پارت نود #به_همین_سادگی نگاه خصمانه و سرزنشگرش رو به من دوخت و بیرون رفت. خودش میدونست فرستادمش دنبال نخود سیاه؛ چون الان حال و روزم واقعا مساعد نبود برای شنیدن غرغر و نصیحت هاش. امیرعلی روی دو پاش جلوم نشست و دکمه های مانتوم رو باز کرد و مقنعه م رو از سرم کشید، نگاهش روی گردنم ثابت موند. -چیکار کردی با خودت محیا؟ نگاهم رو چرخوندم تا گردنم رو ببینم؛ ولی نتونستم. انگشتش که نشست روی گردنم با حس سوزش، خودم رو عقب کشیدم و یادم افتاد اون موقعی که احساس خفگی میکردم چنگ انداختم به گلوم. نگاهش سرزنشگر بود که گفتم: -اول هوای اونجا خیلی خفه بود، من... ادامه حرفم با بـ ـوسهای که امیرعلی کاشت روی گردنم تو دهنم ماسید. با لحن ملایمی گفت: -قربونت برم آخه این چه کاریه کردی؟ از بـ ـوسهاش گرم شده بودم و آروم لب زدم: -خدا نکنه. با بلند شدن صدای اذون که نشون میداد وقت نماز ظهره، دستم رو کشید تا بلند بشم -پاشو وضو بگیر نماز بخون دلت آروم میگیره. کنار شیر آب نشستم و به صورتم آب پاشیدم، نسیم خنک موهام رو به بازی گرفته بود. حالم خیلی بهترشده بود، با اولین بـ ـوسهای که امیرعلی کاشته بود روی گردنم. به سادگیِ جمله دوستت دارم بود و همونقدر هم پر از احساس. البته اگه فاکتور میگرفتیم از اون بـ ـوسهای که توی خواب روی چشمم کاشته بود. -اونجا چرا بابا! برو آشپزخونه وضو بگیر سرما میخوری. لبخند زدم به عمو احمدی که سجاده به بغل میرفت تا توی هال نماز بخونه. -همینجا خوبه، آب خنک بهتره. عمو با لبخند مهربونی در هال رو باز کرد. -هر جور راحتی دخترم، التماس دعا. -چشم، شما هم من رو دعا کنین. حتما بابایی گفت و در هال رو بست. انگشت اشارهم رو امتداد دماغم کشیدم تا فرق باز کنم. عطیه همیشه به این کار من میخندید و مامان میگفت خدابیامرز مامان بزرگم هم همینجور فرق باز میکرده برای وضو. یاد مامان بزرگ، دوباره امروز رو یادم آورد، سرم رو تکون دادم تا بهش فکر نکنم؛ ولی با دیدن صابون سبز و پرکف کنار شیرِ آب دوباره تخت غسالخونه و صابون پر از کفی که اونجا بود یادم اومد. معدهم سوخت و مایع ترشمزه و زردرنگی رو بالا آوردم. صدای هول کرده عمه رو شنیدم. -چیه عمه؟ چی شدی؟ نمیتونستم خودم رو کنترل کنم و همونطور عق میزدم. عمه شونه هام رو ماساژ میداد. -بیرون چیزی خوردی؟ نکنه مسموم شدی؟ با خودم گفتم کاش مسمومیت بود. بهتر که شدم آب پاشیدم به صورتم. -خوبم عمه جون، ببخشید ترسوندمتون. شروع کردم به آب کشیدن دور حوضچه. -نمیخواد دختر پاشو برو تو خونه، رنگ به رو نداری. -نه نه خوبم، میخوام وضو بگیرم. -مسموم شدی؟ نگاه دزدیدم از عمه. -نمیدونم از صبح زیاد حالم خوب نبود. -جوشونده میخوری؟ جوشونده؟! حالم مگر با جوشونده های ضدتهوع عمه خوب شه. -اذیت نشین، بهترم. عمه رفت سمت آشپزخونه. -چه تعارفی شدی تو، الان برات درست میکنم. 🌷 @majles_e_shohada 🌷

