حکیم ابن طفیل را

در این فراز، امام مهدی (روحی فداء) به پنج فضیلت از فضائل حضرت عباس علیه السلام اشاره نموده است.☝️☝️☝️

لَو کانَ سَیفُک فی یَدَیکَ***لما دَنی مِنهُ اَحَدٌ اگر شمشیرت در دستهایت بود کسی را جرأت نزدیک شدن به شمشیرت نبود به نقل از تاریخ نویسان هنگامی که وسائل غارت شده از شهدای کربلا را به شام نزد یزید بردند، در میان آنها پرچم بزرگی بود یزید و حاضران دیدند همه پرچم سوراخ و صدمه دیده ولی دستگیره آن سالم است پرسید: این پرچم را چه کسی حمل می‌کرد؟ به او گفتند: عباس ابن علی علیه السلام آن را حمل می‌کرد

علی عبدالمالکی عموم عباسه عطر گل یاسه #نغمه_های_حسینی

یزید از روی تعجب و تجلیل از آن پرچم، دو بار یا سه بار برخاست نشست و گفت: اَنظُروُ اِلی هذَا العَلَم فَاِنَّهُ لَم یَسلَم مِنَ الطَّعنِ وَ الضَّربِ اِلّا مِقبَضَ الیَدِ الَّتیِ تَحمِلُه 👇👇ُ به این پرچم بنگرید که بر اثر صدمات و ضربات هیچ جای آن سالم نمانده جز دستگیره آن که پرچمدار آن را با دست حمل می‌کرده است یعنی سالم ماندن دستگیره نشان می‌دهد که پرچمدار تیرها و ضرباتی را که بر دستش وارد می‌شد تحمل می‌کرد و پرچم را رها نمی ساخته است

خادم(۸): شهادت برادران عباس 👇👇 عباس سه برادر پدر و مادری داشت که مادرشان‌ام البنین علیه السلام بود یکی از آنها عبدالله بود که ۲۵ سال داشت دیگری عثمان بودکه ۲۱ سال داشت و سومی جعفر بود که ۱۹ سال داشت حضرت عباس که از آنها بزرگتر بود و ۳۴ سال داشت به برادران رو کرد و گفت: ای پسران مادرم به پیش بتازید تا خلوص و خیرخواهی شما را در راه خدا و رسول خدا بنگرم آنها یکی بعد ازدیگری روانه میدان شدند و جنگیدند تا به شهادت رسیدند.

وقتی که همه یاران حسین علیه السلام کشته شدند و حضرت عباس خود را تنها یافت به حضور برادر آمد و عرض کرد: به من اجازه رفتن به میدان بده امام سخت گریه کرد عباس علیه السلام عرض کرد: سینه‌ام تنگ شده و از زندگی دلتنگ گشته و به تنگ آمده ام، می‌خواهم انتقام خون شهیدان را از دشمن بگیرم.

امام حسین علیه السلام فرمود: برو برای این کودکان تشنه لب، اندکی آب بیاور به روایت اکسیر العبادات عباس علیه السلام هنگام وداع با برادر رو به آسمان نمود و عرض کرد: خدایا می‌خواهم به وعده‌ام (در مورد آبرسانی) وفا کنم و این مشک را برای این کودکان تشنه کامپر از آب نمایم. سپس پیشانی امام حسین علیه السلام را بوسید و به سوی فرات حرکت کرد چهار هزار نگهبان آب فرات بودند به آنها حمله کرد و پس از کشتن هشتاد نفر از آنها خود را به آب رسانید

دشمنان شش بار به او حمله کردند تا نگذارند او خود را به آب برساند ولی آن حضرت ضربات سنگین بر آنها وارد ساخت و خود را به آب رسانید نزدیک آب شد کفی از آب برداشت و کنار دهان اسبش برد تا بیاشامد سپس کفی از آب برداشت و خواست بیاشامد به یاد لب تشنه برادرش امام حسین علیه السلام افتاد آب را به روی آب ریخت

خادم(۸): مشک را پر آب نمود آری عباس علیه السلام مشک را پر از آب کرد ولی از آب نیاشامید و به خود خطاب کرد و گفت: 👇👇 ای نفس! بعد از حسین زندگی تو ارزش ندارد و نباید بعد از او باقی بمانی این حسین است که لب تشنه و در خطر مرگ قرار دارد میخواهی آب گوارا و خنک بیاشامی سوگند به خدا دین من اجازه چنین کاری را نمی دهد. وَاللهِ لا اَذُوقُ الماءَ وَ سیّدی الحُسَینُ عَطشاناً و به نقل بعضی فرمود: به خدا قسم لب به آب نمی زنم در حالی که آقایم حسین علیه السلام تشنه باشد.