🔴 بحران بی سوادی رسانه و شایعه پذیری در جامعه ایرانی 🔹امروزه #سواد_رسانه در کنار سواد خواندن و نوشتن، سواد عاطفی، سواد تربیتی، سواد ارتباطی، سواد مالی و سواد رایانه ای یکی از مهم ترین عرصه های سواد از نظر سازمان یونسکو است. رسانه شناسی، دسترسی به رسانه های مختلف، آموزش دسترسی به محتوای رسانه ها، آشنایی با تاکتیک های رسانه ای، توان آنالیز و تحلیل محتوای رسانه ها، توان تولید محتوای رسانه ای و تنظیم رژیم مصرف رسانه ای مهم ترین ارکان #سواد_رسانه‌ای» است. 🔸به عبارتی، مجموعه ای از مهارت هایی که به فرد این امکان را می دهد بتواند به رسانه های مختلف دسترسی پیدا کند، به محتواهای مختلف دسترسی پیدا کند، مالکیت رسانه ها و پیام ها و انگیزه تولید کننده و ارزش های حاکم بر پیام ها را بشناسد و آنالیز کند و در نهایت با رویکرد #تفکر_انتقادی، به تنظیم رژیم مصرف رسانه ای خود بپردازد. 🔹دکتر یونس شکرخواه عضو گروه مطالعات بریتانیا- دانشکده مطالعات جهان، دانشگاه تهران، طی یادداشتی که برای سایت «خامنه ای.دات.آی.آر» ارسال کرده، بر این باور است: «هدف اصلی سواد رسانه‌ای به‌خصوص وقتی درباره‌ی رسانه‌های جمعی حرف می‌زنیم، می‌تواند سنجش نسبت هر محتوا با "عدالت اجتماعی" باشد. بنابراین هدف اصلی سواد رسانه‌ای می‌تواند این باشد که بر اساس آن بتوان دید آیا بین محتوای یک رسانه- به مثابه محصول نهایی- با عدالت اجتماعی رابطه‌ای وجود دارد یا خیر. به عبارت بهتر، خواننده یا بیننده یا شنونده‌ی یک مضمون رسانه‌ای بهتر است رابطه و نسبت محتوای یک رسانه با عدالت را در نظر گرفته و نزدیکی یا دوری محتوای یک رسانه‌ از عدالت را مورد توجه قرار دهد تا همیشه در ارتباط با رسانه‌ به جای تسلیم بودن و یا تسلیم شدن به رابطه‌ی یک‌سویه و انفعالی، رابطه‌‌ای فعال‌تر و تعاملی‌تر داشته باشد.» 👇 https://farsi.khamenei.ir/others-note?id=9003 🔸در جامعه ایرانی، تنها کاری که در عرصه سواد رسانه ای برای عموم مردم اتفاق افتاده، امکان دسترسی به رسانه ها و اخبار مختلف است. بیش از 40 میلیون ایرانی جزو کاربران فضای مجازی محسوب می شوند که می توانند به رسانه های فرهنگی، سیاسی، ورزشی، اجتماعی، آشپزی، تفریحی و غیره دسترسی پیدا کرده و از محتوای آنها استفاده کنند. 🔹اما چنددرصد این جمعیت، رسانه شناس است و عقبه سیاسی و فکری و مالی رسانه ها را می شناسد؟ چند درصد این جمعیت با تاکتیک های رسانه ای آشنایی دارد؟ چند درصد از مردم می توانند محتوای رسانه ها را آنالیز کرده و صحت یک خبر یا محتوا را تشخیص دهند؟ چند درصد توان تنظیم رژیم مصرف رسانه ای خود را دارند؟ 🔸جامعه ایرانی به شدت جامعه ای شایعه پذیر است. دلیل اصلی آن هم زودباوری ایرانیان به محتوایی است که از هرجایی به آنان می رسد. یعنی علاوه بر بحران بی اعتمادی به حاکمان و دستگاه ها، «بحران بی سوادی رسانه» یکی دیگر از موضوعاتی است که زمینه چالش های اجتماعی و امنیتی در کشور را فراهم می کند. 🔹بارها و مکرر دیده شده است که یک بازیگر یا بازیکن با میلیون ها هوادار و فالوور، یک مسئله ای را در کانال یا پیج خود مطرح می کند که کسی که ذره ای سواد رسانه ای داشته باشد متوجه می شود آن محتوا خلاف واقع است. مثال، اظهار نظر الناز شاکردوست در پیج رسمی خود مطرح کرده بود: «طبق قانون اساسی چنانچه اعتراضات 21 روز طول بکشد ارتش موظف است در حمایت از مردم وارد صحنه شود.» 🔸صداوسیما، خبرگزاری ها و رسانه های رسمی، مدارس آموزش و پرورش در مقاطع ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم، دانشگاه ها، نهادهای فرهنگی و تبلیغی و دینی که متولی اصلی این مسئله هستند کارنامه قابل قبولی در این عرصه ندارند و در حوزه «سواد رسانه» جداً کم کاری صورت گرفته است؛ اساساً کاری جدی صورت نگرفته است. 🔹در غیاب آموزش های مؤثر و مفید و خلاء راهبرد کلان در این عرصه، یک جریان فکری با ظاهر مذهبی بوجود آمده که توانسته در برخی نهادها نفوذ کرده و ذهن برخی مقامات کشور را نیز تحت تأثیر قرار دهد. یک جریان فکری که مدعی آموزش سواد رسانه است اما تمام هم و غم او، محدود کردن دسترسی مردم به رسانه ها و محتوای متنوع مجازی است. جریانی که خود را حامی شبکه ملی اطلاعات دانسته و معتقد است باید دسترسی مردم به شبکه اینترنتی جهانی و پیام رسانه ها به شدت محدود شود و مردم فقط در پیام رسان های داخلی زیست مجازی داشته باشند. 🔸بهانه ها هم برای برخی دستگاه ها و دلسوزان جامعه، زیباست. اینکه کشور دشمن دارد و دشمن از طریق شبکه های اجتماعی سعی دارد فرهنگ ایرانی ها را تغییر دهد، سعی دارد امنیت جامعه را سلب کند، سعی دارد افکار عمومی را در داخل مدیریت کند و ... . 👇👇👇 ادامه