#خاطره سخنان جاج قاسم سلیمانی درباره شهید صدرزاده... من واقعا عاشقش شدم.... 🖤@sayedebrahim🖤

در اولين سالگࢪد شهادٺ سࢪدآر دلــ❥ــا شما انتخاب شده اید ..☺️ ↫نيت کنيد و رزق معنويتون رو برداريد👇🏻 💌 https://digipostal.ir/cjib91i 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 💌 https://digipostal.ir/cltl2kx 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 💌 https://digipostal.ir/c7xcm5f 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 💌 https://digipostal.ir/ca35xr3 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 💌 https://digipostal.ir/cuyy74h 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 💌 https://digipostal.ir/cnhbnvs 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 💌 https://digipostal.ir/cvu9sdy 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 💌 https://digipostal.ir/c7hqe9o 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 💌 https://digipostal.ir/c7jniby 🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃 💌 https://digipostal.ir/cjo6x7b لطفا انتشار بديد تا بقيه هم بتونن تو اين #رزق_معنوی سهيم باشن✌️🏻 #ناگفته‌ها🍃 @naagofte

خاطرات#سردار_سلیمانی برگرفته از کتاب رفیق خوشبخت ما 📚 یکی از رزمندگان لشکر ۴۱ ثارالله که نمیشناختمش با خنده رویی 😄به من گفت:"این بندۀ خدا را نمیشناسم؛ ولی حسین (حسین بادپا) شهید نمیشود. این را شهید یوسف الهی گفته." حاج قاسم گفت: "نه. اگر آن کسی که باید برایش دعا کند، دعا کند، شهید میشود."😊 به محض اینکه حاج قاسم ایـن جمله را گفت، حسین بادپا خشکش زد😳 و رو به من گفت:"ابراهیم، حاجی چه گفت؟"جملۀ حاج قاسم را برایش تکرار کردم:"حاجی گفت ا گر آن کسی که باید برایش دعا کند، دعا کند، شهید میشود." آن شب زمانی که به خانۀ حاج حسین بادپا برگشتیم، او دوباره از من پرسید: "حاج قاسم چه گفت؟"🤔دوباره جملۀ سردار سلیمانی را تکرار کردم. بعد از آن حدود چهار یا پنج بار حسین این را از من پرسید. بعد از مدتی حاج حسین بادپا رو به من گفت: "ابراهیم، حاج قاسم از غیب خبر دارد." گفتم: "یعنی چه که از غیب خبر دارد؟"😲 حاج حسین گفت: "من خوابی دیده بودم که این خواب را تا به حال برای کسی تعریف نکرده ام." پرسیدم: "چه خوابی؟"🤔 حاج حسین گفت: "چندی قبل خواب شهید کاظمی را دیدم که پیغام شهید یوسف الهی را برایم آورد و گفت تو شهید نمیشوی." در خواب به شهید کاظمی گفتم: "دعا کن من هم بیایم پیش شما و خدا مرا به شما برساند."😥 ولی شهید کاظمی دعا نکرد. گفتم: "باشد دعا نکن. من دعا میکنم، تو آمین بگو." گفتم: "خدایا من را به شهدا برسان." شهید کاظمی آمین نگفت و فقط به صورتم نگاه کرد و خندید.😓 حاج حسین رو به من ادامه داد: "ابراهیم، حاج قاسم از کجا فهمید که این حرف را گفت؟" حسین بادپا بعد از ایـن خـواب، درسـت کمتر از یک مـاه قبل از شهادتش به مزار شهید کاظمی رفت و آنجا با پدر و مادر این شهید دیـــدار کـــرد. آنـجـا از مـــادر شهید کاظمی خـواسـت بـرای عاقبت به خیرشدنش دعا کند 🤲و مادر شهید کاظمی در حالی که دستهایش را رو به آسمان گرفته بود، از خدا عاقبت به خیری حاج حسین را خواست و دعا کرد. اینگونه دعای مادر شهید در حقش مستجاب شد! به نقل از #سید_ابراهیم، همرزم شهید🌱 ❤@sayedebrahim❤