دو قسمت دیگر از رمان #به_همین_سادگی امیدوارم‌ راضی باشید🌺

🍃 مداحی شب نهم محرم 96🍃 با نوای سید مهدی حسینی #پیشنهاد_دانلود🌺 🌷 @majles_e_shohada 🌷

نقطه ی وصل مان به #شهدا نقطه ی رهایی از #دنیاست...!! #چه_وصل_شیرینی #شهید_مدافع_حرم #حامد_جوانی #شبتون_شهدایی 🌷 @majles_e_shohada 🌷

🕊💕🕊 #همسرداری_شهدا 🌷از جبهه اومد همه لباس ها را شست ظهر ناهار درست کرد و ظرفها را هم شست مادرم ازش خواهش کرد که این کارها را نکنه بذاره به عهده من گفت:خاله جون وظیفه منه این چند روزی که هستم به خانمم کمک کنم. #سردارشهید_حاج_یونس_زنگی_آبادی 🌷 @majles_e_shohada 🌷

عکسی جالب از مراسم امروز دانشگاه افسری امام حسین(ع) 🌷 @majles_e_shohada🌷

✨ میانبر بر مطالب ناب کانال..✨👆👆

✨ میانبر بر مطالب ناب کانال..✨👆👆

✨ میانبر بر مطالب ناب کانال..✨👆👆

🌷#زندگی_به_سبک_شهدا روزهاے اول ازدواج یہ روز دستمو گرفٺ و گفٺ: "خانومـ... بیا پیشمـ بشینـ کارِٺ دارمـ..."🎈 گفتمـ... "بفرما آقاے گلمـ منـ سراپا گوشمـ..." گفت "ببینـ خانومے... همینـ اول بهٺ گفتہ باشمااا... ڪار خونہ رو تقسیمـ میڪنیمـ هر وقٺ نیاز بہ ڪمڪ داشتے باید بہمـ بگے...☺️" گفتمـ "آخه شما از سر ڪار برمیگرے خستہ میشے☹️ گفت "حرف نباشہ ،حرف آخر با منه..😏 اونمـ هر چے تو بگے منـ باید بگمـ چشمـ...! واقعاً همـ بہ قولش عمل ڪرد از سرڪٱر ڪہ برمیگشت با وجود خستڰے شروع میکرد ڪمڪ ڪردنـ... 🏙واسہ زندگے اومدھ بودیمـ تهرانـ... با وجود اینڪہ از سختیاش برامـ گفتہ بود ولے با حضورش طعمـ تلخ غربٹ واسم شیرینـ بود...🙂 سر ڪار ڪہ میرفٺ دلتنـگ میشدمـ.. 🙂وقتے برمیگشت، با وجود خستگے میگفٺ... "نبینمـ خانومـ منـ... دلش گرفتہ باشہ هااا... پاشو حاضر شو بریمـ بیرونـ... . 🌷همسر شهید مهدی خراسانی 👈شادی روح شهید مهدی خراسانی صلوات 🌷 @majles_e_shohada 🌷

🌺صبح و باران و غزل در دست دوست صبح زیباے شقایــــق ها بخیــر خنده ے لبهاے تو یڪ جرعہ عشق اے گلم این صبح عاشق ها بخیر #صبحتون_شهدایی #شهید_محسن_حججی 🌷 @majles_e_shohada 🌷

این تکرار از #شهدا گفتن و از #شهدا نوشتن #برای_ما تکرار نَفَس کشیدن است... #صبحتون_منور_به_نگاه_شهدا 🌷 @majles_e_shohada 🌷

🍃 شب چهارم محرم 96🍃 با نوای #سیدمهدی_حسینی 🌺 #پیشنهاد_دانلود 🌷 @majles_e_shohada 🌷

✨ میانبر بر مطالب ناب کانال..✨👆👆

☑️ #مناجات_شب_جمعه 🔹مناجات ابتدایی ۹۷.۰۴.۲۲ 🎤حجت الاسلام #استادمیرزامحمدی 🌷 @majles_e_shohada 🌷

