🔰ابَوُالصّلت هَروي روايت كرده است:
🌘در جمعه آخر ماه شعبان به خدمت حضرت امام رضا عليه السلام رفتم؛ حضرت فرمود كه اي ابوالصَّلْت اكثَر ماه شعبان رفت و اين جمعه آخر آن است؛ پس تدارك و تلافي كن در آنچه از اين ماه مانده است تقصيرهايي را كه در ايّام گذشته اين ماه كرده اي و بر تو باد كه رُو آوري بر آنچه نافعست براي تو و دعا و استغفار بسيار بكن و تلاوت قرآن مجيد بسيار بكن و توبه كن بسوي خدا از گناهان خود؛ تا آنكه چون ماه مبارك درآيد خالص گردانيده باشي خود را از براي خدا و مگذار در گردن خود امانت و حق كسي را مگر آنكه ادا كني و مگذار در دل خود كينه كسي را مگر آنكه بيرون كني و مگذار گناهي را كه مي كرده اي، مگر آنكه ترك كني و از خدا بترس و توكّل كن بر خدا در پنهان و آشكار امور خود و هر كه بر خدا توكّل كند خدا بس است او را
📿و بسيار بخوان در بقيّه اين ماه اين دعا را:
🌙اَللَّـهُمَّ اِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنا فيما مَضي مِنْ شَعْبانَ، فَاغْفِرْ لَنا فيما بَقِيَ مِنْهُ.
┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈
#جرعہ_اے_معرفت❣️
🌸🍃﷽🌸🍃
🔻نعمتِ جوانی، در قیامت🔻
✍️ قرآن کریم میفرماید، وقتی #قیامت میشه، از همهی نعمتهایی که خدا بهمون داده، سوال میکنند...
🕋 ثمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ (تکاثر/۸)
💢 در آن روز از #نعمتهایی که داشتهاید سوال خواهید شد!
😨😰 طبق این آیه، روزِ #قیامت از همه #نعمتها سوال میکنند، که اونها رو چگونه، و در چه راهی صرف کردیم...
☝️ امّا پیامبر (ص) فرمود ۴ تا #نعمت هستند، که از بقیه #نعمتها مهمتر هستند، و همون اولِ بسم الله، قبل از اینکه قدم از قدم برداریم، دربارهشون از ما سوال میکنند.😱
خیلی مراقبِ این چهار تا باشیم👇
قال رسول الله (ص):
⚡️ لا تَزُولُ قَدَما عَبْدٍ يَوْمَ الْقِيامَةِ حَتّي يُسْألُ عَنْ أربَعٍ:
① عَنْ عُمْرِهِ فِيما أفْناهُ..
② وَ عَنْ شَبابِهِ فِيما أبْلاهُ..
③ وَ عَنْ مالِهِ مِنْ أيْنَ اِکتَسَبَهُ وَ فِيما أنْفَقَهُ..
④ وَ عَنْ حُبِّنا أهْلَ الْبَيْتِ..
💢 بندهی خدا در #قيامت، قدم از قدم بر نمیدارد، جز آنکه از چهار چيز سؤال میشود:
1️⃣ از #عمرِ او سؤال میشود، که چگونه و در چه راهی آن را از دست داده است.👨🏻🦳
2️⃣ از #جوانیِ او میپرسند، که در چه راهی آن را به فرسودگی رسانده است.👱🏻♂️
3️⃣ از #ثروتِ او میپرسند، که از چه راهی به دست آورده، و در چه راهی آن را خرج نموده است.💰
4️⃣ از #محبّت و دوستیِ #اهلبیت سؤال میشود.❤️
📚 بحار الأنوار، ج ۷، ص ۲۵۸.