#کتاب_مرتضی_و_مصطفی 📚 #قسمت_پنجاه_و_هشت 8⃣5⃣ #فصل_‌هشتم عملیات تدمر خاطرات خود گفته ی شهید_مرتضی_عطایی 🎙 این بی سیم سرِشانه سید ابراهیم بود. در حال غلت زدن، با فشاری که به شاسی گوشی آمده بود، صفحه دیجیتال روی بی سیم روشن شده و به راحتی در آن ظلمات قابل رویت بود. همین طور که غلت می زدم، به سید گفتم: سید...سید... چرا بی سیمت روشنه؟ نگاهی انداخت، بی سیم را گرفت دستش و بر عکس کرد. ۵۰،۴۰ متر غلت زدیم تا افتادیم توی شیار. هیچ اتفاقی برای مان نیفتاد. بلند شدیم و شروع کردیم به دویدن. آن دو کیلومتری را که با ماشین آمده بودیم، دویدیم. ماشین ماند همان جا. سید بی سیم اش را درآورد. او معمولا کم عصبانی می شد. اما آنجا کمی جوش آورد و پشت بی سیم داد زد: لا مصبا! کی می گه این خودیه؟ دشمنه! خط رو بگیرین. دشمن نفوذ کرده. هوشیار باشین. بین راه خوردیم به ماشین محمول. سید رفت سراغ محمول‌چی و گفت: نامرد! مگه تو قرار نبود پشت سر ما بیای؟ چی شد؟ با عجز گفت: آقا سید ابراهیم! به خدا ماشینمون اینجا گیر کردتو خاک. اول: این ماشین ها و کمک دارد و به راحتی زمسن گیر نمی شود. دوم: بر فرض که ماشین در خاک گیر کرده بود. آنها می توانستند با بوق زدن یا تیراندازی به ما علامت بدهند که ما گیر کردیم. آن موقع ما هم توقف می کردیم و بعد از رفع مشکل ادامه می دادیم. اما آنها بدون اعلام، ما را قال گذاشته بودند. به هرحال جای بحث نبود. من گفتم: ولش کن سید! بی خیال. همراه محمول‌چی و کشمکش به منطقه محل استقرارمان در ابرویی۳ آمدیم. طی مسیر، سید مرتب بی سیم می زد و به بچه ها می گفت: آقا! حواس تون باشه، محکم بگیرین که دشمن نفوذ کرده. هوشیار باشین. حالا چه اتفاقی افتاده بود؟ دشمن با نفوذ به ابرویی ۲ طی یک عملیات ایذایی، تعدادی از بچه های مستقر در آنجا را شهید کرده و خط را دست گرفته بود. دو تا از ماشین های ما که داشتند از آنجا رد می شدند، هدف قرار می گیرند. بچه ها حق داشتند بگویند اینها را خودی زده. چرا که ابرویی ۲ خط ما بود و کسی خبر نداشت دشمن آنجا را گرفته است. لذا همه به اشتباه افتاده بودند. بین ابرویی ۲و۳ تپه هایی به هم پیوسته بود. این پیوستگی در یک نقطه تمام می شد. اینجا یک شیار و آبراه بین دو تا تپه وجود داشت که زمان بارندگی، آب در این شیار جاری می شد. وقتی ما منطقه را گرفتیم، برای جلوگیری از نفوذ احتمالی ماشین دشمن و یا حمله انتحاری، بچه های مهندسی جلوی این شیار را خاکریز زدند. 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸 🔺منبع: کتاب #مرتضی_و_مصطفی دم عشق دمشق 🔺انتشارات: یا زهرا 📚@sayedebrahim📚

#کتاب_مرتضی_و_مصطفی 📚 #قسمت_پنجاه_و_نه 9⃣5⃣ #فصل_‌هشتم عملیات تدمر خاطرات خود گفته ی شهید_مرتضی_عطایی 🎙 وسط این محوطه، بین ثپه و کوه، یک سنگر U شکل مخصوص ماشین محمول درست کرده بودیم تا در صورتی که از اطراف تهدید شدیم، ماشین محمول بتواند کار پشتیبانی را انجام دهد. عمده قوا و تجهیزات ما روی ابرویی۳ بود. تانک و ۷،۸ تا ماشین و نیروها، همه در ابرویی ۳ بودند. سید ابراهیم به من گفت: ابوعلی! تو یه تعداد از بچه ها رو بردار برو روی ابروییِ ۳، روی تپه به سمت جاده، اونجا رو تقویت کن. بیشترین تهدید ما از سمت همان جاده بود. بعد سریع حرفش را عوض کرد و گفت: نه ابوعلی! تو نمی خواد بری بالا! همین جا تو همین سنگر محمول وایسا، یه تعداد از بچه ها رو اینجا نگه دار که از پشت به ما نزنن، ما خودمون می ریم بالا. ابرویی ۲ سقوط کرده بود. دشمن روی همان تپه ماهوره هایی که به هم ارتباط داشت، مستقر شده بود. هدف دشمن از عملیات ایذایی در ابرویی۲، درگیری فکر و ذهن ما روی این نقطه بود تا به راحتی بتواند عملیات اصلی خود را از ابرویی ۳ انجام دهد. آن ها طی یک طرح حساب شده، با شلوغ کاری که در ابرویی ۲ انجام داده بودند، فکر و ذهن ما را به آن طرف مشغول کردند. غافل از این ‌که عملیات اصلی از سمت جلو و پیشانی ابرویی ۳ بود. طرح‌شان این بود که نیروهای جزئی خود را از ابرویی ۲ به طرف ابرویی ۳ گسیل کنند. از این طرف هم با عمده قوای خود از جلو به ابرویی ۳ حمله کرده و از دو طرف ما را قیچی کنند. با ۱۵،۱۴ نفر در سنگر محمول مستقر شدیم و آنجا را چسبیدیم. بعد از سازماندهی به بچه ها گفتم: حواس‌تون رو خیلی جمع کنید. سید ابراهیم رفت که برود سر تپه. در همین لحظه صدای انفجار آمد و تیراندازی شروع شد. آنها دوباره از رو به رو با بچه ها درگیر شده و آمده بودند روی تپه. سر تپه چهار تا تیربار گذاشته بودند که تیر رسام می زد. تیر رسام در شب خیلی وحشتناک است. زمانی که تیراندازی عادی می شود، صدا می آید، اما نمی دانی از کجاست. به آن صورت خوف و ترس ندارد. البته ترس دارد، ولی نه آن ترسی که تیر رسام ایجاد می کند. خط آتشی که گلوله‌های تیر رسام ایجاد می کند، توی دل آدم را خالی کرده و وحشت مضاعفی به انسان دست می دهد. با این که موضع تیرانداز را لو ‌می دهد و مشخص می شود از کدام نقطه تیراندازی می شود، ولی مشاهده همین، ایجاد رعب می کند. تمام تیرهای آنها رسام بود. 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 🔺منبع: کتاب #مرتضی_و_مصطفی دم عشق دمشق 🔺انتشارات: یا زهرا 📚@sayedebrahim📚