پارت نود و یک #به_همین_سادگی کلافه نفس کشیدم و چه بد بود نقش بازی کردن. چادر رنگی رو روی سرم مرتب کردم و زیر لب اذان و اقامه میگفتم. امیرعلی قامت بسته بود و من با نگاهم قربون صدقه ش میرفتم. دستهام رو تا نزدیکی گوشم بالا آوردم، یاد کردم بزرگی خدا رو و قامت بستم؛ با بسم الله گفتنم انگار معجزه شد و همه وجودم آروم. نمازم که تموم شد سجده شکر رفتم تا یادم بمونه همیشه خدا رو دارم و چه قدر ممنونش هستم. با بلند شدنم امیرعلی جوشونده به دست روبهرو و نزدیکم نشست. -قبول باشه. لبخندی زدم. -ممنون، قبول حق. اخم ظریفی کرد. -حالت بد شد؟ -چیز مهمی نبود، عمه شلوغش کرد. دل نگران گفت: -چرا صدام نزدی؟ خوشحال از دلنگرانی های امروزش گفتم: -خوبم امیرعلی، باور کن. با انگشت اشاره ی تا شده ش شقیقه م رو نوازش کرد. -مطمئن باشم؟ سرم رو چرخوندم و انگشت تو هوا مونده ش رو بوسیدم. -آره مطمئنِ مطمئن. مرسی که هستی و دل نگران. نگاه ش رو به چشم هام دوخت، توی چشم هاش محبت موج میزد. نیم خیز شد و پیشونیم رو بوسید. -نمازت رو بخون، جوشونده رو هم بخور. امروز شده بود روز بـ ـوسه های امیرعلی که غافلگیرانه می نشست روی صورتم و آرامش پشت آرامش بود که منتقل میکرد به روحیه ی داغونم. *** شب شده بود و من با چادر بعد خوندن نماز عشا بی حال کف اتاق افتاده بودم. نهار نتونسته بودم بخورم و خدا رو شکر عمه گذاشته بود به پای مسمومیتم؛ ولی چشم غره های عطیه که به من و امیرعلی میرفت نشون میداد که میدونه چرا نمیتونم نهار بخورم. فکر میکردم توی معده م یه گوله آتیشه، معده م خالی بود؛ ولی همه ش بالا میآوردم. فشارم پایین بود و همه رو دلنگران کرده بودم به خصوص امیرعلی رو که همه ش زیرلب خودش رو سرزنش میکرد. امیرعلی وارد اتاق شد و تلفن همراهش رو گرفت سمتم. -بیا مامانته. گوشی رو به گوشم چسبوندم، صدام لرزش داشت به خاطر حال خرابم. -سلام مامان. صدای مامان نگران تر از همه بود. -سلام مامان، چی شده؟ بیرون چیزی خوردی؟ -نه، ولی حالم اصلا خوب نیست. -صبح هم که میرفتی رنگ به رو نداشتی مادر. چشمهام رو که از درد معده روی هم فشار میدادم، باز کردم؛ امیرعلی تو اتاق نبود. صبح از ترس بود و حالا اون ترس و وحشت ده برابر شده بود. بازم بغض کردم. -مامان میاین دنبالم. -نه مامان، عمه ت زنگ زد اجازه خواست اونجا بمونی. طفلکی امیرعلی خیلی دل نگرانته، دوست داره پیشش باشی خیالش راحتتره، شب رو بمون. با اون حال خرابم هم خجالت کشیدم؛ ولی یه حس خوبی هم داشتم. -آخه... -آخه نیار مامان بمون. امیرعلی شوهرته دخترم، این که دیگه خجالت نداره. 🌷 @majles_e_shohada 🌷