#کتاب_مرتضی_و_مصطفی 📚 #قسمت_شصتم 0⃣6⃣ #فصل_‌هشتم عملیات تدمر خاطرات خود گفته ی شهید_مرتضی_عطایی 🎙 چهار تا تیربار که روی تپه بود از کار نمی افتاد. باران گلوله‌ای بود که به طرف ما می آمد. نامردها، دست از روی ماشه بر نمی داشتند. به قدری حجم آتش سنگین بود که ما هیچ عکس العملی نمی توانستیم نشان بدهیم. آنها خودشان را به تپه رسانده و بعد از کشیدن ضامن نارنجک، به این طرف پرتشان می کردند. ما در همان خاکریز U شکل، در سنگر محمول زمین گیر شدیم. تیراندازی قطع نمی شد. آن قدر گلوله می آمد که نمی شد سر بلند کنیم. روحیه ها به شدت پایین آمده بود. وحشت تمام وجود بچه‌ها را فرا گرفته بود. از این طرف، من دلشوره سیدابراهیم را داشتم که از تپه می رفت بالا. روی تپه ای که او داشت می رفت سمتش، نیروی خودی مستقر بود. دشمن از شیار بین دو تپه نفوذ کرده و آمده بود روی تپه، با نیروهای خودی قاطی شده بود. ما پشت نیروهای خودی بودیم. نمی دانستیم اگر از این پایین تیراندازی کنیم، در آن تاریکی خودمان را می زنیم یا دشمن را. مستأصل شده بودیم. از یک طرف مثل باران بر سرمان گلوله می بارید، از یک طرف ترس بر وجود بچه‌ها مستولی شده بود و از طرف دیگر قادر به تیراندازی نبودیم. از ۱۵ نفر نیرو، فقط ۴ نفر با من همراه بودند. بقیه دنبال راه در رو می گشتند که از آنجا فرار کرده و عقب نشینی کنند. می گفتند: «ابوعلی! کارمون تمومه، بیا از همین پشت عقب نشینی کنیم، بریم.» شرایط بسیار سختی بود. آنها کپ کرده بودند. بهشان گفتم: « بابا! عقب نشینی چی؟ بچه‌ها اون بالا جلوی گلوله ان، ما عقب نشینی کنیم؟ اگه قرار باشه شهید بشیم و کشته بشیم، مثل مرد شهید میشیم. تو عقب نشینی این قدر تیر سرگردون از این ور و اون ور میاد می خوره بهت. مثل مرد همین جا می مونیم، اگه قراره کشته بشیم، از رو به رو کشته بشیم.» تمام اینها ظرف ۴، ۵ دقیقه اتفاق افتاد. به سیدابراهیم بی سیم زدم که: «سید! کجایی؟» گفت: «من حالم خوبه. تو چی کار می کنی؟» گفتم: «سید! یه کاری انجام بده که ما هیچ کاری نمی تونیم بکنیم. الان اون سمت دشمنه، حداقل جهت دشمن رو برای ما مشخص بکن که بچه ها بتونن به اون سمت تیراندازی کنن.» چون دشمن و خودی با هم قاطی شده بودند، ممکن بود در صورت تیراندازی خودی را بزنیم، به همین دلیل عاطل و باطل فقط نظاره گر تیراندازی دشمن بودیم. 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸 🔺منبع: کتاب #مرتضی_و_مصطفی دم عشق دمشق 🔺انتشارات: یا زهرا 📚@sayedebrahim📚

سراپا وسعت دریا گرفتند همان مردان که دردل جاگرفتند تمام خاطرات سبزشان ماند😔 به بام آسمان ماواگرفتند...😭💔 #صبحتون_شهدایی 🥀@sayedebrahim🥀

نسیمی آشنا ازسمت گیسوی تومی آید نفس هایم گواهی می دهد بوی تو می آید آقا جان بیا ... اسلام علیک‌یا بقیه الله فی ارضه... 🥀@sayedebrahim🥀