پارت نود و دو #به_همین_سادگی دلم ضعف رفت برای این صحبتهای مادر و دختری که مثل همیشه از پشت تلفن هم مامان حالم رو درک کرد. بی هوا گفتم: -دوستتون دارم مامان. -من هم دوستت دارم. کاری نداری؟ چیزی لازم نداری؟ -نه ممنون. مواظب خودت باش، سلام برسون. چشم آرومی گفتم و بعد خداحافظی کردم و تماس قطع شد. آهسته دستم رو پایین آوردم و نگاهم روی تلفن همراه ساده و معمولی امیرعلی موند، انگار قصد داشت تا ابد تو دنیای سادگی هاش بمونه؛ دنیای واقعی که حل نشه با یه دنیای مجازی. چه خوب بود دنیای امیرعلی و من چه با اطمینان میتونستم تکیه کنم بهش؛ چون امروز تازه رسیده بودم به واقعیت، به باور زندگی و به این که چه زود همه میرسیم به ته خط، به وقتی که خدا بگه برگه ی زندگی بالا. با صدای باز شدن در اتاق سر بلند کردم، امیر علی اومد تو اتاق و کنارم نشست. -چیزی میخوری برات بیارم؟ به نشونه منفی سر تکون دادم و خجالت زده گفتم: -ببخشید دست خودم نیست، نمیدونم چرا این جوری شدم! همه ش توی ذهنم... دستش حلقه شد دور شونه هام. -چرا ببخشید؟ عزیزم من حالت رو درک میکنم. خودم هم اینجوری بودم فقط یکم خوددارتر. سرم ر به شونه ش تکیه دادم. -تو خواستی من شب اینجا بمونم؟ با دستش موهام رو نوازش کرد. -آره، ناراحت شدی؟ -نه فقط خجالت میکشم. خنده ی کوتاهی کرد و باز یه بـ ـوسه مهمون موهام شد. -قربون اون خجالتت. روی پاش ضربه زد. -سرت رو بذار اینجا. بی حرف سرم رو روی پاش گذاشتم، خوابم می اومد ولی نمیتونستم بخوابم؛ می ترسیدم. شقیقه م رو نوازش کرد و موهام رو برد پشت گوشم. -سعی کن بخوابی، من اینجام، از هیچی نترس. دستش رو محکم گرفتم. قول میدی؟ چادر نمازم رو روی پاهام کشید. -قول میدم، حالا بخواب. چشمهام رو بستم و نفهمیدم کی زیر نوازش دستهای امیرعلی خوابم برد. خواب های عجیب و غریب میدیدم، با وحشت چشمهام رو باز کردم؛ همه جا تاریکی محض بود. تصویر غسال خونه و جنازه ی کفن پیچ اومد جلو چشمهام، دهن باز کردم جیغ بزنم که از پشت کسی بغلم کرد و دستش جلو دهنم رو گرفت و من فقط میلرزیدم. -آروم محیا جان ، منم. نترس عزیزم من اینجام. با شنیدن صدای امیرعلی بی اختیار اشکهای پر از اضطرابم ریخت. سریع چرخیدم و خودم رو توی آغوشش قایم کردم و هق هقم رو توی سینه ش خفه کردم، برام امن ترین جای دنیا بود حصار دستهایی که محرم بودن باهام. -امیرعلی من خیلی ترسوام ببخشید، ببخشید. حتما میگی خیلی لوسم اما... موهام رو نوازش کرد و سرم رو بوسید. -من اصلا همچین چیزی نمیگم، میدونستم امشب اینجوری میشی برای همین خواستم بمونی. اولش همیشه اینجوریه تا با خودت کنار بیای. -الان اون خانومه که خاله لیلا غسلش داد توی قبره، نه؟ 🌷 @majles_e_shohada 🌷

دو قسمت دیگر از رمان #به_همین_سادگی امیدوارم‌ راضی باشید🌺

پروفایل پسرونه...🌺 🌷 @majles_e_shohada 🌷

پروفایل ولایی...🌺 🌷 @majles_e_shohada 🌷

پروفایل دخترونه...🌺 🌷 @majles_e_shohada 🌷

#تلنگر ☝️ای شیعه ای که بالاترین آرزویت دیدار امام زمانت است، به فکر نگاه پسر فاطمه(عج) به تو در لحظه دیدار هم هستی؟! نکند شرمنده و سرافکنده شوی!! 😓 🔰خودت را آماده کن!! 🌷 @majles_e_shohada 🌷

ارباب دعام کن...❤️💔 #شبای_عاشقی✨🌙💚 #ارسالی #متشکریم روزتون حیسنی(ع)😍